Σαράκι για τους εργαζόμενους ο εργοδοτικός συνδικαλισμός
Συνέντευξη με τον Κώστα Στεργίου, πρόεδρο του Συνδικάτου Μετάλλου Μαγνησίας «Μήτσος Παπαρήγας»
 |
***
-- ΑΓΕΤ Βόλου και «Χαλυβουργία». Τι ομοιότητες έχουν οι δυο περιπτώσεις; Τι ρόλο παίζει ο εργοδοτικός συνδικαλισμός;-- Είναι και οι δύο αυτό που λέμε καραμπινάτες περιπτώσεις για το πώς οι εργοδοτικοί συνδικαλιστές λειτουργούν σαν μακρύ χέρι των εργοδοτών, κάτι που βγάζει μάτι σε κρίσιμες περιστάσεις. Στην ΑΓΕΤ, μόλις πριν από λίγες μέρες, οι εργάτες ψήφισαν υπέρ της νέας επιχειρησιακής σύμβασης που πρότεινε η εργοδοσία, αν και μια βδομάδα νωρίτερα την είχαν απορρίψει.
Τη βδομάδα ανάμεσα στις δυο συνελεύσεις, οι εργοδοτικοί συνδικαλιστές κίνησαν γη και ουρανό, μαζί με εκπροσώπους της εταιρείας και τοπικά ΜΜΕ, για να περάσουν ένα κλίμα τρομοκρατίας και εκβιασμών, στη λογική «ή υπογράφουμε, ή τα χάνουμε όλα». Οχι μόνο δεν οργάνωσαν τον αγώνα μετά την απόφαση των εργατών στην πρώτη συνέλευση να μη συναινέσουν στη σφαγή του μισθού τους, αλλά, επιπλέον, έκαναν όλη τη δουλειά για λογαριασμό της εργοδοσίας.
Αρχικά «πάγωσαν» με το αποτέλεσμα της πρώτης ψηφοφορίας, όπου 122 ψήφισαν κατά και 77 υπέρ, ακολουθώντας την πρόταση του συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ. Μετά ξεκίνησαν τις πιέσεις: «Εχουν υπογράψει όλοι οι υπόλοιποι εκτός από εμάς», «θα αναγκάσουμε την εταιρεία να προχωρήσει σε ατομικές συμβάσεις». Ελεγαν επίσης ότι «θα αποφασίσουμε εμείς για τον εαυτό μας», θέλοντας να αποκόψουν τους εργάτες της ΑΓΕΤ από τους άλλους εργάτες της τσιμεντοβιομηχανίας και την υπόλοιπη εργατική τάξη, που θα μπορούσε να τους στηρίξει στον αγώνα τους.
 |
Αποκορύφωμα ήταν η φρασεολογία και τα επιχειρήματά τους, που ήταν λες και μιλούσε εκπρόσωπος της εταιρείας! Ο πρόεδρος του ΔΣ του Σωματείου έλεγε σε τοπικά ΜΜΕ: «Είναι ανάγκη να εφαρμοστεί η νέα επιχειρησιακή σύμβαση (σ.σ. της εταιρείας) ή η μετενέργεια με ατομικές συμβάσεις, με το βασικό μισθό. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή (...) Πρέπει να αποφασίσουμε με υπευθυνότητα και ωριμότητα (...) Δύο είναι οι επιλογές που έχουμε. `Η δεχόμαστε τη μείωση των 500 ευρώ στις αποδοχές μας, ή τα χάνουμε όλα». Και όταν ψηφίστηκε η πρόταση, πανηγύρισε πιο πολύ και από την εταιρεία, εξαίροντας τις προσπάθειες «με στόχο την επικράτηση της εργασιακής ειρήνης».
-- Τα ίδια γίνονται και στη «Χαλυβουργία» του Βόλου;
-- Ναι, στη «Χαλυβουργία» του Βόλου παίζεται ακριβώς το ίδιο έργο. Μετά την απαράδεκτη και εξευτελιστική για εργάτη στάση του ΔΣ, κατά τη διάρκεια των ηρωικών κινητοποιήσεων των χαλυβουργών του Ασπροπύργου, το «ξεπλήρωμα» του Μάνεση ποιο ήταν; Κάθε τέσσερις μήνες φέρνει και νέα σύμβαση με περικοπές. Η στάση των εργοδοτικών συνδικαλιστών είναι να μιλάνε και αυτοί την κάθε φορά για «ωριμότητα και υπευθυνότητα» και να φέρνουν για ψήφιση την απαίτηση του Μάνεση. Οχι μόνο δεν αντιπροτείνουν κάτι άλλο, αλλά τη στηρίζουν κιόλας, λέγοντας ότι θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερες οι περικοπές.
Στη «Χαλυβουργία» συνέβη ακριβώς το ίδιο με την ΑΓΕΤ. Σε μια από τις πολλές φορές που ζητήθηκε από τους εργάτες να ψηφίσουν για τις απαιτήσεις του Μάνεση, εκείνοι αρνήθηκαν και καταψήφισαν την πρόταση του ΔΣ για την επιχειρησιακή σύμβαση που ήθελε η εταιρεία. Οπως ακριβώς στην ΑΓΕΤ, έτσι και εκεί, μετά την πρώτη «παγωμάρα», ξεκίνησε το γαϊτανάκι των εκβιασμών και των απειλών με προεξέχοντα το ρόλο των εργοδοτικών και των τοπικών ΜΜΕ.
Τους έλεγαν για απολύσεις, που έγιναν τελικά και με την υπογραφή της σύμβασης, για κλείσιμο του εργοστασίου και άλλα πολλά. Σε αυτά προστέθηκε και το «καλόπιασμα» ότι «θα είναι η τελευταία μείωση, γιατί θα φτηνύνει το ρεύμα και θα σταματήσουν οι περικοπές».
Μάλιστα, το ΔΣ του σωματείου, μαζί με την πλειοψηφία της ΠΟΕΜ, έκανε και κινητοποίηση στην Αθήνα, με αίτημα να γίνει πιο φτηνό το ρεύμα για τους μεταλλοβιομήχανους. Την ίδια στιγμή που οι οικογένειες των χαλυβουργών, όπως και όλες οι λαϊκές οικογένειες, αγκομαχούν με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, την ίδια στιγμή που έχει κοπεί το ρεύμα σε δεκάδες οικογένειες μεταλλεργατών στο Βόλο και δεν έχουν κουνήσει ούτε το δαχτυλάκι τους. Μόνο το Συνδικάτο Μετάλλου έχει ασχοληθεί με αυτούς τους συναδέλφους, πετυχαίνοντας την επανασύνδεση του ρεύματος.
Με εκβιασμούς και ταξίματα, λοιπόν, ότι είναι η τελευταία φορά, απέσπασαν το «ναι» από τους εργάτες. Και «πριν αλέκτορα φωνήσαι», την προηγούμενη βδομάδα και ενώ τελειώνει η προθεσμία της προηγούμενης επιχειρησιακής σύμβασης, η εταιρεία - αν και αποφασίστηκε να μειωθεί το ρεύμα στους βιομήχανους - ξανάφερε την απαίτηση για νέα επιχειρησιακή σύμβαση με μειώσεις. Το τωρινό «επιχείρημα» είναι ότι «οι μειώσεις στο ρεύμα ακόμα δεν έχουν μετακυληθεί στο κόστος παραγωγής, σε σημείο που να δοθεί η ευκαιρία για επιστροφή στο προηγούμενο καθεστώς». Τα ίδια ψέματα δηλαδή.
-- Πολύς ντόρος έγινε με την εκλογή νέου δημάρχου, που υπόσχεται κι αυτός να φέρει ανάπτυξη. Τι έχουν να περιμένουν οι εργαζόμενοι στα εργοστάσια της περιοχής;
-- Από τη νέα δημοτική αρχή οι εργαζόμενοι έχουν να περιμένουν μόνο νέα επίθεση στο εισόδημα και τα δικαιώματά τους. Με την ενίσχυση της ανταποδοτικότητας, που σημαίνει πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, μέσω των δημοτικών και άλλων τελών για υπηρεσίες που πρέπει να είναι δωρεάν (αθλητισμός, πολιτισμός κ.ο.κ.). Επίσης, με την ενίσχυση της «επιχειρηματικότητας» στη λειτουργία του δήμου, που σημαίνει ιδιωτικοποιήσεις, εργολαβίες και ΣΔΙΤ.
Και βέβαια, με την καλύτερη προσαρμογή του δήμου στην υπηρέτηση της ανταγωνιστικότητας των μεγαλοεπιχειρηματιών, που σημαίνει ότι οι μεγάλοι όμιλοι στην περιοχή μας, όπως η «Χαλυβουργία» και η ΑΓΕΤ, θα έχουν έναν ακόμη «στρατιώτη» στην υπηρεσία τους, όπως είχαν και την προηγούμενη δημοτική αρχή.
Αντίπαλο δέος στη δημοτική αρχή Μπέου δεν θα μπορούσε να είναι μια άλλη δημοτική αρχή, όπως π.χ. του ΣΥΡΙΖΑ, που πήγε στο β' γύρο. Αυτό αποδείχτηκε περίτρανα δυο μέρες μετά τις εκλογές, όταν βγήκε ο τοπικός βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και δήλωσε ότι θα συνεργαστεί με τον Αχ. Μπέο.
Καμία αναμονή, λοιπόν, καμία αυταπάτη. Το εργατικό κίνημα της πόλης μας, μαζί με τους συλλόγους των αυτοαπασχολούμενων, το Σύλλογο των Γυναικών και το ΜΑΣ, μέσα και από τις Λαϊκές Επιτροπές, πρέπει να δυναμώσουν την πάλη τους. Για παράδειγμα, μπροστά είναι η άμεση περικοπή της χρηματοδότησης του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι», των Κέντρων Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων, των Κέντρων Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών και των ΚΔΑΠ ΑμεΑ, για τα οποία λήγει το ΕΣΠΑ στις 31 Αυγούστου και είναι «στον αέρα». Είναι ζήτημα για το οποίο θα οργανώσουμε παρεμβάσεις άμεσα.
-- Σας κατηγορούν ότι με τη δράση του ΠΑΜΕ κινδυνεύουν να κλείσουν επιχειρήσεις. Τι απαντάτε;
-- Ας πάρουν τις πρόσφατες περιπτώσεις στο Βόλο, που είναι μέρος των εκατοντάδων ανάλογων περιπτώσεων σε όλη την Ελλάδα: Η ΚΟΝΤΙ, η ΣΤΑΛΚΟ, η VPI και η ΒΙΟΣΩΛ είναι ορισμένες από τις μεγάλες μονάδες που έχουν κλείσει στην περιοχή μας, αφήνοντας στο δρόμο εκατοντάδες εργάτες. Είναι μονάδες που ούτε το ΠΑΜΕ είχε πλειοψηφία στα σωματεία, ούτε οι εργάτες - δυστυχώς - είχαν διαμορφώσει τις απαραίτητες αγωνιστικές παρακαταθήκες και αντιστάσεις.
Γιατί έκλεισαν; Μα επειδή οι αντίστοιχοι όμιλοι, μέσα στην κρίση και με δεδομένη τη μείωση των πωλήσεων και την ένταση του ανταγωνισμού, έκαναν έναν ανασχεδιασμό της παραγωγής. Τι θα είχε αλλάξει για τους εργάτες αν είχαν κινητοποιηθεί και είχαν στο τιμόνι τις ταξικές δυνάμεις; Δεν θα τους πέταγαν σαν τα σκυλιά, όπως έγινε σε αυτές τις περιπτώσεις.
Αλλά και πέρα από αυτό: Εμείς είμαστε οι μόνοι που έχουμε πρόταση για το πώς οι εργάτες θα πάψουν να είναι κλοτσοσκούφι των μονοπωλίων και της οικονομίας τους, να συνθλίβονται στους σχεδιασμούς τους για το τι θα επενδυθεί, πόσο και πού. Γιατί εμείς παλεύουμε για την οργάνωση της οικονομίας με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες, τις δυνατότητες του εργατικού δυναμικού και των υποδομών της χώρας. Είμαστε οι μόνοι που λέμε στους εργάτες να πιστέψουν στη δύναμή τους και παλεύουμε να οργανωθούν προς αυτή την κατεύθυνση.
-- Τι σχεδιάζουν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ για το επόμενο διάστημα και τι στόχους βάζουν;
-- Αυτό το μήνα, επιδιώκουμε να ανοίξουμε πλατιά συζήτηση με τους εργαζόμενους κατά χώρο και κατά κλάδο για τη στάση του εργοδοτικού συνδικαλισμού, με βάση τα παραδείγματα από την πόλη μας, αλλά και τα γενικότερα παραδείγματα. Με συσκέψεις, περιοδείες, εξορμήσεις, θέλουμε να έρθουμε με επαφή με εκατοντάδες εργαζόμενους, να συζητήσουμε για το σωματείο στο χώρο τους και πώς θα κάνουμε τα αναγκαία βήματα, ώστε να αλλάξει η κατάσταση. Αλλά και να γίνουν βήματα στην κοινή πάλη των εργαζομένων, να δυναμώσει η ταξική αλληλεγγύη.
Αυτή η συζήτηση είναι απαραίτητη ακριβώς τώρα, επειδή άμεσα πρέπει να αντιμετωπιστεί η επίθεση στο Ασφαλιστικό και τις συντάξεις, στις Συλλογικές Συμβάσεις, στους μισθούς, στην περικοπή της χρηματοδότησης σε υπηρεσίες αναγκαίες για το λαό. Θέλουμε να οργανώσουμε αυτή τη συζήτηση και στις γειτονιές, σε συνεργασία με τα σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, με τις Επιτροπές Αγώνα και τις Λαϊκές Επιτροπές.
Το ερώτημα που πρέπει να απαντήσουν οι εργαζόμενοι, όχι μόνο στην ΑΓΕΤ και στη Χαλυβουργία, αλλά και όλοι όσοι βρίσκονται σε χώρους όπου ο εργοδοτικός συνδικαλισμός κυριαρχεί, είναι: Με τέτοιες ηγεσίες στο σωματείο, στην Ομοσπονδία τους, στο Εργατικό Κέντρο, μπορούν να αντιμετωπίσουν την επίθεση της εργοδοσίας; Μπορούν να υπάρχουν εκπρόσωποι των εργαζομένων που λειτουργούν ως εκπρόσωποι της εργοδοσίας; Που αντί να δώσουν μάχη με τις απαιτήσεις που βάζουν οι εργοδότες, εκείνοι καλούν σε υποταγή;
Εμείς λέμε ότι η κατάσταση αυτή πρέπει να αλλάξει! Και πρέπει να αναρωτηθούν οι εργαζόμενοι: Γιατί, για παράδειγμα, στον Κιολεΐδη, στο Βόλο, η εργοδοσία αναγκάστηκε και πλήρωσε τους εργάτες; Γιατί στην ΕΒΓΑ οι εργαζόμενοι κατάφεραν και απέτρεψαν τη σύμβαση που έφερε ο όμιλος Φιλίππου και δεν πέρασαν οι μειώσεις; Ποια είναι η διαφορά; Είναι ότι σε αυτούς τους χώρους, στο τιμόνι είναι οι ταξικές δυνάμεις. Αυτό πρέπει να είναι παράδειγμα για το πού πρέπει να ακουμπήσουν οι εργαζόμενοι.
Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου