Το δημοψήφισμα στη διεθνή γεωπολιτική σκακιέρα

Το δημοψήφισμα στη διεθνή γεωπολιτική σκακιέρα

Η Κριστίν Λαγκάρντ, σε συνέντευξή της, επανέφερε τη θέση της πως η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις και η ΕΕ να προχωρήσει σε μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους. Η δημοσίευση της έκθεσης πριν από το δημοψήφισμα αποτελεί αμερικανική πίεση προς τη Γερμανία, ώστε να αναλάβει μεγαλύτερα βάρη στη διαχείριση των υπερχρεωμένων κρατών της Ευρωζώνης.

Eurokinissi

Με αλλεπάλληλες δηλώσεις, τόσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όσο και η φασιστική Χρυσή Αυγή καλούν το λαό να απαντήσει περήφανα στους «δανειστές», που παρεμβαίνουν στο εσωτερικό της χώρας, εκβιάζουν, ταπεινώνουν, καταργούν τη δημοκρατία, ψηφίζοντας ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της Κυριακής. Ποιοι είναι οι δανειστές; Η ΕΕ, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Τι προτείνουν οι δυνάμεις του κυβερνητικού κάλπικου ΟΧΙ; Να αποδεχθούμε ως μονόδρομο τις δεσμεύσεις που προκύπτουν απ' τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, απ' τους αντιδραστικούς στόχους αυτών των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών και να διαπραγματευτούμε για να βελτιωθεί η κατάσταση μέσα σ' αυτή τη φυλακή. Πώς να βελτιωθεί και για ποιον; Με την υποστήριξη του νέου αντιλαϊκού μνημονίου Τσίπρα, που είναι, σύμφωνα με την κυβέρνηση, λιγότερο επώδυνο απ' το μνημόνιο της τρόικας και του Γιούνκερ. Είναι γεγονός ότι τα δύο μνημόνια διαφέρουν στην επιβάρυνση ορισμένων τμημάτων του εγχώριου κεφαλαίου. Το μνημόνιο της τρόικας αυξάνει τη φορολογία των εφοπλιστών και μειώνει τις τιμές των γενόσημων φαρμάκων που παράγει η εγχώρια φαρμακοβιομηχανία. Διαφορές υπάρχουν στο ύψος της έκτακτης εισφοράς βιομηχανικών και εμπορικών επιχειρήσεων, στις στρατιωτικές δαπάνες, στην επιβάρυνση των μονοπωλιακών ομίλων του τουρισμού. Επομένως, δεν πρόκειται για διαφορές που αφορούν την ανάκτηση των τεράστιων απωλειών μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων την περίοδο της κρίσης. Τόσο η πρόταση της κυβέρνησης όσο και αυτή της τρόικας οδηγούν στο τσάκισμα του λαού με νέα αντιλαϊκά μέτρα, νέα φοροαφαίμαξη, κατεδάφιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων που έχουν απομείνει, νέα μείωση του λαϊκού εισοδήματος. Αυτός ο δρόμος των θυσιών του λαού δίχως τέλος θα συνεχίζεται όσο τα κλειδιά της οικονομίας, τα μέσα παραγωγής, βρίσκονται στα χέρια των μονοπωλιακών ομίλων, εγχώριων και ξένων. Οπου βασιλεύει το καπιταλιστικό κέρδος, δεν υπάρχει λαϊκή κυριαρχία. Αυτή η κατάσταση δεν αλλάζει εύκολα, ανώδυνα, με δημοψηφίσματα. Απαιτεί ισχυρό ΚΚΕ και ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, που θα σημαδέψει τον πραγματικό αντίπαλο, την άρχουσα τάξη και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες που τη στηρίζουν. Λαϊκό κίνημα που δεν θα βαδίζει κάτω απ' τη σημαία της εγχώριας αστικής τάξης, δεν θα εγκλωβίζεται στο δίπολο εθνικισμού - κοσμοπολιτισμού, δεν θα διαλέγει ανάμεσα σε ξένους και ντόπιους λύκους.

Το ελληνικό παράδειγμα για το μέλλον της Ευρωζώνης

Ασφαλώς τα διαφορετικά ιμπεριαλιστικά κέντρα συγκλίνουν στην κατεύθυνση σφαγής του εισοδήματος και των δικαιωμάτων του λαού, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σ' όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, στις ΗΠΑ, σε ολόκληρο το διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα. Κοινή είναι η απαίτηση των μονοπωλιακών ομίλων για φθηνότερη εργατική δύναμη, αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης, ιδιωτικοποιήσεις, «απελευθέρωση» των αγορών σε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας.
Ομως, αυτές οι ενιαίες αντιλαϊκές κατευθύνσεις δεν αναιρούν την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Ιδιαίτερα στην Ευρωζώνη η ενδοαστική διαπάλη για το μέλλον της οξύνεται, καθώς βρίσκεται σε συνθήκες ύφεσης, η οποία εκδηλώνεται ανισόμετρα μεταξύ των κρατών - μελών της.
Ηδη έχει κατατεθεί η έκθεση των 5 προέδρων των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της ΕΚΤ (Γιούνκερ, Τουσκ, Ντάισελμπλουμ, Ντράγκι, Σουλτς), που αφορά την «ολοκλήρωση της ΟΝΕ». Προτείνονται βήματα για εφαρμογή ενιαίας δημοσιονομικής πολιτικής, ενιαίου χρηματοπιστωτικού συστήματος, βήματα ενιαίας εξωτερικής εκπροσώπησης του ευρώ. Η πρώτη φάση, έως το 2017, περιλαμβάνει «ανεξάρτητη» αξιολόγηση, από Ευρωπαϊκό Δημοσιονομικό Συμβούλιο, των κρατικών προϋπολογισμών των κρατών - μελών της Ευρωζώνης. Το πνεύμα της έκθεσης είναι ότι θα συμμετέχουν όσες χώρες θέλουν και μπορούν να ακολουθήσουν τους νέους, πιο αυστηρούς όρους. Σ' αυτό το πλαίσιο η αντιμετώπιση της ελληνικής διαπραγμάτευσης αποτελεί αντικειμενικά παράδειγμα και «πείραμα» για το μέλλον της Ευρωζώνης.
Για την επόμενη μέρα της Ευρωζώνης δεν υπάρχει ενιαία στόχευση όλων των ιμπεριαλιστικών κέντρων. Αυτό αποτυπώνεται και στις διαφορετικές προτάσεις σχετικά με τη συμφωνία της Ελλάδας με την τρόικα.
Η γενική στάση του γερμανικού κεφαλαίου συνοψίζεται στο δίλημμα αυστηρή πειθαρχία ή αποβολή απ' την Ευρωζώνη. Ο πρόεδρος του γερμανικού «ΣΕΒ» (BDI), Ulrich Grillo, με αλλεπάλληλες δηλώσεις το τελευταίο διάστημα επιμένει πως η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη δεν δικαιολογεί οποιοδήποτε κόστος και πως πρέπει να αντιμετωπιστεί η αποδυνάμωση των κανόνων (πειθαρχίας) στην Ευρωζώνη. Ο Σύνδεσμος Γερμανικών Τραπεζών δηλώνει πως οι κίνδυνοι από μια έξοδο της Ελλάδας απ' το ευρώ για τις γερμανικές τράπεζες είναι διαχειρίσιμοι. Η Deutsche Bank επισημαίνει πως το ενδεχόμενο μετάδοσης της κρίσης από την Ελλάδα σε άλλες χώρες της ΕΕ είναι σημαντικά μικρότερο, σε σχέση με ορισμένα χρόνια πριν.

Η νέα έκθεση του ΔΝΤ

Το ΔΝΤ, πιέζοντας τη Γερμανία, δημοσίευσε ύστερα από πίεση της αμερικανικής αντιπροσωπείας, την έκθεσή του για το ελληνικό χρέος, απ' την οποία προκύπτει πως το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο σε κανένα απ' τα εξεταζόμενα σενάρια. Η Κριστίν Λαγκάρντ, σε συνέντευξή της, επανέφερε τη θέση της πως η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις και η ΕΕ να προχωρήσει σε μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους. Η δημοσίευση της έκθεσης πριν από το δημοψήφισμα αποτελεί αμερικανική πίεση προς τη Γερμανία, ώστε να αναλάβει μεγαλύτερα βάρη στη διαχείριση των υπερχρεωμένων κρατών της Ευρωζώνης.
Στην ουσία, η έκθεση ζητά αναδιάρθρωση του κρατικού χρέους, με πολύ μεγάλη επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του και προβλέπει την ανάγκη νέων ενισχύσεων - δανείων, πάνω από 50 δισ. ευρώ.
Φυσικά, η υιοθέτηση αυτής της πρότασης ισοδυναμεί με νέο, ακόμα πιο σκληρό μνημόνιο, όπως δείχνουν και η πείρα του προηγούμενου μεγάλου «κουρέματος» του κρατικού χρέους αλλά και οι προτάσεις του ΔΝΤ για την κατεδάφιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Ο λαός θα συνεχίσει να αποπληρώνει ενώ δεν ευθύνεται για τη διόγκωση του χρέους. Ωφελημένοι, με πρόσθετη κοινοτική χρηματοδότηση, θα είναι οι μονοπωλιακοί όμιλοι.
Αντίστοιχα, το ΝΑΤΟ, με δηλώσεις του γενικού γραμματέα του, Γενς Στόλτενμπεργκ, σε γερμανικό τηλεοπτικό δίκτυο, τόνισε πως η Ελλάδα δεν πρέπει να προχωρήσει σε περιστολή των αμυντικών της δαπανών, καθώς διαδραματίζει ένα σημαντικό ρόλο στη νότια Ευρώπη ως κράτος - μέλος του ΝΑΤΟ. Το ζήτημα των περικοπών στις «αμυντικές δαπάνες» είναι μία από τις βασικές διαφοροποιήσεις ανάμεσα στην πρόταση της κυβέρνησης και σ' αυτήν της τρόικας, ενώ αποτελεί και σημείο τριβής στο εσωτερικό της συγκυβέρνησης μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.
Δηλώσεις στήριξης στην ελληνική κυβέρνηση έχουν γίνει από αντιδραστικές ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις στην Ευρώπη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η δήλωση της Μαρίν Λεπέν, που ηγείται του Γαλλικού Εθνικού Μετώπου, πως «οι Ελληνες πρέπει να αποφασίσουν ανάμεσα στον ολοκληρωτισμό της τρόικας και τη δημοκρατία». Αντίστοιχα, τα βρετανικά μέσα συνδέουν έντονα τις εξελίξεις στην Ελλάδα με την απόφαση της Βρετανίας να προχωρήσει σε δημοψήφισμα αναφορικά με τη σχέση της με την ΕΕ.
Το ίδιο το δημοψήφισμα και οι συνέπειές του αναδεικνύονται απ' τα βασικά αμερικανικά ινστιτούτα, όπως το Stratfor, ως ουσιαστικό τεστ για την ικανότητα της ΕΚΤ να θωρακίσει το ευρώ.
Αλλά και στο εσωτερικό της Ελλάδας, μεγαλομέτοχοι ομίλων της φαρμακοβιομηχανίας, της Ενέργειας και της ναυτιλίας δεν συνέπλευσαν με τη γραμμή του ΣΕΒ για στήριξη του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα.

Αποδέσμευση απ' την ΕΕ με λαϊκή εξουσία

Πίσω απ' τα κάλπικα ΟΧΙ της κυβέρνησης στους «ξένους δανειστές» κρύβεται το ΝΑΙ της υποτέλειας στα νέα μνημόνια διαρκείας, στις νέες θυσίες του λαού στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους, στην παραμονή μέσα στη φυλακή της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Πίσω απ' το δίλημμα του κεφαλαίου κρύβεται η θανάσιμη παγίδα του λαού να στοιχηθεί πίσω απ' τους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστικών κέντρων και τα διαφορετικά συμφέροντα στο εσωτερικό της εγχώριας άρχουσας τάξης, πίσω απ' τις δύο όψεις του ίδιου αντιλαϊκού νομίσματος.
Δεν διαλέγουμε ανάμεσα στη Σκύλλα και στη Χάρυβδη, ανάμεσα στην Μέρκελ και στον Ομπάμα, ανάμεσα στον Ολάντ και στην Λεπέν, ανάμεσα στην Λαγκάρντ και στον Σόιμπλε, ανάμεσα στην ηγεμονία των ΗΠΑ και της Γερμανίας στην Ευρώπη. Οπως έδειξε η ιστορική πείρα της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Κύπρου και η πρόσφατη της Ελλάδας, καμιά αλλαγή αστικής κυβέρνησης και κανένα δημοψήφισμα δεν μπορεί να μεταμορφώσει φιλολαϊκά ούτε την ΕΕ, ούτε τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.
Γι' αυτό γυρίζουμε την πλάτη τόσο στο ΝΑΙ της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού, όσο και στο κάλπικο ΟΧΙ του ΣΥΡΙΖΑ και της φασιστικής Χρυσής Αυγής. Δεν διαλέγουμε μνημόνιο. Ακυρώνουμε το δίλημμα του κεφαλαίου, ρίχνοντας στην κάλπη το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ.
Αξιοποιούμε το δημοψήφισμα για να βελτιώσουμε το συσχετισμό για την οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης, για την ανασύνταξη του κινήματος. Δυναμώνουμε τις εστίες αντίστασης, κλιμακώνουμε την ταξική πάλη σε κάθε χώρο δουλειάς, κάθε κλάδο, κάθε γειτονιά. Φέρνουμε τις ανάγκες του λαού στο προσκήνιο. Φωτίζουμε αγωνιστικά, αποφασιστικά το δρόμο της ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία του.

Του Μάκη ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ*
* Ο Μάκης Παπαδόπουλος είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος της Ιδεολογικής Επιτροπής και του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