Μετά τα γεμιστά και τις πίτες ...

Η αναπληρώτρια υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων, αφού εφηύρε την οικονομία που μπορούμε να κάνουμε τρώγοντας τα πολύ φτηνά γεμιστά και τις φτηνές πίτες που γίνονται με λίγο αλεύρι, επανήλθε δριμύτερη. Έτσι, στο πλαίσιο της διαχείρισης της ακραίας φτώχειας της κυβέρνησής της, μετά και την ψήφιση του 3ου αλλά «αριστερού» μνημονίου και του προϋπολογισμού, που προβλέπουν -μεταξύ άλλων- την περικοπή των 900 εκατ. ευρώ από τις κρατικές δαπάνες για την Πρόνοια, προκειμένου να χρηματοδοτηθεί το πρόγραμμα «Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης» (ΚΕΑ), ανερυθρίαστα έθεσε θέμα κατάργησης των επιδομάτων και αντικατάστασής τους με ...«παροχές σε είδος»!

«Οι παροχές σε χρήμα θα σε καταστρέψουν», επισήμανε η  Θ. Φωτίου, αντιπροτείνοντας: «Αν σου δίνουμε όμως 70 ευρώ κάρτα η οποία είναι προπληρωμένη για τρόφιμα, που τα παίρνεις από οποιοδήποτε μαγαζί, δωρεάν ηλεκτρική ενέργεια, δηλαδή αυτό που έχει ανάγκη μια οικογένεια και σου δίνουμε, και εφόσον δεν έχεις σπίτι, 70 ευρώ επιδότηση ενοικίου, αλλά πάντα στον ιδιοκτήτη όχι σε σένα. Δηλαδή μία λογική σε είδος και όχι σε χρήμα. (...)  Είναι αδύνατον να επιβιώσεις με 200 ευρώ, ενώ αυτά που σας είπα μόλις πριν είναι 150 ευρώ. Και μπορείς να επιβιώσεις, πολύ δύσκολα, αλλά μπορείς».

Σήμερα το ΚΕΑ εφαρμόζεται πιλοτικά σε 30 δήμους της χώρας και μεταξύ άλλων προβλέπει χρηματική ενίσχυση 200 ευρώ το ανώτερο σε άτομα που διαβιούν σε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης. Για παράδειγμα, σε μια τριμελή οικογένεια με ένα ανήλικο παιδί ο δικαιούχος παίρνει μάξιμουμ 200 ευρώ, ο επιπλέον ενήλικας άλλα 100 ευρώ και το παιδί άλλα 50 ευρώ, σύνολο 350 ευρώ.

Με απλά λόγια, κατά την κυβέρνηση, τα 200 ευρώ σε χρήμα δεν αρκούν για να ζήσεις, αλλά τα 150 ευρώ σε είδος φτάνουν και ίσως να περισσεύουν και από πάνω...

Δηλαδή εκτός από μηχανισμός διαχείρισης της φτώχειας, το συγκεκριμένο πρόγραμμα αποτελεί και μοχλό κατάργησης όλων των προνοιακών επιδομάτων.

Αποδεικνύεται και με αυτήν την αφορμή ότι η όποια «κοινωνική πολιτική» ταυτίζεται με την ανακύκλωση της φτώχειας και τη διαχείριση των πιο ακραίων μορφών της, σπρώχνοντας παράλληλα τα λαϊκά στρώματα να συμβιβαστούν με τη μιζέρια και τη φτώχεια τους στο όνομα των «αντοχών της οικονομίας». 

Και αναδεικνύεται ακόμα μια φορά ότι η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ με «αριστερά φούμαρα» ήρθε να κάνει τη βρώμικη δουλειά που δεν μπορούσαν να κάνουν οι άλλοι.