Παντεσπάνι στο κεφάλαιο, ψίχουλα στο λαό

Παντεσπάνι στο κεφάλαιο, ψίχουλα στο λαό

Με βασικούς άξονες τα μέτρα τόνωσης της καπιταλιστικής οικονομίας και ανάπτυξης και τα μέτρα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας και ξεγελάσματος των εργαζομένων, το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης προήχθη σε κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Αλ. Τσίπρας παρουσιάζοντάς το, το Σάββατο, απ' το βήμα του Διαρκούς Συνεδρίου του κόμματός του απευθύνθηκε καταρχήν στο λαό. Του πρόσφερε αφειδώς:
-- Κάλπικα διλήμματα του τύπου «λιτότητα ή ανάπτυξη», «υποταγή ή διαπραγμάτευση», πασχίζοντας να τον πείσει ότι τον αφορά η διαπραγμάτευση για την ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας σαν να πρόκειται να έχει μερίδιο στα κέρδη της, όταν η επίτευξή της απαιτεί να υποθηκεύσει τη ζωή του και των παιδιών του.
-- Ανέξοδες και δίχως αντίκρισμα, όπως έχει πολλές φορές αποδειχτεί, υποσχέσεις περί ισονομίας και αξιοκρατίας, πάταξης της διαφθοράς και της διαπλοκής.
-- Ψίχουλα σε 300.000 εξαθλιωμένα νοικοκυριά όπως δωρεάν ρεύμα και κουπόνια σίτισης.
-- Φρούδες υποσχέσεις σε εργαζομένους και ανέργους μοιράζοντας στους πρώτους ακάλυπτες επιταγές για επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ και αποκατάσταση των ΣΣΕ και «τρατάροντας» τους δεύτερους ...300.000 θέσεις εργασίας, μέσω των γνωστών, και με ημερομηνία λήξεως, προγραμμάτων ανακύκλωσης της ανεργίας.

Οι νέες διαβεβαιώσεις Τσίπρα στην αστική τάξη επιβεβαιώνουν τον κάλπικο και ανέξοδο χαρακτήρα των υποσχέσεών του στο λαό...

Eurokinissi

Κάπου εκεί έβγαλε την υποχρέωση ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο λαό. Τόσα και λιγότερα του επιτρέπει η προσπάθεια ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας, που απαιτεί ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, δημοσιονομική σταθερότητα και βεβαίως ένα αντιλαϊκό - αντεργατικό πλαίσιο σε ισχύ. Γι' αυτό άλλωστε ό,τι και να υποσχεθεί για τη λαϊκή ανακούφιση θα εξανεμιστεί πάνω στο έδαφος των αντιλαϊκών προαπαιτουμένων για την καπιταλιστική ανάπτυξη, για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, που, όπως φάνηκε και από τα όσα εξαγγέλθηκαν στο διαρκές συνέδριο, είναι ο πρώτος και βασικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ διαβεβαίωσε την αστική τάξη ότι: α) Είναι η ΝΔ αυτή που «νεκρανασταίνει το Grexit και τη χρεοκοπία» και όχι το κόμμα του. β) Σε αντίθεση με την κυβέρνηση έχει μαζί του την «κοινωνική πλειοψηφία που εναντιώνεται στη λιτότητα» και τη «δημοκρατική Ευρώπη» που αντιδρά στην «οικονομική διαίρεση Βορρά - Νότου». Επικαλέστηκε, μάλιστα, σαν αψευδείς μάρτυρες «φερέφωνα» του κεφαλαίου όπως τους «Financial Times», που «ερμηνεύουν τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα ως το μήνυμα για την αναγκαία αλλαγή πολιτικής και τον τερματισμό της λιτότητας στην Ευρώπη», αλλά και τους αξιωματούχους της ΕΕ «που βγάζουν από την μπρίζα την κινδυνολογία για την επόμενη μέρα».

Τη διαβεβαίωσε ακόμα ότι για λογαριασμό της θα διεκδικήσει:
-- «Την πραγματικά ισότιμη συμμετοχή της χώρας μας στην Ευρωζώνη», ότι θα δώσει τη μάχη «για την απαλλαγή της Ελλάδας από το βραχνά του χρέους», παρουσιάζοντας τη διεκδίκηση της διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του σαν συμφέρουσα για το λαό, όταν με απόλυτη βεβαιότητα στο κυνήγι αυτού του στόχου θα μπουν ενέχυρο τα εναπομείναντα δικαιώματά του.
-- Οχι πρωτογενή πλεονάσματα, «που είναι το άλλο όνομα της λιτότητας», που αφαιρούνται δηλαδή απ' το κεφάλαιο και την ενίσχυσή του, αλλά ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, που επιτυγχάνονται με σφαγιασμό δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα.
-- Συμφωνία για αναπτυξιακά εργαλεία.
-- Προστασία του τραπεζικού συστήματος στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
-- Η διαπραγμάτευση για το χρέος να κινηθεί «εντός των πλαισίων της ευρωπαϊκής ένωσης και των ευρωπαϊκών θεσμών στα πλαίσια μιας νέας ρεαλιστικής συμφωνίας εξυπηρέτησης του χρέους και ανάπτυξης της πραγματικής οικονομίας» και με στόχο εκτός απ' τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του, «ρήτρα ανάπτυξης» στην αποπληρωμή του, περίοδο χάριτος στην εξυπηρέτησή του για την άμεση εξοικονόμηση πόρων για την ανάπτυξη και την επανεκκίνηση της οικονομίας.
-- Εξαίρεση του προγράμματος δημόσιων επενδύσεων από τους περιορισμούς του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης για ορισμένη χρονική περίοδο.
-- Συμφωνία για «Ευρωπαϊκό New Deal», με δημόσιες επενδύσεις για την ανάπτυξη.
-- Ποσοτική χαλάρωση με απευθείας αγορά κρατικών ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Δεσμεύτηκε ενώπιόν της ότι ανεξάρτητα από την πορεία της διαπραγμάτευσης στην ΕΕ, εγγυάται:
-- Πρόγραμμα επεξεργασμένο και κοστολογημένο, για την επανεκκίνηση της οικονομίας, σε συνθήκες δημοσιονομικής ισορροπίας.
-- Ρύθμιση ληξιπρόθεσμων οφειλών (σ.σ. των επιχειρήσεων) προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία.
-- Ρύθμιση «κόκκινων» δανείων που «αποτελεί κεντρικό ζήτημα για την επανεκκίνηση της οικονομίας» και θα κινείται στον αντίποδα αυτής της «κυβέρνησης Σαμαρά, η οποία με νόμο παρέδωσε τις υπερχρεωμένες επιχειρήσεις στις τράπεζες».
-- Παρεμβάσεις στο κράτος και στους μηχανισμούς του που θα επιτρέπουν στις επιχειρήσεις να διεκπεραιώνουν τις δουλειές τους γρήγορα κι ανέξοδα. Αυτό το τελευταίο είναι το «κράτος στρατηγείο» για το κεφάλαιο, όπως το είχαν ονομάσει οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα επί Σημίτη. Δηλαδή το κράτος που θα συμβάλει στην ανάπτυξη και ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων είτε με τις δημόσιες υποδομές, είτε με επιδοτήσεις για επενδύσεις, αλλά θα συμβάλει και με σχεδιασμό για διευκόλυνση της κερδοφορίας.

Αντί επιλόγου, υπέβαλε τα σέβη του σε όσους πριν απ' αυτόν διεκδίκησαν κατά καιρούς το χρίσμα και αντιγράφοντάς τους αναφώνησε «τήρηση της νομιμότητας παντού» ... «το πάρτι τελείωσε» και φυσικά «γνωρίζουμε ότι δε θα παραλάβουμε απλά καμένη γη»... για όσους δεν είχαν πιάσει το νόημα απ' την αρχή... Το ζήτημα λοιπόν έχει ως εξής: Το εργατικό - λαϊκό αίτημα για ανάκτηση των απωλειών της κρίσης δεν μπορεί να συνταιριαστεί με το στόχο της ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας, αντίθετα η «επανεκκίνηση της οικονομίας», όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, απαιτεί υποβαθμισμένα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και ανάγκες, διατήρηση του συνόλου του αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου.

Β.Ν.