Η συμβολή των εδαφικών ΚΟΒ στους χώρους δουλειάς και στους εργάτες που μένουν στις λαϊκές γειτονιές

 Η συμβολή των εδαφικών ΚΟΒ στους χώρους δουλειάς και στους εργάτες που μένουν στις λαϊκές γειτονιές

Μ

ε το 19ο Συνέδριο αποφασίσαμε πως το κύριο ζήτημα όπου θα κριθούμε όλοι, ξεκινώντας από την Κεντρική Επιτροπή μέχρι τις ΚΟΒ, είναι η σαφής πρόοδος στους στόχους κομματικής οικοδόμησης στους κρίσιμους και στρατηγικής σημασίας εργασιακούς χώρους, με τα ταυτόχρονα βήματα που πρέπει να γίνουν στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος.

Με βάση αυτήν την απόφαση, έχουμε ιεραρχήσει ότι το βάρος, οι πιο ζωντανές κομματικές δυνάμεις, δηλαδή η προτεραιότητα που πρέπει να διαπεράσει όλες μας τις ενέργειες, πρέπει να πέσει στις κλαδικές κομματικές Οργανώσεις, ώστε να βελτιώνεται και να καθοδηγείται άμεσα το πώς δουλεύουν οι κομμουνιστές «από μέσα», να μπορεί δηλαδή το Κόμμα να οργανώνει, να διαφωτίζει, να προπαγανδίζει τη στρατηγική του εκεί που πραγματοποιείται η παραγωγική διαδικασία, εκεί που παράγεται ο πλούτος, εκεί που η εκμετάλλευση γίνεται άμεσα αντιληπτή. Οφείλουμε, επιπλέον, να σημειώσουμε πως η πείρα του ΚΚΕ, αλλά και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος είναι υπερπολύτιμη, καταγράφει ότι και σε συνθήκες ανάτασης, ανεβασμένων διαθέσεων, αλλά και σε συνθήκες υποχώρησης, έβλαψε την πορεία, τον προσανατολισμό, την αποφασιστική στόχευση, η διάχυση των δυνάμεων με «εκλογικά» κριτήρια, ο κατατεμαχισμός με βάση όχι την ταξική ιδιότητα, αλλά το χώρο κατοικίας. Αντίθετα, οι μπολσεβίκοι κατάφεραν, την κρίσιμη στιγμή, να έχουν συγκεντρωμένες τις πιο αξιόμαχες δυνάμεις στα μεγάλα εργοστάσια των πιο σημαντικών πόλεων και αυτό ήταν ένα από τα καθοριστικά σημεία που έγειραν την πλάστιγγα υπέρ της επικράτησης της σοσιαλιστικής επανάστασης.

Ο ρόλος της εδαφικής ΚΟΒ

Κ

αι προκύπτει το ερώτημα: Τι κάνει η εδαφική ΚΟΒ; Στις εδαφικές ΚΟΒ συνεχίζει και συγκεντρώνεται σημαντικό κομμάτι του κομματικού δυναμικού. Ανεργοι, μισοάνεργοι, εργαζόμενοι σε μικρότερους χώρους, νέοι που τελείωσαν τις σπουδές τους, συνταξιούχοι, νοικοκυρές, αυτοαπασχολούμενοι, στελεχώνουν τις εδαφικές Οργανώσεις. Μάλιστα, μπορούμε να καταγράψουμε μια ορισμένη βελτίωση στην ηλικιακή σύνθεση αυτών των Οργανώσεων τα τελευταία χρόνια, καθώς, λόγω της ανεργίας, πολλά νεότερα κομματικά μέλη δεν εργάζονται κάπου σταθερά, από τα πράγματα δηλαδή δεν έχουν κατασταλάξει κάπου εργασιακά, άρα ανήκουν σε εδαφικές ΚΟΒ. Μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η παραπάνω τάση θα συνεχιστεί τα επόμενα χρόνια, άρα οφείλουμε να μελετήσουμε καλύτερα τον προσανατολισμό, τους στόχους και κυρίως τις μεθόδους δουλειάς που μπορεί να αξιοποιεί μια ΚΟΒ που είναι συγκροτημένη σε εδαφική βάση. Οπωσδήποτε, τα τελευταία χρόνια, έχουμε μια πιο συγκεκριμένη πείρα που πρέπει να τη γενικεύσουμε.

Ποιο είναι το κύριο ζήτημα, η καταρχήν προϋπόθεση για να προχωρήσουμε: Οτι οι στόχοι οικοδόμησης του Κόμματος και ανασύνταξης του εργατικού κινήματος είναι κοινοί και για τις κλαδικές και τις εδαφικές Οργανώσεις. Οτι όσον αφορά τον προσανατολισμό και την ιεράρχηση της δουλειάς, πρέπει να «πέσουν τα τείχη» μεταξύ κλάδου και εδάφους. Αυτό κυρίως για την εδαφική ΚΟΒ απαιτεί αναμφίβολα πιο στοχευμένη και επίμονη καθοδηγητική δουλειά, δημιουργικά μέτρα, για να αποφεύγεται η άγονη ροπή στο «χύμα», το «μπούγιο», η γενική δραστηριότητα του τύπου «να φανούμε στη γειτονιά» χωρίς κοινωνικοταξική πυξίδα, χωρίς τελικά να επικεντρώνουμε στο τι θα μείνει από αυτό που κάνουμε. Να φροντίσουμε, δηλαδή, με την καλύτερη καθοδήγηση να μη γίνεται σπατάλη δυνάμεων. Να μη μας παρασέρνει η αταξική προσέγγιση, αλλά να μπορούμε μέσα στους τόπους κατοικίας να δουλεύουμε με όρους μαζών (δηλαδή πλατιά), αλλά και στοχευμένα, καθώς σε κάθε γειτονιά κατοικούν εργάτες, άνεργοι, νέοι, συνταξιούχοι, φτωχοί αυτοαπασχολούμενοι και αυτοί είναι η δική μας έγνοια. Σε περιοχές, μάλιστα, όπως αυτές της Δυτικής Αθήνας η πλειοψηφία που κατοικεί είναι εργατική - λαϊκή, άρα η δουλειά μας αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία.

Αξιοποιώντας την πείρα

Π

οια στοιχεία θα μπορούσαμε να καταγράψουμε ως συμπύκνωση της πείρας που έχουμε καταφέρει να αποκτήσουμε: Μία εδαφική ΚΟΒ οφείλει να έχει πλήρη «ακτινογραφία» του χώρου ευθύνης της. Να ξέρει, καταρχήν, ποια εργοστάσια βρίσκονται στην περιοχή και σε ποιον κλάδο ανήκουν, πόσους εργάτες απασχολούν, τι συνθήκες επικρατούν εκεί. Η καταγραφή πρέπει να είναι ολοκληρωμένη: Αλλοι μεγάλοι εργασιακοί χώροι, νοσοκομεία, τράπεζες, ξενοδοχεία, σχολεία, εργάτες δήμου, σούπερ μάρκετ, εμπορικά. Παράλληλα: Τι πούλμαν ποιων εργοστασίων φεύγουν και από ποιο σημείο, σε ποιες στάσεις του μετρό, των λεωφορείων συγκεντρώνονται το πρωί εργάτες για να πάνε για δουλειά. Με βάση τα μητρώα των σωματείων από ποιους κλάδους, ποιους χώρους κατοικούν εργάτες στην περιοχή. Η εδαφική ΚΟΒ αναλαμβάνει ευθύνη παρέμβασης σε αυτούς τους χώρους και σε αυτούς τους εργάτες. Δεν λέει «είναι αλλουνού ευθύνη».Φροντίζει για την καλή συνεργασία με τις αντίστοιχες κλαδικές Οργανώσεις, κάτι που διασφαλίζει την κοινή στόχευση στην πράξη και όχι στα λόγια. Στους χώρους δουλειάς που παραμένουν μέσα στις πόλεις (παρά την υπαρκτή τάση να απομακρύνονται όλο και περισσότερο προς πιο «περιφερειακές» περιοχές), συγκροτεί ομάδες δουλειάς κατάλληλων συντρόφων που αναλαμβάνουν να παρεμβαίνουν στο εργοστάσιο, στο νοσοκομείο, στο σούπερ μάρκετ. Παρέμβαση με όλους τους τρόπους: Εξόρμηση, περιοδεία, σύσκεψη, καμπάνια εγγραφών στο σωματείο, ζωντανή προπαγάνδα με ταμπλό, εφημερίδες τοίχου, ντουντούκα. Ταυτόχρονα: Παρεμβαίνει και για ζητήματα πέρα από τα στενά «κλαδικά», δηλαδή για το γειτονικό παιδικό σταθμό που κλείνει και τα υπέρογκα τροφεία, το τοπικό Κέντρο Υγείας που συρρικνώνεται ή βάζει λουκέτο, τα μαθήματα αλληλεγγύης που κάνει η Λαϊκή Επιτροπή. Ολα, δηλαδή, που απασχολούν τον εργάτη, βεβαίως με μία αντικειμενική ιεράρχηση που δεν πρέπει να μας ξεφεύγει. Αν με τέτοιο πνεύμα οργανώσουμε τη δουλειά, αν δηλαδή έχουμε «όλο το γήπεδο» μπροστά μας, παύουν να ισχύουν και επιφυλάξεις που λένε πως «αυτή η δουλειά καλή είναι, αλλά δεν είναι τόσο μαζική». Τι πιο μαζικό από μια δουλειά που οργανωμένα και συστηματικά απευθύνεται σε εκατοντάδες εργάτες με πρόγραμμα μετρήσιμο και ελέγξιμο; Στη βιομηχανική ζώνη του Περιστερίου, για παράδειγμα, ή παραπλεύρως της Εθνικής Οδού, παρά το κλείσιμο δεκάδων εργοστασίων ή τη μεταφορά τους σε άλλες περιοχές, παραμένουν τελικά χιλιάδες εργάτες όλων των βιομηχανικών κλάδων που κάθε μέρα βγάζουν εκεί το ψωμί τους. Δεν είναι περίπου αυταπόδεικτο πως οι συγκεκριμένες εδαφικές Οργανώσεις πρέπει να συγκεντρώσουν σημαντικό κομμάτι της προσπάθειάς τους σε αυτόν το χώρο; Ταυτόχρονα, αν προσθέσουμε τους χιλιάδες εργάτες και άλλους μισθωτούς που εργάζονται στους υπόλοιπους κλάδους και χώρους δουλειάς, στην κυριολεξία δε φτάνουν οι υπάρχουσες δυνάμεις για να δουλέψουν. Εδώ όμως θα στρατεύσουμε όποια διαθέσιμη εφεδρεία: Οπαδούς του Κόμματος, την ΚΝΕ, παλιούς αγωνιστές που έχουν πείρα και μπορούν να βοηθήσουν. Οργανώνουμε τη δουλειά και θα προκύψουν και νέες δυνάμεις, δεν περιμένουμε δηλαδή να λυθούν όλα εξ αρχής. Γνωρίζουμε τελικά ότι και στη γειτονιά θα αλλάξει το κλίμα αν καταφέρουμε να δημιουργηθούν κομματικοί και ταξικοί πυρήνες στα εργοστάσια, στους άλλους χώρους. Θα επιδράσει αναμφίβολα θετικά και σε κάθε άλλη δραστηριότητα που αναπτύσσουμε σε τοπικό επίπεδο. Αυτός ο προσανατολισμός ήδη καταγράφει σημαντικά αποτελέσματα, δηλαδή στρατολογίες, εγγραφές σε συνδικάτα, επαφές κ.λπ. Την προσπάθεια αυτή χρειάζεται να την «προστατεύουμε», δηλαδή να την ενισχύσουμε συζητώντας τα αποτελέσματα, τα συμπεράσματα αλλά και τις δυσκολίες στις ΚΟΒ, στις κομματικές ομάδες. Ετσι γίνεται αντιληπτή η κατάσταση, οι απαιτήσεις, ορίζονται νέοι στόχοι, γίνονται διορθωτικές κινήσεις.

