Πόσο πασόκοι είσαστε

 Πόσο πασόκοι είσαστε

Υπάρχει μια γνωστή φράση που λέει πως κατά βάθος όλοι πασόκ είμαστε –και έχει μια βάση. Αλλά και η πασοκιά έχει κι αυτή τις διαβαθμίσεις της, και μια κλίμακα που μπορεί να την τερματίσει κανείς.

Καλή ώρα ο σύριζα. Η πασοκιά του οποίου δεν έγκειται σε τίποτα ριζοσπαστικά συνθήματα, που θα αθετηθούν μετεκλογικά, ή στην αντιγραφή του πολιτικού λόγου της 3^ης σεπτέμβρη (ούτε καν αυτό), κοκ. Γιατί κάθε εποχή έχει το πασόκ που της αξίζει. Και στη δική μας αντιστοιχεί απλά το «να φύγουν». Αυτοί, γενικά και αόριστα. Ούτε καν να φύγει (ή να μην ξανάρθει σαν μπαμπούλας) η δεξιά. Καθώς αυτό προϋποθέτει να μιλήσεις και για την αριστερά, να ορίσεις κάποια γενικά της χαρακτηριστικά, έστω και με τον πιο θολό και αδόκιμο τρόπο.

Γιατί, όπως λέει ένας σφος, τι σημαίνει αριστερά στη συνείδηση του κόσμου; Κινητοποιήσεις στο δρόμο για να αλλάξουν τα πράγματα, αγωνιστική σεμνότητα και σύγκρουση με τους ιμπεριαλιστές. Τι από τα παραπάνω πληροί δηλ ο (αποστειρωμένος από... κινηματικές εξαλλοσύνες) κυβερνητισμός του σύριζα, που έχει κληρονομήσει την πασοκική αλαζονεία, πριν καν έρθει στα πράγματα και δεν αμφισβητεί στο παραμικρό το γενικό πλαίσιο ένταξης της ελλάδας σε εε και νάτο;

Τι σχέση έχει ο σημερινός σύριζα με το παλιό (όχι καλό) πασόκ της ευρύτατης εργατικής, οργανωμένης βάσης και τη φραστική έστω διακήρυξη «εε και νατο το ίδιο συνδικάτο»; Ή ακόμα-ακόμα και με τους ελιγμούς και τη διαπραγμάτευση του πασοκ με την εοκ για τα μεσογειακά προγράμματα στήριξης και τους περιβόητους αστερίσκους στις κοινοτικές διακοινώσεις; Πιστεύει μήπως κανείς πως θα έβγαινε ποτέ σε διαδικτυακή συνέντευξη ο ανδρέας τόσο νερόβραστος και φιλήσυχος, σα γαμπρός που τον παρουσιάζουν στους συντηρητικούς γονείς της νύφης και προσέχει τι λέει, για να μην χαλάσει η παντρειά; (Ναι αλλά γραβάτα δεν έβαλε, αυτό πού το πας). Ή πως θα είχε στη δεκαετία με τις βάτες το πασόκ προεκλογική συγκέντρωση, έστω μες στο καταχείμωνο, και θα τολμούσε κανείς άλλος να βγει στο δρόμο και να τον καταπιεί το πράσινο λεφούσι; Ενώ σήμερα τι κώλυμα μπαίνει, για να το κάνει; Τα ποτάμια λαού που κατεβάζει και κινητοποιεί ο σύριζα; Σοβαροί να είμαστε. Ως και οι συγκενρώσεις του κύρκου είχαν περισσότερο κόσμο.

Αλήθεια όμως, αν ο αλέξης δε βγαίνει προεκλογικά ριζοσπαστικός, σε φραστικό έστω επίπεδο, και σε σχετικά ανώδυνα και δευτερεύοντα ζητήματα αστικής διαχείρισης, που αφορούν το εποικοδόμημα, πώς ακριβώς σκοπεύει να ικανοποιήσει πχ μισθολογικά αιτήματα, που αγγίζουν τη βάση της καπιταλιστικής οικονομίας και τους όρους της διευρυμένης αναπαραγωγής του κεφαλαίου;

Ο τσίπρας κάνει λόγο, σε άπταιστα πασοκικά, για εξορθολογισμό της σχέσης (και όχι διαχωρισμό) εκκλησίας-κράτους, ανοίγοντας νέους πολιτισμένους δρόμους για τα ζευγάρια που βαρέθηκαν να είναι μαζί. Αγάπη μου, δεν πάει άλλο, νομίζω πως πρέπει να εξορθολογίσουμε τη σχέση μας.

Κι αρνείται  να τοποθετηθεί υπέρ του δικαιώματος υιοθεσίας για τους ομοφυλόφιλους, γιατί δεν αποτελεί προγραμματική τους θέση –χωρίς να έχει όμως τόσο καλό μάρκετινγκ όσο ο γγ και το κουκουέ, που αν είχαν πει κάτι παρόμοιο θα είχε γίνει πασίγνωστο και θα έκανε χαμό στο διαδίκτυο.

Τι μπορεί να περιμένει λοιπόν ο μέσος ψηφοφόρος του σύριζα από την κυβέρνηση της αριστεράς και την ελπίδα που έρχεται; Μα εδώ ακριβώς είναι το κλειδί και ο ορισμός της πασοκιάς. Ποτέ άλλοτε η ελπίδα δεν ήταν τόσο φοβισμένη και κουτσουρεμένη –κι άντε να ξεχωρίσεις μετά τον έμπορα ελπίδας από τον έμπορο του φόβου, έτσι πανομοιότυπη που έχει γίνει η πραμάτεια τους. Ο κόσμος ψηφίζει χωρίς πολλές αυταπάτες, όπως κάποτε το σεκ τους πασόκους, και βασικά χωρίς ουσιαστική ελπίδα, απλά και μόνο «για να φύγουν» (οι άλλοι). Το τι ακριβώς έρχεται στη θέση τους κι αν είναι ελπίδα ή πεπονόφλουδα, ελάχιστα τον απασχολεί στην παρούσα φάση.

Η κορυφαία απόδειξη πασοκιάς, με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που προσδίδει η κάθε περίοδος στο εκάστοτε πασόκ, είναι αυτές ακριβώς οι στρατιές κοψοχέρηδων, που μετανιώνουν ήδη και βρίζουν από τώρα αυτό που θα ψηφίσουν την κυριακή, αλλά δεν τολμούν να ρίξουν κάτι άλλο στην κάλπη, γιατί πάνω απ’ όλα... «να φύγουνε», να πάνε αλλού. Κι αυτό σκεπάζει τα πάντα, κάθε λογικό επιχείρημα και δυνατότητα συζήτησης. Γιατί πώς να αντιμετωπίσεις με επιχειρήματα κάτι που δε βασίζεται στη λογική; Ή που συμφωνεί θεωρητικά σε όλα μαζί σου (καλά τα λέτε, είστε συνεπείς αγωνιστές, έχετε δίκιο), αλλά στην πράξη... «να φύγουνε».

Σύριζα γιατί έτσι σας αρέσει, σύριζα γιατί πρώτη φορά αριστερά κι ένα πασόκ δεν ήταν αρκετό, σύριζα για να φύγουν (να μην ξεχνιόμαστε), και γιατί έχετε δίκιο σε όσα του καταλογίζετε, αλλά είναι ιστορική ευκαιρία, ραντεβού με την ιστορία, ζούμε μέρες του 81’, να έρθει η αλλαγή, κάθε εποχή έχει το 81’ και την αλλαγή που της αξίζει, κι η δική μας γενιά θα αξιωθεί να δει την ιστορία να επαναλαμβάνεται σα φαρσοτραγωδία, αλλά μακάριοι αυτοί που δε θα πέσουν στην παγίδα παλιών και νέων πασοκ, γιατί αυτοί θα κατακτήσουν τους ουρανούς, με επαναστατική έφοδο και όχι με κάλπες. Αλλά αυτό θα γίνει πολύ αργότερα, γιατί τώρα έχουμε εκλογές κι αυτό που προέχει είναι να φύγουν, γι’ αυτό φίλε, πήγαινε λίγο ως τη γωνία, όπου θα μας στριμώξουν να δεις αν έρχεται η ελπίδα και τα ημισκούμπρια.

 Τις χειρότερες πασοκιές δεν τις έχουμε δει ακόμα...