ΦΑΣΙΣΤΕΣ-ΕΕ και ΝΑΤΟ το ιδιο συνδικατο

Ευρώπη-πώς διαμορφώνεται ο χάρτης του φασισμού στη Γηραιά Ήπειρο

Όταν το 2002 στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας ο ιδεολογικός πατέρας του δικού μας Μάκη Βορίδη, Ζαν Μαρί Λεπέν περνούσε στον δεύτερο γύρο η Ευρώπη και πρωτίστως η Γαλλία πάγωναν.

Οι γάλλοι ψηφοφόροι δίχως ιδιαίτερη σκέψη αν κρίνει κανείς από το τελικό αποτέλεσμα, συσπειρώθηκαν στον δεύτερο γύρο στο πλευρό του συντηρητικού Ζακ Σιράκ στον οποίο έδωσαν τελικά μια μεγαλειώδη νίκη με ποσοστό που ξεπερνούσε το 80%. Εκείνη η επιβλητική εμφάνιση του Ζαν Μαρί Λεπέν όμως έδινε το έναυσμα για την επιστροφή της Ευρώπης στον Μεσαίωνα.

Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα, η κόρη Λεπέν, η Μαρίν μοιάζει έτοιμη ακόμη και να κυβερνήσει, με τα δημοσκοπικά ποσοστά της να τη φέρνουν συχνά πυκνά στην πρώτη θέση, πολύ πάνω από τους Σοσιαλιστές, ακόμη όμως κι από τους Ρεπουμπλικάνους του πρώην προέδρου Νικολά Σαρκοζί. Ενός ανθρώπου που ούτως ή άλλως δεν φημίζεται για τις κοινωνικά φιλελεύθερες πεποιθήσεις του.

Την ίδια στιγμή το κύμα ανόδου των πάσης φύσεως ακροδεξιών -από νεοναζί μέχρι συντηρητικών ευρωσκεπτικιστών τύπου Νάιτζελ Φάρατζ- σε όλη την Ευρώπη μοιάζει να μετατρέπεται σε τσουνάμι, ενώ ήδη σε χώρες της βόρειας και της ανατολικής Ευρώπης νεοναζιστικά μορφώματα συγκυβερνούν, έχοντας τον ρόλο εκείνης της σοβαρής Χρυσής Αυγής, όπως έλεγε κάποτε ο Μπάμπης Παπαδημητρίου.

Στη Νορβηγία για παράδειγμα το ξενοφοβικό «Κόμμα της Προόδου» μέλος του οποίου υπήρξε κατά το παρελθόν και ο μακελάρης Άντερς Μπρέιβικ συμμετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό από το 2013. Λίγο παραδίπλα, οι Αληθινοί Φινλανδοί -ακροδεξιοί και ευρωσκεπτιστικές- επίσης συγκυβερνούν με τη συντηρητική κεντροδεξιά κυβέρνηση τη χώρας, ενώ στη Σουηδία οι «Σουηδοί Δημοκράτες» (sic.) βρίσκονται βάσει των δημοσκοπήσεων στην τρίτη θέση με ποσοστό που αγγίζει και συχνά ξεπερνά το 18%. Στη Δανία τέλος, το Λαϊκό Κόμμα ο πρόεδρος του οποίου ευθαρσώς δηλώνει πως κανένας μετανάστης δεν είναι ευπρόσδεκτος, είναι η δεύτερη πολιτική δύναμη.

Λίγο νοτιότερα, στις λεγόμενες Κάτω Χώρες, οι ξενοφοβικές παρατάξεις επίσης εμφανίζουν μεγάλη αποδοχή. Στην Ολλανδία μάλιστα το περιβόητο «Κόμμα για την Ελευθερία» αναδεικνύεται πρώτη δύναμη, ενώ στο Βέλγιο το κόμμα με την ονομασία «Φλαμανδικό Συμφέρον» το οποίο υπερασπίζεται τη διάσπαση της χώρας και την εκδίωξη των μεταναστών, έχει ήδη τρεις έδρες στο κοινοβούλιο.

Στην Αυστρία το ακροδεξιό «Κόμμα της Ελευθερίας» εμφανίζει δημοσκοπικά ποσοστά μεταξύ του 33% και 34% γεγονός που το καθιστά την ισχυρότερη πολιτική δύναμη. Και στη Γερμανία όμως το μόρφωμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» κατάφερε να συγκεντρώσει ποσοστά από 10% έως 23% στις τοπικές εκλογές, δείχνοντας μια επικίνδυνη δυναμική.

Στην Ουγγαρία που την εποχή αυτή σηκώνει παντιέρα κατά των προσφύγων δια του πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν ο οποίος φημίζεται για τις ξενοφοβικές απόψεις του, ένα δεύτερο ακόμη πιο ακραίο κόμμα, το γνωστό Jobbik οι οπαδοί του οποίου δηλώνουν ανοικτά νεοναζί αναδεικνύεται πλέον ως η τρίτη μεγαλύτερη πολιτική δύναμη, ενώ στην Πολωνία το ακροδεξιό κόμμα «Νόμος και Δικαιοσύνη» θριάμβευσε στις πρόσφατες εκλογές παίρνοντας ποσοστό 37,6%.

Τέλος από το κύμα της ξενοφοβίας δεν ξεφεύγει ούτε η γειτονική Ιταλία εκεί όπου η «Λέγκα του Βορρά» διαθέτει ήδη 16 βουλευτές και είναι το τρίτο ισχυρότερο κόμμα στη χώρα. Δυστυχώς από τη μαύρη λίστα δεν λείπει ούτε η Ελλάδα, αφού η Χρυσή Αυγή με ποσοστό που αγγίζει το 7% είναι το τρίτο κόμμα.