Προτάσεις της κυβέρνησης - προτάσεις ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ: Δύο όψεις του αντιλαϊκού νομίσματος

Προτάσεις της κυβέρνησης - προτάσεις ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ: Δύο όψεις του αντιλαϊκού νομίσματος

ΒΟΥΛΓΑΡΗ

Με φόντο τα αποκαΐδια που αφήνει πίσω της η εγκληματική πολιτική του κεφαλαίου, τα κόμματα της αστικής διαχείρισης, καλούν το λαό να επιλέξει ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, να συνταχτεί γύρω από τον έναν ή τον άλλον τρόπο της βίαιης χρεοκοπίας του.
Η «επόμενη μέρα» ξεκινά με ομοβροντία από αντιλαϊκά μέτρα ύψους πάνω από 8 δισ. ευρώ, τα οποία η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει προτείνει στους «θεσμούς» της τρόικας. Με το ένα ή το άλλο μείγμα πολιτικής, συμφωνούν σε αυτά και τα άλλα κόμματα της αστικής διαχείρισης (ΝΔ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ κ.λπ.). Ολοι μαζί, φέρνουν το πιστόλι στον κρόταφο του λαού, ενώ τις δύο όψεις του αντιλαϊκού νομίσματος αποτελούν οι προτάσεις της συγκυβέρνησης και αυτές των ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ. Και οι δυο, όπως αποτυπώνεται ανάγλυφα στον πίνακα που παραθέτει σήμερα ο «Ριζοσπάστης», υπηρετούν τη βαρβαρότητα του κεφαλαίου, τα μνημόνια διαρκείας, τα διαδοχικά αντιλαϊκά μέτρα της «επόμενης μέρας»...
Μάλιστα, ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, απέστειλε, την περασμένη βδομάδα, στους «θεσμούς» της τρόικας το επίσημο αίτημα της συγκυβέρνησης για την πλήρη αποδοχή του τρίτου μνημονίου και μάλιστα με την εκδοχή που το παρουσιάζουν οι ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ. Μετά από αυτό, οι όποιες θολές μικροδιαφοροποιήσεις εξαλείφθηκαν πλήρως, ενώ οι δύο προτάσεις μοιάζουν πλέον όπως «δυο σταγόνες νερού». Την ίδια ώρα, τα επιτελεία των ιμπεριαλιστικών κέντρων και των κυβερνήσεων της Ευρωζώνης ανεβάζουν ακόμη περισσότερο τον πήχη των αντιλαϊκών μέτρων, στο πλαίσιο μιας διαπραγμάτευσης με χαρτιά σημαδεμένα από τις κόντρες των μονοπωλίων και των ισχυρών καπιταλιστικών κέντρων.
Είτε με «όχι» είτε με «ναι», τα αντιλαϊκά μέτρα στοιχειώνουν πλέον την καθημερινότητα του λαού, ενώ η όποια επιλογή ανάμεσα στα κάλπικα διλήμματα σημαίνει την υπερψήφιση του τρίτου μνημονίου, την επιλογή του σφαγέα των όποιων λαϊκών εισοδημάτων και κατακτήσεων, συνεχίζουν ακόμη να «τρεμοπαίζουν στα πόδια» τους.
Η ίδια η αντιλαϊκή διαπραγμάτευση κύλησε από το ένα στο άλλο «ισοδύναμο» μέτρο, με τον αντιλαϊκό πήχη να ανεβαίνει συνεχώς και τη συγκυβέρνηση, από την αρχική λίστα των 48 σελίδων, να πηγαίνει στις 48+7 σελίδες και τα μέτρα 8 δισ. ευρώ για το β' εξάμηνο του 2015 και για το 2016, με την αντιλαϊκή κοπτοραπτική να συνεχίζεται μέχρι την τελευταία στιγμή.

Ανέγγιχτα τα προηγούμενα μνημόνια

Την ίδια ώρα, και στο νέο μνημόνιο της συγκυβέρνησης και στο νέο μνημόνιο των ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ, παραμένουν ανέγγιχτα όλα ανεξαιρέτως τα αντιλαϊκά μέτρα της προηγούμενης μνημονιακής περιόδου, που βέβαια δεν καταγράφονται στο σύνολό τους στον πίνακα που παρατίθεται στην επόμενη σελίδα.
Και με τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, παραμένουν το χαράτσι του ΕΝΦΙΑ πάνω στη λαϊκή στέγη και τη μικρή περιουσία, το ουσιαστικά ανύπαρκτο αφορολόγητο όριο και η ενισχυμένη αφαίμαξη από τις «μνημονιακές» φορολογικές κλίμακες για μισθωτούς και συνταξιούχους, τα τέλη «αλληλεγγύης» και «επιτηδεύματος», η διάλυση των φοροελαφρύνσεων για στοιχειώδεις δαπάνες της λαϊκής οικογένειας.
Σε ισχύ παραμένει η επιβολή φόρου 26% από το πρώτο ευρώ στα εισοδήματα των αυτοαπασχολούμενων, η επιβολή φόρου 13% από το πρώτο ευρώ στα εισοδήματα των φτωχών αγροτών, η εκτίναξη του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης των λαϊκών νοικοκυριών κ.ο.κ.
Ισχύουν μέχρι κεραίας η κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης για όλους τους συνταξιούχους, του 13ου και 14ου μισθού στο Δημόσιο, το πετσόκομμα του κατώτατου μισθού στα σημερινά επίπεδα εξαθλίωσης κ.ο.κ...

Το τρίτο μνημόνιο

Αίτημα για την πλήρη αποδοχή του τρίτου μνημονίου και μάλιστα με την εκδοχή που το παρουσιάζουν οι ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ υπέβαλε ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας, ταυτόχρονα και σε συνδυασμό με το αίτημα για τη νέα δανειακή σύμβαση με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM). Η επιστολή του Αλ. Τσίπρα απευθύνεται στους επικεφαλής της Κομισιόν, Ζ. Κ. Γιούνκερ, της ΕΚΤ, Μ. Ντράγκι και του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, τους οποίους και ενημερώνει για την αποδοχή των προαπαιτούμενων αντιλαϊκών μέτρων, όπως αυτά καταγράφονται στην τελευταία επίσημη πρότασή τους, τη λεγόμενη «πρόταση Γιούνκερ».
Σ' αυτό το πλαίσιο, η συγκυβέρνηση έρχεται να ενισχύσει την προηγούμενη πρότασή της, ανάμεσα σε άλλα και με τα παρακάτω νέας κοπής αντιλαϊκά μέτρα:

• ΦΠΑ: Προστίθεται η αύξηση του συντελεστή και στον κλάδο της εστίασης στο 23% (από 13% σήμερα). Παράλληλα, γίνεται λόγος για διατήρηση του «μειωμένου» συντελεστή στα νησιά του Αιγαίου, μέτρο που λέγεται ότι είχε αποσυρθεί και από την πρόταση των «θεσμών».
• Αγρότες: Εξάλειψη της «προνομιακής φορολόγησης των αγροτών» έως το τέλος του 2017. Αυτό σημαίνει την απογείωση της φοροληστείας με συντελεστή 26% (από 13% σήμερα) και μάλιστα από το πρώτο ευρώ εισοδήματος! Επιπλέον, προβλέπεται η κατάργηση του μειωμένου ειδικού φόρου για πετρέλαιο των αγροτών, καθώς και η επιβολή φόρου 26% και στα ποσά των αγροτικών επιδοτήσεων και ενισχύσεων.
• Συντάξεις: Σταδιακή αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια για όλους, μέχρι το 2022. Αύξηση εισφορών Υγείας από τις κύριες συντάξεις στο 6%, από 4% σήμερα. Καθιέρωση εισφορών Υγείας στις επικουρικές συντάξεις στο 6%, από 5% στην προηγούμενη πρόταση κι ενώ σήμερα δεν υπάρχει αντίστοιχο χαράτσι.
• ΕΚΑΣ: Σταδιακή κατάργηση μέχρι το 2019, αλλά «χωρίς άμεσες ενέργειες έναντι του κορυφαίου 20% των δικαιούχων».
• ΑΔΜΗΕ: Θα διαχωριστεί από τη ΔΕΗ, προκειμένου να προχωρήσουν οι διαδικασίες ιδιωτικοποίησης, αλλά με «πλειοψηφικό πακέτο» στο κράτος.

Επίσης, στο ίδιο πλαίσιο προβλέπεται η μείωση των στρατιωτικών δαπανών (200 εκατ. ευρώ το 2016 και 400 εκατ. ευρώ το 2017). Οι εξοικονομήσεις θα γίνουν μέσω μιας «στοχευμένης ομάδας δράσεων» και τη μείωση των υπαλλήλων και των προμηθειών.
Παράλληλα, δρομολογούνται περαιτέρω απελευθερώσεις αγορών και επαγγελμάτων, με βάση και τον οδικό χάρτη του ΟΟΣΑ και τις μελέτες που ήταν παραγγελία της προηγούμενης κυβέρνησης (κατασκευές, χονδρεμπόριο, αγροτικά προϊόντα, μέσα ενημέρωσης κ.ά.)

Και η δανειακή σύμβαση

Η νέα δανειακή σύμβαση φτάνει στα 29,1 δισ. ευρώ για τη περίοδο 2015 - 2016, ενώ, όπως ρητά αναφέρει ο Αλ. Τσίπρας στην επιστολή του, τα ποσά αυτά θα αξιοποιηθούν αποκλειστικά για την εξυπηρέτηση του κρατικού χρέους στο εξωτερικό και στο εσωτερικό, δηλαδή χωρίς να δοθεί ούτε 1 ευρώ για την κάλυψη λαϊκών αναγκών.
Το αίτημα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ περιλαμβάνει και το ζήτημα της αναδιάρθρωσης του κρατικού χρέους, με βάση τις προτάσεις που θα γίνουν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και με στόχο να γίνει «εξυπηρετήσιμο και βιώσιμο μακροπρόθεσμα μέχρι το τέλος του δανείου ή και νωρίτερα».
Η συγκυβέρνηση, ευθύς εξαρχής ομολογεί τα παρακάτω:
-- Οτι η νέα δανειακή σύμβαση αφορά, μέχρι και την τελευταία δεκάρα, την αποπληρωμή του χρέους.
-- Οτι δεν πρόκειται από τα νέα δάνεια να επιστραφούν τα διαθέσιμα των ασφαλιστικών ταμείων και άλλων φορέων στους δικαιούχους τους, που η συγκυβέρνηση έβαλε στο χέρι με την διαβόητη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου.
-- Οτι δεν υπάρχει διαθέσιμη ρευστότητα προκειμένου να ανακυκλωθούν οι βραχυπρόθεσμες εκδόσεις εντόκων γραμματίων προς τους ελληνικούς τραπεζικούς ομίλους, για την εξυπηρέτηση των οποίων επίσης θα αξιοποιηθεί η νέα δανειακή σύμβαση.
Στο αίτημα της συγκυβέρνησης δεν υπάρχει συγκεκριμένη αναφορά ως προς τον τρόπο της «αναδιάρθρωσης». Ωστόσο, είναι φανερό το γεγονός ότι στη νέα δανειακή σύμβαση θα μεταφερθούν τα αδιάθετα ποσά από το προηγούμενο μνημόνιο, με τα οποία θα αποπληρωθούν οι μεγαλοπιστωτές του ελληνικού αστικού κράτους. Παράλληλα, η συγκυβέρνηση επιδιώκει να μεταφερθούν στον ESM και τα δάνεια που διακατέχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η εξάλειψη των δανείων προς την ΕΚΤ (που θα μεταφερθούν στον ESM) αποτελεί προϋπόθεση για την ένταξη των ελληνικών ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων στα προγράμματα της «νομισματικής χαλάρωσης». Αλλωστε, κεντρικό ζητούμενο της αντιλαϊκής διαβούλευσης με τους «θεσμούς» της τρόικας αποτελεί η ενίσχυση τμημάτων του ελληνικού κεφαλαίου...
Ανεξάρτητα από τον τρόπο αναδιάρθρωσης του κρατικού χρέους, η σύναψη νέας δανειακής σύμβασης συνδέεται αναπόσπαστα με το νέο μνημόνιο. Το κανονιστικό πλαίσιο λειτουργίας του ESM προβλέπει ως προϋπόθεση τη λεπτομερή καταγραφή της οικονομικής πολιτικής, με τη διαμόρφωση «μνημονίου κατανόησης».