Δυναμώνει η φωτιά του πολέμου

Δυναμώνει η φωτιά του πολέμου

Ολο και περισσότερο φουντώνει η φωτιά του πολέμου στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής (Ιράκ, Συρία και στην πολύπαθη Υεμένη, που ο λαός της σφαγιάζεται από τη Σαουδική Αραβία και συμμάχους της, πάνω από δυο χρόνια, χωρίς να «ιδρώνει» και πολύ το «αυτί» της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας). Από χτες και επίσημα, ανακοινώθηκε ότι ξεκινά η επιχείρηση για την επανακατάληψη της Μοσούλης, μιας απ' τις μεγαλύτερες πόλεις στο Ιράκ που ελέγχουν τα τελευταία χρόνια οι τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους», που βεβαίως όλοι αυτοί που σήμερα τους πολεμούν, είναι αυτοί που τους βοήθησαν να ανδρωθούν και έκαναν μπίζνες μαζί τους, με το λαθραίο πετρέλαιο που μοσχοπουλιόταν. Στην επιχείρηση παίρνουν μέρος ο ιρακινός στρατός, οι δυνάμεις των Κούρδων πεσμεργκά (αυτών που είχαν βοηθήσει στην αμερικανική επέμβαση το 2003), οι δυνάμεις που εκπαιδεύτηκαν από την Τουρκία (επίσης με βασική συμβολή στο δυνάμωμα των τζιχαντιστών), άλλες κουρδικές δυνάμεις που δεν έχουν την έγκριση της Τουρκίας, ειδικές δυνάμεις του στρατού των ΗΠΑ, Βρετανίας, Γαλλίας και άλλων του ...λεγόμενου «διεθνούς αντιτρομοκρατικού συνασπισμού», τόσο στο έδαφος όσο και από αέρος. Οι μάχες ήδη λέγεται ότι θα διαρκέσουν κάποιους μήνες, ενώ οι υπολογισμοί του ΟΗΕ κάνουν λόγο για περίπου 1 εκατομμύριο νέους άμαχους εκτοπισμένους από τις πολεμικές επιχειρήσεις που θα ενταθούν.

***

Είναι φανερό ότι η μάχη για τη Μοσούλη στο Ιράκ σχετίζεται άμεσα με το ευρύτερο γεωστρατηγικό παιχνίδι και τις εξελίξεις στη Συρία. Πραγματοποιείται σε μια περίοδο που «χοντραίνει» ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, με επίκεντρο το Χαλέπι (πόλη κομβική για τον ανεφοδιασμό των τζιχαντιστών), όπου το τελευταίο διάστημα ο συριακός στρατός με τη στήριξη της ρωσικής αεροπορίας έχει καταφέρει σημαντικά πλήγματα τόσο στους τζιχαντιστές του ΙΚ όσο και σε αντιπολιτευόμενες δυνάμεις στην κυβέρνηση Ασαντ, που συνεργάζονται με ισλαμιστικές οργανώσεις τύπου «Αλ Νούσρα». Τα προσχήματα που χρησιμοποιούν και στη μια και στην άλλη περίπτωση οι ιμπεριαλιστές, είναι τα γνωστά περί «προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Οι Βρετανία και Γαλλία, που «χάνουν θέσεις» στον ανταγωνισμό στη Μ. Ανατολή, ζητάνε την καταδίκη της Συρίας και της Ρωσίας για «εγκλήματα πολέμου», λες και η άλλη πλευρά, αυτοί που ξεκίνησαν την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, Τουρκία, πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου) πριν από 5 χρόνια και υποδαύλισαν την εσωτερική σύγκρουση, βομβάρδιζαν με ...ροδοπέταλα! Τα όποια, όμως, προσχήματα δεν μπορούν να κρύψουν την ουσία. Οτι η περιοχή βρίσκεται στο στόχαστρο του ανταγωνισμού μονοπωλιακών ομίλων για τον τεράστιο ενεργειακό πλούτο, για τους αγωγούς μεταφοράς της Ενέργειας προς άλλες περιοχές και αγορές, για το μοίρασμα σφαιρών γεωστρατηγικής επιρροής.

***

Είτε στα πολεμικά μέτωπα, είτε στα διπλωματικά, όπως αυτά που είχαμε το περασμένο Σαββατοκύριακο στη Λοζάνη της Ελβετίας, με Ρωσία, ΗΠΑ και κάποιες γειτονικές χώρες της Συρίας, και στο Λονδίνο, με ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, που εξέτασαν κυρώσεις κατά της Συρίας και της Ρωσίας (τελικά με ένσταση της Γερμανίας δεν καταλήχτηκαν κυρώσεις κατά της Ρωσίας), το διακύβευμα είναι ίδιο: Ποιος θα έχει το «πάνω χέρι», όταν θα ολοκληρωθούν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις, στη μοιρασιά, που μπορεί να σημάνει και διαμελισμό της Συρίας και του Ιράκ και φυσικά του πλούτου τους. Αυτό διαμορφώνεται από τώρα σε ένα διαρκές παζάρι, που πληρώνουν ήδη με το αίμα τους οι λαοί, με τη φτώχεια και τη δυστυχία, με τον ξεριζωμό και την προσφυγιά.
Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών δείχνουν ότι το ενδεχόμενο μιας πολύ πιο γενικευμένης σύγκρουσης είναι πολύ πιθανό. Και μόνο η τεράστια συσσώρευση στρατιωτικών δυνάμεων, πολεμικών αεροσκαφών και πλοίων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου δείχνει ανάγλυφα ότι μιλάμε για μια τεράστια «μπαρουταποθήκη». Σε αυτό το σκηνικό και με δεδομένο ότι και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ευθυγραμμίζεται πλήρως με τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ (χτες συνεδρίαζαν και για τη Συρία οι υπουργοί Εξωτερικών της λυκοσυμμαχίας στο Λουξεμβούργο), ο λαός μας απαιτείται να είναι σε εγρήγορση. Τόσο για να αντισταθεί σε οποιαδήποτε εμπλοκή της χώρας, αλλά κυρίως με την πάλη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, να συνειδητοποιείται η ανάγκη της συνολικής ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων.

Δ. Κ