Μια ιστορία της Μεγάλης Πέμπτης
Μαζεύτηκαν γύρω από τον Δάσκαλό τους οι 12 μαθητές και ξεκίνησαν να τρώνε. Ήταν ένας Μυστικός Δείπνος εργασίας, εκεί όπου λέγονται τα σημαντικότερα. Την αμήχανη σιωπή έσπασε ο Αλέξης, ο Μεσσίας: «Λάβετε, φάγετε, τούτο εστί το σώμα Μου», είπε και έκανε παπάρα την ξεροψημένη αραβική πίτα στο πικάντικο ντιπ. Πιο πέρα, ένας από τους μαθητές Του, ο Ιωάνης κανόνιζε την νέα του φωτογράφιση στο περιοδικό «Το παιδί μου κι εγώ», ξεφυλλίζοντας μια φινλανδική εφημερίδα. «Τρίτη σελίδα σήμερα στην Rejkavik Telegraph. Δεν είναι άσχημα…» σκέφτηκε και γύρισε χαμογελώντας στον σύντροφό του τον Πάνο που του ανταπέδωσε το χαμόγελο παρά το παραγεμισμένο από καλαμαράκια στόμα του.
Ο Μεσσίας σηκώθηκε όρθιος: «Έχω κάτι να σας πω. Εγώ θα θυσιαστώ, θα πιω το πικρό ποτήρι και θα σηκώσω στους ώμους μου τις αμαρτίες. Δεν το κάνω για μένα, ούτε για εσάς. Για την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας το κάνω, για την διάσωση της ευρωζώνης και της ευρώπης της συνοχής και της αλληλεγγύης». Οι μαθητές του άρχισαν να μουρμουρίζουν. «Αυτός είναι πράγματι ο Μεσσίας μας» μονολογούσαν ορισμένοι.
«Όμως ξέρω καλά, κάποιος από εσάς θα είναι αυτός που θα με προδώσει». Η σιωπή απλώθηκε σε όλη τη σάλα. Μάτια αμήχανα κοιτούσαν σαν σαλεμένα. Ποιος είναι ο προδότης ανάμεσά μας; Ο Παναγιώτης, ένας από τους πιο πιστούς μαθητές του Τον πλησίασε: «Μήπως εγώ Δάσκαλε;».
– Όχι Παναγιώτη, όχι εσύ
Τότε βρήκε το θάρρος και ο Δημήτριος να τον ρωτήσει: «Δάσκαλε, εγώ θα σε προδώσω;»
– Όχι Δημήτριε, όχι εσύ
Σειρά πήρε ο Κυριάκος: «Δάσκαλε, ποιος θα σε προδώσει; Μήπως εγώ;»
– Κάνουμε και τον μαλάκα Κυριάκο; Αποκρίθηκε Εκείνος.
Κανείς δεν είχε καταλάβει τι δουλειά είχε ο Κυριάκος σε αυτή την ομάδα. Ούτε καν ο ίδιος. Άλλοι λένε πως τον ενθουσίασε η προοπτική της διάσωσης της ευρωζώνης, άλλοι πάλι λένε ότι εξαρχής ήταν μυστικός πράκτορας των Ρωμαίων. Λίγη σημασία είχε αυτό εξάλλου. Ο Δάσκαλος έλεγε πάντα «όσο πιο πολλοί, τόσο πιο καλά». Με τα πολλά είχε μαζέψει γύρω του κάθε καρυδιάς καρύδι.
Αφού τελείωσε το φαγητό του αποτραβήχτηκε για να προσευχηθεί. Κάποιος από τους πολλούς ιερείς που είχε επισκεφτεί τελευταία, αλλά δεν θυμόταν ποιος, του είχε μάθει μια πολύ καλή προσευχή για δύσκολες στιγμές. «Διάολε, μόνο τις παντόφλες του Παϊσιου δεν έχω προσκυνήσει ακόμα», μουρμούρισε και γονάτισε κάτω από ένα δέντρο.
