ΤΟ ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ, Η ΟΝΕ, ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΕΙΧΕ ΔΙΚΑΙΟ

 ΤΟ ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ, Η ΟΝΕ, ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΕΙΧΕ ΔΙΚΑΙΟ

Η δήλωση του Βαρουφάκη ότι «Εύχομαι να μην είχαμε μπει ποτέ σε αυτή τη νομισματική ένωση» και "Θα ευχόμουν να είχαμε δραχμή", θυμίζει απατημένη και φτηνιάρικη ερωμένη

15 χρόνια μετά οι συριζαίοι παραδέχονται έμμεσα ότι το ΚΚΕ είχε δίκαιο το 2.000 όταν έλεγε ΟΧΙ στην ΟΝΕ και το ευρώ και αποκάλυπτε ότι δεν είναι τίποτα άλλο από μια μετεξέλιξη, προς το χειρότερο, του «λάκκου των λεόντων» του 1961 και της Συνθήκης (Μάαστριχτ) παράδοσης της χώρας στο διευθυντήριο των ευρωπαϊκών μονοπωλίων των Βρυξελών.

Προηγούμενα, είχαν περάσει  άλλα 15 χρόνια, από το 1992, για να αναγνωρίσουν και πάλι ότι και στη Συνθήκη του Μάαστριχτ το ΚΚΕ είχε δίκαιο στο ΟΧΙ όταν αυτοί, ως Συνασπισμός, την ψήφιζαν με τα τέσσερα και μας έλεγαν… καθυστερημένους και ανεγκέφαλους που μόνο «όχι» ξέρουμε να λέμε! Και τώρα το ίδιο λένε…

Πρέπει να περάσουν άλλα 15 χρόνια για να παραδεχτούν ότι το ΚΚΕ έχει δίκαιο ως προς το χρέος και τον χαρακτήρα της κρίσης;

Το δύστυχο είναι ότι η αλαζονεία αυτών των ανθρώπων είναι τέτοια που δεν παραδέχονται ότι κάνουν λάθος σήμερα. Δεν διδάσκονται τίποτα από την ιστορία. Επαναλαμβάνουν σαν σε κασέτα ότι το ΚΚΕ είναι πίσω από τον κόσμο, απολιθωμένο και δεν ξέρει τι λέει, άσχετα αν δικαιώθηκε στο παρελθόν! «Τότε ναι μπορεί να είχε δίκαιο αλλά… τώρα σε καμιά περίπτωση»!

Ακόμη χειρότερο είναι ότι υποτασσόμενοι μοιρολατρικά στην καταστροφική λειτουργία των επιλογών τους, αρνούνται να αλλάξουν και επιλέγουν να συνεχίσουν στο ίδιο μοτίβο πολλαπλασιάζοντας τις συνέπειες των λαθών τους, γιατί δήθεν η διόρθωση θα είναι πολύ πιο καταστροφική από τη συνέχιση του λάθους!!! Το λέει και ο Βρουφάκης: «Αλλά όταν εισέρχεσαι δεν βγαίνεις εκτός, χωρίς να συμβεί μια καταστροφή». Ακριβώς όπως έλεγαν και οι τουρκοποσκηνημένοι ότι η απελευθέρωση της Ελλάδος θα φέρει μεγαλύτερα δεινά από την υποταγή!

Μεγαλύτερο ύμνο των λαθών δεν ξέρω αν γνωρίσαμε άλλοτε. Και μεγαλύτερη δόξα ο οπορτουνισμός, η υποτακτικότητα και η μοιρολατρία μάλλον δεν γνώρισαν ποτέ.

Η δήλωση του Βαρουφάκη για να μη ξεχνιόμαστε:

"Θα ευχόμουν να είχαμε δραχμή", δήλωσε ο Γιάνης Βαρουφάκης στο συνέδριο του Economist και πρόσθεσε: "Μην κάνετε λάθος, αυτή δεν είναι δήλωση πως θέλω δραχμή. Εύχομαι να είχαμε δραχμή. Εύχομαι να μην είχαμε μπει ποτέ σε αυτή τη νομισματική ένωση και πιστεύω βαθιά πως όλα τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης θα συμφωνούσαν με αυτό τώρα, γιατί δομήθηκε άσχημα. Αλλά όταν εισέρχεσαι δεν βγαίνεις εκτός, χωρίς να συμβεί μια καταστροφή".

Δεν ξέρω τι θα γίνει σε 5 ή 15 χρόνια για να τα ξαναπούμε εδώ. Η καταστροφή μπορεί να έρθει πολύ νωρίτερα. Απλώς θα θυμηθώ τι έγραφα το 1992 για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και οι ίδιοι άνθρωποι με έλεγαν «καθυστερημένο» που δεν αντιλαμβάνεται ότι «ο κόσμος άλλαξε» και αυτά που γράφω μόνο στη φαντασία μου θα συμβούν. Κάποιοι από αυτούς που κορόιδευαν με θυμούνται μια χαρά αλλά αλλάζουν δρόμο όταν με βλέπουν. Κάποιοι άλλοι πολύ θρασείς μου λένε ότι τότε είχα μεν δίκαιο αλλά τώρα δεν έχω! Ακριβώς το ίδιο έλεγαν το 1992 για την αρχική μορφή της ΕΟΚ η οποία δήθεν με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ άλλαζε και γινόταν… δημοκρατική με… καλό καπιταλισμό!!!

Το απόσπασμα του 1992

«Αλήθεια ποιο είναι τελικά το όραμα;

Όσοι όμως νόμισαν ότι το κακό τελειώνει με την εκχώρηση εθνικών αρμοδιοτήτων γελάστηκαν, γιατί "το Συμβούλιο παρακολουθεί τις οικονομικές εξελίξεις σε κάθε κράτος - μέλος ... και προβαίνει τακτικά σε συνολική αξιολόγηση" και "όταν διαπιστώνεται... ότι η οικονομική πολιτική ενός κράτους- μέλους αντιβαίνει προς τους γενικούς προσανατολισμούς... αποφασίζοντας με ειδική πλειοψηφία (πάλι) μπορεί να απευθύνει τις αναγκαίες συστάσεις ..." τις οποίες "με ειδική πλειοψηφία μπορεί να ανακοινώσει δημόσια" (άρθρο 103).

Με απλά λόγια τα παραπάνω σημαίνουν αυστηρός οικονομικός έλεγχος και αστυνόμευση της χώρας μας από το Συμβούλιο, το οποίο έχει εξουσία να επιβάλλει κυρώσεις. Για όσους δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει η απλή φράση "συστάσεις" μπορούμε να πούμε ότι όταν γίνονται, τότε οι διεθνείς τράπεζες ή θα κόβουν τα δάνεια ή θα ανεβάζουν τα επιτόκια, το κράτος θα θεωρείται αφερέγγυο, η ροή των προγραμμάτων θα δυσκολεύεται, το χρηματιστήριο θα φέρνει βουτιά και συνολικά η χώρα θα απειλείται με οικονομική ασφυξία.

Και το άρθρο 103 κλείνει ως εξής: "Το Συμβούλιο, ακολουθώντας τη 'διαδικασία που αναφέρεται στο άρθρο 189Γ, μπορεί να θεσπίσει λεπτομερείς κανόνες για τη διαδικασία πολυμερούς εποπτείας ...".

Τι εθνικός διασυρμός, τι υποτέλεια! Ποιος ως σήμερα οπαδός του Μάαστριχτ την προσυπογράφει με οποιοδήποτε αντάλλαγμα;»

Γράφτηκε τον Απρίλιο του 1992 και ξαναδημοσιεύθηκε το 2005.