Κι η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει

 Κι η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει

Προεκλογικά στιγμιότυπα

Η προεκλογική περίοδος ολοκληρώθηκε επίσημα χτες τα μεσάνυχτα –αν και οι σφοι συνεχίζουν να τρέχουν μέχρι την τελευταία σταγόνα της προθεσμίας και των δυνάμεών τους, για να πετύχουν το καλύτερο δυνατό. Και ευτυχώς που ήταν σύντομη από μια άποψη, πριν προλάβει να αυξηθεί κι άλλο η πίεση από τις συμπληγάδες του δικομματισμού.

Από την άλλη όμως τελείωσε πολύ νωρίς, πριν δηλ προλάβουμε να χορτάσουμε το αστικό πατατάκι και κάποιες μοναδικές στιγμές που άφησε πίσω του. Εκ των οποίων τις καλύτερες επιχειρώ να παρουσιάσω σύντομα παρακάτω.

Η εμφάνιση του γγ στο μέγκα, όπου ήταν αποφασισμένος να μην αφήσει να το διακόψουν και συνέχιζε απτόητος, παρά τις.. ομορφιές και τις απεγνωσμένες προσπάθειες των οικοδεσποτών του.

Κύριε κουτσούμπα! Κύριε κουτσούμπα. Καλέ, ου-ου…

Λίγες μέρες αργότερα στον αντένα, ήταν ελαφρώς βραχνιασμένος από τη συγκέντρωση στον πειραιά και άλλο που δεν ήθελε κι η χούκλη, που βρήκε ευκαιρία να τελειώσει μια ώρα αρχύτερα και να τον απαλλάξει ευγενικά. Έτσι νόμιζε… Ο κούτσι συνέχισε απτόητος, χωρίς να του κοπεί η φόρα, ενώ η άλλη είχε κάνει ήδη την αποφώνηση.

Σε ένα αντίστοιχο σκηνικό με το πρωινό δίδυμο του σκάι και το συνήθη διαχωρισμό του «καλού» (λυριτζής) και του κακού μπάτσου που τρολάρει και διακόπτει (οικονόμου), η μπαλλού έβαλε κάθε κατεργάρη στον πάγκο του, με αριστοτεχνικό τρόπο, κάνοντας τη ρένα δουρου-τι να αναρωτηθεί ρητορικά με αντίστροφο σεξισμό: γιατί ρε αλεξάνδρα τους τον δίνεις τόσο άσχημα;

Μπορεί να το ‘χει το όνομα…

Μια ατάκα του νεοδημοκράτη αραβανιτόπουλου, αν θυμάμαι καλά, στο έψιλον, απέναντι στη νάντια βαλαβάνη, με το αμίμητο: δεν κινδυνολογούμε εμείς, αυτοί είναι ο κίνδυνος.

Όχι, δεν το μεταφέρω με δόση υπερβολής. Και όχι δεν το είπε χαριτολογώντας.

Η περιβόητη εμφυλιοπολεμική ομιλία του βορίδη με τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες του σαμαρά στο βάθος να τον δείχνουν λες και είναι καταζητούμενος εγκληματίας. Όπως περίπου δηλ θα το βλέπουν, μετά το αυριανό αποτέλεσμα, που θα ανοίξει ο ασκός του αιόλου και η κούρσα της διαδοχής του.

Οι συγκεντρώσεις νεοδημοκρατών σε σπίτια, με τη συριζαία μάλλον άντζυ σαμίου (ναι ακόμα κι αυτή) να τους παίρνει στο ψιλό και να σχολιάζει πως μοιάζουν με επιδείξεις τάπερ.

 Το σύνθημα κάτι πασπιτών στην ομιλία του γαπ.

Εμείς για σένα και εσύ για μας. 
Για αξίες πολεμάμε, για αξίες πολεμάς!

Όταν ο άλλος βάζει αυτογκόλ, τι άλλο σου μένει να πεις…

Μια επίδειξη γνώσεων, μόρφωσης και καλλιέργειας της πασόκας αλ σάλεχ, σε μια αντιπαράθεσή της με τη βαλαβάνη, για την εκλογή πτδ. Όπου το κλασικό επιχείρημα της συγκυβέρνησης ήταν πως την περασμένη δεκαετία υπήρχε ως κεκτημένο η συναινετική εκλογή του, και το κλασικό αντεπιχείρημα του σύριζα έλεγε πως στην ιστορία της μεταπολίτευσης μόλις τρεις από τις εννιά συνολικά –αν δε με απατά η μνήμη μου- εκλογές ήταν αποτέλεσμα ευρείας συναίνεσης, συνεπώς η δική τους στάση δεν ήταν κάτι το πρωτοφανές, όπως αντιμετωπίστηκε υποκριτικά από πολλά μμε.

Η αλ σάλεχ ζήτησε συγκεκριμένα στοιχεία για του λόγου το αληθές. Η βαλαβάνη της πρότεινε ενδεικτικά ένα άρθρο του δελαστίκ, εκείνης της μέρας, που καταπιανόταν με το θέμα, για να πάρει τη φοβερή απάντηση:

-Δε διαβάζω δελαστίκ! (ούτε εγώ κοπελιά, αλλά άλλο σου λέει).

Κι όταν η (κάποτε) τίμια νάντια άρχισε να της το εξηγεί με πιο απλά λογάκια, η αλ σάλεχ –γνωρίζοντας πως αυτό που βολεύει το δικό της επιχείρημα είναι μόνο η περασμένη δεκαετία- είπε το απαράμιλλο, το ασύλληπτο:

-Να μας πείτε όμως για τώρα, πρόσφατα, όχι… πριν τη μεταπολίτευση.

Κι η βαλαβάνη, φανερά κουρασμένη με τη συνομιλήτριά της, της είπε με όση ψυχραιμία της είχε απομείνει.

-Πριν τη μεταπολίτευση είχαμε άλλο πολίτευμα, δεν εκλέγαμε πτδ. Δε βλάπτει να διαβάζουμε και λίγη ιστορία.

Στην ίδια εκπομπή, ο πρωτούλης έλεγε στην τοποθέτησή του για τη διαδικτυακή συνέντευξη τσίπρα στο τουίτερ, που είχε προηγηθεί την ίδια μέρα και την είχε παρακολουθήσει με κάτι φίλους του. Και σχολίαζε τα διάφορα μαργαριτάρια της, καθώς ο αποστειρωμένος και καλοσιδερωμένος προεκλογικός λόγος του αλέξη δεν άφηνε κανένα περιθώριο… ριζοσπαστικών παρερμηνειών. Πχ θα παραμείνουμε στο νάτο, μακελεύοντας τους λαούς, αλλά θα το κάνουμε λεβέντικα, με το κεφάλι ψηλά.

Οπότε σε κάποια στιγμή η σαράφογλου, που προφανώς δεν τον πρόσεχε και είχε πάει στο ενδιάμεσο νοερά για τσιγάρο, βγάζει το αήττητο συμπέρασμα, που το είχε προφανώς έτοιμο από πριν.

-Δηλ εσείς λέτε πως ο σύριζα θα αθετήσει όσα λέει προεκλογικά.

Το ότι ο πρωτούλης συγκράτησε την ψυχραιμία του και της απάντησε σοβαρά, τον καθιστά στα μάτια μου άξιο πολλών συγχαρητηρίων.

Οι δύο κλασικές –πιο πολύ κι από τους μαρξ, ένγκελς- και τόσο μονότονα επαναλαμβανόμενες ερωτήσεις προς τους δικούς μας τηλεοπτικούς εκπροσώπους.

Γιατί δε συνεργάζεστε με το σύριζα;

ή εναλλακτικά

Θα δίνατε ψήφο ανοχής στο σύριζα;

και

Γιατί δεν κερδίζετε εσείς από τη δυσαρέσκεια του κόσμου;

Σαν sosάκια στις εξετάσεις, τις είχαν μάθει απέξω οι δικοί μας κι απαντούσαν τυφλοσούρτη.

Οι σπάνιες ομαδικές εμφανίσεις της φυλής του εξωκοινοβουλίου σε τηλεοπτικά πάνελ. Κι είναι κρίμα που δεν ήταν υποψιασμένοι –ή απλά δεν τους ενδιέφερε- οι συντονιστές των τραπεζιών, για να τους ρωτήσουν πχ τις μεταξύ τους διαφορές και να γίνει το έλα να δεις.

Σε μία απ’ αυτές λοιπόν –που δυστυχώς δεν ανέβασε ο άλφα στη σελίδα του, για να υπάρχει στο αρχείο, μνημείο στους αιώνες- ο γραφικός αϊβαλιώτης του λαος, έβγαλε ένα κόκκινο βιβλιαράκι και έβγαλε, λέει, κόκκινη κάρτα στο σάββα μιχαήλ, νομίζω, για όσα έλεγε. Για να κοκκινίσει στο καπάκι κι ο σάββας απ’ τα νεύρα του και να περιλάβει το φασίστα.

Η άλλη εμφάνισή τους ήταν στο σταρ, μαζί με ένα σωρό εξωτικά φρούτα, από τον χαρίζω οικόπεδα, που περιμένει από τους ψηφοφόρους να κρατήσουν την υπόσχεσή τους και να ψηφίσουν τον κανένα, γιατί αυτός λέει είναι ο κανένας…

Όχι δεν είναι αυτός ο κανένας

 …μέχρι τον ιπποκράτη σαβούρα και τον ελ.λά.δα, που έλεγε πως αν δε βρουν οι πιστοί ψηφοφόροι του τα ψηφοδέλτιά τους, μπορούν να πάρουν ένα λευκό χαρτί από το δικαστικό αντιπρόσωπο και να γράψουν πάνω του το όνομα του συνδυασμού.

Σαν τιμωρία, στην πτέρυγα με τους τροφίμους του ψυχιατρείου για τους αντιφρονούντες..

Και μες σε αυτόν τον πανικό, ο μεν βητάς-μαρς να λέει, με αφοπλιστική ειλικρίνεια, ότι στόχος τους είναι να μπουν στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό· κάποιος από τους τρότσκες –νομίζω η οκδε- να κάνει λόγο για.. επανεκκίνηση της οικονομίας –τι λες τώρα. Ενώ ο μουλάς είπε κάτι για το σάξες στόρι, με τον τόνο στο άλφα, γιατί προφανώς του υπέδειξαν να μην τονίζει όλες τις ξενικές λέξεις στη λήγουσα, ιντερνέτ, φεϊσμπούκ, κτλ, όπως κάνουν οι παλαιοκομμουνσιτές, κι αυτός το παράκανε.

Τα σποτάκια είναι μια ειδική κατηγορία-ανάρτηση από μόνα τους και θα ήταν κρίμα και άδικο να τα στριμώξουμε εδώ σε μια παράγραφο. Αλλά η παιδόφιλη καμενιά του καμμένου κέρδισε στο νήμα, πιστεύω, όλα τα υπόλοιπα. Εκτός συναγωνισμού παίζουν το σποτάκι του γκλέτσου, της ελλάδας και του γιαγκόναν, που εντάσσονται στην κατηγορία: παρατράγουδα, της ανίτας πάνια.

Κι εγώ ξαναρωτώ: πού βρήκε ρε σεις τόσα λεφτά η οκδε για το σποτάκι της, που έπαιζε σε όλα τα κανάλια και σε ώρες αιχμής;

Η νέο-πασοκική αλαζονεία των συριζαίων, που διέκοπταν τους πάντες, παντού και πάντα, για να τα σχολιάσουν όλα. Κι όπως λέει κι ο sniper, σε κάποια φάση είχα την αίσθηση πως στη μέση από το δικό μας σποτάκι, όταν το πετύχαινα, θα χωνόταν ξαφνικά ένα σποτάκι του σύριζα να το διακόψει, έτσι για τη φάση…

Το περιβόητο «πρόγραμμα της θεσσαλονίκης», που χώρια από την κριτική που μπορεί να του κάνει κανείς, αναφέρεται ξανά και ξανά, λες και είναι καμιά σπουδαία επεξεργασία, πχ σαν το πρόγραμμα της γκότα. Που ακόμα και της ερφούρτης δηλ, πιο προχώ και συνεκτικό το λες.

Η άτυπη κόντρα για τον τίτλο του «κόμματος των δημοσιογράφων», με βάση τη σύνθεση των ψηφοδελτίων, μεταξύ ποταμιού και ανταρσυα-ναρ (όπου είναι περίπου νόμος να δημοσιογραφείς, για να γίνεις στέλεχος).

Με την ευκαιρία, να κάνουμε μια ειδική αναφορά στην υποψηφιότητα σε μια καλτ «δημοσιογραφική» υποψηφιότητα από τον εξωκοινοβουλευτικό χώρο (ναρ, τι άλλο;), με σπάνια σεμνότητα και παντελή έλλειψη διάθεσης αυτοπροβολής..

Διαβάζουμε πχ σε αυτόν το σύνδεσμο (με πληροφορίες παρμένες από συντρόφους του –δηλ από τον ίδιο- στον ανταρσυα).

Τα τελευταία χρόνια με τα μνημόνια και τα χρέη ενίοτε πιάνει τον εαυτό του να σιγοτραγουδάει τους στίχους του ΕΑΜ «θέλουμε ελεύθερη εμείς πατρίδα και πανανθρώπινη τη λευτεριά».

Ναι αλλά μη βιάζεστε. Έχει και καλύτερο.

Υποστηρίζει με σθένος ότι η αριστερά δεν πρέπει να διαφημίζει προσωπικές υποψηφιότητες, αλλά πολιτικές θέσεις.

Όμως την τελευταία φορά που σκέφτηκε έτσι στις Δημοτικές, δεν το είπε ότι κατεβαίνει, ούτε στους παλιούς του συμμαθητές, και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχασε την έδρα στο Δημοτικό Συμβούλιο για 35 ψήφους. Την έδρα, δε, έλαβε ένας Πασόκος νεοφιλελεύθερος εργοστασιάρχης που το παίζει δήμαρχος, αλλά βασικά είναι τσιράκι των αφεντικών και δεν διστάζει να δεχτεί χορηγίες από την Κόκα Κόλα παρότι αυτή άφησε ανέργους τόσους συμπολίτες μας.

Καταλάβατε δηλ; Το κάνει για να μην χάσει η ανταρσυα την έδρα, όχι για τη δική του προβολή. Μικρή λεπτομέρεια: αυτή τη φορά η ανταρσυα είναι μόλις καμιά 150αριά χιλιάδες μακριά από το όριο του 3% και τη συμμετοχή στο κοινοβούλιο. Αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Το μόνο που μετράει είναι η έλλειψη αυτοπροβολής. Πάνω απ’ όλα.

Λες να κατέβω και για πρωθυπουργός ή όχι ακόμα;

Και με αυτό, ας βάλουμε μια τελεία (αλά γκλέτσος), για να μην ξεχειλώσει και τρέχουμε μετά να το μαζεύουμε σφοι.