ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ Ο λαός, η νεολαία μπορούν να βάλουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις αρκεί να πιστέψουν στη δύναμή τους

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ

Ο λαός, η νεολαία μπορούν να βάλουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις αρκεί να πιστέψουν στη δύναμή τους

Από το 11ο αντιιμπεριαλιστικό διήμερο της ΚΝΕ στο Στόμιο της Λάρισας

Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει αποσπάσματα από την ομιλία του Γενικού Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, που αναμενόταν να πραγματοποιηθεί το Σάββατο το απόγευμα, στο χώρο της κατασκήνωσης του 23ου Αντιιμπεριαλιστικού Διημέρου της ΚΝΕ στο Στόμιο της Λάρισας.

Νέοι και νέες,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Χαιρετίζουμε τους νέους και τις νέες της Ελλάδας, τα νιάτα της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας, που αμέσως μετά τις εκλογές, ρίχτηκαν στη μάχη για την επιτυχία των εκδηλώσεων του 40ού Φεστιβάλ, για την επιτυχία του 23ου Αντιιμπεριαλιστικού Διήμερου, που φέτος χτυπά, για μια ακόμα φορά, εδώ στο Στόμιο, στη Λάρισα όπου βρίσκεται το ιμπεριαλιστικό στρατηγείο πολέμου της ΕΕ.
Και από αυτό εδώ το βήμα, σήμερα θέλουμε να καταδικάσουμε τον κυβερνητικό, κρατικό αυταρχισμό που μετά τους ναυτεργάτες, τους χαλυβουργούς, τους εργαζόμενους στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, άλλους κλάδους εργαζομένων, τώρα βάζει στο στόχαστρο τον αγώνα των εργαζομένων στη ΔΕΗ. Θέλουμε να καταδικάσουμε την κυβερνητική υποκρισία που κόπτεται δήθεν για τις επιπτώσεις από την απεργία, όταν είναι η δική της πολιτική που γεννά αυτές τις αντιδράσεις. Κόπτεται για τον τουρισμό, όταν η πλειοψηφία των λαϊκών οικογενειών, εξαιτίας της αντιλαϊκής πολιτικής, δε θα κάνει ούτε μια μέρα διακοπές.

Αφίσα του Διημέρου

Τώρα είναι η ώρα να εκφραστεί η μεγαλύτερη δυνατή στήριξη και αλληλεγγύη από όλο το λαό, το εργατικό - λαϊκό κίνημα σε αυτόν τον απεργιακό αγώνα. Τώρα είναι η ώρα να συνειδητοποιήσουμε ότι από την ενιαία επίθεση του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του κανένας κλάδος εργαζομένων δεν εξαιρείται, κανένας δεν τη γλιτώνει. Αρα ενιαία πρέπει να είναι και η απάντηση.
Ολοι για έναν και ένας για όλους. Για να μην περάσει ο κυβερνητικός αυταρχισμός, η καταστολή, ο κοινωνικός αυτοματισμός, το «διαίρει και βασίλευε». Για να πέσει στο κενό πάνω από όλα η αντιδραστική και επικίνδυνη θεωρία, που καλλιεργεί η κυβέρνηση και άλλα γνωστά παπαγαλάκια ότι ο λαός δεν έχει δικαίωμα να παλεύει, να αντιστέκεται, ακόμη και να ανατρέπει με την πάλη του αντιλαϊκούς νόμους και αποφάσεις. Οτι η παρέμβασή του στις εξελίξεις αρχίζει και τελειώνει με τη συμμετοχή του στις εκλογές και από κει και πέρα τα «κεφάλια μέσα».
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Δεν πρόλαβαν να κλείσουν οι κάλπες των εκλογών και γινόμαστε μάρτυρες μιας συστηματικής προσπάθειας εκ μέρους της κυβέρνησης, να προσπαθεί να γεμίσει με προσδοκίες το λαό από την περίφημη «έξοδο στις αγορές», την «ανάπτυξη», τα ψίχουλα που ψάχνει να μοιράσει στα πιο φτωχά και εξαθλιωμένα τμήματα του λαού μας, που αυτή η ίδια και η πολιτική της έχουν δημιουργήσει.
Η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ κάνει λόγο για στροφή της οικονομίας, υποσχόμενη καλύτερες μέρες που θα έρθουν για τους εργαζόμενους, με την έξοδο της καπιταλιστικής οικονομίας από την κρίση. Ομως, επιστροφή στα προ κρίσης επίπεδα δεν πρόκειται να υπάρξει. Προσπαθεί να διαχωρίσει την καπιταλιστική ανάπτυξη από τη λιτότητα και τα αντιλαϊκά μέτρα.
Από τη μεριά του, ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθετεί στην ουσία και τον πυρήνα, τη βάση αυτής της τοποθέτησης ότι δηλαδή μπορεί να έρθει λαϊκή ευημερία με την καπιταλιστική ανάπτυξη. Διαφοροποιείται, βέβαια, από την κυβέρνηση και της ασκεί κριτική ότι με την πολιτική της και τα μέτρα που εφαρμόζει, καταδικάζει την οικονομία σε ύφεση και έτσι δεν έρχεται η ανάπτυξη. Στην πραγματικότητα, πλασάρεται αυτός ως εγγυητής της καπιταλιστικής ανάπτυξης και ανάκαμψης σε σχέση με τη ΝΔ και καλεί τους εργαζόμενους να στρατευθούν μαζί του σε αυτόν τον στόχο.

Από την επίσκεψη στα Αμπελάκια

Και οι δύο αποκρύπτουν από το λαό μια σειρά παράγοντες που ενδέχεται να επηρεάσουν την ελληνική οικονομία όπως:

• Η εξέλιξη της κρίσης στην Ευρωζώνη και στον υπόλοιπο κόσμο.
• Οι επιπτώσεις από την όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα σε ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα στην ευρύτερη περιοχή μας και ιδιαίτερα το ενδεχόμενο γενικευμένης ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης.
• Η μεγάλη όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα σε μερίδες του κεφαλαίου για την κατανομή των ζημιών της κρίσης, αλλά και των κερδών. Ορισμένα σημάδια αυτής της όξυνσης είδαμε εν μέρει και μέσα στις εκλογές, με το να έχουν βγει «μαχαίρια» ανάμεσα σε διάφορους ομίλους και επιχειρηματικά συμφέροντα.

Η διαπάλη που γίνεται μέσα στην ίδια την αστική τάξη, στο εσωτερικό της, έχει ως επίκεντρο από τη μια μεριά, το ποιο θα είναι το διαχειριστικό μείγμα άσκησης της πολιτικής αυτής και από την άλλη, σε ποιον όμιλο θα καταλήξουν οι ενεργειακοί πόροι και οι στρατηγικής σημασίας υποδομές που ιδιωτικοποιούνται (λιμάνια, αεροδρόμια, οδικοί άξονες κ.λπ.).

Ο λαός να μην εγκλωβιστεί στις παγίδες της αναμονής και του «μικρότερου κακού»

Συνολικά το κλίμα της αντιπαράθεσης, μετά τις εκλογές, καλλιεργείται και εστιάζεται στην προσπάθεια εγκλωβισμού του λαού στο ερώτημα «ποια κυβέρνηση θα έχει τη μεγαλύτερη διαπραγματευτική ικανότητα», εντός των τειχών της ΕΕ και του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.

Ο λαός, όμως, δεν πρέπει να εγκλωβιστεί στις παγίδες της αναμονής και του μικρότερου δήθεν κακού, που παγιώνουν το σημερινό αντιλαϊκό συσχετισμό, δεν ανοίγουν δρόμο σε ένα πραγματικά ελπιδοφόρο αύριο.
Ο ρόλος των κομμουνιστών όμως, ο ρόλος των μελών και φίλων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, ο ρόλος της πρωτοπορίας, είναι να θωρακίζει, να οργανώνει, την αυτοτελή παρέμβαση του εργατικού κινήματος, να οργανώνει και να παρεμβαίνει στο λαϊκό αγώνα, στην ταξική πάλη.
Αυτό σημαίνει ότι δεν τηρούμε στάση αναμονής, δεν περιμένουμε απλώς τις όποιες εξελίξεις, όπως π.χ. κάποια κυβέρνηση που θα προκύψει αύριο με άλλη διαχείριση, δήθεν αριστερή, προοδευτική, πατριωτική, που θα λύσει ως διά μαγείας τα προβλήματα και μάλιστα με τις - παγκοσμίως και ελληνικώς - γνωστές σοσιαλδημοκρατικές συνταγές.
Τα ζητήματα αυτά μάς βάζουν μπροστά στο επιτακτικό καθήκον, με αποφασιστικότητα να προχωρήσουμε στην ιδεολογική πολιτική συζήτηση με καλοπροαίρετους συνανθρώπους μας που μένουν εγκλωβισμένοι σε τέτοιες λογικές, που ακόμα τρέφουν ελπίδες ότι κάτι μπορεί να γίνει με άλλο μείγμα διαχείρισης εντός των τειχών. Ταυτόχρονα, να εντείνουμε και τη διαπάλη, την αντιπαράθεση, με επιχειρήματα, εκλαϊκεύοντας πλατιά την πολιτική μας πρόταση, αξιοποιώντας και την πολύτιμη πείρα και τα συμπεράσματα των εκλογικών μαχών.

Ο χώρος της κατασκήνωσης

Κι αυτό το επισημαίνουμε άσχετα από το πότε θα γίνουν βουλευτικές εκλογές, δηλαδή άσχετα εάν αυτές γίνουν φθινόπωρο του 2014, ή Φλεβάρη του 2015 με την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, ή εάν πάνε ακόμα παραπέρα, όπως επιδιώκει η κυβέρνηση.
Δίνουμε ολοκληρωμένα τη μάχη για να φτάσει πλατιά και να κατανοηθεί βαθιά η πολιτική εναλλακτική πρόταση του ΚΚΕ, η αναγκαιότητα όσο ποτέ άλλοτε μιας ριζικά διαφορετικής εξουσίας.
Με πειστικό τρόπο να προβάλουμε τη διαφορετικότητα της πρότασης του Κόμματος, απέναντι στις αστικές διαχειριστικές προτάσεις των άλλων.
Να δίνουμε ολοκληρωμένα την πρότασή μας για αυτήν την εξουσία, για ανώτερες μορφές άσκησης της δημοκρατίας, της συμμετοχής, του ελέγχου μέσα στους τόπους δουλειάς, στις σχολές, η άμεση εκλογή των αντιπροσώπων - βουλευτών του λαού από τη συνέλευση, τον τόπο δουλειάς, η ανακλητότητα, όχι μονιμότητα και άλλες αρχές και αξίες, που μόνο η εργατική τάξη, η παραγωγική και πρωτοπόρα δύναμη της κοινωνίας μπορεί να εμπνεύσει και να καθοδηγήσει, συνειδητοποιώντας τον ιστορικό της ρόλο.
Απαιτείται συνεχής και δραστήρια πάλη, καθημερινή εκλαΐκευση της θέσης μας για την άμεση ανάγκη ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, που σήμερα δε βρίσκεται «στο ύψος των περιστάσεων», όπως και για την ανάγκη προώθησης της κοινωνικής λαϊκής συμμαχίας της εργατικής τάξης, με τα λαϊκά τμήματα των αυτοαπασχολούμενων της πόλης και του χωριού, της μόνης ρεαλιστικής και συμφέρουσας σήμερα πολιτικής συμμαχιών, με περιεχόμενο πάλης ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα και τα μονοπώλια που ξεζουμίζουν εργάτες, ΕΒΕ και αγρότες.
Να δουλέψουμε ακόμα πιο πρωτοπόρα και δημιουργικά, αναδεικνύοντας τα σοβαρά προβλήματα των λαϊκών οικογενειών, όπως για την ανεργία και την απασχόληση ιδιαίτερα των νέων, τα προβλήματα στην εκπαίδευση, με την τράπεζα θεμάτων, τις μεγάλες ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό στα σχολεία, τα προβλήματα των ΑμεΑ, τα προβλήματα με τα ναρκωτικά και την κυβερνητική πολιτική, που αντί να προωθήσει την αντιναρκωτική πολιτική, αντί να ενισχύσει τα στεγνά προγράμματα του ΚΕΘΕΑ, με προσλήψεις του απαραίτητου προσωπικού, τα οδηγεί ουσιαστικά στην ασφυξία και τη συρρίκνωση.
Να αναδείξουμε το ζήτημα του Ασφαλιστικού, της Υγείας - Πρόνοιας, της περίθαλψης, των συντάξεων, αφού αυτά αποτελούν πραγματικά «αιτία πολέμου» για το κίνημα. Να αντιπαλέψουμε και να στηρίξουμε συνανθρώπους μας από τα χαράτσια και τη βαριά φορολογία, συνολικά να οργανώσουμε ακόμα καλύτερα την πάλη μας και την αλληλεγγύη μας, για τη σίτιση, στέγαση, περίθαλψη, μόρφωση, ανακούφιση συνολικά των λαϊκών νοικοκυριών, σε όλες τις γειτονιές, σε όλες τις πόλεις, σε όλους τους κλάδους.

Το παράδειγμα της ΔΕΗ δείχνει ότι διαφορετικά «μείγματα πολιτικής» μπορεί να οδηγούν στον ίδιο αντιλαϊκό μονόδρομο

Ενα από τα αγαπημένα επιχειρήματα διαφόρων αντιπάλων μας, αλλά και κάποιων απλών ανθρώπων που ενημερώνονται λειψά για τις πραγματικές θέσεις του ΚΚΕ, μας λένε ότι τους βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι, ότι δήθεν υποστηρίζουμε ότι όλοι ίδιοι είναι, ότι δεν έχουν διαφορές η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, με τον ΣΥΡΙΖΑ. Σε όσους ειλικρινά έχουν την απορία, ή δεν είναι ενημερωμένοι, τους απαντάμε: Ποτέ το ΚΚΕ δεν είπε ότι είναι ίδιοι ή ακριβώς ίδιοι. Αλλωστε, ακόμα και ο κλασικός δικομματισμός, έτσι όπως εμφανιζόταν και κυβερνούσε εναλλάξ μέχρι το 2012, στο δίπολο τότε ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και τότε δεν ήταν ίδιοι. Ο δικομματισμός, ο διπολισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά για το σύστημα εάν εμφανίζονται ταυτόσημα τα διάφορα κόμματά τους. Είναι άλλο αυτό που λέει το ΚΚΕ. Οτι δηλαδή, τα διαφορετικά μείγματα άσκησης πολιτικής που προτείνουν, σε τελευταία ανάλυση, οδηγούν στον ίδιο αντιλαϊκό μονόδρομο, ακριβώς γιατί είναι προτάσεις «εντός των τειχών», οδηγούν στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων.
Ας πάρουμε το πρόσφατο παράδειγμα της ΔΕΗ: Η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ έφερε αυτό το νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση της «μικρής ΔΕΗ». Ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλα κόμματα είναι ενάντια στο νομοσχέδιο αυτό. Μήπως αυτό σημαίνει ότι φτιάχτηκε ή φτιάχνεται μέτωπο της αντιπολίτευσης, επειδή όλοι λένε όχι στο νόμο για την μικρή ΔΕΗ; Οχι, βέβαια. Γιατί όλοι οι άλλοι, δεν βγάζουν τσιμουδιά, για το γεγονός ότι η πορεία ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ έχει ξεκινήσει προ πολλού, με τους νόμους του 1990, του 1999, του 2000, του 2005, του 2011, του 2014. Και σε αυτό το έγκλημα, έχουν βάλει πολλοί το χεράκι τους - ψηφίζοντας και στηρίζοντας - και από τους σημερινούς βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν τότε βουλευτές ή στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Επίσης, δε λένε κουβέντα για την ανάγκη πλήρους κατάργησης του κοινοτικού πλαισίου απελευθέρωσης του Τομέα Ηλεκτρικής Ενέργειας.
Συνολικά, κάνουν γαργάρα ότι το συγκεκριμένο νομοθετικό πλαίσιο άνοιξε την πόρτα για τη μετοχοποίηση της ΔΕΗ, την είσοδο των ιδιωτικών ομίλων, το διαχωρισμό των συστημάτων μεταφοράς και διανομής, με δραματικές συνέπειες για τις λαϊκές οικογένειες και τους εργαζόμενους του κλάδου.
Το κόμμα που δεν παίζει παιχνίδια με τα συμφέροντα του λαού και της χώρας είναι το ΚΚΕ. Γι' αυτό και το πλαίσιο πάλης, αγώνα και γραμμής αντιπαράθεσης και μέσα στη Βουλή και στην Ευρωβουλή, και στους αγώνες των εργαζομένων, δεν μπορεί να πηγαίνει βήμα πίσω από: Την ανάγκη άμεσης απόσυρσης ή κατάργησης, εάν ψηφιστεί, του νομοσχεδίου για τη «μικρή ΔΕΗ», την κατάργηση όλου του νομοθετικού πλαισίου που έχει οδηγήσει σε ουσιαστική ιδιωτικοποίηση, εκφράζοντας αντίθεση στο σύνολο του πλαισίου της ΕΕ για την απελευθέρωση του τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας.
Αυτή είναι και η επίσημη θέση του ΚΚΕ για το πλαίσιο και το αντικείμενο ενός πιθανού δημοψηφίσματος και αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο.

Κόμμα που θα αντέχει, θα σταθεροποιείται, θα οργανώνεται, θα ενισχύεται...

Εχει μεγάλη σημασία, ιδιαίτερα για όλους και όλες εσάς, που για πρώτη φορά στη ζωή σας δίνετε με ενθουσιασμό και μαχητικότητα μια σειρά μάχες μαζί με το Κόμμα (είτε εκλογικές, είτε μέσα στους καθημερινούς αγώνες, στο κίνημα), να νιώσετε, να αισθανθείτε πραγματικά ότι σε αυτές τις δύσκολες για το λαϊκό κίνημα συνθήκες είναι πολύ σημαντικό το Κόμμα να αντέχει, να σταθεροποιείται, να οργανώνεται, να ισχυροποιείται σε όλους τους τομείς. Δηλαδή να κατακτάμε και να γινόμαστε όλο και περισσότερο Κόμμα «παντός καιρού».
Δεν τρέφουμε κοινοβουλευτικές αυταπάτες, ούτε θεωρούμε ότι κάθε μικρό βήμα που γίνεται είναι το άπαν, ούτε πολύ περισσότερο ότι οι όποιες επιτυχίες είτε στις πρόσφατες εκλογές, είτε στις φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές, είτε σε κατακτήσεις των εργαζομένων και της νεολαίας μέσα από τους αγώνες είναι διά παντός και συνεχώς παγιωμένες, εξασφαλισμένες, δεδομένες.
Ομως, δεν υποτιμάμε και τις σοβαρές δυνατότητες που υπάρχουν συνεχώς να απεγκλωβίζονται και να αποσπώνται δυνάμεις, νέοι και νέες που βλέπουν το ΚΚΕ ως αποκούμπι, ως στήριγμα στον αγώνα τους, μας έχουν εμπιστοσύνη.
Ταυτόχρονα, έχουμε πλήρη επίγνωση πώς επιδρά ο οπορτουνισμός, η σοσιαλδημοκρατία, η λογική της κυβερνητικής αστικής διαχείρισης, που δυσκολεύει τον απεγκλωβισμό δυνάμεων από αυταπάτες και δήθεν εύκολες λύσεις.
Η επιχείρηση αποδυνάμωσης και ενσωμάτωσης κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων και κινημάτων δεν είναι μόνο ιστορική πείρα, ούτε αφορά μόνο την Ελλάδα. Είναι πάγια επιδίωξη του αστικού συστήματος, ιδιαίτερα εκεί που υπάρχουν έμπειρα και ισχυρά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, τα πιο κατάλληλα ανάμεσα στα άλλα αστικά κόμματα, για να αποτελέσουν ανάχωμα κατά των επαναστατικών δυνάμεων και ταυτόχρονα τον «πολιορκητικό κριό» επηρεασμού των ΚΚ.
Ομως ο οπορτουνισμός, η σοσιαλδημοκρατία, πρέπει να αντιμετωπίζεται με καθαρή γραμμή πάλης. Να μην εστιάζεται μόνο σε κάποια πρόσωπα ή σε ένα μέρος της ηγεσίας της, κυρίως αυτής που ταυτίζεται απόλυτα με τις στρατηγικές και τακτικές επιλογές και κινήσεις του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ.
Πουθενά σε όλο τον κόσμο, ούτε στη χώρα μας, εδώ και δεκαετίες δεν επιβεβαιώθηκε η τακτική να καλείς σε συμμαχία ένα τμήμα της που εμφανίζεται κατά περίσταση πιο αριστερό δήθεν, ακόμα και με κάποια συνθήματα του εργατικού κινήματος. Η τέτοια στάση πουθενά δεν είχε θετική έκβαση για το επαναστατικό κίνημα. Κι εδώ ας μην πάνε κάποιοι να μπερδέψουν αυτά που λέμε, για να μιλήσουν για πολλοστή φορά για σεχταρισμό και λογική σκαντζόχοιρου, δεν αναφερόμαστε για τους απλούς εργάτες, υπάλληλους, το λαό, μέλη και απλούς ψηφοφόρους τέτοιων σχηματισμών, αυτούς δηλαδή που κι εμείς καλούμε σε συμπόρευση και κοινή δράση με το ΚΚΕ και μέσα στο κίνημα.
Σε καμιά περίπτωση, σύντροφοι και συντρόφισσες, δεν πρέπει να υποτιμάται η διαβρωτική επίδραση που ασκεί ο οπορτουνισμός ακόμα και σε καλοπροαίρετα εργατικά λαϊκά στοιχεία. Η αναβίωση του αναθεωρητισμού και του οπορτουνισμού στις γραμμές του κομμουνιστικού κινήματος γίνεται πάντα με υποχώρηση προς τις αστικές μεταρρυθμιστικές θέσεις της σοσιαλδημοκρατίας κι έχει οδηγήσει, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, σε ένα διαχειριστικό πρόγραμμα αλλού συνεργασίας με αυτήν, αλλού ενσωμάτωσης ή και αντικατάστασης με άλλα συναφή σχήματα.
Η πείρα του ελληνικού κινήματος - και η πρόσφατη - είναι πολύ μεγάλη. Αυτή πρέπει να αφομοιώνουμε καθημερινά, να την κάνουμε κτήμα ευρύτερων δυνάμεων της νεολαίας.

Να αποκαλύψουμε τη στήριξη της Χρυσής Αυγής από το κεφάλαιο

Σήμερα παλεύουμε σε συνθήκες όπου δεν υπάρχει κάποια ανατροπή του αντιλαϊκού πολιτικού συσχετισμού.
Συνολικά σήμερα υπάρχει πισωγύρισμα στη λαϊκή συνείδηση, μεγαλύτερη συντηρητικοποίηση. Αυτό δείχνει και η μεγάλη διασπορά ψήφων και μάλιστα νεανικών προς τα αστικά κόμματα, σε δημιουργήματα ουσιαστικά των ΜΜΕ, με θολά και ασαφή συνθήματα, η διαρροή ψήφων σε μικρούς σχηματισμούς ή στην αποχή. Η πιο ακραία έκφραση αυτής της αναντιστοιχίας είναι η διατήρηση των υψηλών ποσοστών της Χρυσής Αυγής.
Το ΚΚΕ μπορεί να αναλάβει περισσότερες πρωτοβουλίες στο κίνημα, στους χώρους δουλειάς, στις λαϊκές γειτονιές, μέσα στη νεολαία, έτσι ώστε να αποκαλυφθεί η στήριξη της Χρυσής Αυγής από μηχανισμούς του συστήματος, από τμήματα του κεφαλαίου, από την πολιτική της ΕΕ. 140 παρεμβάσεις έκαναν οι χρυσαυγίτες βουλευτές για να υπερασπίσουν τα συμφέροντα εφοπλιστών, μεγαλεμπόρων, μεγαλοεργολάβων. Εχουν ειδικευτεί σε δουλεμπορικά γραφεία, για να ρίχνουν τους μισθούς και τα μεροκάματα, όπως τους ζητάνε τα αφεντικά του συστήματος τα οποία τους πριμοδοτούν.
Πίσω από τους ψευτολεονταρισμούς, τους «ψευτοτσαμπουκάδες», τον καταγγελτικό λόγο της Χρυσής Αυγής για τους «κλέφτες», τους υπουργούς, τους βουλευτές κλπ. βρίσκεται μια οργάνωση εγκληματική, του συστήματος, στήριγμα του κεφαλαίου, των μονοπωλίων. Την χρησιμοποιούν μόνο τότε και μέχρι τότε που θέλουν να τους κάνει το βρώμικο παιγνίδι, να παίζει το βρώμικο ρόλο της ακραίας φωνής, πυλώνα του συστήματος, ανάχωμα στη ριζοσπαστικοποίηση του λαού και της νεολαίας. Σήμερα βρίσκονται στη φάση που προσπαθούν - τα ίδια κέντρα που τη δημιούργησαν ή την ανέχτηκαν - να την συνετίσουν δήθεν, να μαζέψουν τις ακρότητές της και τα στοιχεία αυτά, να την βάλουν ξανά στην εφεδρεία, να την χρησιμοποιήσουν σε άλλη κατάλληλη στιγμή.
Ομως το μήνυμα του ποιητή «το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον, δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον» εξακολουθεί να είναι επίκαιρο, να συνεγείρει τις καρδιές της συντριπτικής πλειοψηφίας των νέων, του λαού μας.
Στις σημερινές συνθήκες αυτό αποκτά συγκεκριμένο νόημα και περιεχόμενο: Δεν μπορεί να υπάρχει εργοστάσιο, γραφείο, σχολή, σχολείο, όπου να κάνει εμφάνιση χρυσαυγίτης, να προκαλεί, να δηλητηριάζει τον κόσμο με τα φασιστικά κηρύγματά του και τις πράξεις του και να μη θέτει θέμα το ΔΣ του σωματείου, του συλλόγου, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, όλοι μαζί, σαν ένας άνθρωπος, ό,τι και να είναι πολιτικά ο καθένας, για την πλήρη απομόνωσή του, την ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση με τις απόψεις του, τη διοργάνωση εκδηλώσεων ιστορικών, ενημέρωσης κλπ.

Οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις

Το Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ έχει πλέον γίνει θεσμός, κατέχοντας ξεχωριστή θέση στη δράση της Οργάνωσης. Από το Γράμμο μέχρι τα Χανιά και τη Σούδα, από τη Χίο μέχρι τις Πρέσπες, η ΚΝΕ όλα αυτά τα χρόνια ανέδειξε στη νεολαία την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, την πάλη του ΔΣΕ, αντιτάχθηκε στην εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Εδώ στο Στόμιο, η ΚΝΕ βάζει στο στόχαστρό της το Ελληνικό Στρατηγείο Επιχειρήσεων της ΕΕ, που εδρεύει στη Λάρισα και ενεργοποιήθηκε για τον έλεγχο και τη διοίκηση της ιμπεριαλιστικής επέμβασης της ΕΕ στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, που βρίσκεται στο επίκεντρο των ανταγωνισμών για τον έλεγχο του φυσικού πλούτου.
Με πρόσχημα την έκρυθμη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη χώρα μετά την - εμμέσως υποστηριζόμενη από τη Γαλλία - ανατροπή της προηγούμενης κυβέρνησης το Μάρτη του 2013, από οργάνωση ισλαμιστών μισθοφόρων, η ΕΕ προχωρά σε άλλη μια επέμβαση για να προωθήσει τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, αφού η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία είναι μια χώρα πλούσια σε διαμάντια, χρυσό, πετρέλαιο, ουράνιο, χώρα αγροτικών προϊόντων και υδάτινων πόρων.
Ο λαός αυτής της χώρας ανεβαίνει το δικό του Γολγοθά, αφού πάνω από το 60% επιβιώνει με λιγότερο από δύο δολάρια τη μέρα, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί από τις εστίες τους, εντός και εκτός της χώρας.
Η δραματική έλλειψη φαρμάκων στα νοσοκομεία, η ακρίβεια και η έλλειψη τροφίμων, τα σοβαρά προβλήματα στην υδροδότηση και ηλεκτροδότηση της χώρας επηρεάζουν τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, περιορίζοντας το προσδόκιμο όριο ζωής σε λιγότερο από 50 χρόνια.
Η ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, στην οποία μετέχει και η Ελλάδα, έρχεται να προστεθεί στο μακρύ κατάλογο των επεμβάσεων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στη Γιουγκοσλαβία με τους βομβαρδισμούς ακριβώς πριν από 15 χρόνια, στη Συρία με τη στήριξη των αντικαθεστωτικών, στις απειλές στο Ιράν, στην επέμβαση στα εσωτερικά της Ουκρανίας με τη στήριξη των ναζιστών και έπεται συνέχεια με το Ιράκ όπου η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί μπορεί να πυροδοτήσει εξελίξεις στη Συρία και στο Λίβανο, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή.
Οι εξελίξεις αποτελούν μέρος ενός παζλ και μιας αναδιάταξης δυνάμεων που εγκαινιάστηκε από τις επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών στην ευρύτερη περιοχή, όπου ο παράγοντας ισλαμιστές σήμερα αποτελεί στοιχείο διαρκούς αστάθειας. Το ίδιο συμβαίνει στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στις χώρες της Β. Αφρικής, της Αραβικής Χερσονήσου, στις χώρες στο Κέρας της Αφρικής.
Από αυτές τις εξελίξεις γίνεται για άλλη μια φορά καθαρό ότι για να ζήσουν οι λαοί ειρηνικά, πρέπει να αποτρέψουν τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ταυτόχρονα να παλέψουν για την εργατική - λαϊκή εξουσία, ξεπερνώντας εθνοτικούς ή θρησκευτικούς διαχωρισμούς. Είναι ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος για να μπορέσουν να θέσουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές στην υπηρεσία της λαϊκής ευημερίας.

Οι εργαζόμενοι να μην παλέψουν κάτω από ξένες γι' αυτούς σημαίες

Επισημαίνουμε ότι κάθε φορά το ΝΑΤΟ και η ΕΕ χρησιμοποιούν διάφορα προσχήματα για να κρύψουν την πραγματικότητα που γεννάει τον ανταγωνισμό για τα μερίδια των αγορών, για τον έλεγχο των πηγών Ενέργειας, για τους δρόμους μεταφοράς τους, τους αγωγούς, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τους οδικούς άξονες κ.ο.κ.
Με δυο λέξεις είναι η καπιταλιστική βαρβαρότητα που οδηγεί στον πόλεμο. Στον άδικο πόλεμο, που χρησιμοποιεί για παράδειγμα τις μειονότητες σαν «πιόνια» στην περιοχή μας, στην περιοχή των Βαλκανίων, που αντί αυτές να μετατραπούν, όπως θα έπρεπε, σε «γέφυρες φιλίας» για τους λαούς, γίνονται στα χέρια των ιμπεριαλιστών, των αστικών τάξεων και των εθνικιστών μια «εύφλεκτη ύλη» για την «πυρκαγιά» των πολέμων και επεμβάσεων. Για να περάσει το «διαίρει και βασίλευε», για να χτυπήσει η μια καπιταλιστική δύναμη την άλλη, ακόμη και στη χάραξη των αγωγών.
Το ξαναλέμε, λοιπόν, οι δρόμοι του πετρελαίου, του φυσικού αερίου είναι ματωμένοι! Εχουμε προειδοποιήσει: Φυλαχτείτε, όταν βλέπετε να μιλά γενικά κι αφηρημένα κάποιος για τους αγωγούς και την οικονομία, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του σε ποιανού τα χέρια θα είναι αυτοί οι αγωγοί, για το τι είδους οικονομία μιλάμε!
Είναι δυνατόν να αγνοήσουμε πως στην εποχή μας γι' αυτές τις «αρτηρίες», δηλαδή για τους αγωγούς και την Ενέργεια, υπάρχει σφοδρή, σφοδρότατη διαπάλη; Μια διαπάλη που γίνεται με κάθε μέσο: Με επιχειρηματικούς πολέμους, με κατασκοπευτικά μέσα, με απειλές, εκβιασμούς, ακόμη και πολέμους!
Πρόκειται για επικίνδυνα παιχνίδια, ιδιαίτερα τώρα που οι ιμπεριαλιστές τη Γη ξαναμοιράζουν και με των λαών το αίμα τα σύνορα χαράζουν!
Στόχος τους είναι να μοιράσουν τους εργαζόμενους, να τους βάλουν να παλεύουν κάτω από ξένες σημαίες, για ξένα σ' αυτούς συμφέροντα.
Το ΚΚΕ παλεύει και θα εξακολουθήσει να παλεύει για να ενώσουμε τον κόσμο! Να τον ενώσουμε πάνω στο βασικό, που είναι η κοινή μας πάλη ενάντια στον κοινό μας εχθρό, την κοινωνική εκμετάλλευση και αδικία.

Υποχώρηση από την αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική γραμμή σημαίνει ενσωμάτωση

Η γραμμή συσπείρωσης και πάλης που προτείνει το ΚΚΕ παίρνει υπόψη ότι η συμμαχία δεν μπορεί να βασίζεται στη συμφωνία στο ζήτημα του σοσιαλισμού. Δεν απαιτούμε να συμφωνήσουν μαζί μας όλοι στην αντίληψή μας για το σοσιαλισμό, στο πώς θα πραγματοποιηθεί το επαναστατικό πέρασμα, η ανατροπή. Ως βάση παίρνουμε τα κοινά συμφέροντα όλων των αντικαπιταλιστικών - αντιμονοπωλιακών δυνάμεων της κοινωνίας, δηλαδή της εργατικής τάξης, των μικροαστικών στρωμάτων της πόλης και της υπαίθρου. Πίσω από αυτή τη γραμμή υπάρχει μόνο η ενσωμάτωση στη διαχείριση του συστήματος, η ήττα και η υποχώρηση, η όξυνση όλων των κοινωνικών, πολιτικών, των λαϊκών προβλημάτων.
Η αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή λαϊκή συμμαχία που προτείνουμε έχει ως στόχο της τη νίκη στο επίπεδο της πολιτικής εξουσίας, την κατάκτηση της εργατικής - λαϊκής εξουσίας, που θα οργανώσει και θα διαμορφώσει την οικονομία σε όφελος της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων. Η εργατική - λαϊκή εξουσία ως διακυβέρνηση, ανεξάρτητα από τη μορφή της, και πολύ περισσότερο ως περιεχόμενο, δεν έχει καμία σχέση με τα διάφορα κεντροδεξιά, κεντροαριστερά, «αριστερά» σχήματα, τις κυβερνήσεις «μεγάλου» ή «μικρού» συνασπισμού και πάει λέγοντας. Αναφερόμαστε σε ταξική - κοινωνική και όχι μόνο κομματική - πολιτική αλλαγή στο επίπεδο της εξουσίας.
Η δική μας απάντηση πρωταρχικά και κύρια δίνεται και θα συνεχίσει να δίνεται στο επίπεδο του μαζικού εργατικού - λαϊκού κινήματος, στο επίπεδο της ταξικής πάλης, με κύριο άμεσο στόχο να κατανοηθεί ευρύτερα ότι ο λαός, η νεολαία μπορούν να βάλουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις, αν συνειδητοποιήσουν τη δύναμή τους, τα όπλα τους. Τα σενάρια κορυφής, τα αλισβερίσια ανάμεσα στις καθεστωτικές δυνάμεις, ανάμεσα σε ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ, σε ΕΛΙΕΣ και ΠΟΤΑΜΙΑ για το πώς αποτελεσματικότερα θα ελέγξουν τις λαϊκές συνειδήσεις, θα χειραγωγήσουν το κίνημα, δεν μας φοβίζουν. Αντίθετα, μας πεισμώνουν, πρέπει να πεισμώσουν ακόμα περισσότερο το λαό και τη νεολαία για να ανάψει η σπίθα της αντίστασης σε όλα τα αντιλαϊκά σενάρια, η σπίθα που θα γίνει φλόγα για να φουντώσει τη φωτιά στις καρδιές των αγανακτισμένων από τη βάρβαρη πολιτική, με μια συνειδητή στάση ζωής και αγώνα, σταθερά, μπροστά, αντικαπιταλιστικά.
Βασικά χαρακτηριστικά της νέας εξουσίας, που θα προκύψει από αυτή την πάλη και συμμαχία του λαού, είναι η κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, της γης, ο παραγωγικός συνεταιρισμός, ο κεντρικός πανεθνικός σχεδιασμός, με εξειδίκευση κλαδική και περιφερειακή, ο εργατικός - λαϊκός έλεγχος, οι νέοι λαογέννητοι θεσμοί εξουσίας, η ανώτερου τύπου δημοκρατία, που θα ξεκινάει, θα εδράζεται στους τόπους δουλειάς, στις εργατικές συνελεύσεις, θα αγκαλιάζει τους τόπους σπουδών, κλάδους, σε τοπικό, περιφερειακό και πανελλαδικό επίπεδο, σε μια πρωτόγνωρη μορφή άμεσης συμμετοχής, ελέγχου, αιρετότητας, λογοδοσίας και ανάκλησης των εκλεγμένων αντιπροσώπων του λαού. Η αποδέσμευση από διεθνείς δεσμεύσεις και επιλογές που στέκονται εμπόδιο και γίνονται φρένο στην ανάπτυξη από το λαό για το λαό. Η αποχώρηση της Ελλάδας από τις ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες, όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, από ιμπεριαλιστικές εκστρατείες και συμμετοχές σε δυνάμεις κατοχής άλλων λαών, από συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις. Ο κεντρικός σχεδιασμός της εργατικής - λαϊκής εξουσίας περιλαμβάνει διεθνείς συνεργασίες με βάση το αμοιβαίο συμφέρον.
Δεν παραπέμπουμε την επίλυση όλων των προβλημάτων στο αύριο, στο σοσιαλισμό, στη λαϊκή εξουσία. Εχουμε την πεποίθηση ότι το εργατικό - λαϊκό κίνημα μπορεί να έχει ορισμένες νίκες και επιτυχίες στους καθημερινούς αγώνες, αλλά κανένα από τα μεγάλα προβλήματα που απασχολούν το λαό μας, τους άλλους λαούς της Ευρώπης, της περιοχής, δεν είναι δυνατόν να λυθεί από την εξουσία του κεφαλαίου, των μονοπωλίων.
Η απλή βελτίωση του συσχετισμού δύναμης μέσα από την πάλη και τους σκληρούς αγώνες μπορεί ορισμένες φορές να φέρει μια μικρή ανακούφιση, όμως αυτή θα είναι προσωρινή και συνεχώς θα αμφισβητείται, θα την παίρνουν πάλι πίσω, εάν δεν επέλθει ριζική ανατροπή στο επίπεδο της πραγματικής εξουσίας, εάν δεν φάνε οριστική και αμετάκλητη αυτή τη φορά κλωτσιά οι εκμεταλλευτές του μόχθου των λαών, οι κηφήνες και τα παράσιτα της σύγχρονης καπιταλιστικής σκλαβιάς.

«Να φτιάξουμε έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων, στο μπόι των ανθρώπων»

Εχουμε εξοπλιστεί με πλούσια εφόδια όλα τα προηγούμενα χρόνια. Μελετήσαμε και εξακολουθούμε, βέβαια, να μελετάμε τα ζητήματα του σοσιαλισμού, της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, το τι έφταιξε και δεν έφτασε μέχρι το νικηφόρο τέλος η πρώτη απόπειρα του ανθρώπου, της εργατικής τάξης στην Ιστορία να οικοδομήσει τη δική της εξουσία, χωρίς τις αλυσίδες της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης, γιατί ανακόπηκε αυτή η μεγαλειώδης πορεία μέχρι την οριστική απελευθέρωση της ανθρωπότητας, γιατί δεν φτάσαμε στο «βασίλειο της πανανθρώπινης φιλίας».
Μελετάμε μακριά από πνεύμα εύκολου μηδενισμού, στο οποίο έχουν προσχωρήσει άλλες δυνάμεις και στη χώρα μας και διεθνώς, διανοούμενοι πανεπιστημιακοί, ακόμα και κάποιοι που πίνουν νερό στο όνομα του μαρξισμού, μαρξίζοντες αναθεωρητές κ.ά. Μελετάμε μακριά από πνεύμα επίσης ωραιοποίησης της κατάστασης και εξιδανίκευσης.
Υπερασπιζόμαστε ανυποχώρητα την ιστορική προσφορά και το ρόλο του σοσιαλισμού, μια τέτοια προσφορά στους λαούς και τη νεολαία που δεν μπορεί να σβήσουν τα λάθη που έγιναν, οι ελλείψεις και οι παραλείψεις, οι παρεκκλίσεις που σημειώθηκαν και που τελικά οδήγησαν στην ανατροπή του, στην αντεπανάσταση.
Αυτή την πορεία προσφοράς του σοσιαλισμού εσείς, τα νιάτα του ΚΚΕ, τα νιάτα της ΚΝΕ, που δεν τα ζήσατε, όπως οι προηγούμενες γενιές, θα πρέπει να την μελετάτε, να την μαθαίνετε, να την εξηγείτε στους νέους και τις νέες της πατρίδας μας, που τους έχει κατακλύσει η επίθεση του αντικομμουνισμού, που πάνε να ξεγράψουν από το νου και την καρδιά των νέων ανθρώπων την ανωτερότητα ενός συστήματος απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα της ανεργίας, της ανέχειας, της εμπορευματοποίησης των πάντων, του Πολιτισμού, του Αθλητισμού, της Γνώσης, της Παιδείας, της Υγείας του λαού, όλα δηλαδή όσα ο σοσιαλισμός είχε λύσει για δεκαετίες στις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.
Ομως ο σοσιαλισμός δεν αποτελεί παρένθεση στην ανθρώπινη ιστορία. Η πίκρα και απογοήτευση που έσπειραν οι αντεπαναστατικές ανατροπές δεν πρέπει να γίνουν αιτία ή αφορμή να βάλουμε τελεία και παύλα στην πάλη για το σοσιαλισμό, για ένα καλύτερο αύριο.
Και αυτό το ζήτημα δεν αφορά μόνο τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες. Αφορά τους ίδιους τους λαούς, όλη τη νεολαία, που δεν έχουν πλέον να περιμένουν τίποτε καλό από τον καπιταλισμό, παρά μόνο βάσανα, φτώχεια, ψίχουλα πείνας, κρίσεις, πολέμους, βία, εγκληματικότητα, συμφορές. Ο,τι καλό είχε να δώσει ο καπιταλισμός προ πολλού το έδωσε, δεν έχει πλέον τίποτε άλλο να προσφέρει στην ανθρωπότητα, πέρα από το να ξεκουμπιστεί με τη μαζική πάλη των λαών.
Η εποχή μας παραμένει εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, ο χαρακτήρας της επανάστασης είναι σοσιαλιστικός, δεν υπάρχει ενδιάμεσο κοινωνικό σύστημα ανάμεσα στον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.
Τα τύμπανα της κοινωνικής επανάστασης θα ξαναχτυπήσουν σε μια χώρα, σε πολλές χώρες. Αυτό που εμείς πρέπει να προσπαθούμε και από το οποίο δεν παραιτούμαστε - όσο κι αν το επιδιώκουν οι επικριτές μας, οι ριψάσπιδες της ταξικής πάλης - είναι να καταθέτουμε καθημερινά τη δική μας συμβολή στον αγώνα αυτό, σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, να αναλάβουμε τις ευθύνες στη χώρα μας, εδώ δηλαδή που κρινόμαστε και εκδηλώνεται η δική μας βασική ευθύνη, για «να φτιάξουμε έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων, στο μπόι των ανθρώπων», όπως λέει και το σύνθημα του 40ού Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή», που ήδη έχει ξεκινήσει το φετινό του ταξίδι στις γειτονιές και τις πόλεις της Ελλάδας.