ΒΡΕΤΑΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 Εκλογές αναμόρφωσης του αστικού σκηνικού

ΒΡΕΤΑΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2015

Εκλογές αναμόρφωσης του αστικού σκηνικού

Και στο βάθος φτώχεια και εξαθλίωση της εργατικής τάξης

Οι κάλπες του 2015 στήνονται με φόντο τη φτώχεια και τον αυξανόμενο αριθμό Βρετανών που εξαρτούν την επιβίωσή τους από τις «Τράπεζες Τροφίμων»...

Κάλπες με πιθανές εκπλήξεις για το υπό αναδιαμόρφωση βρετανικό αστικό πολιτικό σκηνικό στήνονται την ερχόμενη Πέμπτη, 7 Μάη, σε Αγγλία, Ουαλία, Σκοτία και Βόρεια Ιρλανδία του Ηνωμένου Βασιλείου, με στόχο την ανανέωση της 650μελούς (Κάτω) Βουλής των Κοινοτήτων στην πέμπτη μεγαλύτερη καπιταλιστική οικονομία του κόσμου.
Εως και λίγα 24ωρα πριν από τη διεξαγωγή των εκλογών, στις οποίες καλούνται να συμμετάσχουν πάνω από 45.000.000 Βρετανοί ψηφοφόροι, τα δύο «παραδοσιακά» κόμματα εξουσίας, «Συντηρητικοί» και «Εργατικοί», που μονοπωλούν την εξουσία στη Βρετανία με αυτήν τη μορφή από το 1922, έδιναν την εντύπωση μιας αδυσώπητης, σκληρής κονταρομαχίας. Αλλωστε, όλες οι τελευταίες δημοσκοπικές έρευνες διαφόρων εταιρειών δημιουργούν την εντύπωση σκληρού εκλογικού «ντέρμπι», αφού έδιναν, ακόμη και μέσα στο ίδιο 24ωρο, με διαφορά ακόμη και μίας ποσοστιαίας μονάδας, την «πρωτιά», πότε στους «Συντηρητικούς» του πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον και πότε στους «Εργατικούς» του Εντ Μίλιμπαντ.
Αυτό εξηγεί «περίεργες» συμπεριφορές από τους ηγέτες των δύο μεγαλύτερων κομμάτων τις τελευταίες μέρες του προεκλογικού αγώνα. Οπως, για παράδειγμα, το φαινόμενο να βλέπουμε τον Ντέιβιντ Κάμερον και τη σύζυγό του να ντύνονται σαν Σιχ (μονοθεϊστική θρησκεία που συναντάται κυρίως στη βόρεια Ινδία με επιρροές από τον Ινδουισμό και το Ισλάμ) και να φλερτάρουν ανοικτά με την ινδική παροικία στην Αγγλία, και τον Εντ Μίλιμπαντ να βγάζει, με τρόπο, αντιμεταναστευτικές κορόνες, απαιτώντας πλέον από όλους τους ξένους μετανάστες που θα εισέρχονται στη Βρετανία να μιλούν καλά Αγγλικά.

Ο σκοτσέζικος «ρυθμιστικός παράγοντας»

Σε μπαλαντέρ της επόμενης κυβέρνησης αναδεικνύεται η αρχηγός του «Σκοτσέζικου Εθνικού Κόμματος» Νίκολα Στάρτζεον

Εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον προκαλούν στο βρετανικό και διεθνή Τύπο οι δημοσκοπικές επιδόσεις του Σκοτσέζικου Εθνικού Κόμματος (Scotish National Parth, SNP) της Νίκολα Στάρτζεον, που αναμένεται στη Σκοτία να σαρώσει σε βάρος των «Εργατικών» και να κατακτήσει τη μερίδα του λέοντος (κάποιοι λένε ακόμη και τις 57!) από τις συνολικά 59 έδρες της Βουλής των Κοινοτήτων που αναλογούν στη Σκοτία.
Εντούτοις, ακόμη και πριν την επαλήθευση αυτής της τάσης από το επικείμενο εκλογικό αποτέλεσμα, το SNP έγινε το τρίτο μεγαλύτερο κόμμα στη Βρετανία από την άποψη του αριθμού των εγγεγραμμένων (100.000) μελών. Στην πράξη, αποδεικνύεται πως έχουν λαϊκή απήχηση οι πύρινοι λόγοι της αρχηγού αυτού του εθνικιστικού κόμματος κατά της λιτότητας, αλλά και οι προτάσεις της για κυβερνητική συγκατοίκηση με τους Εργατικούς του Μίλιμπαντ, παρότι ο τελευταίος το απορρίπτει (προεκλογικά...).
Κάπως έτσι, το SNP εμφανίζεται πλέον να παίζει ανοικτά το ρόλο του «ρυθμιστικού παράγοντα» στη διαμόρφωση της επόμενης βρετανικής κυβέρνησης συνεργασίας. Ρόλο που το SNP «έκλεψε» μέσα στους τελευταίους λίγους μήνες (που ακολούθησαν το δημοψήφισμα του περασμένου Σεπτέμβρη για την ανεξαρτησία της Σκοτίας) από το ακροδεξιό, αντιμεταναστευτικό «Κόμμα Ανεξαρτησίας Ηνωμένου Βασιλείου» (UKIP) του Νάιτζελ Φάρατζ.
Το κόμμα του Φάρατζ, που διαθέτει σήμερα λιγότερες έδρες στη Βουλή των Κοινοτήτων και από τα δάκτυλα του ενός χεριού, δείχνει καθηλωμένο περίπου στο 13%. Οπως φαίνεται, δεν παραπλανούν μεγαλύτερο μέρος του βρετανικού λαού τα μισαλλόδοξα και αντιμεταναστευτικά συνθήματά του καθώς και εκείνα για έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ (λεγόμενο Brexit) μέσω δημοψηφίσματος που έχει τάξει ο πρωθυπουργός Ντ. Κάμερον, εάν επανεκλεγεί, πριν το τέλος του 2017.
Μικρότερα ποσοστά (λίγο πάνω από το 5%) πιάνουν οι «Πράσινοι» της Νάταλι Μπένετ, που παραμένουν πιστοί στη σοσιαλδημοκρατική «λογική» αστικής διαχείρισης με πολιτικό λόγο που ελάχιστα διαφέρει από αυτόν του «Εργατικού Κόμματος».
Ακόμη πιο αδύναμη είναι η εμφάνιση του Κομμουνιστικού Κόμματος Βρετανίας που σε αυτές τις εκλογές κατεβάζει μεν δικούς του υποψήφιους σε αρκετές εκλογικές περιφέρειες αλλά όπου δεν έχει, προτείνει την επιλογή των «λιγότερο κακών» υποψηφίων, δηλαδή αυτών του «Εργατικού Κόμματος». Ομως έτσι δείχνει να συνεπικουρεί ουσιαστικά τις πολιτικές αστικής διαχείρισης παρά την έντονη θεωρητική κριτική που ασκεί στο καπιταλιστικό σύστημα. Το δε Νέο ΚΚ Βρετανίας, δεν κατεβάζει καν δικούς του υποψηφίους και δίνει γραμμή για στήριξη των Εργατικών στη «λογική» της «πίεσης για να παίρνουν φιλολαϊκά μέτρα».

Εγκλωβισμένοι στη λιτότητα

Αυτά, βέβαια, αφορούν την εικόνα που παρουσιάζουν τα πιο γνωστά αστικά κόμματα. Δεν είναι ωστόσο τα μοναδικά στη βρετανική πολιτική σκηνή. Αν και δεν είναι γνωστό, η Εκλογική Επιτροπή Βρετανίας έχει εγγεγραμμένα σε αυτές τις γενικές εκλογές ούτε λίγο, ούτε πολύ 428 πολιτικά κόμματα. Το εκλογικό σύστημα, που είναι ενισχυμένο πλειοψηφικό σε μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες (γνωστό ως «First pass the post», FPTP) είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του δικομματισμού και του εγκλωβισμού των ψηφοφόρων μεταξύ «Σκύλλας» και «Χάρυβδης».
Καθοριστικό στοιχείο για τον εγκλωβισμό της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων είναι η απουσία ενός ισχυρού επαναστατικού Κομμουνιστικού Κόμματος που θα οργανώνει τη λαϊκή πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.
Για το επόμενο διάστημα, η αντιλαϊκή πολιτική στη Βρετανία είτε με «Εργατικό», είτε με «Συντηρητικό» πρωθυπουργό είναι δεδομένη, αφού οι Κάμερον και Μίλιμπαντ έχουν υιοθετήσει ως κοινή οικονομική πολιτική τη συνέχιση της μείωσης των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού με περαιτέρω μείωση των δημοσίων δαπανών και αύξηση της φορολογίας... Οι διαφορές τους αφορούν το διαχειριστικό «μείγμα» για την προώθηση των αναγκών του κεφαλαίου, με λιγότερο ή περισσότερο περιοριστικά ή επεκτατικά μέτρα. Δεδομένη επίσης είναι η επέκταση της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων και η τάση μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης.

Εγγύηση φτώχειας και εξαθλίωσης

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Οι μισοί από τους 13.000.000 Βρετανούς που ζουν σε συνθήκες φτώχειας πασχίζουν να επιβιώσουν με το 60% του μέσου εισοδήματος και προέρχονται από την εργατική τάξη.
Την τελευταία 10ετία διπλασιάστηκε ο αριθμός των φτωχών με ιδιόκτητο σπίτι, που ανέρχονται σε 4.100.000 άτομα αλλά και των εκατομμυρίων Βρετανών και των μεταναστών που αδυνατούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς ρεύματος και νερού.
Ενα στα τέσσερα παιδιά και νέοι έως 16 ετών ζουν δίχως θέρμανση, ενίοτε δίχως πρόσβαση σε ηλεκτρικό ρεύμα, δίχως επαρκή ποσότητα και ποιότητα τροφίμων.
Ανεργοι, φτωχοί εργαζόμενοι και χαμηλοσυνταξιούχοι στηρίζουν τη διατροφή τους στις Τράπεζες Τροφίμων, οι οποίες το 2014 έφτασαν τις 913.000 (αυξημένες κατά 129.000 από το 2013).
Περίπου 1.800.000 Βρετανοί, που είναι «δεμένοι» με συμβόλαια «μηδενικού χρόνου», στερούνται βασικών αποδοχών, δικαιωμάτων και επιδομάτων. Επίσης, παρατηρείται αύξηση ασθενειών λόγω υποσιτισμού και αβιταμίνωσης κατά 18% μέσα στο 2014, αλλά και θανάτων πολλών εκατοντάδων ατόμων από περικοπές επιδομάτων ανεργίας και κοινωνικής πρόνοιας κυρίως σε χρονίως πάσχοντες.
Την ώρα που η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα ματώνουν, οι δισεκατομμυριούχοι στη Βρετανία διπλασιάστηκαν, φθάνοντας τους 117 από τους 53 που ήταν το 2009. Πρώτος μεταξύ πλουσίων είναι ο (ουκρανικής καταγωγής) Λεν Μπλαβάτνικ με περιουσία 13,17 δισ. στερλινών. Επιπλέον, οι 1.000 πλουσιότεροι στη Βρετανία διαθέτουν συνδυασμένο πλούτο ύψους άνω των 520 δισ. στερλινών (αυξημένος κατά 200 δισ. μέσα στην τελευταία τριετία).