Οι εκλεγμένοι δε δικάζονται ποτέ
Γράφει ο Βασίλης Κρίτσας //Ο λόγος για τους προέδρους των ομοσπονδιών-μελών της ΦΙΦΑ και τις συλλήψεις υψηλόβαθμων στελεχών της από το FBI (!), που έριξαν από τα σύννεφα διάφορους έγκριτους δημοσιογράφους στη χώρα μας. Μα γίνονται τέτοια πράγματα στο ποδόσφαιρο; Υπάρχει δηλ τόση διαφθορά και δωροδοκίες; Και είναι αλήθεια πως οι αρκούδες κάνουν την ανάγκη τους στο δάσος; ΣΟΚ! Ποιος να το φανταζότανε…
Η υπόθεση αυτή έσκασε στον απόηχο του φημολογούμενου ποδοσφαιρικού GREXIT, της περιβόητης αυτονομίας που διεκδικεί η ΕΠΟ και της ειδικής ασυλίας που εξασφαλίζει η ΦΙΦΑ για τα μέλη της, με το σκεπτικό ότι μπορούν να τακτοποιήσουν τα του οίκου τους και δε χρειάζεται καμία παρέμβαση στο έργο τους. Το τι είδους οίκοι και πόσο τακτοποιημένοι είναι τελικά, το δείχνουν τα έργα και οι ημέρες των ομοσπονδιών (εθνικών και παγκόσμιας). Η ΕΠΟ πχ πήγε να βγάλει λάδι και τις δύο ομάδες της Σούπερ Λίγκ, που εμπλέκονταν σε ένα στημένο αγώνα πρωταθλήματος –που προφανώς θα τον έστησαν δύο άλλοι.
Η ΦΙΦΑ έχει εξίσου εντυπωσιακές στιγμές στο ενεργητικό της. Ορίζει ντάλα μεσημέρι, για τηλεοπτικούς λόγους, τους αγώνες στα Μουντιάλ της Αμερικής, ξεροψήνοντας τους παίκτες σε απάνθρωπες θερμοκρασίες –πέρα από τη συνήθη απομύζηση του ιδρώτα τους. Τελείωσε με συνοπτικές διαδικασίες το Ντιέγο Μαραντόνα, γιατί είχε σηκώσει το ανάστημά του ενάντια στο ιερατείο της. Μαγειρεύει επιστημονικά τις κληρώσεις και τα ταμπλό κάθε διοργάνωσης, για να βγάλει τον τελικό που θέλει. Ευνοεί σκανδαλωδώς ομάδες που θέλει να προχωρήσουν, όπως η διοργανώτρια Ν. Κορέα το 2002. Και αναθέτει τη διοργάνωση του Μουντιάλ στους εκλεκτούς της, με βασικό κριτήριο το κέρδος και το άνοιγμα νέων αγορών, αγνοώντας άλλες, ενοχλητικές λεπτομέρειες –όπως για παράδειγμα πως στο Κατάρ βράζει ο τόπος και οι αγώνες θα μπορούν να γίνουν μόνο το Χειμώνα, μεσούσης της κανονικής περιόδου.
Ο θεαματικός τρόπος με τον οποίο έγιναν οι συλλήψεις κι η εμπλοκή των αμερικάνικων μυστικών υπηρεσιών παραπέμπουν σε χοντρό πολιτικό παιχνίδι για τους συσχετισμούς στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Το ξετύλιγμα του κουβαριού, μία μόλις μέρα πριν από την εκλογή προέδρου στην παγκόσμια ομοσπονδία, επιβεβαίωνει αυτό το συλλογισμό. Παρόλα αυτά, οι αποκαλύψεις για το νέο σκάνδαλο ελάχιστα επηρέασαν το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας και δεν απέτρεψαν την επανεκλογή του τόσο «πετυχημένου» προέδρου, Γιόζεφ Μπλάτερ. Οι εκλογείς της ΦΙΦΑ δεν έχουν αυτονομηθεί μόνο από τις επίσημες κρατικές αρχές των χωρών στις οποίες δραστηριοποιούνται, αλλά και από τα ίδια τα γεγονότα, που θα υπαγόρευαν μια αλλαγή ηγεσίας για την έξωθεν καλή μαρτυρία. Αλλά αν η πραγματικότητα δε συμφωνεί μαζί μας, τόσο το χειρότερο γι’ αυτήν.
Μήπως όμως μια αλλαγή σε επίπεδο κορυφής θα άλλαζε και τα κακώς κείμενα, εφόσον το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι;
Ο ουσιαστικός επικεφαλής της αντιπολίτευσης δεν είναι άλλος από το Γάλλο πρόεδρο της ΟΥΕΦΑ (της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας), Μισέλ Πλατινί –τη στάση του οποίου σχολίασε ο Μπλάτερ, λέγοντας: μπορώ να συγχωρήσω, αλλά δεν ξεχνάω.
Αυτές τις μέρες, συμπληρώνονται 30 χρόνια από το μοιραίο τελικό του Χέιζελ, την τραγωδία με τους δεκάδες νεκρούς στην κερκίδα και τους τελείως άστοχους πανηγυρισμούς ενός παίκτη, που πέτυχε το νικητήριο γκολ της αναμέτρησης και θεώρησε ασήμαντες τις… παράπλευρες απώλειες των οπαδών. Ο παίκτης αυτός δεν ήταν άλλος από το Μισέλ Πλατινί.
Όπως δήλωσε πάντως και ο ιθύνων νους της Μπάγερν Μονάχου, Φραντς Μπεκενμπάουερ, το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι ο (όποιος) Μπλάτερ, αλλά το σύστημα της ΦΙΦΑ. Και αυτό απαιτεί πολύ περισσότερα, από την αντικατάσταση προσώπων, για να αλλάξει ριζικά.
Αντί επιλόγου, διαλέξαμε μια συγκλονιστική εικόνα που έρχεται από την Ουγγαρία και από τον τελευταίο εντός έδρας αγώνα της Πεκς, που δεν εξασφάλισε άδεια συμμετοχής στο πρωτάθλημα της νέας χρονιάς. Έτσι λοιπόν, μετά τη λήξη, οι οπαδοί της μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου, έσκαψαν ένα λάκκο κι έθαψαν ένα φέρετρο, μαζί με όλα όσα αγαπάνε: το σύλλογο και το άθλημα γενικότερα.
Την ίδια στιγμή, οι πραγματικοί νεκροθάφτες του ποδοσφαίρου, το ενταφίαζαν και έπιναν στην υγειά του, χαμογελαστοί, πάνω από το μνήμα του.
Ζωή σε λόγου μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου