«Μάχη» αθλημάτων για λίγα τετραγωνικά.

«Μάχη» αθλημάτων για λίγα τετραγωνικά...

Σε άθλιες και ακατάλληλες συνθήκες πραγματοποιούνται τα αθλήματα των ρίψεων στο στάδιο του Αγ. Δημητρίου

Ο «Ριζοσπάστης» συνεχίζει σήμερα τη δημοσίευση έρευνας για τις αθλητικές εγκαταστάσεις και τα στάδια σε περιοχές της Αττικής. Στο προηγούμενο μέρος του μικρού αυτού οδοιπορικού εκεί που νέα παιδιά, αθλητές, προπονητές προσπαθούν να βρουν τρόπους και μέσα για να προπονηθούν, να λειτουργήσουν σωματεία, παρουσιάσαμε την κατάσταση στα στάδια της Νέας Σμύρνης και του Βύρωνα. Σήμερα συνεχίζουμε με το στάδιο του Αγίου Δημητρίου, καθώς και με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Πειραϊκός Γυμναστικός Σύλλογος.

* * *

ΣΤΑΔΙΟ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Στη σημερινή πραγματικότητα του ελληνικού αθλητισμού όλοι οι χώροι άθλησης, από τις λεγόμενες Ολυμπιακές εγκαταστάσεις μέχρι το τελευταίο γηπεδάκι του πιο απομακρυσμένου χωριού, «ξεχειλίζουν» από μιζέρια, ακαταστασία, φτώχεια και κακομοιριά. Κάτι ανάλογο ισχύει και για το Δημοτικό Στάδιο του Αγίου Δημητρίου. Ενα στάδιο έξι διαδρομών με ταρτάν, βαλβίδες ρίψεων και ποδοσφαιρικό γήπεδο με φυσικό χορτάρι, το οποίο, από ό,τι πληροφορηθήκαμε, σύντομα θα γίνει με πλαστικό.
Μέσα σε αυτόν τον αθλητικό χώρο υπάρχουν τρία γήπεδα τένις και ένα κλειστό γυμναστήριο για το μπάσκετ. Δεν υπάρχουν χώρος προθέρμανσης, απαραίτητος για τη σωστή λειτουργία ενός σταδίου και χώρος ρίψεων, αφού υπάρχει το ποδόσφαιρο. Και βέβαια μέσα στο χώρο του σταδίου υπάρχουν κάποιες πρόχειρες μικροεγκαταστάσεις για να κάνουν εκ των ενόντων βάρη τα παιδιά και χρησιμοποιούνται και ως αποθήκες.
Στο στάδιο γυμνάζονται οι αθλητές και τα μέλη του Γυμναστικού Συλλόγου «Οδυσσέας», όπου προπονητής είναι ο παλιός πρωταθλητής ρίψεων και γυμναστής Θωμάς Κυριαζής. Οπως μας είπε, στο σωματείο υπάρχουν περίπου 100 ενεργοί αθλητές και άλλα τόσα είναι τα παιδιά των ακαδημιών. Κουβεντιάσαμε μαζί του για την κατάσταση στον ελληνικό αθλητισμό σήμερα. Οπως τονίζει, ο στίβος έχει βρεθεί στο περιθώριο εξαιτίας του ποδοσφαιρικού γηπέδου ενώ η τοποθέτηση πλαστικού τάπητα θα χειροτερέψει την κατάσταση.
«Τώρα που θα βάλουν και το πλαστικό χορτάρι τα πράγματα θα δυσκολέψουν ακόμα πιο πολύ. Ηδη υπάρχουν προβλήματα, δεν μας αφήνουν να πατήσουμε το χόρτο. Εχουμε ένα μικρό χώρο που τον διαμορφώσαμε με τη βοήθεια των γονιών. Εχει μήκος περίπου 50 - 60 μέτρα και ένα πλάτος που κυμαίνεται από 20 έως 40 μ. Εκεί ψευτοδουλεύουμε. Και πάλι καλά γιατί το χώρο αυτόν τον ήθελε το ποδόσφαιρο για τις Ακαδημίες του». Μάλιστα, όπως ανέφερε ο Θ. Κυριαζής, μέχρι τώρα λύση για τα προβλήματα της προπόνησης αποτελούσαν οι εγκαταστάσεις του ΕΑΚ Αγ. Κοσμά ωστόσο ενόψει του ξηλώματος το πρόβλημα πλέον γίνεται μεγαλύτερο.
Οπως μας είπε, «τώρα μάς τελείωσε και αυτός. Τον πουλήσανε. Δεν πρόκειται να ξαναγίνουν αγώνες. Κανείς δεν μας έχει ενημερώσει, ούτε ξέρω τι θα γίνει από δω και πέρα. Αυτή τη στιγμή σχεδόν σε όλο το Λεκανοπέδιο δεν υπάρχει οργανωμένος χώρος ρίψεων. Από τότε που μας "έκλεψαν" το "Καραϊσκάκη" χάσαμε τα πάντα. Ντροπή και όνειδος σε αυτούς που υπέγραψαν να δοθεί το στάδιο στην ΠΑΕ Ολυμπιακός. Η αθλητική Ιστορία θα τους αναφέρει πάντα με μαύρα γράμματα. Αίσχος. Ακόμα και στο ΟΑΚΑ προ των Ολυμπιακών Αγώνων είχαμε τρία προθερμαντήρια και χώρο ρίψεων. Σήμερα έχουμε δύο προθερμαντήρια και κανένα χώρο ρίψεων. Π.χ., τα παιδιά της σφύρας τα στέλνουν σε κάποιους χώρους στο Τατόι. Ουσιαστικά οι ρίψεις έχουν τελειώσει. Το αγώνισμα της σφύρας, το οποίο έχει μεγάλη ιστορία στη χώρα μας, δεν μπορούμε να το διδάξουμε. Μόνο η επαρχία προς το παρόν έχει χώρους».
Κατηγορηματικός εμφανίζεται ο Θ. Κυριαζής και στο ζήτημα με τη στάση των Ομοσπονδιών σε σημαντικά ζητήματα του ελληνικού αθλητισμού σήμερα. «Με το κλείσιμο των Ομοσπονδιών δεν λύνονται τα προβλήματα. Οι μάχες, αρέσει - δεν αρέσει, δίνονται στο πεζοδρόμιο, αλλά τι να περιμένει κανείς από ανθρώπους που υπέγραψαν τη "θανατική ποινή" του Σταδίου Καραϊσκάκη, πετώντας έξω κυριολεκτικά στο δρόμο αθλητικά σωματεία και αθλητές; Πρέπει να έχεις κότσια για να αγωνιστείς».
ΠΕΙΡΑΪΚΟΣ ΓΣ: Ο Πειραϊκός Γυμναστικός Σύλλογος ιδρύθηκε το 1894 (δύο χρόνια προ των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896). Είναι η μήτρα του πειραιώτικου αθλητισμού. Από τον Πειραϊκό έφυγε μια παρέα από νέα παιδιά με επικεφαλής τους Ανδριανοπουλαίους και ίδρυσαν τον Ολυμπιακό. Με τον ίδιο τρόπο μια άλλη παρέα παιδιών ίδρυσαν τον Εθνικό. Κάπως έτσι ξεκίνησε ο αθλητισμός στον Πειραιά. Σήμερα, ο σύλλογος που απ' τις τάξεις του βγήκε ως αθλητής και ο Γρηγόρης Λαμπράκης, διαθέτει τμήματα στίβου, μπάσκετ, βόλεϊ, πινγκ-πονγκ και σκακιού. Ωστόσο, αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα στέγασης καθώς δεν έχει δικό του χώρο, καταφεύγοντας σε προσωρινές λύσεις, όπως αποτελούν ένας μικρός χώρος στίβου και μια κλειστή αίθουσα στις εγκαταστάσεις της Σχολής Δοκίμων. Για τη σημερινή κατάσταση μάς μιλάει ο έφορος του τμήματος σωματικής αγωγής, όπως αναφέρεται στο παλαιό καταστατικό του σωματείου, Δημήτρης Καρελάς.
Οπως μας αποκάλυψε, στις αρχές της δεκαετίας του '60, το τότε ΔΣ του συλλόγου παραχώρησε το χώρο στο κράτος για να οικοδομηθεί το Αρχαιολογικό Μουσείο του Πειραιά. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό έγινε χωρίς να εξασφαλιστεί αντίστοιχος χώρος για το σύλλογο.
«Μετά την παραχώρηση είμαστε σήμερα άστεγοι και τρέχουμε εδώ και εκεί για να βρούμε χώρους για προπόνηση. Κατά καιρούς το μπάσκετ φιλοξενήθηκε στο γυμναστήριο του "Χρυσάφη" και ο στίβος στο Στάδιο Καραϊσκάκη. Αυτά όλα προκάλεσαν μεγάλα προβλήματα μέχρι διαλύσεως των αθλητικών τμημάτων, γιατί στη συνέχεια ήρθε η παραχώρηση του Σταδίου Καραϊσκάκη στην ΠΑΕ Ολυμπιακός, που είχε ως αποτέλεσμα να βρεθεί όλος ο πειραιώτικος αθλητισμός στο δρόμο. Ευτυχώς τώρα τελευταία μας άνοιξε τις πόρτες της η Σχολή Δοκίμων. Οπως ξέρετε, εκεί υπάρχει ένας μικρός στίβος και μια αίθουσα κλειστή. Προς το παρόν έχουμε βολευτεί. Γιατί, όπως επίσης γνωρίζετε, ο Πειραιάς δεν διαθέτει τίποτα. Απολύτως τίποτα. Το "Θεμιστόκλειο" δεν προσφέρεται, το μόνο που υπάρχει είναι το κλειστό του "Σαλπέα". Το δε κλειστό του "Καπαγέρωφ" είναι εντελώς εγκαταλελειμμένο, δε λειτουργεί», τονίζει ο Δ. Καρελάς για τη σημερινή πραγματικότητα.
Και βέβαια το θέμα της στέγασης δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα. Ο έφορος του Πειραϊκού μάς εξήγησε ότι και το οικονομικό παίζει πλέον σημαντικό ρόλο στο να γίνουν χειρότερα τα πράγματα για τα σωματεία. Για την κατάσταση ο ίδιος εμφανίζεται κατηγορηματικός για τις ευθύνες της πολιτείας.
«Το οικονομικό είναι μεγάλο πρόβλημα. Για παράδειγμα, η Ομοσπονδία μπάσκετ μας χαρατσώνει κάθε χρόνο για τον κάθε παίκτη που δηλώνουμε από 10 ευρώ. Και όλα αυτά επειδή η πολιτεία έχει κόψει τις επιχορηγήσεις. Τα ίδια και στην Ομοσπονδία βόλεϊ, μόνο που εκεί πληρώνουμε 5 ευρώ για κάθε αθλητή. Αυτό όμως αναγκάζει τα σωματεία που δεν έχουν λεφτά να διαγράφουν αθλητές για να μπορούν να βγαίνουν οικονομικά. Εχεις λεφτά; Μπορείς να ελπίζεις. Κράτος δεν υπάρχει.
Γι' αυτό πιστεύω ότι πρέπει να ξεκινάμε από χαμηλά, από τη βάση. Αλλά και εκεί ακόμα δεν μας βοηθάνε, π.χ. κόψανε τα προνόμια, σήμερα τα παιδιά δεν πάνε στα στάδια. Εχουν άλλα ενδιαφέροντα. Ασχολούνται με τους υπολογιστές, το διαδίκτυο κ.λπ. Κάποτε ο αθλητισμός ήταν κοινωνική διέξοδος και τα στάδια ήταν γεμάτα. Σήμερα; Ο αθλητισμός έχει παντού εχθρούς. Πρώτα και κύρια την ίδια την πολιτεία. Δεν υπάρχουν συνθήκες, προϋποθέσεις, δυνατότητες. Π.χ. το χειμώνα δεν ξέρουμε πού να πάμε τα παιδιά. Κρύο, βροχή. Τι αθλητισμό να κάνεις; Ταλέντα έχουμε, πάντα είχαμε, πώς όμως θα τα αξιοποιήσουμε; Η πολιτεία είναι εντελώς απούσα. Απόδειξη αυτού είναι ότι όπως είπα και παραπάνω έχει κόψει τα προνόμια. Πώς θα φέρεις στον αθλητισμό παιδιά χωρίς κίνητρα; Και ακόμα, χώροι υπάρχουν, γιατί δεν φτιάχνουν αθλητικές εγκαταστάσεις; Ολος ο παραλιακός χώρος από το ΣΕΦ και κάτω ανήκει στο ΤΑΙΠΕΔ. Γιατί δεν φτιάχνουνε εγκαταστάσεις που μας λείπουνε;».

Νίκος ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