Μεταγραφικό πατατάκι
Η ολοκλήρωση του προεκλογικού μεταγραφικού παζαριού κι η συμπλήρωση-παρουσίαση των ψηφοδελτίων στις αρχές της [σ.σ.:περασμένης] βδομάδας,
μας δίνει το έναυσμα για ένα μικρό αφιέρωμα στις πιο ηχηρές
μετακινήσεις, τα μεγαλύτερα μεταγραφικά αποκτήματα του ιανουαρίου, και
τα σενάρια, που ναι μεν δεν ευοδώθηκαν, αλλά έριξαν το σπόρο για την
επόμενη φορά.
Αυτές που έγιναν
Ραχήλ μακρή, από τους ανελ στο σύριζα. Στο παραένα της προθεσμίας, με προσωπική παρέμβαση του προέδρου αλέξη. Πρόεδρε-πρόεδρε, σε παρακαλώ, φέρε και ροναλντίνιο στο συνασπισμό.
Αλλά όχι. Αντί για ροναλντίνιο, έφερε τσουκαλά. Όχι της θύρας επτά, αλλά ο σημιτάνθρωπος. Που ήρθε πακέτο με το σύνθημα του σημιτικού πασόκ: το μέλλον ξεκίνησε.
Δυναμικά παρενέβη ο πρόεδρας αλέξης και στη μεταγραφή παραστατίδη, πατάσσοντας δημοκρατικά την κλίκα-ανταρσία των στελεχών της τοπικής ομάδας, που απειλούσαν με μαζική παραίτηση. Εδώ όμως είμαστε μελλοκυβερνώσα αριστερά, ένα βήμα πριν τον τίτλο, όχι η κορίνθιανς του σόκρατες, με ιστορίες αμεσοδημοκρατίας.
Ο πρόεδρος ενίσχυσε επίσης καίρια τη δεξιά, πασοκική γραμμή με δυνατό όνομα, θοδώρα τζάκρη, τρία στα τρία μνημόνια χλατσωτά. Και για αντίβαρο στα μάτια του κόσμου (που βαραίνουν εύκολα και δεν ανοίγουν, για να αντικρίσουν την αλήθεια κατάματα), η αριστερή μεταγραφή του πρώην μέλους του κκε στη λάρισα, που δεν τον άφηναν να κάνει διευθυντική καριέρα.
Στο μεσαίο χώρο (μακριά από άκρα, εστίες κι ενδιαφέρουσες φάσεις), τα κεντρώα κόμματα παίζουν αδιάφορα πασούλες μεταξύ τους τα στελέχη τους, με τους τατσό, ψαριανό και λυκούδη να καταλήγουν στο ποτάμι, για να κολυμπήσουν έρποντας προς την επανεκλογή τους.
Ενώ η νδ κλέβει τις εντυπώσεις από το σύριζα (που πήρε το πολύ χαρτί και σε λίγο θα αρχίσει να δίνει δανεικούς σε παραρτήματα), με τον αντιμνημονιακό οικονόμου –που αντίθετα με την τζάκρη, ποτέ δεν ψήφισε κάποιο μνημόνιο- και την άντζελα γκερέκου, που πήγε να το παίξει δίπορτο, σα ντι στέφανο και περσεφόνη των φτωχών, αλλά φοβήθηκε την τιμωρία της ουεφα και επέλεξε το κόμμα που της δίνει πιο πολλές πιθανότητες να εκλεγεί.
Τελευταίος αλλά καλύτερος στη σχετική λίστα ο αλέκος που ενώθηκε κι επισήμως με την ανταρσυα (με το ψευδώνυμο σχέδιο β’), αν και κάποιοι μειοψηφούντες αντάρτες αντιδρούσαν σαν παοκτζήδες στην επιστροφή του σαλπιγγίδη.
Αυτές που τελικά δεν έγιναν
Η ραχήλ μακρή στην ανταρσυα. Την οποία χρησιμοποίησε έξυπνα όμως, όπως οι μάνατζερ των παικτών παρουσιάζουν υποτιθέμενες, φουσκωμένες προτάσεις ανταγωνιστών, για να κλείσουν καλύτερη συμφωνία για τον πελάτη τους.
Ο χάρρυ κλυνν, παλιός πρόεδρος του απόλλωνα καλαμαριάς και της επαε, στο σύριζα. Είχαν κλείσει λέει συμφωνία κυρίων να κατέβει αλλού, όμως ο λόγος του σύριζα είναι (κοινωνικό) συμβόλαιο. Και αυτό δεν χρειάζεται να ανατρέξει κανείς στις προεκλογικές κολεγιές, για να το διαπιστώσει.
Η γιαταγάνα στο σύριζα, αν και ο (μικρο)αστικός μύθος λέει πως είχε πάει μες στις γιορτές, μόνη της, απρόσκλητη, στην κουμουνδούρου, για να πιει ένα κρασί και να ευχηθεί στον πρόεδρο. Στην υγειά του κορόιδου.
Ο χατζημαρκάκης στη νδ για το μεγάλο νεοφιλελεύθερο μέτωπο, γιατί κατά το παρελθόν είχε αναφερθεί απαξιωτικά στο βασιλιά ήλιο, κώστα καραμανλή το νεότερο, όπως δηλ ο καραγκούνης και ο κυργιάκος κάποτε για τη διοίκηση του παναθηναϊκού.
Ο αλαβάνος στην ανταρσυα. Καταφέρνει να είναι και στις δύο κατηγορίες, καθώς ναι μεν έκλεισε τη μεταγραφή του, αλλά δε συμπεριλήφθηκε στα ψηφοδέλτια της μαρς (για να γλυκάνει λίγο το χάπι στους διαφωνούντες), και έτσι δεν αποκτά άμεσα δικαίωμα συμμετοχής. Δεν πειράζει όμως, γιατί βλέπει σε βάθος χρόνου μετά τις εκλογές κι είναι επένδυση με προοπτική.
Ο παντελίδης στη νδ, όπως ακουγόταν για αρκετές μέρες. Κρίμα από μία άποψη, γιατί ταιριάζετε σου λέω. Εκτός κι αν ήταν να πάει στην χρυσή αυγή -ακόμα καλύτερα. Φίδι είσαι δε θα αλλάξεις.
Ο μίμης ανδρουλάκης στο σύριζα. Η μεταμέλειά του προς το τέλος της κυβερνητικής θητείας δεν ήταν έγκαιρη, για να είναι τουλάχιστον αληθοφανής. Αλλά τα σκουλήκια του πασόκ ποτέ δεν χάνονται.
Ο καζάκης με τους ανελ. Για να τους δώσει τα δεκαδικά που τους λείπουν για να μπουν στη βουλή, να γίνει κι ο ίδιος βουλευτής, να κόψουν την αυτοδυναμία από το σύριζα, με τον οποίο θα συνεργαστούν για να μην εκτροχιαστεί το (κόκκινο) τρένο, και να περιμένει κάποιο υπουργείο. Ο δρόμος ενός φυρερίσκου προς την εξουσία.
Και η δεκάδα συμπληρώνεται με τον χαλασμένο αρραβώνα του βαλιανάτου με το ποτάμι και του πρώην χρυσαυγίτη στάθη μπούκουρα με τους πάντες, που τον άφησαν στην άκρη σα μεταμελημένη στυμμένη λεμονόκουπα.
Παραμένοντας στο ίδιο αθλητικό κλίμα, μπορούμε επίσης να σημειώσουμε:
Κλείνουμε με τη συνέντευξη με το ποταμίσιο πολιτικό ον γιώργο μαυρωτά [σ.σ.: πρώην διεθνής πολίστας τού Ναυτικού Ομίλου Βουλιαγμένης] και την αφοπλιστική του ειλικρίνεια στην ερώτηση για το ιδεολογικό του στίγμα.
- Αν σε ρωτούσε κάποιος που περίπου κινείσαι ιδεολογικά, τι θα του απαντούσες;
- Είμαι σοσιαλφιλελεύθερος. Από το πρώτο συνθετικό παίρνω την ανθρωποκεντρική προσέγγιση κι από το δεύτερο την ελευθερία της δημιουργίας.
Λίγο πιο κάτω αναφέρεται και στην ανάγκη ανανέωσης της κοε (πόση ακόμα;), αλλά δυστυχώς εννοεί την κολυμβητική ομοσπονδία και όχι τους πάλαι ποτέ μαοϊκούς.
[Σπαρταριστή ανάρτηση-ρεπορτάζ από το ιστολόγιο γνώμης "Σφυροδρέπανο", δημοσιευμένη στις 16 τρέχοντος. Η αντιγραφή γίνεται με σεβασμό προς την ιδιότυπη άποψη του συντάκτη περί της χρήσης των κεφαλαίων γραμμάτων]
Αυτές που έγιναν
Ραχήλ μακρή, από τους ανελ στο σύριζα. Στο παραένα της προθεσμίας, με προσωπική παρέμβαση του προέδρου αλέξη. Πρόεδρε-πρόεδρε, σε παρακαλώ, φέρε και ροναλντίνιο στο συνασπισμό.
Αλλά όχι. Αντί για ροναλντίνιο, έφερε τσουκαλά. Όχι της θύρας επτά, αλλά ο σημιτάνθρωπος. Που ήρθε πακέτο με το σύνθημα του σημιτικού πασόκ: το μέλλον ξεκίνησε.
Δυναμικά παρενέβη ο πρόεδρας αλέξης και στη μεταγραφή παραστατίδη, πατάσσοντας δημοκρατικά την κλίκα-ανταρσία των στελεχών της τοπικής ομάδας, που απειλούσαν με μαζική παραίτηση. Εδώ όμως είμαστε μελλοκυβερνώσα αριστερά, ένα βήμα πριν τον τίτλο, όχι η κορίνθιανς του σόκρατες, με ιστορίες αμεσοδημοκρατίας.
Ο πρόεδρος ενίσχυσε επίσης καίρια τη δεξιά, πασοκική γραμμή με δυνατό όνομα, θοδώρα τζάκρη, τρία στα τρία μνημόνια χλατσωτά. Και για αντίβαρο στα μάτια του κόσμου (που βαραίνουν εύκολα και δεν ανοίγουν, για να αντικρίσουν την αλήθεια κατάματα), η αριστερή μεταγραφή του πρώην μέλους του κκε στη λάρισα, που δεν τον άφηναν να κάνει διευθυντική καριέρα.
Στο μεσαίο χώρο (μακριά από άκρα, εστίες κι ενδιαφέρουσες φάσεις), τα κεντρώα κόμματα παίζουν αδιάφορα πασούλες μεταξύ τους τα στελέχη τους, με τους τατσό, ψαριανό και λυκούδη να καταλήγουν στο ποτάμι, για να κολυμπήσουν έρποντας προς την επανεκλογή τους.
Ενώ η νδ κλέβει τις εντυπώσεις από το σύριζα (που πήρε το πολύ χαρτί και σε λίγο θα αρχίσει να δίνει δανεικούς σε παραρτήματα), με τον αντιμνημονιακό οικονόμου –που αντίθετα με την τζάκρη, ποτέ δεν ψήφισε κάποιο μνημόνιο- και την άντζελα γκερέκου, που πήγε να το παίξει δίπορτο, σα ντι στέφανο και περσεφόνη των φτωχών, αλλά φοβήθηκε την τιμωρία της ουεφα και επέλεξε το κόμμα που της δίνει πιο πολλές πιθανότητες να εκλεγεί.
Τελευταίος αλλά καλύτερος στη σχετική λίστα ο αλέκος που ενώθηκε κι επισήμως με την ανταρσυα (με το ψευδώνυμο σχέδιο β’), αν και κάποιοι μειοψηφούντες αντάρτες αντιδρούσαν σαν παοκτζήδες στην επιστροφή του σαλπιγγίδη.
Αυτές που τελικά δεν έγιναν
Η ραχήλ μακρή στην ανταρσυα. Την οποία χρησιμοποίησε έξυπνα όμως, όπως οι μάνατζερ των παικτών παρουσιάζουν υποτιθέμενες, φουσκωμένες προτάσεις ανταγωνιστών, για να κλείσουν καλύτερη συμφωνία για τον πελάτη τους.
Ο χάρρυ κλυνν, παλιός πρόεδρος του απόλλωνα καλαμαριάς και της επαε, στο σύριζα. Είχαν κλείσει λέει συμφωνία κυρίων να κατέβει αλλού, όμως ο λόγος του σύριζα είναι (κοινωνικό) συμβόλαιο. Και αυτό δεν χρειάζεται να ανατρέξει κανείς στις προεκλογικές κολεγιές, για να το διαπιστώσει.
Η γιαταγάνα στο σύριζα, αν και ο (μικρο)αστικός μύθος λέει πως είχε πάει μες στις γιορτές, μόνη της, απρόσκλητη, στην κουμουνδούρου, για να πιει ένα κρασί και να ευχηθεί στον πρόεδρο. Στην υγειά του κορόιδου.
Ο χατζημαρκάκης στη νδ για το μεγάλο νεοφιλελεύθερο μέτωπο, γιατί κατά το παρελθόν είχε αναφερθεί απαξιωτικά στο βασιλιά ήλιο, κώστα καραμανλή το νεότερο, όπως δηλ ο καραγκούνης και ο κυργιάκος κάποτε για τη διοίκηση του παναθηναϊκού.
Ο αλαβάνος στην ανταρσυα. Καταφέρνει να είναι και στις δύο κατηγορίες, καθώς ναι μεν έκλεισε τη μεταγραφή του, αλλά δε συμπεριλήφθηκε στα ψηφοδέλτια της μαρς (για να γλυκάνει λίγο το χάπι στους διαφωνούντες), και έτσι δεν αποκτά άμεσα δικαίωμα συμμετοχής. Δεν πειράζει όμως, γιατί βλέπει σε βάθος χρόνου μετά τις εκλογές κι είναι επένδυση με προοπτική.
Ο παντελίδης στη νδ, όπως ακουγόταν για αρκετές μέρες. Κρίμα από μία άποψη, γιατί ταιριάζετε σου λέω. Εκτός κι αν ήταν να πάει στην χρυσή αυγή -ακόμα καλύτερα. Φίδι είσαι δε θα αλλάξεις.
Ο μίμης ανδρουλάκης στο σύριζα. Η μεταμέλειά του προς το τέλος της κυβερνητικής θητείας δεν ήταν έγκαιρη, για να είναι τουλάχιστον αληθοφανής. Αλλά τα σκουλήκια του πασόκ ποτέ δεν χάνονται.
Ο καζάκης με τους ανελ. Για να τους δώσει τα δεκαδικά που τους λείπουν για να μπουν στη βουλή, να γίνει κι ο ίδιος βουλευτής, να κόψουν την αυτοδυναμία από το σύριζα, με τον οποίο θα συνεργαστούν για να μην εκτροχιαστεί το (κόκκινο) τρένο, και να περιμένει κάποιο υπουργείο. Ο δρόμος ενός φυρερίσκου προς την εξουσία.
Και η δεκάδα συμπληρώνεται με τον χαλασμένο αρραβώνα του βαλιανάτου με το ποτάμι και του πρώην χρυσαυγίτη στάθη μπούκουρα με τους πάντες, που τον άφησαν στην άκρη σα μεταμελημένη στυμμένη λεμονόκουπα.
Παραμένοντας στο ίδιο αθλητικό κλίμα, μπορούμε επίσης να σημειώσουμε:
- Τις απειλές του σαββίδη για αποχώρηση από το πρωτάθλημα (ου μην και από την ευρωζώνη).
- Το οφσάιντ στο γκολ του νικόλα από το σποτάκι της νδ, και τον παιδεραστή που τους κόβει την μπάλα, για να τους πει κλισέ ανοησίες. Και οι καραμέλες κύριε;
- Το σλόγκαν της νδ «ψηφίζουμε για να χτίσουμε». Και η έμφαση στο ίδιο σποτάκι «φτιάχνουμε γήπεδο στην χώρα, για να παίξει μπάλα», που παραπέμπει ευθέως στην αεκ και τη νέα φιλαδέλφεια.
- Τους λεονταρισμούς του συριζαίου φίλη για το μελισσανίδη, ενώ ο προϋπολογισμός της δούρου του παραδίνει ζεστό κρατικό χρήμα, είκοσι εκατομμύρια ευρώ. Τις σαφείς θέσεις του σύριζα σχετικά με το γήπεδο, που συμπυκνώνονται πολύ καλά σε αυτό το σκίτσο του πάνου ζάχαρη.
- Τη συνάντηση του τσίπρα με τους παλαίμαχους της αεκ, και την ατάκα του μανωλά προς τον τσίπρα: εδώ πρόεδρε, δεν μπορείς να κάνεις ζάφτι το βασιλόπουλο και θα τα βάλεις με τη μέρκελ; Που είναι παραλλαγή μιας παλιότερης πετυχημένης ατάκας: εδώ δεν μπορείτε να διαγράψετε τον τάδε και θέλετε να διαγράψετε το δημόσιο χρέος;
Κλείνουμε με τη συνέντευξη με το ποταμίσιο πολιτικό ον γιώργο μαυρωτά [σ.σ.: πρώην διεθνής πολίστας τού Ναυτικού Ομίλου Βουλιαγμένης] και την αφοπλιστική του ειλικρίνεια στην ερώτηση για το ιδεολογικό του στίγμα.
- Αν σε ρωτούσε κάποιος που περίπου κινείσαι ιδεολογικά, τι θα του απαντούσες;
- Είμαι σοσιαλφιλελεύθερος. Από το πρώτο συνθετικό παίρνω την ανθρωποκεντρική προσέγγιση κι από το δεύτερο την ελευθερία της δημιουργίας.
Λίγο πιο κάτω αναφέρεται και στην ανάγκη ανανέωσης της κοε (πόση ακόμα;), αλλά δυστυχώς εννοεί την κολυμβητική ομοσπονδία και όχι τους πάλαι ποτέ μαοϊκούς.
[Σπαρταριστή ανάρτηση-ρεπορτάζ από το ιστολόγιο γνώμης "Σφυροδρέπανο", δημοσιευμένη στις 16 τρέχοντος. Η αντιγραφή γίνεται με σεβασμό προς την ιδιότυπη άποψη του συντάκτη περί της χρήσης των κεφαλαίων γραμμάτων]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου