«Στόχος να αντιμετωπιστεί το δέντρο και όχι το δάσος»

«Στόχος να αντιμετωπιστεί το δέντρο και όχι το δάσος»

Αποσπάσματα της παρέμβασης του βουλευτή του ΚΚΕ Γιάννη Γκιόκα στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής για το νέο αθλητικό νομοσχέδιο

Η βία θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως αποτέλεσμα των λογικών που επικρατούν σήμερα στον εμπορευματοποιημένο αθλητισμό και όχι ως μεμονωμένο φαινόμενο

Icon

Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει σήμερα αποσπάσματα της παρέμβασης του βουλευτή του ΚΚΕ Γιάννη Γκιόκα, ειδικού αγορητή στη συζήτηση για το νέο αθλητικό νομοσχέδιο, που έγινε στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής.

«Αν και πρόκειται για έκτακτα μέτρα αντιμετώπισης της βίας στα γήπεδα και άλλων οξυμένων προβλημάτων που υπάρχουν στον επαγγελματικό αθλητισμό, ιδιαίτερα στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, όπως είναι τα "στημένα", θεωρούμε ότι δεν είναι περιττό να μιλήσουμε για μια ακόμη φορά για τις αιτίες που δημιουργούν αυτά τα φαινόμενα. Γιατί, αν δεν εντοπιστούν και δεν αντιμετωπιστούν οι αιτίες, τα όποια έκτακτα μέτρα παίρνονται θα έχουν όριο και θα ερχόμαστε κάθε φορά να συζητάμε τι πήγε στραβά. Γιατί η αλήθεια είναι ότι, με όχι αυτό ακριβώς το περιεχόμενο, μέτρα αυστηροποίησης ποινών, υπήρχαν και σε προηγούμενα νομοσχέδια, τα οποία, φυσικά, άλλα είτε δεν εφαρμόστηκαν ποτέ ή άλλα ακόμη και εάν εφαρμόστηκαν δεν είχαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα, καθώς και άλλα ακυρώθηκαν.
Μιλάμε για βία και "στημένα" παιχνίδια, σε ένα κοινωνικό φαινόμενο, όπως είναι ο αθλητισμός, που από τη φύση του προάγει το ακριβώς αντίθετο. Προάγει την ευγενή άμιλλα, προάγει το συναγωνισμό, σε ένα κοινωνικό φαινόμενο που κατεξοχήν είναι εχθρός της βίας. Αυτά τα φαινόμενα, όμως, δημιουργούνται από τη στιγμή που ο αθλητισμός και ιδιαίτερα το ποδόσφαιρο, που αποτελεί και το πιο δημοφιλές άθλημα, γίνονται πεδίο κερδοφορίας, γίνονται πεδίο δράσης επιχειρηματικών συμφερόντων και ανταγωνισμού. Πότε ξεκίνησαν ή πότε οξύνθηκαν τέτοια φαινόμενα σαν αυτά που ζούμε τα τελευταία χρόνια;
Δεν υπήρχαν από πάντα. Και αν υπήρχαν περιπτώσεις βίας κ.λπ., σίγουρα δεν είχαν τον χαρακτήρα του οργανωμένου, ουσιαστικά, εγκλήματος που έχουν σήμερα. Λοιπόν, πότε ξεκίνησαν; Ξεκίνησαν όταν το ποδόσφαιρο άρχισε να μεταλλάσσεται σε επαγγελματικό, όταν άρχισε η είσοδος των μεγάλων επιχειρηματιών, όταν άρχισαν να "πέφτουν" τα χοντρά λεφτά από την UEFA, από τις διεθνείς διοργανώσεις, όταν μπήκε στη ζωή μας το στοίχημα. Από τότε άρχισαν αυτά τα φαινόμενα να αναπτύσσονται, να γιγαντώνονται και πραγματικά σήμερα να υπάρχει μία κατάσταση η οποία να έχει φτάσει στο απροχώρητο και η συντριπτική πλειοψηφία των φιλάθλων να έχει γυρίσει την πλάτη της με αηδία σε όλα αυτά τα φαινόμενα».

Αποφεύγεται η συνολική ρήξη με τις αιτίες

«Κατά τη γνώμη μας, το νομοσχέδιο δε δίνει ριζικές λύσεις σ' αυτές τις αιτίες που ουσιαστικά συμπυκνώνονται στην εξής μία. Είναι η επιχειρηματική δράση στο χώρο του αθλητισμού και ιδιαίτερα στο χώρο του ποδοσφαίρου. Η πραγματική εξυγίανση του ποδοσφαίρου και συνολικά του αθλητισμού προϋποθέτει την κατεδάφιση αυτού του σάπιου οικοδομήματος, που έχει τα στηρίγματά του στους μεγαλοεπιχειρηματίες, στους πολιτικούς και αθλητικούς παράγοντες, με τους οποίους διαπλέκονται και που εντάσσουν σε αυτές τις επιχειρηματικές τους διαπλοκές άλλες δραστηριότητες, είτε στήνοντας παιχνίδια είτε ξεπλένοντας "μαύρο" χρήμα είτε εξαργυρώνοντας την αγάπη χιλιάδων φιλάθλων για τα σωματεία τους, προκειμένου να διαμορφώσουν και να οικοδομήσουν ένα δήθεν λαϊκό προφίλ και να στρώνουν το έδαφος για άλλους οικονομικούς και επιχειρηματικούς τους σχεδιασμούς. Κατά τη γνώμη μας, το νομοσχέδιο δε δίνει ριζική λύση σε αυτά τα ζητήματα. Βεβαίως, παίρνει ορισμένα μέτρα για την αυστηροποίηση ποινών, έλεγχο, καταστολή, για θεσμικές παρεμβάσεις, όπως είναι αυτές που αφορούν την ΕΠΟ, τη Δικαιοσύνη, τη Διαρκή Επιτροπή για την Αντιμετώπιση της Βίας. Αρκετά από αυτά τα μέτρα είναι αναγκαία και εμείς ως ΚΚΕ δηλώνουμε ότι θα τα ψηφίσουμε.
Για να το ξεκαθαρίσουμε ευθύς εξαρχής: Η στάση μας αυτή δεν καθορίζεται από την όποια στάση κρατάει η όποια UEFA και η όποια FIFA. Δε θα αναγορεύσουμε την UEFA και την FIFA σε τιμητές και κριτές των όποιων αναγκαίων μέτρων πρέπει να παρθούν, προκειμένου να αντιμετωπιστούν η βία και όλα τ' άλλα φαινόμενα στο χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.
Κατ' αυτήν την έννοια, δε θεωρούμε βασικό ζήτημα ποια στάση κρατάνε η UEFA και η FIFA σε όλη αυτήν τη συζήτηση που σέρνεται τους τελευταίους μήνες, με αφορμή το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου. Παρ' όλα αυτά, δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε ότι το νομοσχέδιο προσπαθεί να αντιμετωπίσει το δέντρο και όχι το δάσος, προσπαθεί να διαχειριστεί τα συμπτώματα και όχι να θεραπεύσει την αρρώστια. Δεν είμαστε καθόλου αισιόδοξοι για το τελικό αποτέλεσμα αυτών των μέτρων. Μάλιστα, όταν ορισμένες φορές το κράτος και οι κυβερνήσεις καταφεύγουν και σε πάρα πολύ αυστηρά - επιφανειακού χαρακτήρα - μέτρα και ορισμένα είναι ίσως και δύσκολο να εφαρμοστούν, τότε αυτό αντικειμενικά προδίδει και μία αδυναμία για το αν μπορεί ή όχι να αντιμετωπίσει ριζικά μία κατάσταση».

Να παρθούν ριζικά μέτρα για τις ΠΑΕ και ΚΑΕ

«Κύριε υπουργέ, εμείς θα αναφέρουμε το εξής, ότι σε ορισμένες περιπτώσεις ζητάμε και πιο ριζικά μέτρα. Ζητάμε κατάργηση της συμμετοχής των ελληνικών ομάδων στο στοίχημα, σε πάσης φύσεως στοίχημα, όχι μόνο στα παιχνίδια του ΟΠΑΠ. Σε κάθε νόμιμο παιχνίδι στοιχήματος είτε του εσωτερικού είτε του εξωτερικού. Βέβαια, θα μου πείτε, υπάρχει και το παράνομο στοίχημα. Αυτό δεν έχει καμία σημασία. Αυτό θα ήταν ένα ριζικό μέτρο. Ασχετα εάν και σε αυτό μπορούν να βρουν τρόπους να το ξεπεράσουν τα διάφορα κυκλώματα. Το δεύτερο ζήτημα αφορά στα "στημένα". Τα τελευταία χρόνια - και όχι μόνο, αλλά από υπάρξεως επαγγελματικού ποδοσφαίρου - υπάρχει μια ολόκληρη συζήτηση για ομάδες, δορυφόρους άλλων ομάδων. Υπάρχει ένα ζήτημα, πώς θα αντιμετωπιστεί αυτό; Ενα μέσο που αξιοποιούν είναι ο δανεισμός παικτών. Θα μπορούσε να υπάρξει απαγόρευση του δανεισμού παικτών σε ομάδες ίδιας κατηγορίας.
Το τρίτο μέτρο που θα μπορούσε να θεσπισθεί, είναι Ανώνυμες Αθλητικές Εταιρείες, ΠΑΕ, ΚΑΕ, στο υπουργείο Ανάπτυξης. Εκεί να γίνεται ο έλεγχος για τα οικονομικά τους, για τα περιουσιακά τους, για τη βιωσιμότητά τους κ.λπ. Βεβαίως, θα έχει και λόγο το υπουργείο Αθλητισμού για τα αγωνιστικά ζητήματα, αλλά όλα τα υπόλοιπα ζητήματα - εφόσον μιλάμε για επιχειρήσεις, μιλάμε για εταιρείες που ανήκουν σε βιομηχάνους, εφοπλιστές, δηλαδή σε όλους αυτούς που ευθύνονται και για την εξαθλίωση του ελληνικού λαού και στα άλλα ζητήματα - να είναι αρμοδιότητα του υπουργείου Ανάπτυξης. Το υπουργείο Αθλητισμού να είναι υπεύθυνο για τον πραγματικό αθλητισμό, για το μαζικό, ερασιτεχνικό αθλητισμό, για το αν υπάρχουν σωματεία, γήπεδα κ.λπ.
Επομένως, θα ήταν μια σειρά μέτρων, ακόμη πιο ριζικής αντιμετώπισης, στα σημερινά πλαίσια, που ούτε αυτά αντιμετωπίζουν συνολικά την κατάσταση, όμως αποτελούν ένα περαιτέρω εμπόδιο στην επιχειρηματική δράση όλων αυτών των κυκλωμάτων, που όμως ούτε καν αυτά δεν υπάρχουν στο νομοσχέδιο».

Το ίδιο το «προϊόν» καλλιεργεί τη βία

«Θέλουμε να θέσουμε το εξής ερώτημα, που απευθύνεται πολλές φορές καλοπροαίρετα και αφορά το εξής: Η επιχειρηματική δράση δεν υπάρχει και στις άλλες χώρες; Καπιταλισμό έχει και η Ελλάδα, καπιταλισμό έχουν και άλλες χώρες. Γιατί είναι διαφορετική η κατάσταση, όσον αφορά στο ποδόσφαιρο, στην Αγγλία, στην Ιταλία, στην Ισπανία, στη Γαλλία κ.α., λένε ορισμένοι; Υπάρχει το ερώτημα που τίθεται συχνά, ότι οι Ελληνες επιχειρηματίες, είναι στενοκέφαλοι, δεν καταλαβαίνουν ότι είναι και προς το δικό τους συμφέρον να υπάρχει ένα "υγιές" προϊόν;
Κατά τη γνώμη μας, αυτά τα ερωτήματα, που, όπως είπα, μπορεί να τίθενται καλοπροαίρετα, παραβλέπουν τα εξής δεδομένα:
Πρώτον, τέτοια φαινόμενα, στημένων αγώνων και βίας, υπάρχουν και στις άλλες χώρες, ακόμη και στις χώρες εκείνες που αποτελούν τη βιτρίνα του ποδοσφαίρου. Τι έχει γίνει στις άλλες χώρες; Απλά έβγαλαν τη βία έξω από το γήπεδο. Υπάρχει στις πλατείες, υπάρχει στις παμπ, στην Ισπανία και στην Ιταλία, πρόσφατα, σε συγκρούσεις οπαδών, ιδιωτικών στρατών επί της ουσίας, δολοφονήθηκαν άνθρωποι. Ελεγχοι για στημένα παιχνίδια υπάρχουν σε όλες τις χώρες, σκάνδαλα υπάρχουν σε όλες τις χώρες, Ταπί, Καλτσιόπολις, στη Γαλλία, στην Ισπανία κ.λπ.
Αρα, λοιπόν, δεν είναι ειδυλλιακή η κατάσταση που υπάρχει στις άλλες χώρες. Ιδιαίτερα όσον αφορά το ζήτημα της βίας, απλά την έχουν βγάλει έξω από το γήπεδο κι όχι πάντα. Ενδεχομένως, κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί και εδώ. Για παράδειγμα, εάν θα δείτε, τα τελευταία χρόνια, βίαιες συγκρούσεις οπαδών δε γίνονται μόνο στο ποδόσφαιρο, γίνονται και σε ερασιτεχνικούς αγώνες, στο βόλεϊ, στο χάντμπολ, έξω από τα γήπεδα. Κι εκεί γίνονται βίαιες συγκρούσεις οπαδών, και με θύματα.
Παρ' όλα αυτά, στο ερώτημα που έθεσαν ορισμένοι βουλευτές, "οι δικοί μας επιχειρηματίες είναι στενοκέφαλοι, δεν καταλαβαίνουν ότι είναι και προς το δικό τους συμφέρον;" Να σας πω το εξής και επιτρέψτε μου και έναν προβληματισμό. Δεν τους ενδιαφέρει, γιατί τα κέρδη από την "παραοικονομία", ας πούμε, του ποδοσφαίρου είναι πολύ περισσότερα από τα κέρδη που θα είχαν αν ήταν γεμάτα τα γήπεδα, αν πήγαινε ο κόσμος στα γήπεδα, αν υπήρχαν πολλά εισιτήρια κ.λπ.
Επειδή ακριβώς η αγορά στην Ελλάδα, η καπιταλιστική αγορά του ποδοσφαίρου είναι μικρή, δεν έχει καμία σχέση με την αγορά της Ισπανίας, της Αγγλίας, της Γαλλίας, είναι περισσότερα τα κέρδη από την παραοικονομία του ποδοσφαίρου, από το στοίχημα, από τα "στημένα" ή από τα ποσά που δίνει η UEFA, παρά από το να υπήρχε στην Ελλάδα, έστω σε αυτά τα πλαίσια, ένα προϊόν που θα ήταν πιο ελκυστικό. Επομένως, η απάντηση είναι ότι δεν τους νοιάζει και έχει να κάνει και με τα μεγέθη της ελληνικής αγοράς. Να γιατί λέμε ότι για να ξεριζώσεις το κακό από τη ρίζα, πρέπει να ξεριζώσεις την επιχειρηματική δράση στο χώρο του αθλητισμού και ιδιαίτερα του ποδοσφαίρου».