Ο «ανθρώπινος καπιταλισμός» (κατά ΣΥΡΙΖΑ) «μεγαλουργεί» και στη Γερμανία

Ο «ανθρώπινος καπιταλισμός» (κατά ΣΥΡΙΖΑ) «μεγαλουργεί» και στη Γερμανία

Από απεργιακή κινητοποίηση των εργατών της «Κόκα Κόλα» στη Βαυαρία πέρσι το Γενάρη (φωτογραφία αρχείου)

Εδώ και 10 μήνες, 40 εργάτες, βουλγαρικής και ελληνικής καταγωγής, πέφτουν θύματα άγριας εκμετάλλευσης σε εργοτάξιο της Δρέσδης, όπου κυριαρχούν άθλιες συνθήκες εργασίας και διαμονής, έλλειψη στοιχειωδών μέτρων ασφαλείας, μη πληρωμή δεδουλευμένων, αυθαιρεσία και εκφοβισμός.
Αυτά συμβαίνουν στην «ατμομηχανή» της ΕΕ, τη Γερμανία, και δείχνουν τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, θρυμματίζοντας τις «θεωρίες» που χρησιμοποιούν διάφοροι διαχειριστές του συστήματος, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα μας ότι «ο καπιταλισμός δεν είναι σε κάθε χώρα ακριβώς ίδιος και ότι οι ολιγάρχες και το διεφθαρμένο πελατειακό κράτος που βλέπουμε στην Ελλάδα είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας στον ανεπτυγμένο δυτικό κόσμο». Αυτή ακριβώς η διατύπωση υπήρχε σε πρωτοσέλιδο άρθρο στην εφημερίδα «Αυγή» στις 18/7, που υπογράφει ο «Μακμάκ», που διευκρινίζεται ότι είναι «ένα ασήμαντο ονειροπόλο γρανάζι του συστήματος που ακροβατεί ανάμεσα στον αντικαπιταλιστικό ρεαλισμό και τον ρεαλιστικό αντικαπιταλισμό». Επίσης, συχνά - πυκνά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επιδίδονται σε μια προσπάθεια εξωραϊσμού της ΕΕ, προβάλλοντας ότι τα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων ισοπεδώνονται στο μεσογειακό Νότο, ενώ δήθεν αυτό δε συμβαίνει ακόμα στον αναπτυγμένο Βορρά. Δεν πιστεύουμε βέβαια ότι δε γνωρίζουν ότι 7,5 εκατομμύρια Γερμανοί φυτοζωούν με 400 ευρώ το μήνα στα λεγόμενα μίνι-τζομπς (της μερικής απασχόλησης). Ο στόχος είναι άλλος: Να σπείρουν αυταπάτες για ένα «ρεαλιστικό» πιο ...ανθρώπινο καπιταλισμό.
Ομως και το παράδειγμα της Δρέσδης είναι καταπέλτης για τέτοιου είδους αυταπάτες. Ας δούμε πιο συγκεκριμένα τη βαρβαρότητα που βιώνουν οι συγκεκριμένοι εργάτες στον τομέα των κατασκευών:

• Η πληρωμή των εργατών γίνεται όλο και σε πιο αραιά διαστήματα, με ποσά της τάξης των 50 ευρώ για εβδομάδες εργασίας με διάφορες δικαιολογίες, όπως η μη πληρωμή από την εργοδοσία, η ανάγκη αγοράς εξοπλισμού κ.ά.
• Ο αυταρχισμός του εργοδότη δεν έχει όρια: Συνηθισμένο φαινόμενο είναι η επιβολή προστίμων στους εργάτες για προσχηματικούς λόγους. Για παράδειγμα, όταν ένας εργάτης έπεσε από τον 4ο στον 3ο όροφο, αφού δεν υπήρχε τίποτα να τον προστατέψει, χρεώθηκε πρόστιμο 80 ευρώ, γιατί έσπασε μια γυψοσανίδα κατά την πτώση! Με περίσσιο θράσος ο εργοδότης απαντά στο αίτημα των εργατών για πληρωμή των μισθών τους ώστε να μπορέσουν τουλάχιστον να αγοράσουν τρόφιμα, «να πάνε στο συσσίτιο του Ερυθρού Σταυρού». Εξαπολύει φραστικές επιθέσεις και απειλές, ιδιαίτερα σε εργάτες που άρχισαν να αντιδρούν για την όλη απαράδεκτη κατάσταση, λέγοντας ότι «όποιος θέλει μπορεί να φύγει, υπάρχουν πολλοί που πεινάνε στη Βουλγαρία». Η τρομοκρατία της εργοδοσίας κορυφώθηκε το Σάββατο, 19/7, με τον άγριο ξυλοδαρμό εργάτη μέσα στο εργοτάξιο από τσιράκια της εργοδοσίας, ο οποίος χρειάστηκε να μεταφερθεί στο νοσοκομείο για τις πρώτες βοήθειες.

Οι απειλές και η επιχείρηση τρομοκρατίας από την εργοδοσία δεν κάμπτει τους εργαζόμενους χάρη στην αποφασιστική στάση τους. Η Επιτροπή Αγώνα Μεταναστών Δρέσδης καταγγέλλει την εργοδοτική τρομοκρατία, ενώ χτες το βράδυ καλούσε μαζί με την Ελληνική Κοινότητα Δρέσδης σε συγκέντρωση έξω από το εργοτάξιο.
Αν κάτι δείχνει το συγκεκριμένο γκέτο στη Γερμανία, που βέβαια δεν είναι το μοναδικό - ανάλογα περιστατικά έχουμε καταγράψει στην εφημερίδα και από άλλες χώρες του ...αναπτυγμένου Βορρά - είναι ότι ο καπιταλισμός όχι μόνο δεν μπορεί να εξασφαλίσει δικαιώματα στους εργαζόμενους, αλλά το κεφάλαιο γίνεται πιο επιθετικό. κάτι που οξύνεται εν μέσω και οικονομικής κρίσης. Η διέξοδος για τους εργάτες, για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, είναι ο οργανωμένος ταξικός αγώνας, ώστε να ανοίξει η προοπτική της οριστικής σύγκρουσης με την εξουσία του κεφαλαίου, για να περάσουν τα μέσα παραγωγής στα δικά τους χέρια, με τη δική τους εξουσία.