Το όχι αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά του ναι

 Το όχι αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά του ναι

Μετά από το διαγωνισμό γραφικότητας στους δρόμους με τους χρήσιμους ηλίθιους και πανηλίθιους με τις μπέρτες, όπως τους αποκάλεσε ένας φίλος, το ανελέητο μπρα ντε φερ συνεχίστηκε επί οθόνης, με τα υψηλότερα κλιμάκια.

Όσο πλησιάζαμε προς τη λήξη του προγράμματος, μία ώρα μετά τα μεσάνυχτα της τετάρτης, τα κανάλια κορύφωναν τις εκδηλώσεις τρομοκρατίας με ρεπορτάζ, αντίστροφη μέτρηση με ρολόγια, ζωντανές συνδέσεις και τον άδωνη σε ρόλο καραμούζας να τσιρίζει: χρεοκοπήσαμε, χρεοκοπήσαμε! Κάτι σαν παραμονή πρωτοχρονιάς με 3… 2… 1… Έμπλεξαν στο μυαλό μου κι οι εικόνες από το σύνταγμα, με το λαϊκό ηγέτη καμίνη να βγάζει φλογερά λογύδρια στα πλήθη, και αγχώθηκα μήπως ξεχαστεί και χάσουμε πάλι την αλλαγή χρόνου. Ευτυχώς όμως οι διαδηλωτές είχαν διαλυθεί πολύ πριν από την ώρα-μηδέν.

Ο σκάι εν τω μεταξύ έχει αναλάβει χορηγός επικοινωνίας του «μένουμε ευρώπη», με ζωντανή κάλυψη και μαραθώνιες εκπομπές, που θα ζήλευε κι ο 902 για τις πορείες-συγκεντρώσεις του παμε. Κι αυτοί που την πληρώνουν είναι όσοι περιμένουν να δουν τους αγώνες του κόπα αμέρικα, για να ξεσκάσουν, με τον τελικό να πέφτει πάνω στο δημοψήφισμα. Αλλά αν το είχαν σκεφτεί καλά στο κανάλι, θα αξιοποιούσαν τις μεταδόσεις για να περάσουν τα κατάλληλα πολιτικά μηνύματα.

Πχ «κι η μπάλα περνάει εκτός εστίας, όπως εκτός ευρωζώνης θα μείνει κι η ελλάδα μας, αν ψηφίσετε όχι την ερχόμενη κυριακή».

Ή «συνωστισμός στη μεγάλη περιοχή, σαν αυτόν που επικρατεί εδώ, στα ΑΤΜ».

«Δίνει λάθος πάσα, σαν τη λάθος πάσα που έδωσε ο τσίπρας στο λαό, με το δημοψήφισμα»

«Σουτάρει και γκολ, ΝΑΙ, ΝΑΙ, την κυριακή ψηφίζουμε όλοι ΝΑΙ!»

«Πεσμένος στο έδαφος ο επιθετικός από το σκληρό μαρκάρισμα, σφαδάζει σαν το λαό μετά την χρεοκοπία».

Ευχαριστώ τους σφους τουιτεράδες, που συμπλήρωσαν κι απογείωσαν την αρχική ιδέα με τη συμβολή τους.

Σε άλλα μαυρομετωπικά νέα, ο εργατικός ογκόλιθος της γσεε έβαλε το δικό του εργατοπατερικό ογκολιθαράκι στην ευρωπαϊκή υπόθεση, ζητώντας την ακύρωση του δημοψηφίσματος. Αν και είναι ζήτημα ποιος την παίρνει σοβαρά πια, τώρα που δε χρησιμεύει καν για να υπογράφει κατάπτυστες συλλογικές συμβάσεις και ο κατώτατος μισθός ορίζεται χωρίς… διαπραγμάτευση των κοινωνικών εταίρων (για να μείνουμε στο κλίμα και τους όρους της συγκυρίας).

Την ίδια στιγμή είναι φανερό πως ο σταύρος θεοδωράκης προαλείφεται από τους δανειστές και τα εγχώρια media (ή μύδια, όπως τα λέει το λαϊκό στρώμα) για επόμενος πρωθυπουργός ή τουλάχιστον για επικεφαλής ενός ενιαίου νέου, ενιαίου πολιτικού χώρου «μένουμε ελλάδα» (έχει αλλάξει μονάχα ο πρώτος όρος από το «νέα ελλάδα» του σαμαρά), που καταφέρνει ήδη να γίνει πιο αντιπαθής και από τους αυθεντικούς φασίστες της χρυσής αυγής. Ο κατάλληλος τηλε-μαϊντανός που έλειπε από το ελληνικό μεϊντάν. Και αν δεν έχουμε αγάλματα του λένιν να γκρεμίσουμε, μας κάνουν και αυτά του βενιζέλου, που του φέρνει λίγο φυσιογνωμικά.

Κι ενώ η ελλάδα απειλείται με καταστροφή, χρεοκοπία, σύφιλη και καρκίνο στα παιδιά μας, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, ο πρωθυπουργός έπαιρνε τη σκυτάλη του πολιτικού εξευτελισμού, βάζοντας περήφανα την ουρά στα σκέλια και δίνοντας γη και ύδωρ, για το κλείσιμο μιας συμφωνίας. Μια συμφωνία που ουδέποτε έκρυψε πως ήθελε να κλείσει, γι’ αυτό εξάλλου χρησιμοποιεί το δημοψήφισμα ως διαπραγματευτικό χαρτί, όπως επαναλαμβάνει σε όλους τους τόνους και όχι ως βήμα ρήξης με τους δανειστές. Μια συμφωνία που όταν έρθει με το κακό, θα είναι ακόμα χειρότερη και με πιο επαχθείς όρους από τις προηγούμενες, γιατί στο λάκκο των λεόντων δεν έχουν κανένα λόγο να πάρουν στα σοβαρά ένα γατάκι που βρυχάται και ομνύει στη μεγάλη οικογένεια των αιλουροειδών και το αρχικό όραμα των μεγάλων ευρωπαϊστών, που προφανώς παραχαράχτηκε στην πορεία –και είναι κρίμα να μη ζει ο τρότσκι να γράψει σήμερα την «προδομένη ένωση». Ενώ όλοι ξέρουμε πως κάθε πραγματικός αριστερός μεγάλωσε με τις αφίσες των μεγάλων ευρωπαϊστών ηγετών (σούμαν, βίλι μπραντ και πόσοι άλλοι) πάνω από το κρεβάτι του.

Μια συμφωνία που κι η μία κι η άλλη της εκδοχή μοιάζουν σα δυο σταγόνες βρωμόνερο, δικαιώνοντας κατά τη δική μου προσωπική εκτίμηση, τη διορατική στάση του κόμματος να μη στοιχηθεί πίσω από τους πολιτικούς σαλτιμπάγκους της κυβέρνησης και το όχι τους που αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά του ναι (όπως λέει κι ένας καραμανλικός καλλιτέχνης), να μη δει μόνο το τυράκι, αλλά και τη φάκα που ετοιμάζουν στον ελληνικό λαό, καλώντας τον να τη νομιμοποιήσει κιόλας, με την υπερψήφισή της.

Φαντάσου δηλ να έκλεινε κι η συμφωνία στο χτεσινό γιούρογκρουπ, όπως φάνηκε προς στιγμήν, και να έβγαινε με νέο διάγγελμα ο τσίπρας να αναγγείλει την περήφανη και περιφανή νίκη και την πανηγυρική αλλαγή στάσης της κυβέρνησής του υπέρ του «ναι». Αλλά η ζωή δε γράφει συνήθως τόσο βολικά σενάρια. Ο σύριζα δεν είναι κουτός (κάθε άλλο) για να αυτοκτονήσει πολιτικά με αυτόν τον τρόπο και να καεί τόσο νωρίς ως εφεδρεία του συστήματος. Και οι δανειστές δεν έχουν κανένα απολύτως λόγο να συνδιαλεχθούν αυτή τη στιγμή με την ελληνική κυβέρνηση και να της δώσουν κάτι εν όψει του δημοψηφίσματος και του νέου γύρου διαπραγματεύσεων από «μηδενική βάση». Η οποία θα περιλαμβάνει, όπως και να ‘χει, πρόγραμμα και δόσεις, λες και έχουμε χρήστη σε απεξάρτηση, μόνο που πρόκειται για το ακριβώς αντίθετο (ένταση της εξάρτησης ή της ανισότιμης αλληλεξάρτησης, δε θα τα χαλάσουμε στον όρο).

Κι ενώ το διάγγελμα ήταν μια φούσκα χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, με λιγότερη αξία κι από αυτά του σαρτζετάκη, από κάτω οι συριζαίοι ένιωθαν ρίγη εθνικής περηφάνιας να τους κατακλύζουν, σα να έβλεπαν τον ανδρέα παπανδρέου, που κι αυτός ακόμα, αν ζούσε, μπορεί να ένιωθε «πράγματι βαθύτατα συγκινημένος...» για το άξιο τέκνο του, που ξέρει να λέει πού και πού κανένα όχι, και ας νανουρίζει τον κόσμο, για να αποκοιμηθεί στην αγκαλιά του ναι.

Σε άλλα κυβερνητικά νέα, ο λαφαζάνης αποχώρησε από τηλεοπτικό πάνελ του σταρ. Ε αφού δεν μπορεί να εφαρμόσει το πρόγραμμά του και να φύγει από την ευρωζώνη, ας φύγει από κάπου και αυτός να ξεσκάσει…