ΚΕΡΚΥΡΑ-ΛΑΖΑΡΕΤΟ «Να εκτελούνται άνευ αναβολής»

ΛΑΖΑΡΕΤΟ

«Να εκτελούνται άνευ αναβολής»

Το νεκροταφείο στο Λαζαρέτο

Αρχισαν χτες με συγκέντρωση στην Κέρκυρα και συνεχίζονται σήμερα με επίσκεψη στο νησάκι Λαζαρέτο οι διήμερες εκδηλώσεις του 41ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ και το «Οδηγητή», που είναι ενταγμένες στην ενότητα «τιμούμε τους αλύγιστους της ταξικής πάλης» των γιορτασμών για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ. Στις φυλακές της Κέρκυρας είχαμε αφιερώσει το σημείωμα της προηγούμενης Κυριακής. Το σημερινό αφιέρωμα ανήκει στους ίδιους τους 112 εκτελεσμένους στο Λαζαρέτο μέσα από δικά τους κείμενα, έτσι όπως καταγράφηκαν από το σωματείο Λαζαρέτο στην έκδοση «Γεια σας αδέλφια».
Καθ' οδόν προς το Λαζαρέτο διαβάζουμε το απόσπασμα από τη Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 95 χρόνια του Κόμματος: «Για την ταξική προσήλωσή του στην ιστορική αναγκαιότητα του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, το ΚΚΕ δέχτηκε ακόμα και την πιο χυδαία ιδεολογική επίθεση - με γκαιμπελίστικους χαρακτηρισμούς όπως "κόμμα προδοτικό και ξενοκίνητο" - αλλά και διώξεις και εκτελέσεις στελεχών του, με τη συκοφαντία για εμπλοκή σε "κατασκοπεία" υπέρ ξένων δυνάμεων». Με τέτοιες κατηγορίες έφτασαν στο εκτελεστικό απόσπασμα οι 112 του Λαζαρέτο. Το γεγονός των εκτελέσεων δεν μπορεί να ιδωθεί έξω από το επίσης γεγονός ότι «η Ιστορία του ΚΚΕ είναι ιστορία της ιδεολογικής, οργανωτικής και πολιτικής χειραφέτησης της εργατικής τάξης στην Ελλάδα από την αστική. Γι' αυτό στην υπερενενηντάχρονη πορεία του δέχτηκε και συνεχίζει να δέχεται την αντικομμουνιστική επίθεση με όλες τις μορφές: Την πιο ωμή κρατική βία - φυλακίσεις, εξορίες, θανατικές ποινές και εκτελέσεις για δήθεν εθνική προδοσία - τη συκοφάντηση της προσφοράς του στον απελευθερωτικό αγώνα με τη διαστρέβλωση γεγονότων, με το "ξαναγράψιμο της Ιστορίας της Αντίστασης 1941-1944" και την απαξίωση της Ιστορίας του ΔΣΕ, που συνδέθηκαν με περιόδους ανόδου της ταξικής πάλης. Κάθε βήμα ιδεολογικής και πολιτικής ισχυροποίησης του ΚΚΕ στις σύγχρονες συνθήκες εξαγριώνει τον ταξικό αντίπαλο».

Μ' αυτό το δεδομένο η ΚΕ του ΚΚΕ προχώρησε σε σειρά εκδηλώσεων με τίτλο «τιμάμε τους αλύγιστους της ταξικής πάλης». Γι' αυτούς τους αλύγιστους, κανείς δεν πρέπει να ξεγελαστεί διαβάζοντας τα ανορθόγραφα γράμματά τους της τελευταίας ώρας πριν σταθούν μπροστά στην κάνη των όπλων του εκτελεστικού αποσπάσματος. Στα κείμενά τους διακρίνουμε πολλά καντάρια γνώσης αποκτημένης στο σκληρό πεδίο της ταξικής πάλης, όπου στάθηκαν απέναντι σε κτήνη υπερμορφωμένα με μια απόλυτη αξίωση της αστικής τάξης: για να συνεχίζεται αδιατάρακτη η εκμετάλλευση πρέπει ο μινώταυρος να καταπίνει καθημερινά επαναστάτες.
Στην κορύφωση της ένοπλης αναμέτρησης του αστικού στρατού με τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας ο τότε αρχιστράτηγος Α. Παπάγος είχε βαθιά επίγνωση πως κι αν ακόμα έλιωνε τη γη με τις βόμβες του, η αστική τάξη δεν θα ησύχαζε καθώς στο πλάι των πρωτοπόρων ένόπλων τμημάτων της εργατικής τάξης που ήταν στο βουνό βρίσκονταν τόσοι κι άλλοι τόσοι στις πόλεις και τα χωριά. Γι αυτό και σε ημερήσια διαταγή του όριζε: «Βασική προϋπόθεσις διά την επίτευξιν του σκοπού τούτου είναι εκ παραλλήλου προς την εξόντωσιν του ενόπλου συμμοριτισμού η πλήρης εξάρθρωσις και εξουδετέρωσις του αόπλου τοιούτου, όστις με τας πυκνάς συνωμοτικάς εστίας εις τα μετόπισθεν υποβοηθεί ποικιλοτρόπως το έργον του ενόπλου συμμοριτισμού και αποτελεί τας βάσεις καθοδηγήσεως, μεταδόσεις εγκύρων πληροφοριών, εφοδιασμού, κατευθύνσεις των σαμποτάζ κ.λπ.». Δεν του αρκούσε η σύλληψη του «αόπλου τοιούτου» και διέτασσε «να γίνει επίβλεψις όπως επιδικάζονται άπασαι οι υποθέσεις αι αφορώσαι ενοχήν εις την κομμουνιστοσυμμοριακήν ανταρσίαν ως και υποθέσεις έτι αναγόμεναι εις δράσιν των Κομμουνιστών κατά την εποχήν της κατοχής (...) αι κατά των καταδικαζομένων αποφάσεις εκτελούνται άνευ αναβολής».
Εξάλλου, όλοι αυτοί οι τότε, μετά τη «Βάρκιζα»... άοπλοι προκαλούσαν ένα φόβο και στο βασιλικό ζεύγος που είχε επισκεφτεί τις φυλακές ανηλίκων στη Λέρο. Γράφει η Φρειδερίκη: «η εντύπωσις που μου προκάλεσαν ήταν ότι επρόκειτο περί υπανθρώπων. Κοίταζαν σαν αγρίμια (...) Οι άνθρωποι που είχαν αναλάβει την φροντίδαν τους μας είπαν ότι αρχικά είχαν αρνηθεί να κοιμηθούν σε κρεβάτι και φυσικό ήταν, αφού επί χρόνια είχαν συνηθίσει να κοιμούνται κατάχαμα στα βουνά» (από το βιβλίο του Δ. Σέρβου «Το παιδομάζωμα και ποιοι φοβούνται την αλήθεια»).
Αυτοί που επί χρόνια «κοιμούνταν κατάχαμα στα βουνά» ήταν οι αγωνιστές μικροί και μεγάλοι που πάλεψαν τους ναζί κατακτητές. Αυτοί σε βάρος των οποίων το 1945 «αμέσως μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας κινήθηκε μια βιομηχανία μηνύσεων για "αδικήματα" που είχαν "διαπραχθεί" κατά τη διάρκεια της κατοχής (...) μηνυτές ήταν μέλη οργανώσεων που είχαν συνεργαστεί με τον κατακτητή. Εκτιμάται ότι την περίοδο αυτή εκδόθηκαν περί τα 80.000 εντάλματα συλλήψεων».
Διαβάζουμε στη σχετική έκδοση για τους εκτελεσμένους στο Λαζαρέτο: Σκαλιστήρης Ιωάννης. Κάτοικος Γραβούνη Χρυσούπολης. Ετών 20, καπνοπαραγωγός. Καταδικάστηκε από το Δικαστήριο Συνέδρων Δράμας το 1947 για αδικήματα που διέπραξε στα Δεκεμβριανά, δηλαδή σε ηλικία 15 ετών. Εκτελέστηκε στην Κέρκυρα στις 26.2.1949.

Ματωμένη μνήμη

«Κέρκυρα 18 Μαρτίου. (Τηλεγραφικώς). Κατόπιν της ληφθείσης υπό της κυβερνήσεως αποφάσεως όπως εκτελέση όλους τους εις θάνατον καταδικασθέντας από τα διάφορα κακουργιοδικεία διά τα διαπραχθέντα και χαρακτηρισθέντα εγκλήματα της περιόδου της Κατοχής και του Δεκεμβρίου 1944, ήρχισεν ενταύθα η ομαδική εκτέλεσις των εις τας εδώ φυλακάς κρατουμένων 300 καταδικασθέντων εις θάνατον. Αι εκτελέσεις αυταί γίνονται με απόλυτον εχεμύθειαν και δεν ανακοινούνται εις τον τύπον ούτε τα ονόματα των εκτελεσμένων», (εφημερίδα «Το Βήμα», 1948).
«Κατά την περίοδο των πρώτων εκτελέσεων έπαιρναν τους μελλοθάνατους με τη βραδυνή κατάκλιση, δηλαδή μετά το κλείσιμο των κελιών και τη νυχτερινή καταμέτρηση. Αργότερα τους έπαιρναν λίγο πριν την αυγή. Τις στιγμές αυτές, όλη η φυλακή με απόλυτη ησυχία και υπερένταση αφουγκραζόταν τα βήματα των φυλάκων, για να προσδιορίσουν τις ακτίνες από τις οποίες θα έπαιρναν τους μελλοθάνατους (...) οι μελλοθάνατοι απομονώνονταν στο "Γολγοθά" το πειθαρχείο που βρισκόταν στην είσοδο της φυλακής. Από κει θα τους παραλάβαινε η Χωροφυλακή για να τους μεταφέρει στο Λαζαρέτο.
Ενα πλοιάριο με το όνομα «Αχιλλέας» μετέφερε τους μελλοθάνατους στο Λαζαρέτο (...) οι χωροφύλακες τους έδεναν στα μεγάλα "κρικέλια" που ήταν καρφωμένα στον τοίχο, με τα χέρια απλωμένα και το πρόσωπό τους γυρισμένο προς αυτόν. Χρησιμοποιούσαν για το σκοπό αυτό τις χειροπέδες τους. Τις ίδιες χειροπέδες μετά την εκτέλεση τις ξέπλεναν από τα αίματα στη θάλασσα για να τις χρησιμοποιήσουν και πάλι. Η ομοβροντία της εκτέλεσης ακουγόταν στην πόλη και μέχρι σήμερα σφραγίζει τις μνήμες των κατοίκων» (από το βιβλίο «γεια σας αδέλφια»).