Ευρύ περιεχόμενο παρέμβασης

Ε

πιπρόσθετα: Μια εδαφική Οργάνωση οργανώνει και άλλες δραστηριότητες. Οφείλει να πάρει πρωτοβουλίες πολιτικές, ιδεολογικές, μορφωτικές, πολιτιστικές στη λαϊκή γειτονιά για να επιδράσει και με αυτόν τον τρόπο στους εργαζόμενους της περιοχής. Εχει ιδιαίτερη μέριμνα σε μια τέτοια πρωτοβουλία πέρα από το ανοιχτό κάλεσμα, ποιοι, πόσοι εργάτες θα έρθουν, θα κάνουν ένα βήμα που πιθανόν ακόμη διστάζουν να το κάνουν στη δουλειά τους. Οργανώνει συσκέψεις, βιβλιοπαρουσιάσεις, εκδηλώσεις, πολιτιστικά αφιερώματα, συνεστιάσεις και προσεγγίζει και έτσι εργάτες, συμβάλλει στη στερέωση των δεσμών του Κόμματος με αυτούς. Αναδεικνύει σημαντικά ιστορικά γεγονότα και επετείους που αφορούν την περιοχή ή και ευρύτερα και παίρνει πρωτοβουλίες με ειδική στόχευση στις νεότερες ηλικίες.

Ο προσανατολισμός αυτός, δηλαδή με όλα τα σφυριά να χτυπάμε τον ίδιο στόχο, μπορεί να έχει μια ακόμη σημαντική συμβολή όσον αφορά τις εδαφικές ΚΟΒ. Να βοηθήσει ώστε ιδίως νεότερα στελέχη να «ψηθούν» πιο άμεσα στην πιο ολοκληρωμένη κομματική δουλειά. Να «προσγειωθούν» στην πραγματικότητα των δυσκολιών αλλά και των δυνατοτήτων που γεννά η παρέμβαση στους χώρους δουλειάς. Να επικοινωνήσουν με εργάτες, να προσπαθήσουν να απαντήσουν οι ίδιοι σε ιδεολογήματα που θέτει η εργοδοσία, άλλες πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις. Αποτελεί, δηλαδή, μία πολύτιμη πείρα, που φυσικά δεν αντικαθιστά την άμεση πείρα του εργάτη κομμουνιστή που πουλώντας την εργατική του δύναμη στον καπιταλιστή ταυτόχρονα οργανώνει, συχνά κάτω από πολύ αντίξοες συνθήκες, τη δουλειά του. Ομως, κάθε οργανωτικό μέτρο που παίρνουμε στη σωστή κατεύθυνση είναι μία πολύτιμη συμβολή στην οικοδόμηση του Κόμματος και την ανασύνταξη του κινήματος. Εδώ θα επιμείνουμε, θα γίνουμε ακόμη πιο απαιτητικοί από τη δουλειά μας, τιμώντας έτσι με τον πιο έμπρακτο και χειροπιαστό τρόπο την συμπλήρωση των 95 χρόνων ζωής και δράσης του ηρωικού ΚΚΕ, εξαντλώντας όλα τα περιθώρια, ώστε η επόμενη 5ετία να μας βρει σε πολύ καλύτερη κατάσταση στους χώρους δουλειάς, γενικότερα στην πολιτική και ιδεολογική επίδραση των κομμουνιστικών ιδεών μέσα στην πρωτοπόρα τάξη της κοινωνίας.

Πέτρος Αλέπης

Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

και του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟ Αττικής