Άγριες νύχτες...

 Άγριες νύχτες...

Άγιες νύχτες*

«Μια οποιαδήποτε νύχτα του έτους,  περίπου  400.000  άνθρωποι στην Ευρώπη και 600.000 στις ΗΠΑ τη βγάζουν όπως όπως στον δρόμο, καθώς είναι άστεγοι και πολλοί από αυτούς άρρωστοι. 

Συνολικά, μέσα στο έτος έως 4 εκατομμύρια Ευρωπαίοι και 3,5 εκατομμύρια Αμερικανοί βιώνουν την οδυνηρή εμπειρία του να είναι κανείς άστεγος και ο αριθμός τους κάθε χρόνο αυξάνεται. Μάλιστα, όλο και περισσότερα παιδιά και ολόκληρες οικογένειες μένουν άστεγες».

Ωμό και πανομοιότυπο το σχετικό ρεπορτάζ διαπέρασε τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, σαν μια ακόμα καταγραφή της δυστυχίας του άλλου, για την οποία «κάτι πρέπει να κάνουμε». 

Πηγή της είδησης ένα ιατρικό περιοδικό που επικαλείται και ορισμένα λαμπερά ονόματα της ιατρικής επιστήμης για την εγκυρότητα των στοιχείων, που έτσι κι αλλιώς δεν αμφισβητούνται καθώς η πραγματικότητα γύρω μας μάλλον είναι πιο σκληρή.

Το πρόβλημα βρίσκεται στην πρόταση.  

Αναφέρει το ρεπορτάζ του περιοδικού: «Οι επιστήμονες καλούν τις κυβερνήσεις και τις αρμόδιες αρχές να αντιμετωπίσουν πιο σοβαρά και αποτελεσματικά το πρόβλημα και να φροντίσουν για την καλύτερη υγειονομική περίθαλψη των αστέγων, δίνοντας έμφαση στον εντοπισμό των περιστατικών λοιμωδών νόσων, ψυχιατρικών παθήσεων και νόσων της γεροντικής ηλικίας (π.χ. Αλτσχάιμερ)».

Στην καλύτερη των περιπτώσεων, πρόκειται για πλασάρισμα κάποιων προγραμμάτων συγκάλυψης των ευθυνών ενός συστήματος που η σαπίλα του έχει γίνει επικίνδυνη γι' αυτήν την ίδια τη ζωή. 

Και σε κάθε περίπτωση ανακαλεί την παροιμία «να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω λάδι», όταν η ίδια η πραγματικότητα διατάσσει την ανατροπή της.

*Από τη στήλη  "Από...μέρα   σε...μέρα"  του Ριζοσπάστη.