ΔΝΤ: “Η Ελλάδα έπεσε στα σκατά” (1ο)
Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko
H εγχώρια πλουτοκρατία και το εγχώριο πολιτικό σύστημα για να αποσείσουν τις εγκληματικές ευθύνες τους για τα δεινά του ελληνικού λαού θεωρούν «περίτεχνη» τακτική να ρίχνουν την ευθύνη στους «έξω». Λες και οι «έξω» δεν είναι σύμμαχοί τους. Λες και οι «έξω» δεν είναι εταίροι τους. Λες και δεν είναι οι ντόπιοι που έφεραν «μέσα» τους «έξω», που τους κρατάνε εδώ, που «διαπραγματεύονται» και συναποφασίζουν μαζί τους.
Έτσι διανύουμε και πάλι τη φάση που ως βασικός υπεύθυνος για την κλιµάκωση και τη γενίκευση της αντιλαϊκής επίθεσης αναγορεύεται το Διεθνές Νοµισµατικό Ταµείο, με την κυβέρνηση να παριστάνει την ηρωική Μπουμπουλίνα που του αντιστέκεται...
Πρόκειται για θαυμάσια εξέλιξη, με την έννοια ότι μετά την ανακάλυψη της πυρίτιδας, μετά την ανακάλυψη της Αμερικής, τώρα έχουμε και μια νέα συγκλονιστική ανακάλυψη: Η καλή μας κυβέρνηση, η ίδια που αμέσως μετά τις εκλογές του Γενάρη 2015 χαριεντιζότανε με το ΔΝΤ, που ο κ.Τσίπρας το επισκεπτόταν το 2013 για να μας πει πόσο «λογικότερο» ήταν σε σχέση με την ΕΕ, τώρα ανακάλυψε ότι το ΔΝΤ… είναι κακό, είναι… μπαμπέσικο, είναι και… εκβιαστικό!
Κατά τα λοιπά, τόσο η κυβέρνηση όσο και η μνημονιακή αντιπολίτευση - αυτή που χαριεντιζότανε με το ΔΝΤ πριν από τον ΣΥΡΙΖΑ - συνεχίζουν να αναζητούν επικοινωνιακά ερείσματα για την προώθηση μιας πολιτικής που για το σερβίρισμά της χρειάζεται την επίκληση άλλοτε του «καλού» κι άλλοτε του «κακού μπάτσου», με το ΔΝΤ και τον Τόμσεν, από την μια μεριά, την ΕΕ και τον Σόιμπλε, από την άλλη μεριά, να εναλλάσσονται και στους δυο ρόλους.
Φυσικά ο κανιβαλικός ρόλος του ΔΝΤ είναι δεδομένος και αδιαμφισβήτητος. Τόσο δεδομένος και τόσο αδιαμφισβήτητος (όπως θα επιχειρήσουμε να υπενθυμίσουμε στο σημερινό και στα επόμενα σημειώματα της στήλης) που μόνο κάποιος εντελώς γελοίος ή κάποιος εντελώς πολιτικός απατεώνας μπορεί να καμώνεται ότι μόλις σήμερα το αντιλήφθηκε.
ΔΝΤ: Από την Τυνησία, τις Φιλιππίνες και τη Βενεζουέλα στο Καστελόριζο (2ο)
Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko
Στο χτεσινό σημείωμα της στήλης σημειώναμε ότι το ΔΝΤ και η ΕΕ αποτελούν τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος που εναλλάσσονται στο ρόλο του «καλού και κακού μπάτσου» πάνω στο σώμα του πειραματόζωου που λέγεται Ελλάδα, με απόλυτη ευθύνη του εγχώριου πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου.
Είναι ακριβώς αυτό το πολιτικό κατεστημένο που παριστάνει κάθε φορά το «έκπληκτο» για την αγριότητα του ΔΝΤ, ή για την «αγριότητα» του κ.Σόιμπλε, ώστε να μην μιλά για την δική του αγριότητα ή – και κυρίως – για να χρησιμοποιεί σαν άλλοθι της δικής του αγριότητας την αγριότητα των «έξω» με τους οποίους, όμως, συνεργάζεται, συμμαχεί, διαπραγματεύεται και κυβερνά.
Για το ποιο είναι, όμως, το ΔΝΤ βοά ο πλανήτης. Οι μόνοι που καμώνονται ότι «δεν ήξεραν» είναι αυτοί που το έφεραν και το διατηρούν στην Ελλάδα…
Ας θυμηθούμε, λοιπόν, ορισμένα από τα «ανδραγαθήματα» του ΔΝΤ. Πράγματα γνωστά, φυσικά, στους ταγούς μας, αφού δεν είναι µόνο η Ελλάδα και ο λαός της που έχουν τη χαρά της «βοήθειας» του ΔΝΤ καθώς εκτός από την ελληνική πλουτοκρατία, το ΔΝΤ σπεύδει να συνδράµει την πλουτοκρατία και τα καθεστώτα της όπου γης.
***
Στις 18 Νοεµβρίου 2008 ο τότε επικεφαλής του ΔΝΤ έλαβε µια πολύ σηµαντική διάκριση: Του απονεµήθηκε ο τίτλος του «Ανώτερου Αξιωµατικού του Τάγµατος για τη Δηµοκρατία» από τον πρόεδρο της Τυνησίας, τον διαβόητο Μπεν Αλί.
Όπως εξήγησε ο Μπεν Αλί, µέλος και ο ίδιος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, όπως και ο Ντοµινίκ Στρος-Καν, ο επικεφαλής του ΔΝΤ βραβεύτηκε «για τα πνευµατικά του χαρίσµατα και τη συµβολή του στην ενίσχυση της οικονοµικής ανάπτυξης σε παγκόσµιο επίπεδο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου