Η επόμενη μέρα
Λίγα
μόλις 24ωρα μετά το δημοψήφισμα της Κυριακής, οι εξελίξεις
επιβεβαιώνουν τις προειδοποιήσεις του ΚΚΕ ότι, ανεξάρτητα από το
αποτέλεσμα, η επόμενη μέρα σηματοδοτεί νέες αρνητικές εξελίξεις για το
λαό.
Οπως γίνεται ήδη φανερό, το δημοψήφισμα αξιοποιείται σε ρόλο «καταλύτη» για νέες προσαρμογές στην οικονομία και την πολιτική, σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων.
Τέτοιες είναι οι ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό, τόσο σε ό,τι αφορά την ανασύνθεση της κυβέρνησης, όσο και τις αλλαγές σε κόμματα της αντιπολίτευσης, κυρίως στη ΝΔ.
Σε ό,τι αφορά την οικονομία, όλα δείχνουν ότι η κυβέρνηση θα κινηθεί για να υπάρξει άμεσα συμφωνία με τους ιμπεριαλιστικούς θεσμούς.
Γι' αυτό το σκοπό, αξιοποιεί την ασφυκτική πίεση από την έλλειψη ρευστότητας στην αγορά, για να εκβιάσει το λαό και να επιταχύνει τις εξελίξεις.
Αξιοποιεί, επίσης, τη συναίνεση που της προσφέρουν τα άλλα αστικά κόμματα, ενώ ανάλογα ερμηνεύει και την ψήφο της πλειοψηφίας του λαού στο δημοψήφισμα.
Με βεβαιότητα, αν υπάρξει συμφωνία με τους λεγόμενους «θεσμούς», θα τσακίσει ό,τι έχει απομείνει όρθιο από τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.
Βάση μιας τέτοιας συμφωνίας θα είναι η σύνθεση των δύο σχεδίων, που βρέθηκαν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης πριν από το δημοψήφισμα, και τα οποία «γεφύρωσε» ο Αλ. Τσίπρας με την τελευταία του επιστολή προς τον πρόεδρο της Κομισιόν, αποδεχόμενος το μεγαλύτερο μέρος των επιπλέον μέτρων που ζητούσαν ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ.
Αυτό που παραμένει «αγκάθι» στις διαπραγματεύσεις, δεν είναι βέβαια τα Εργασιακά, το Ασφαλιστικό, ή τα Δημοσιονομικά, για τα οποία άλλωστε ο ίδιος ο πρωθυπουργός ομολόγησε ότι οι διαφορές δεν είναι μεγάλες, αλλά το ζήτημα της αναδιάρθρωσης του χρέους.
Πάνω εκεί κλιμακώνεται η αντιπαράθεση ανάμεσα στο ΔΝΤ, από τη μια, και τους «θεσμούς» της ΕΕ, από την άλλη.
Η κυβέρνηση, για λογαριασμό των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων, παίρνει ανοιχτά το μέρος του ΔΝΤ, που ζητάει αναδιάρθρωση του χρέους σε βάρος των κρατών - μελών της Ευρωζώνης και ιδιαίτερα σε βάρος της Γερμανίας.
Αυτό, όμως, που κρύβει η συγκυβέρνηση είναι ότι το ΔΝΤ, στην τελευταία έκθεσή του, συνδέει την αναδιάρθρωση του χρέους με την κλιμάκωση των «αναδιαρθρώσεων» σε Εργασιακά, Ασφαλιστικό, Δημοσιονομικά.
Σε κάθε περίπτωση, όποια συμφωνία γίνει που θα περιλαμβάνει και το ζήτημα του χρέους, θα συνοδεύεται από βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα και δεσμεύσεις για αιματηρά πρωτογενή πλεονάσματα.
Ακόμα, όμως, και στο ενδεχόμενο που στην παρούσα φάση δεν υπάρξει συμβιβασμός με συμφωνία, οι αρνητικές εξελίξεις θα φορτωθούν και πάλι στο λαό, ανεξάρτητα από το σενάριο που θα επικρατήσει (χρεοκοπία, διπλό νόμισμα, έξοδος από την Ευρωζώνη).
Αυτά είναι τα δεδομένα που έχει μπροστά του ο λαός την επόμενη μέρα και πρέπει να σταθμίσει καλά τη στάση του.
Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα που ψήφισαν ΟΧΙ, πιστεύοντας ότι έτσι απορρίπτουν τη λιτότητα, αλλά και αυτοί που επέλεξαν το ΝΑΙ, κάτω από την πίεση των εκβιασμών, της εργοδοσίας, το φόβο της χρεοκοπίας, πρέπει γρήγορα να συνειδητοποιήσουν ότι οι αρνητικές εξελίξεις είναι μπροστά τους.
Οι εξελίξεις απαιτούν κανέναν εφησυχασμό, καμιά ανοχή, καμιά συναίνεση στη νέα αντιλαϊκή επίθεση και τη λαϊκή χρεοκοπία.
Οπως γίνεται ήδη φανερό, το δημοψήφισμα αξιοποιείται σε ρόλο «καταλύτη» για νέες προσαρμογές στην οικονομία και την πολιτική, σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων.
Τέτοιες είναι οι ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό, τόσο σε ό,τι αφορά την ανασύνθεση της κυβέρνησης, όσο και τις αλλαγές σε κόμματα της αντιπολίτευσης, κυρίως στη ΝΔ.
Σε ό,τι αφορά την οικονομία, όλα δείχνουν ότι η κυβέρνηση θα κινηθεί για να υπάρξει άμεσα συμφωνία με τους ιμπεριαλιστικούς θεσμούς.
Γι' αυτό το σκοπό, αξιοποιεί την ασφυκτική πίεση από την έλλειψη ρευστότητας στην αγορά, για να εκβιάσει το λαό και να επιταχύνει τις εξελίξεις.
Αξιοποιεί, επίσης, τη συναίνεση που της προσφέρουν τα άλλα αστικά κόμματα, ενώ ανάλογα ερμηνεύει και την ψήφο της πλειοψηφίας του λαού στο δημοψήφισμα.
Με βεβαιότητα, αν υπάρξει συμφωνία με τους λεγόμενους «θεσμούς», θα τσακίσει ό,τι έχει απομείνει όρθιο από τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.
Βάση μιας τέτοιας συμφωνίας θα είναι η σύνθεση των δύο σχεδίων, που βρέθηκαν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης πριν από το δημοψήφισμα, και τα οποία «γεφύρωσε» ο Αλ. Τσίπρας με την τελευταία του επιστολή προς τον πρόεδρο της Κομισιόν, αποδεχόμενος το μεγαλύτερο μέρος των επιπλέον μέτρων που ζητούσαν ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ.
Αυτό που παραμένει «αγκάθι» στις διαπραγματεύσεις, δεν είναι βέβαια τα Εργασιακά, το Ασφαλιστικό, ή τα Δημοσιονομικά, για τα οποία άλλωστε ο ίδιος ο πρωθυπουργός ομολόγησε ότι οι διαφορές δεν είναι μεγάλες, αλλά το ζήτημα της αναδιάρθρωσης του χρέους.
Πάνω εκεί κλιμακώνεται η αντιπαράθεση ανάμεσα στο ΔΝΤ, από τη μια, και τους «θεσμούς» της ΕΕ, από την άλλη.
Η κυβέρνηση, για λογαριασμό των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων, παίρνει ανοιχτά το μέρος του ΔΝΤ, που ζητάει αναδιάρθρωση του χρέους σε βάρος των κρατών - μελών της Ευρωζώνης και ιδιαίτερα σε βάρος της Γερμανίας.
Αυτό, όμως, που κρύβει η συγκυβέρνηση είναι ότι το ΔΝΤ, στην τελευταία έκθεσή του, συνδέει την αναδιάρθρωση του χρέους με την κλιμάκωση των «αναδιαρθρώσεων» σε Εργασιακά, Ασφαλιστικό, Δημοσιονομικά.
Σε κάθε περίπτωση, όποια συμφωνία γίνει που θα περιλαμβάνει και το ζήτημα του χρέους, θα συνοδεύεται από βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα και δεσμεύσεις για αιματηρά πρωτογενή πλεονάσματα.
Ακόμα, όμως, και στο ενδεχόμενο που στην παρούσα φάση δεν υπάρξει συμβιβασμός με συμφωνία, οι αρνητικές εξελίξεις θα φορτωθούν και πάλι στο λαό, ανεξάρτητα από το σενάριο που θα επικρατήσει (χρεοκοπία, διπλό νόμισμα, έξοδος από την Ευρωζώνη).
Αυτά είναι τα δεδομένα που έχει μπροστά του ο λαός την επόμενη μέρα και πρέπει να σταθμίσει καλά τη στάση του.
Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα που ψήφισαν ΟΧΙ, πιστεύοντας ότι έτσι απορρίπτουν τη λιτότητα, αλλά και αυτοί που επέλεξαν το ΝΑΙ, κάτω από την πίεση των εκβιασμών, της εργοδοσίας, το φόβο της χρεοκοπίας, πρέπει γρήγορα να συνειδητοποιήσουν ότι οι αρνητικές εξελίξεις είναι μπροστά τους.
Οι εξελίξεις απαιτούν κανέναν εφησυχασμό, καμιά ανοχή, καμιά συναίνεση στη νέα αντιλαϊκή επίθεση και τη λαϊκή χρεοκοπία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου