ΓΑΛΛΙΑ Οταν το κεφάλαιο ψάχνει τους ικανότερους υπηρέτες του...

ΓΑΛΛΙΑ

Οταν το κεφάλαιο ψάχνει τους ικανότερους υπηρέτες του...

• Σήμερα ο β' γύρος των περιφερειακών εκλογών
• Η ενίσχυση του «Εθνικού Μετώπου» συνδέεται με την προσπάθεια της αστικής τάξης να βρει εναλλακτικές υπεράσπισης της θέσης της

Η γαλλική αστική τάξη ψάχνει κι άλλους, άφθαρτους και ικανούς εκπροσώπους (φωτ. από την τελευταία προεκλογική συγκέντρωση του FN)

Τη βδομάδα που μεσολάβησε από τον α' γύρο των περιφερειακών εκλογών επιβεβαιώθηκε ότι το γαλλικό κεφάλαιο έχει ανασκουμπωθεί για τα καλά, προκειμένου το επόμενο διάστημα, αφενός να κλιμακώσει την ολομέτωπη επίθεση στα λαϊκά - εργατικά στρώματα, αφετέρου να εξετάσει όλες τις πιθανές εναλλακτικές που μπορεί να αξιοποιήσει στον ανταγωνισμό του με τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
Η «πρωτιά» που σημείωσε το «Εθνικό Μέτωπο» (Front National - FN) στις 6 από τις 13 Περιφέρειες της χώρας χαρακτηρίστηκε «σοκ» και τροφοδότησε πλήθος αναλύσεων για μια «ακραία πολιτική δύναμη», από την οποία «κινδυνεύει η δημοκρατία», έτσι ώστε να αποσιωπηθoύν δυο βασικά ζητήματα: Και το ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια το FN ενισχύθηκε με τη συστηματική στήριξη και των «συντηρητικών», «δεξιών» (που σήμερα εκφράζουν πρώτα οι «Ρεπουμπλικάνοι» του Ν. Σαρκοζί) και των «προοδευτικών», «αριστερών» (όπου κυριαρχεί το κυβερνών Σοσιαλιστικό Κόμμα, «Parti Socialiste» - PS) και το ότι οι θέσεις του FN ούτε καινούριες είναι ούτε πρωτόγνωρες, αντίθετα εκφράζουν τον προβληματισμό όλο και μεγαλύτερων τμημάτων της αστικής τάξης, για αυτό άλλωστε και παραλλαγές τους αποτελούν πλέον και προτεραιότητες τόσο του PS όσο και των Ρεπουμπλικάνων («Les Republicains» - LR).
Ολες οι υπόλοιπες (πλην FN) «δημοκρατικές» δυνάμεις επικέντρωσαν όλη την προεκλογική τους δράση και κριτική στην «ανάγκη» να δημιουργηθεί «φράγμα στο FN», με το PS να αποσύρει εντελώς τους υποψηφίους του σε ορισμένες περιφέρειες, καλώντας σε υπερψήφιση των LR. Στην ίδια «κατά των άκρων» τακτική κινήθηκε και το «Μέτωπο της Αριστεράς» (Front de Gauche - FG), αν και η ηγεσία του προσπάθησε να κρυφτεί με τεχνάσματα του τύπου «στηρίζουμε τους αντιπάλους του FN με τον όρο ότι υπάρχει διαφορά».

Συμφωνούν στα νέα αντιλαϊκά μέτρα

Κι ενώ όλες τις προηγούμενες μέρες οι «δημοκρατικές» αστικές εφημερίδες κυκλοφορούσαν με πρωτοσέλιδα που εικόνιζαν το σήμα του FN να στέκεται απειλητικά πάνω από τη Γαλλική Δημοκρατία, έμενε στο απυρόβλητο όλη η ατζέντα που έχει ήδη συμφωνηθεί για το πώς θα ξεδιπλωθεί μια άγρια αντιλαϊκή καταιγίδα το επόμενο διάστημα:

• Η κυβέρνηση δηλώνει ότι θα εφαρμοστούν απαρέγκλιτα όλα τα μέτρα που απαιτεί η ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας (ιδιωτικοποιήσεις, νέες αντεργατικές ανατροπές, μείωση δημόσιων δαπανών κ.τ.λ.).
• Το παζάρεμα των ευρωενωσιακών κανόνων «δημοσιονομικής προσαρμογής», το οποίο προτάσσουν όλες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις (και δεν αφορά κανενός είδους ανακοπή της αντιλαϊκής καταιγίδας, αλλά μόνο τη μεγαλύτερη ευελιξία στήριξης του ντόπιου κεφαλαίου) θα «στριμώξει» ακόμα περισσότερο το λαό στις Συμπληγάδες των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, όπως εκδηλώνονται και εντός ΕΕ.
• Το καθεστώς «έκτακτης ανάγκης» που τέθηκε σε εφαρμογή μετά το μακελειό της 13ης Νοέμβρη και γρήγορα επεκτάθηκε στους τρεις μήνες, ήδη συζητιέται να επεκταθεί ξανά, στους έξι μήνες, παρατείνοντας την αστυνομοκρατία, την «αξιοποίηση» του στρατού για την «εσωτερική ασφάλεια» και μια σειρά μέτρων καταστολής που επιτρέπουν μέχρι και τη διάλυση οργανώσεων, τη σύλληψη ή τον περιορισμό κατ' οίκον ατόμων για τα οποία μπορεί απλά να υπάρχει η «υπόνοια» σύνδεσής τους με «τρομοκρατική ενέργεια».
• Η συμμετοχή της χώρας στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Μέση Ανατολή διευρύνεται με όλους τους τρόπους, παράλληλα με μια ιδεολογικοπολιτική επιχείρηση που εμφανίζει τους βομβαρδισμούς σε Συρία και Ιράκ ως μέσο «αντιμετώπισης των τρομοκρατών» (τους οποίους βέβαια τους έστησαν οι ίδιοι που σήμερα τους αντιπαλεύουν).

Σε όλα τα παραπάνω συμφωνούν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, όλες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις: Σοσιαλιστές, ρεπουμπλικάνοι, ακροδεξιοί αλλά και οπορτουνιστές, αφού και οι όποιες διαφωνίες διατυπώνονται αφορούν επιμέρους πλευρές ή διαδικαστικά ζητήματα και αφού όλοι τους ξεκινούν από την ίδια αφετηρία, αυτή της υπεράσπισης των συμφερόντων του κεφαλαίου που θέλουν να πείσουν το γαλλικό λαό ότι πρέπει να θεωρεί και δικά του συμφέροντα. Για αυτό και, ενώ η νέα θύελλα έχει ήδη σχεδιαστεί, όλη την περασμένη βδομάδα η συζήτηση επικεντρώθηκε στο αν το πάνω χέρι στις περιφέρειες θα το έχει το FN ή οι εκλογικοί του αντίπαλοι και όχι στο ότι στην ουσία ο διαχωρισμός τους είναι κάλπικος από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων. Για να πειστεί ο λαός ότι έξω από τις «εναλλακτικές» που το κεφάλαιο του προσφέρει να διαλέξει, δεν υπάρχει καμιά επιλογή.

Η πλουτοκρατία ζητά «προσαρμογή»

Τα αποτελέσματα των εκλογών εκφράζουν διεργασίες ως προς τις επιλογές της γαλλικής πλουτοκρατίας. Δεν ήταν καθόλου τυχαία η επιλογή του Ολάντ να «στραφεί» και στη Ρωσία για τη συγκρότηση ενός «κοινού» διεθνούς «μετώπου κατά της τρομοκρατίας» (χωρίς να επιτρέπονται φυσικά βιαστικές ή απόλυτες εκτιμήσεις). Οπως καθόλου τυχαία δεν ήταν η επιλογή και των LR και του FN, αμέσως μετά το μακελειό της 13ης Νοέμβρη, να θέσουν θέμα «αναπροσαρμογής της εξωτερικής πολιτικής». Το γαλλικό κεφάλαιο μετρά σημαντικές απώλειες από τη βαθιά καπιταλιστική κρίση και την ένταση της ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης, μελετά λοιπόν τις επιλογές που έχει για να υπερασπιστεί τη θέση και τη δύναμή του. Ακριβώς σε αυτήν τη βάση ανεβαίνει η επιρροή του FN, ως αποτέλεσμα της στήριξης σημαντικών μερίδων του γαλλικού κεφαλαίου.
Ο «οικονομικός πατριωτισμός», για τον οποίο μιλά το FN, εξηγώντας ότι πρέπει να στηριχτούν οι γαλλικές εταιρείες έναντι των «ξένων», δε συνδέεται παρά με το «καμπανάκι» που χτυπά η γαλλική πλουτοκρατία για την ανάγκη θωράκισής της απέναντι σε αντίπαλους μονοπωλιακούς ομίλους που τα τελευταία χρόνια μεγάλωσαν το προβάδισμα από τις δικές της επιδόσεις. Βεβαίως, δε μοιράζονται όλα τα τμήματα της αστικής τάξης τις ίδιες γνώμες για το πώς θα βγει από το τούνελ της οικονομικής στασιμότητας. Ομως αυτές οι διαφωνίες σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να απασχολούν το λαό, αφού είναι διαφωνίες ως προς τον τρόπο που θα συνεχιστεί η σφαγή του.
Ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα του β' γύρου, το FN έχει ήδη αναλάβει να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην υπεράσπιση του γαλλικού κεφαλαίου. Πάντως, τις τελευταίες μέρες πύκνωσαν στο γαλλικό Τύπο τα δημοσιεύματα για τη στήριξη που διάφοροι επιχειρηματίες εκφράζουν ανοιχτά στο FN. Μάλιστα, το κόμμα της Μαρίν Λεπέν παινεύεται επειδή σε πολλές περιφέρειες ένα μεγάλο μέρος των υποψηφίων του είναι επιχειρηματίες.
Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η επιστολή που έστειλε στη Λεπέν ο επικεφαλής του ομίλου «Μποντουέλ» (παράγει και εμπορεύεται επεξεργασμένα τρόφιμα με 58 μονάδες σε Ευρώπη και Αμερική) Κριστόφ Μποντουέλ, για να διευκρινίσει ότι «η οικογένεια Μποντουέλ την οποία εκπροσωπώ ...δε μοιράζεται σε καμία περίπτωση κρίσεις που πρόσφατα διατύπωσε ο Μπρουνό Μποντουέλ» (σ.σ. πρώην επικεφαλής του ομίλου που στρατεύτηκε στον «αγώνα κατά του FN»), σπεύδοντας προφανώς να ξεκαθαρίσει ότι το πρόγραμμα του FN δεν προκαλεί καμιά αποστροφή σε μερίδες του επιχειρηματικού κόσμου.
Τον περασμένο Αύγουστο, είχε συζητηθεί έντονα η δήλωση του Σαρλ Μπεγκμπεντέρ, ιδιοκτήτη του ομίλου «Agrogeneration» (δραστηριοποιείται στον κλάδο των τροφίμων, με μεγάλη παρουσία στην Ουκρανία), πρώην μεγαλοστελέχους ισχυρών εταιρειών όπως η «Poweo» (Ενέργεια), με «θητεία» ως στέλεχος στην «Paribas», στην «Credit Suisse» κ.τ.λ., αλλά και πρώην υποψηφίου προέδρου της MEDEF, πρώην εθνικού γραμματέα του UMP (το κόμμα του Σαρκοζί που πρόσφατα μετεξελίχτηκε σε «Les Republicains»), ο οποίος είχε πει: «Δε θα δίσταζα ούτε ένα δευτερόλεπτο και δε θα είχα κανέναν ενδοιασμό να στηρίξω το FN». Αν και ο Μπεγκμπεντέρ προσπάθησε μετά να ανασκευάσει δηλώνοντας ότι στηρίζει την πολιτική οικογένεια από την οποία προέρχεται, η δήλωσή του ήταν χαρακτηριστική.