ΒΕΛΓΙΟ H αντιλαϊκή πολιτική στην ... έδρα της λυκοσυμμαχίας

ΒΕΛΓΙΟ

H αντιλαϊκή πολιτική στην ... έδρα της λυκοσυμμαχίας

Από κινητοποίηση εργαζομένων πέρσι έξω από την έδρα της ΕΕ στις Βρυξέλλες

Το τελευταίο χρονικό διάστημα όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι και φοιτητές από την Ελλάδα σκέφτονται να μεταναστεύσουν στο Βέλγιο στην προσπάθειά τους να αποφύγουν την αντεργατική καταιγίδα στην Ελλάδα. Ωστόσο, ερχόμενοι στο Βέλγιο δε θα γευτούν μόνο τις περίφημες βελγικές σοκολάτες, αλλά θα έχουν κι εδώ να αντιμετωπίσουν την ίδια βάρβαρη επίθεση στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα. Στη χώρα που η πρωτεύουσά της, οι Βρυξέλλες, αποτελεί το κέντρο της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ και ιμπεριαλιστικών μηχανισμών που αιματοκυλούν τους λαούς, όπως το ΝΑΤΟ, Βέλγοι εργάτες και μετανάστες έχουν να αντιμετωπίσουν την ίδια επίθεση στα δικαιώματά τους, την αύξηση της ανεργίας, την υψηλή φορολογία στο πενιχρό λαϊκό εισόδημα, την αύξηση του κόστους ζωής.

Οι άνεργοι, μισοεργαζόμενοι τραβούν την ανηφόρα

Η ανεργία στο Βέλγιο τον Ιούνη του 2012 έφτασε στο 8,3%, αριθμός ρεκόρ δεκαετίας¹. Τα υψηλά ποσοστά ανεργίας όμως δεν είναι το μόνο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει κάποιος στο Βέλγιο. Ολο και περισσότερες νέες θέσεις εργασίας είναι με τσεκουρωμένα εργασιακά δικαιώματα και μισθούς, που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε καν την καθημερινή επιβίωση. Είναι χαρακτηριστικό πως το ποσοστό εργαζομένων που δουλεύουν με μερική απασχόληση έχει εκτιναχθεί από 18% το 2001 σε 27% το 2012, δηλαδή ένας στους τέσσερις εργαζομένους στο Βέλγιο έχει μισή δουλειά-μισή ζωή. Η εντατικοποίηση της εργασίας, οι μειώσεις μισθών, το τσάκισμα της δωρεάν Υγείας, το υψηλό κόστος ζωής και η υψηλή φορολογία στο λαϊκό εισόδημα έχουν οδηγήσει το 14,6% του πληθυσμού να ζει κάτω από το όριο της φτώχειας².

Πώς ο μισθός εξανεμίζεται

Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια στο Βέλγιο η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα βλέπουν τους μισθούς τους να εξανεμίζονται από τη ληστρική φορολογία και την ακρίβεια. Η υψηλότατη φορολογία - ο φόρος παρακρατείται και καταβάλλεται αυτόματα κάθε μήνα από τη μισθοδοσία - και οι μεγάλες ασφαλιστικές εισφορές, που έχουν πλέον μετακυλισθεί στις πλάτες των εργαζομένων, κάνουν τους μισθούς να εξανεμίζονται πριν ακόμη καν καταβληθούν. Για παράδειγμα, σύμφωνα με τα στοιχεία του ομοσπονδιακού υπουργείου Οικονομικών³, ο μέσος μισθός στο Βέλγιο, δηλαδή ο μισθός που λαμβάνει το μεγαλύτερο ποσοστό των εργαζομένων, για το 2011 ήταν 1.886 ευρώ καθαρά. Σε αυτά δεν υπολογίζονται ο δημοτικός και ο περιφερειακός φόρος που καταβάλλονται ετήσια.
Για να γίνει αντιληπτός ο βαθμός της βάρβαρης φοροαρπαγής στην οποία υποβάλλονται η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα στο Βέλγιο, ο ανειδίκευτος εργάτης καταβάλλει περίπου 10.000 ευρώ το χρόνο μόνο σε φόρο εισοδήματος και ασφαλιστικές εισφορές, καταλήγοντας έτσι να παίρνει γύρω στα 1.500 ευρώ καθαρά. Το ποσό μπορεί να φαίνεται υψηλό αλλά θα πρέπει να αναλογιστεί κάποιος το τεράστιο κόστος διαβίωσης στο Βέλγιο. Ερευνες έχουν δείξει⁴ πως με το «καλημέρα» το 35% του μισθού πάει στο ενοίκιο ή το στεγαστικό δάνειο ενώ 15% ξοδεύεται στις πανάκριβες μετακινήσεις. Ιδιαίτερα τα ενοίκια τους τελευταίους μήνες έχουν εκτιναχτεί με αυξήσεις - φωτιά, που φτάνουν έως και 150 - 200 ευρώ. Από τους χαμηλούς μισθούς πλήττονται ιδιαίτερα οι νέοι καθώς όλες οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις περιλαμβάνουν μικρότερους μισθούς από 6% μέχρι και 30%⁵για τους εργαζόμενους ηλικίας 16 έως και 21 χρόνων⁶.

Πανάκριβες οι παροχές Υγείας

Το μεγαλύτερο όμως κόστος που έχει να αντιμετωπίσει ένα λαϊκό νοικοκυριό στο Βέλγιο είναι τα τεράστια έξοδα για την Υγεία. Στο Βέλγιο δεν υπάρχει δημόσια δωρεάν Υγεία, καθώς πρέπει να πληρώσεις για τα πάντα, από την επίσκεψη στα επείγοντα έως την αγορά των πιο απαραίτητων φαρμάκων. Μπορεί όλοι οι εργαζόμενοι να είναι υποχρεωτικά ασφαλισμένοι σε έναν υγειονομικό φορέα, που συνήθως ανήκει σε μία από τις τρεις συνδικαλιστικές ομοσπονδίες, όμως παρά τα τεράστια ποσά που καταβάλλουν οι εργαζόμενοι καλύπτεται μόνο μερικώς το κόστος.
Για παράδειγμα, ένας αυτοαπασχολούμενος (ιδιοκτήτης ταξί, υδραυλικός κ.τ.λ.) που πληρώνει περίπου 250 ευρώ το μήνα στον ασφαλιστικό του φορέα για μια απλή επίσκεψη στα επείγοντα, πρέπει να πληρώσει τουλάχιστον 50 ευρώ. Αυτή η τιμή ισχύει μόνο εάν χρειαστεί παρακολούθηση από ένα γιατρό και δεν χρειάζεται κάποια άλλη περίπλοκη ιατρική πράξη ή εξέταση. Αλλιώς η τιμή εκτοξεύεται, πόσο μάλλον αν υπάρχει ανάγκη για χειρουργείο ή νοσηλεία. Εκεί πραγματικά το κόστος είναι δυσβάσταχτο για μία εργατική - λαϊκή οικογένεια. Ο λογαριασμός - χαράτσι του νοσοκομείου αποστέλλεται στο σπίτι και εάν μετά από τρία ειδοποιητήρια δεν έχει εξοφληθεί, έρχονται δικαστικοί κλητήρες για κατάσχεση. Οσο για τα φάρμακα, οι ασφαλιστικοί φορείς καλύπτουν ένα μικρό ποσό μόνο για το σκεύασμα με την πιο απαραίτητη δραστική ουσία από την αγωγή που έχει συνταγογραφηθεί. Για παράδειγμα, για τη θεραπεία ενός απλού κρυολογήματος ο γιατρός θα γράψει αντιβιοτικά, αντιπυρετικά και αποσυμφορητικά φάρμακα, που κοστίζουν περίπου 80 ευρώ στο Βέλγιο. Το Ταμείο θα καλύψει μόνο 15 - 20 ευρώ που αντιστοιχούν στην τιμή του αντιβιοτικού.
Στο πλαίσιο δε των περικοπών των λεγόμενων «κοινωνικών επιδομάτων», σύμφωνα με τον ομοσπονδιακό βελγικό προϋπολογισμό, τα επιδόματα ανεργίας θα περικοπούν περαιτέρω, ενώ ήδη έχουν κοπεί επιδόματα για τους πρόσφυγες, όπως και αυτό για τους άπορους, με αποτέλεσμα τον τελευταίο χρόνο να έχει αυξηθεί τραγικά ο αριθμός των αστέγων στις Βρυξέλλες και σε άλλες πόλεις.
Η ενίσχυση της φοροεπιδρομής στο λαϊκό εισόδημα πραγματοποιείται την ίδια στιγμή που η βελγική κυβέρνηση έχει θεσπίσει μια σειρά από φοροελαφρύνσεις και φοροαπαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο και τα μονοπώλια, στο όνομα της «προσέλκυσης επενδύσεων» και διατήρησης της καπιταλιστικής κερδοφορίας σε περίοδο καπιταλιστικής κρίσης. Για το έτος 2012 υπολογίζεται πως η συνολική μείωση των εργοδοτικών εισφορών, που φορτώθηκε στις πλάτες των εργαζομένων, ανέρχεται στο ύψος των 10,4 δισ. ευρώ.

Απελαύνοντας μετανάστες

Η πραγματικότητα είναι ακόμη πιο δύσκολη για τους μετανάστες στο Βέλγιο. Εκτός από την παραπάνω αντιλαϊκή λαίλαπα έχουν να αντιμετωπίσουν ακόμη πιο χαμηλούς μισθούς και τον κίνδυνο της απέλασης κάθε στιγμή. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ίδιας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το 2011, οι μετανάστες αμείβονται κατά 25% λιγότερο σε σχέση με τους Βέλγους υπηκόους⁷. Σε αντίθεση με την προπαγάνδα των θιασωτών του ευρωμονόδρομου περί «ελεύθερης κυκλοφορίας εργαζομένων» στην ΕΕ, ακόμη και υπήκοοι κρατών - μελών της ΕΕ μπορούν να «απελαθούν» από το Βέλγιο. Σύμφωνα με δημοσιεύματα⁸το 2013 η βελγική κυβέρνηση «ζήτησε» από 2.712 υπηκόους κρατών - μελών της ΕΕ να φύγουν από το Βέλγιο, επειδή αποτελούν «κοινωνικό βάρος». Ο μετανάστης θεωρείται «κοινωνικό βάρος» εάν μέσα σε 6 μήνες δεν έχει βρει δουλειά ή έχει απολυθεί μετά από εργασία το πολύ 4 μηνών.
Αυτή η πράξη της βελγικής κυβέρνησης είναι πλήρως εναρμονισμένη με τις ευρωενωσιακές συνθήκες και τους κανονισμούς. Η οδηγία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής του 2004⁹ για την αυτοαποκαλούμενη «ελεύθερη κυκλοφορία» αναφέρει ρητά πως «τα άτομα που εξασκούν το δικαίωμα στη διαμονή δεν πρέπει να γίνουν υπερβολικό βάρος στο σύστημα κοινωνικής βοήθειας του κράτους - μέλους υποδοχής», αποδεικνύοντας περίτρανα πως για την ΕΕ και για τα κράτη - μέλη της η μετανάστευση λειτουργεί σαν στρόφιγγα που ανοίγει ή κλείνει σύμφωνα με τις ανάγκες των μονοπωλίων για φτηνά εργατικά χέρια.

Ενα το συμπέρασμα...

Τα ίδια μέτρα και οι αναδιαρθρώσεις που πραγματοποιούνται στην Ελλάδα και εφαρμόζονται ήδη στο Βέλγιο δείχνουν τον ενιαίο χαρακτήρα της επίθεσης του κεφαλαίου σε όλες τις χώρες της ΕΕ. Οι αστικές κυβερνήσεις των κρατών - μελών και η ΕΕ σε περίοδο γενικευμένης καπιταλιστικής κρίσης έχουν οξύνει την επίθεσή τους στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα για την εξασφάλιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας, μετακυλίοντας στις πλάτες του λαού το κόστος διάσωσης των μονοπωλίων. Τα αντεργατικά μέτρα σε Βέλγιο, Ελλάδα αλλά και στο σύνολο της ΕΕ έχουν κοινή ρίζα, τον καπιταλισμό. Σε αυτές τις εκλογές οι Ελληνες μετανάστες στο Βέλγιο και αλλού θα ρίξουν «κόκκινη» ψήφο στις κάλπες για τις ευρωεκλογές, τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, καθώς μόνο το ΚΚΕ έγκαιρα τους προειδοποίησε για τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της ΕΕ, πως «καπιταλιστικοί παράδεισοι» δεν υπάρχουν. Μόνο με ισχυρό ΚΚΕ, με μια ισχυρή εργατική αντιπολίτευση μπορεί να μπει η προϋπόθεση για την ενδυνάμωση του αγώνα της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, την ισχυροποίηση της Λαϊκής Συμμαχίας, για να ανοίξει ο δρόμος για την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.
Παραπομπές:
1. Στοιχεία Eurostat, 2012
2. FGTB (2013), Barometre socio-economique
3. http://economie.fgov.be/fr/modules/publications/statistiques/marche_du_travail_et_conditions_de_vie/salaires_mensuels_bruts_moyens.jsp
4. http://www.lalibre.be/economie/actualite/les-depenses-moyennes-des-menages-belges-ont-atteint-35-500-euros-en-2012-5253f6d03570c13e8fa56e2d
5. http://www.emploi.belgique.be/defaultTab.aspx?id=23946
6. http://www.emploi.belgique.be/defaultTab.aspx?id=23946
7. http://epp.eurostat.ec.europa.eu/cache/ITY_OFFPUB/KS-31-10-539/EN/KS-31-10-539-EN.PDF
8. http://www.euronews.com/2014/01/30/belgium-sends-burden-eu-citizens-letters-asking-them-to-leave-the-country/
9. Directive 2004/38/EC