«Μάνταμ Μέρκελ, Φίλε Βόλφγκανγκ, Αγαπητοί Τραπεζίτες, Φίλοι Κινέζοι επενδυτές, αγαπημένοι υγιείς επιχειρηματίες, Πατριώτες εφοπλιστές, απελθέτω απ’εμού το ποτήριον τούτο. Ας σώσει άλλος την χώρα, το ευρώ και την ευρωζώνη», ψέλλισε με φωνή τρεμάμενη.
Ήταν όμως αργά. Οι άντρες του εκατόνταρχου Αντώνιους Μονόφθαλμους τον είχαν περικυκλώσει. Ένας από αυτούς του πέρασε χειροπέδες και τον οδήγησε στα κρατητήρια και απο εκεί γρήγορα μπροστά στον Έπαρχο. Εκείνος σκέφτηκε να του δώσει μια ακόμα ευκαιρία. «Καταλαβαίνω πως είσαι Αριστερός και θέλεις να σώσεις την Ευρωζώνη. Φοβάμαι ότι πρέπει να επιλέξεις ένα από τα δύο, του είπε με κοφτή φωνή».
-«Μα…μπορώ να είμαι και τα δύο ταυτόχρονα», είπε Εκείνος.
-«Χαχαχαχαχα lol!!! Ποιος σου τα είπε αυτά; Ο Κύρκους;» ρώτησε ειρωνικά και συνέχισε «Δεν θα αποφασίσεις εσύ, ο λαός θα αποφασίσει».
-«Ο λαός»;
-«Ναι, έχουμε ένα έθιμο εδώ, κάθε 3-4 χρόνια μαζεύουμε το λαό και του λέμε να αποφασίσει».
-«Και μετά κάνετε ό,τι αποφασίσει;»
-«Αυτό είναι άλλο θέμα».
Ο κόσμος είχε αρχίσει να συγκεντρώνεται. Ο Έπαρχος φώναξε: «Έχουμε εδώ αυτόν τον άνθρωπο, τον Αλέξη, που ισχυρίζεται ότι είναι ο Εκλεκτός, αυτός που μπορεί να σώσει την Ευρωζώνη και να είναι και Αριστερός ταυτόχρονα. Εσείς πρέπει να διαλέξετε τι από τα δύο θα κάνει».
Η οχλαγωγία που ακολούθησε ήταν χωρίς προηγούμενο. Δεκάδες άνθρωποι ούρλιαζαν είτε για το ένα, είτε για το άλλο. Ένας από αυτούς, ο Θάνος ο Μαγνήσιος τσίριζε: «Είναι ηλίθιος, σταυρώστε τον, είναι κρατιστής, απόγονος των μπολσεβίκων».
Τον λόγο πήρε μια κυρία με δυνατή φωνή:
«Διερμηνεύοντας το σώμα οφείλω να απελευθερώσω τον κρατούμενο για λόγους ψυχικής υγείας. Το να σώσεις την Ευρωζώνη και να είσαι Αριστερός είναι πιο παράλογο κι από εκείνο που μας έλεγε πριν λίγο καιρό εκείνος ο ξυλουργός που νόμιζε ότι είναι Υιος του Θεού».
ΤΕΛΟΣ
ΥΓ. Και εδώ είναι το σημείο που κάποιος θα ευχόταν «καλή Επανάσταση» και τα γνωστά. Η επανάσταση όμως δεν έρχεται με ευχές και ξόρκια, ούτε πέφτει από τον ουρανό.
ΥΓ ΙΙ. Μιας και είναι μέρες κατάνυξης και θρησκευτικού ενδιαφέροντος ας θυμηθούμε τι έλεγε ο Μεγάλος: Η θρησκεία είναι ο απατηλός εκείνος ήλιος που γυρίζει γύρω από τον άνθρωπο, όσο ο άνθρωπος δεν μπορεί να γυρίσει γύρω από τον εαυτό του.
Πηγή: atexnos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου