Το χρονικό του ΟΧΙ
Don’t shoot the messenger, λέει το ρητό. Καλές οι επιθέσεις στους σιχαμένους αγγελιοφόρους του συστήματος, αλλά για το ίδιο το σύστημα μας έμεινε να ρίξουμε κανένα βόλι;
Κανείς δεν είχε εκτιμήσει αυτή τη διαφορά γιατί κανείς μάλλον δεν είχε συνειδητοποιήσει το μίσος του λαού προς τους μεγαλοδημοσιογράφους αλλά και αυτούς που θέλουν να γίνουν μεγαλοδημοσιογράφοι.
Σεπτέμβριος έρχεται, νέα τμήματα θα ανοίξει στο ΙΕΚ ΔΝΤ Δημοσιογραφίας.
Και φτάσαμε στη μεγάλη μέρα του δημοψηφίσματος. Η ήττα ήταν προδιαγεγραμένη και αυτό φάνηκε κάπου στις 9:10 το πρωί. Ο Σαμαράς πήγε να ψηφίσει πρωί πρωί, επέλεξε να κάνει δήλωση σε μια ώρα που δεν βλέπει κανείς τηλεόραση και τον ακολούθησε μόνο το Πύλος tv.
Ο Τσίπρας ακόμα δεν έχει μάθει ότι δεν σαλιώνουμε τον φάκελο. Μας κυβερνάνε άχρηστοι που λέει κι ο Τζήμερος
Στις 7 εμφανίστηκαν οι καθιερωμένες λάθος εκτιμήσεις των δημοσκόπων. Αδυνατώ να καταλάβω για ποιο λόγο ακόμα γίνονται δημοσκοπήσεις και exit polls. Για να έχουν κάτι να διορθώσουν μία ώρα μετά; Είναι κάποιο είδος παράδοσης που τηρείται; Κάποιο γούρι;
Να δει ς που κάποια στιγμή θα πέσουν μέσα και δεν θα το πιστεύουν ούτε οι ίδιοι και θα βγούν να κάνουν διόρθωση στα σωστά αποτελέσματα.
Τα παλιά χρόνια οι εκλογές ήταν εύκολη διαδικασία. Όλοι ήξεραν απο πριν ποιο κόμμα θα κερδίσει. Επίσης ήταν λιγότερα τα «μικρά» κόμματα με σχετικά σταθερά ποσοστά. Οπότε έλεγαν οι δημοσκόποι το τάδε κόμμα θα κερδίσει με 40-44%. Έπαιρνε 39 και πανηγύριζαν. Τα τελευταία χρόνια πιο συχνά κάνει κοντρόλ ο Σαλπιγγίδης παρά πέφτουν μέσα οι δημοσκοπήσεις.
Τους αφήνουμε αυτούς. Πάμε στο αποτέλεσμα.
Το ΟΧΙ δεν το πήρε ο Τσίπρας. Ο Πρετεντέρης, ο Μπάμπης, η Όλγα, η Σία, ο Άδωνις, ο Επίτιμος, ο Λαλιώτης και εκείνη η ημίτρελη με το χαρτόνι «Γιούνκερ Σε αγαπάμε» το κέρδισαν. Ο Μπογδάνος με το κλάμα του απλά ανέβασε τη διαφορά.
Μεγάλος χαμένος του δημοψηφίσματος δεν είναι ο Σαμαράς. Ο Σάκης είναι.
Λογικά αφού έγινε επιτέλους κάποιο δημοψήφισμα θα αποσυρθεί ικανοποιημένος από την πολιτική ο ΓΑΠ.
Μεγάλος νικητής δεν είναι ο λαός. Ο λαός θα συνεχίσει να ζει με μνημόνια, μόνο που αυτή τη φορά θα έρθουν με την ερμηνεία της λαϊκής βούλησης και την συνυπογραφή της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού.
Το αποτέλεσμα αυτό έβγαλε από τη δύσκολη θέση τον ΣΥΡΙΖΑ. Από εκεί που το κάθαρμα ο Φίλης έβγαινε με ύφος χιλίων Μαριαντουανέτων και αναρωτιόταν πόσα μακαρόνια τρώει ο λαουτζίκος, χτες λαλίστατος μιλούσε για τον λαό ενθυμούμενος στίχους από αντάρτικα τραγούδια.
Επίσης ηττήθηκε όπως φάνηκε με το διάγγελμα του Πρωθυπουργού και το ενδεχόμενο αυτό το ΟΧΙ να σημαίνει κάτι ουσιαστικό. Το πρώτο πράγμα που είπε ο Τσίπρας ήταν να ερμηνεύσει το ΟΧΙ ως εντολή διαπραγμάτευσης και όχι ρήξης.
Δηλαδή πόσο τοις εκατό πάει η ρήξη;
Αλλά πάμε και στη Δευτέρα. Μετά το περήφανο ΟΧΙ της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού το πρώτο πράγμα που έκανε ο Πρωθυπουργός ήταν να διώξει με εντολή των δανειστών τον Βαρουφάκη. Δηλαδή αν επικρατούσε το ΝΑΙ τι θα γινόταν;
Το χειρότερο είναι ότι θα αλλάξει Υπουργός Οικονομικών και ούτε ένα ρεπορτάζ δεν θα γίνει για τις ενδυματολογικές του προτιμήσεις
(Πάντως το ότι ο Βαρουφάκης θα έφευγε ως αποδιοπομπαίος τράγος το είχα προβλέψει στο χειρότερο κείμενο που έγραψα ποτέ)
Η επανάσταση κράτησε μια μέρα. Και ούτε…
Ωστόσο το αποτέλεσμα αυτό, ακόμα και αν είναι ένα κυβερνητικό ΝΑΙ, μια ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και μια ψήφος αποδοχής του σκληρού μνημονίου που έρχεται, είναι ένα πολύ θετικό αποτέλεσμα για το λαό.
Όχι γιατί θα φέρει κάτι φιλολαϊκό. Ούτε γιατί αν επικρατούσε το ΝΑΙ τα μέτρα θα ήταν αφόρητα. Άλλωστε όλοι παραδέχονται τώρα ότι τα μέτρα που θα προταθούν τελικά θα είναι χειρότερα από αυτά που τέθηκαν σε δημοψήφισμα.
Το θετικό είναι ότι υπάρχει κόσμος που δεν φοβήθηκε ούτε την προπαγάνδα, ούτε τις κλειστές τράπεζες. Κόσμος που αγανακτεί και ελπίζει. Κόσμος που είπε ΟΧΙ στην Τρόικα. Δεν είπε ΟΧΙ στο κυβερνητικό μνημόνιο, αλλά τη μισή δουλειά την έκανε. Αν είμαστε όμως αισιόδοξοι θα περιμένουμε να δούμε τον ίδιο κόσμο, με την ίδια μαχητικότητα, με το ίδιο πάθος που έδειξε την Παρασκευή να λέει ΟΧΙ και σε όποιο μνημόνιο λιτότητας θα έρθει αύριο-μεθαύριο. Κόσμος που δεν θα διστάσει αύριο μεθαύριο μπροστά στις απειλές ότι θα κολλήσουμε μαζικά ψείρες αν βγούμε από την Ευρωζώνη και την ΕΕ. Με μια έννοια ο Τσίπρας ίσως απελευθέρωσε δυνάμεις που δεν θα μπορεί να ελέγξει.
Ακόμα κι αν η πλειοψηφία του λαού παραμένει εγκλωβισμένη σε σοσιαλδημοκρατικές αυταπάτες…
Όμως το αρνητικό αποτέλεσμα έρχεται από τις εξελίξεις στη ΝΔ. Δεν αμφιβάλλω ότι κι ο επόμενος αρχηγός της ΝΔ θα βγάζει γέλιο, αλλά αυτός ο αστείος συρφετός ακροδεξιών που στα γεράματα διάβασαν Χάγεκ και Φρίντμαν δεν μπορεί να επαναληφθεί. Και σοβαρά τώρα, θα πάμε 40 χρόνια πίσω αν δημιουργηθούν και πάλι δύο πόλοι που θα ανταγωνίζονται για το ποιος θα υφαρπάζει πιο αποτελεσματικά την ψήφο του λαού, όπως γινόταν μέχρι τώρα.
Κατα τα άλλα η νύχτα κύλησε αναμενόμενα. Σκυθρωποί οι νεοδημοκράτες, εκνευρισμένοι οι ποταμίσιοι, πασόκοι οι πασόκοι, ανίκανη ως συντονίστρια η Στάη, κλασσικά ο Χατζηνικολάου να αναρωτιέται πότε θα φύγει ο Σαμαράς.
Κλείνοντας, και επειδή πάντα είναι καλό να κλείνεις με μια καλή ατάκα, έχω να πω το εξής:
Η απάντηση του λαού ήταν σωστή, το ερώτημα ήταν λάθο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου