Ανταγωνισμοί και αβεβαιότητες στην οικονομία Βρετανίας και ΕΕ λόγω Brexit

Ανταγωνισμοί και αβεβαιότητες στην οικονομία Βρετανίας και ΕΕ λόγω Brexit

Copyright 2016 The Associated

Η πρωθυπουργός της Βρετανίας Τερέζα Μέι

Πυκνώνουν το τελευταίο χρονικό διάστημα τα ρεπορτάζ με αναφορές στην υπόθεση του Brexit. Αλλωστε, θεωρείται τόσο από τη βρετανική κυβέρνηση όσο και από την Κομισιόν μια εκκρεμότητα με ακαθόριστες ακόμη τις συνέπειες τόσο για τη βρετανική οικονομία όσο και γι' αυτήν της ΕΕ, ενώ επιδρά στην εμφάνιση και νέων πεδίων ανταγωνισμών.
Για παράδειγμα, τον Νοέμβρη εμφανίστηκε ρεπορτάζ στον αστικό Τύπο που έγραφε περίπου τα εξής: Οι διαπραγματεύσεις για το Brexit θα είναι δύσκολες. Η ΕΕ σκληραίνει τη στάση της. Η Αγκελα Μέρκελ αρνήθηκε τη σύναψη προσωρινής συμφωνίας με τη Βρετανία πριν από την ενεργοποίηση του άρθρου 50 της Συνθήκης της Λισαβόνας. Η ΕΕ πιέζει την Βρετανίδα πρωθυπουργό να ανοίξει τα χαρτιά της, αν θέλει να αποφύγει μια περίοδο έντονης αναταραχής το 2019. Ο διαπραγματευτής της Κομισιόν για το Brexit Μισέλ Μπαρνιέ τάσσεται υπέρ κάποιας μεταβατικής περιόδου, κατά την οποία κλάδοι της βρετανικής οικονομίας θα προσαρμοστούν στη μετά Brexit εποχή, αλλά πρέπει πρώτα να επιτευχθεί η μόνιμη συμφωνία.
Υπέρ της μεταβατικής περιόδου έχουν ταχθεί τόσο ο υπουργός Οικονομικών, Φίλιπ Χάμοντ, όσο και ο κεντρικός τραπεζίτης της Βρετανίας, Μαρκ Κάρνεϊ. Ωστόσο, η πρωθυπουργός, Τερέζα Μέι, επιμένει να κρατάει κλειστά τα χαρτιά της, προσπαθώντας να ισορροπήσει μεταξύ όσων υποστηρίζουν την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ με κάθε κόστος (σκληρό Brexit) και όσων ανησυχούν για τις επιπτώσεις που θα υπάρξουν στη βρετανική οικονομία.

Η έξοδος επιχειρήσεων από τη Βρετανία

Το Brexit και με δεδομένη την έως τώρα εκκρεμότητα της Συμφωνίας Βρετανίας - ΕΕ δημιουργεί ανασφάλεια ιδιαίτερα στις ξένες τράπεζες και άλλους επιχειρηματικούς ομίλους, αλλά και βρετανικούς σχετικά με το οικονομικό μέλλον της Βρετανίας, τις εμπορικές σχέσεις της με την ΕΕ, ενώ αισθάνονται κινδύνους απωλειών κερδοφορίας. Δεν μένουν όμως μόνο σ' αυτό. Ηδη προετοιμάζονται να μεταφέρουν τις δραστηριότητές τους σε άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ. Και σχεδιάζουν τις κινήσεις τους με το χειρότερο σενάριο, ότι δηλαδή θα χάσουν το δικαίωμα να πωλούν ελεύθερα εμπορεύματα και υπηρεσίες σε ολόκληρη την ΕΕ.
Το «CNN Greece», 27 Δεκέμβρη 2016, αναφέρει ότι αμερικανικές εταιρείες θέλουν να ανοίξουν θυγατρικές στην Ιρλανδία, αλλά και από βρετανικές εταιρείες μπορεί να μετακομίσουν εκεί. Μεγάλο πλεονέκτημα της Ιρλανδίας στην προσέλκυση επενδύσεων είναι η χαμηλή φορολογία επιχειρήσεων, μόλις 12,5%, και το ότι είναι η μόνη χώρα στην ΕΕ όπου επίσημη γλώσσα είναι τα αγγλικά. Σύμφωνα με τον «Guardian», τουλάχιστον 100 βρετανικές τράπεζες και άλλοι χρηματοπιστωτικοί όμιλοι, έχουν κάνει αίτηση στην ιρλανδική κυβέρνηση για να μεταφέρουν εκεί τις δραστηριότητές τους.
Ο Οργανισμός Βιομηχανικής Ανάπτυξης της Ιρλανδίας ελπίζει ότι η ανάληψη της αμερικανικής προεδρίας από τον Ντ. Τραμπ δεν θα γίνει εμπόδιο για τις επενδύσεις των αμερικανικών επιχειρηματικών ομίλων στη χώρα. Υπάρχει και αυτός ο φόβος, με δεδομένες τις δηλώσεις του Τραμπ για στροφή προς μια οικονομική πολιτική προστατευτισμού και «τράβηγμα» στις ΗΠΑ αμερικανικών επιχειρηματικών ομίλων που δρουν έξω από τη χώρα.
Ταυτόχρονα, και οι ιαπωνικές επενδυτικές τράπεζες εκφράζουν το ενδεχόμενο να εγκαταλείψουν το Λονδίνο λόγω αβεβαιότητας της μελλοντικής σχέσης της Βρετανίας με την ΕΕ. Κορυφαία στελέχη τέτοιων τραπεζών όπως οι Nomura και Daiwa Capital Markets, έθεσαν το θέμα σε δύο Βρετανούς υπουργούς, στον αρμόδιο για το Σίτι, Σάιμον Κίρμπι, και στον υπουργό Εμπορίου αρμόδιο για τις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, Μαρκ Γκαρνιέ. Σύμφωνα με τους «Financial Times», λόγω της αβεβαιότητας για το μέλλον του Λονδίνου ως πύλης στην Ευρώπη, ίσως θα ήταν καλύτερα για τους πελάτες τους στην Ευρώπη να έχουν εναλλακτικό κέντρο χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών.
Στην ίδια κατεύθυνση, κινούνται και οι ιαπωνικές ασφαλιστικές εταιρείες και άλλοι ιαπωνικοί επιχειρηματικοί όμιλοι. Για παράδειγμα, ο μεγαλύτερος τραπεζικός όμιλος της Ιαπωνίας, η «Mitsubishi UFJ», έχει αναβαθμίσει το καθεστώς της μονάδας της στο Αμστερνταμ, μεταφέροντας και εργαζόμενους.
Βεβαίως, η Ιρλανδία εμφανίζεται ελκυστική για τη μεταφορά επιχειρηματικών ομίλων από τη Βρετανία, και λόγω χαμηλού φορολογικού συντελεστή για τις επιχειρήσεις και λόγω αγγλικής γλώσσας, αλλά δεν είναι το μοναδικό κράτος που το «πασχίζει».

Οι επιδιώξεις Γερμανίας - Γαλλίας

Διάφορα αστικά ΜΜΕ στα μέσα του Νοέμβρη 2016 έγραφαν περίπου τα εξής: Η Φραγκφούρτη, το χρηματοπιστωτικό κέντρο της Γερμανίας, προσπαθεί να δελεάσει χρηματοπιστωτικά ιδρύματα από τη Βρετανία και ανταγωνίζεται με τη Γαλλία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες για να προσελκύσει επιχειρήσεις από τη Βρετανία, το βασικό χρηματοπιστωτικό κέντρο της Ευρώπης.
Ο Γερμανός υφυπουργός Οικονομικών, Τόμας Στέφεν, δήλωσε πρόσφατα: «Πρέπει να πω ότι εμείς, στο υπουργείο Οικονομικών, καταγράφουμε έναν αυξανόμενο αριθμό αιτημάτων. Και είμαστε πολύ, πολύ ανοιχτοί σε τέτοιες συζητήσεις». Η Φραγκφούρτη θέλει να εξασφαλίσει την Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή (EBA), που εποπτεύει το ρυθμιστικό πλαίσιο της λειτουργίας των τραπεζών σε όλη την ΕΕ, και έχει ήδη πει ότι θα μετακινηθεί από το Λονδίνο μετά την απόφαση της Βρετανίας να αποχωρήσει από την ΕΕ, με δεδομένο ότι η Φραγκφούρτη είναι έδρα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Ενιαίου Εποπτικού Μηχανισμού (SSM).
Αλλά προς τη Γερμανία στρέφουν το βλέμμα τους και βρετανικές start-ups (επιχειρήσεις νέων τεχνολογιών). Από την επικράτηση του Brexit, πέντε start-ups εγκατέλειψαν τη Βρετανία, μεταφέροντας την έδρα τους στο Βερολίνο. Επίσης, 39 ακόμη τέτοιες επιχειρήσεις συζητούν για μεταφορά στο Βερολίνο. Η γερμανική κυβέρνηση εκτιμά ότι το Βερολίνο θα γίνει η ευρωπαϊκή πρωτεύουσα των start-ups.
Ομως και η Γαλλία δεν πάει πίσω. Ο υπουργός Οικονομικών, Μισέλ Σαπέν, έχει δηλώσει ότι η Γαλλία έχει επεξεργαστεί σχέδιο για να γίνει το Παρίσι η μελλοντική οικονομική πρωτεύουσα. Δεν στοχεύουν μόνο σε τραπεζικούς ομίλους, αλλά και σε επιχειρηματικούς ομίλους της βιομηχανίας, σε τομείς όπως το Μέταλλο, η Ενέργεια, επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών. Αλλωστε, αμέσως μετά το δημοψήφισμα της 23ης Ιούνη, η κυβέρνηση Ολάντ άλλαξε τους κανόνες φορολόγησης των ξένων επιχειρήσεων στο Παρίσι κάνοντάς τους ελκυστικούς, για να διευκολύνει τη μεταφορά επιχειρήσεων από τη Βρετανία.

Αντιδράσεις που εκδηλώνουν ανταγωνισμούς

Την ίδια ώρα, σύμφωνα με το REUTERS, («Καθημερινή», 20/12/2016), «στις βρετανικές τράπεζες έφτασε πόρισμα έγκριτων νομικών γραφείων της χώρας, σύμφωνα με το οποίο έχουν το δικαίωμα να μηνύσουν την ΕΕ αν δεν εξασφαλιστεί μεταβατική περίοδος κατά την έξοδο της Βρετανίας. Την άσκηση αυτού του δικαιώματος τη στηρίζουν σε κανόνες του διεθνούς Δικαίου και σε διεθνείς συνθήκες - όπως η Σύμβαση της Βιέννης. Βάσει αυτών, έχουν κεκτημένα δικαιώματα από τις ευρωπαϊκές συνθήκες, τα οποία δεν καταργούνται αυτομάτως από τη στιγμή που παύσουν να ισχύουν οι ανωτέρω συνθήκες. Οι τράπεζες και οι επενδυτικοί οίκοι ασκούν πιέσεις στη Βρετανία και στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ώστε να συνάψουν μεταβατική συμφωνία για να διατηρηθούν πολλές από τις ισχύουσες ρυθμίσεις έως και 5 χρόνια, για να μπορέσουν να αμβλύνουν τις όποιες επιπτώσεις από το Brexit. Πάντως, η Τράπεζα της Αγγλίας προειδοποιεί ότι θα έχει αποσταθεροποιητικό αντίκτυπο στο χρηματοπιστωτικό σύστημα μια αιφνίδια αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ».
Δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθεί η διαπραγμάτευση, αλλά απ' όλα τα παραπάνω φαίνεται ότι οι αρνητικές συνέπειες στη βρετανική οικονομία θα είναι μεγάλες. Ο χρηματοπιστωτικός τομέας είναι ο πλέον ισχυρός στη βρετανική οικονομία. Επιδράσεις φαίνεται ότι θα υπάρξουν και στην οικονομία της ΕΕ με αρνητικές συνέπειες για την πορεία ανάκαμψής της. Αυτή η πραγματικότητα θα φέρει τεράστια όξυνση των ανταγωνισμών.
Ταυτόχρονα Ιρλανδία, Γαλλία, Γερμανία ανταγωνίζονται μεταξύ τους για να καρπωθούν το μεγαλύτερο μερίδιο των απωλειών της Βρετανίας από τη μεταφορά επιχειρηματικών ομίλων. Οι ανταγωνισμοί φαίνεται να οξύνονται με την Ιρλανδία, γιατί έχει κάποια πλεονεκτήματα όπως προείπαμε. Επίσης δεν είναι τυχαία η κλιμακούμενη σύγκρουση της Ιρλανδίας με την Κομισιόν για το θέμα της «Apple» και το τεράστιο πρόστιμο των 13 δισ. ευρώ που η «Apple» καλείται από την Κομισιόν να πληρώσει στην Ιρλανδία για μη καταβληθέντες φόρους. «Το διακύβευμα για το Δουβλίνο είναι η εξαιρετικά χαμηλή εταιρική φορολογία που έχει συνεισφέρει στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων και στην ανάπτυξη της ιρλανδικής οικονομίας(...) η Κομισιόν κατηγορεί την Ιρλανδία ότι παραχώρησε στον αμερικανικό κολοσσό εξαιρετικά προνομιακό φορολογικό καθεστώς, χωρίς να το δικαιολογεί, και το Δουβλίνο, που έχει εφεσιβάλει την απόφαση, να επιρρίπτει στην Κομισιόν παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας του», («Καθημερινή», 20/12/2016). Αυτό είναι νέο επεισόδιο ανάμεσα σε άλλα, όπως τα πρόστιμα σε VW και Deutsche Bank από τις ΗΠΑ, ή τα ενδεχόμενα πρόστιμα σε «Amazon» και «Apple» από τη Γερμανία για αθέμιτο ανταγωνισμό, το ενδεχόμενο πρόστιμο από την Κομισιόν στο Facebook για τη συγχώνευσή του με την ευρωπαϊκή WhatsApp που παρέχει αντίστοιχες υπηρεσίες, κ.λπ.
Επίσης, δεν πρέπει να περνά απαρατήρητη η αναφορά της ιρλανδικής κυβέρνησης ότι ελπίζει να μη βάλει εμπόδια ο Ντ. Τραμπ για επενδύσεις αμερικανικών επιχειρηματικών ομίλων στη χώρα. Να άλλος ένας λόγος της κόντρας της Ιρλανδίας με την Κομισιόν, με αφορμή την «Apple». Ενας επιπλέον παράγοντας που επιδρά στους ανταγωνισμούς είναι η ενδεχόμενη στροφή της κυβέρνησης Τραμπ στον προστατευτισμό που θα μειώσει δραστικά τις εξαγωγές της Γερμανίας κυρίως αλλά και της ΕΕ συνολικά στις ΗΠΑ, και κεφαλαίων και εμπορευμάτων. Που θα επιδράσει αρνητικά επίσης στην ασθενική ανάκαμψη της οικονομίας Ευρωζώνης - ΕΕ.

Αλλες συνέπειες

Επομένως, εδώ αυξάνονται οι παράγοντες υπονόμευσης της ευρωενωσιακής, αλλά και της βρετανικής, ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας. Που περιπλέκεται και με τις δυσκολίες της παγκόσμιας καπιταλιστικής ανάπτυξης. Μείγμα επικίνδυνο.
Ολ' αυτά επιδρούν επίσης στη διεύρυνση των ρωγμών στην ΕΕ με την ενίσχυση φυγόκεντρων δυνάμεων, την τάση μεγαλύτερης εθνοκεντρικής δράσης (Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία κ.λπ.), τη διαπάλη Γαλλίας - Γερμανίας για την οικονομική διακυβέρνηση (εμβάθυνση ή διακυβερνητική συνεργασία) κ.λπ.
Οπως αναφέρεται στις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 20ό Συνέδριο: «Στο επίπεδο του οικονομικού ανταγωνισμού, σημαντική εξέλιξη αποτελεί η δοκιμασία διατήρησης της συνοχής της ΕΕ και το μέλλον που προδιαγράφεται για την Ευρωζώνη, ιδιαίτερα μετά την επικράτηση του Brexit στο σχετικό δημοψήφισμα στη Βρετανία. Αυτή η πραγματικότητα καθιστά ακόμα πιο σύνθετους τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και αυξάνει τη ρευστότητα των σημερινών διακρατικών συνεργασιών. Οι εξελίξεις στην ΕΕ επιδρούν άμεσα στις εξελίξεις και στις αντιθέσεις στην Ελλάδα (...) Η ελληνική οικονομία τείνει να περάσει σε αναιμική ανάκαμψη το 2017. Ωστόσο, η πραγματοποίηση αυτής της τάσης θα εξαρτηθεί και από άλλες παραμέτρους, ιδιαίτερα από τις εξελίξεις της διεθνούς οικονομίας (...) Ως παράγοντες αβεβαιότητας που μπορούν να οδηγήσουν σε πιο αρνητική έκβαση, διακρίνονται η ενδεχόμενη επιδείνωση του διεθνούς οικονομικού περιβάλλοντος και της πορείας της ΕΕ μετά το Brexit, οι πιθανές αρνητικές επιπτώσεις στον τουρισμό και στο εμπόριο από επιδείνωση του προσφυγικού προβλήματος και της κατάστασης στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και οι επιπτώσεις της κυβερνητικής πολιτικής (π.χ. αύξηση έμμεσης φορολογίας, επιβάρυνση λαϊκών στρωμάτων)».
Ανεξάρτητα από τις αβεβαιότητες και τις εξελίξεις, τις συνέπειες θα τις μεταφέρουν στις πλάτες της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Που δεν έχουν άλλο δρόμο από το να χειραφετηθούν από την αστική πολιτική και να οργανώσουν την αντικαπιταλιστική, αντιμονοπωλιακή πάλη.

Ευρασιατική Οικονομική Ενωση ένα επιπλέον ιμπεριαλιστικό μπλοκ

Ευρασιατική Οικονομική Ενωση ένα επιπλέον ιμπεριαλιστικό μπλοκ

Εκτενή αποσπάσματα από την παρέμβαση του συμπροέδρου του Σοσιαλιστικού Κινήματος Καζαχστάν Α. Κουρμάνοφ στο Διεθνές Σεμινάριο που διοργάνωσε η Ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ

Από τη συνεδρίαση της Ευρασιατικής Οικονομικής Ενωσης (Ρωσίας, Λευκορωσίας, Καζακστάν, Αρμενίας, Κιργιζία, Τατζικιστάν) στη Μόσχα το 2014

Με αφορμή τη συζήτηση που γίνεται στη χώρα μας περί εναλλακτικών διακρατικών ενώσεων, δήθεν αντίβαρο σε άλλες και υπέρ των λαών, δημοσιεύουμε σήμερα εκτενή αποσπάσματα από την πολύ διαφωτιστική τοποθέτηση του Αϊνούρ Κουρμάνοφ, συμπροέδρου του Σοσιαλιστικού Κινήματος Καζαχστάν, για τις ενώσεις στις οποίες πρωτοστατεί η καπιταλιστική Ρωσία, στο πρόσφατο Διεθνές Σεμινάριο που διοργάνωσε με επιτυχία η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, στην Αθήνα, στις 10 Δεκέμβρη, με θέμα «Ενας αιώνας από την έκδοση του έργου του Β. Ι. Λένιν "Για το σύνθημα των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης"».
Ο εκπρόσωπος του Σοσιαλιστικού Κινήματος Καζαχστάν σημείωσε:
«Η κρατική προπαγάνδα της Ρωσίας, του Καζαχστάν, της Λευκορωσίας, της Αρμενίας και της Κιργιζίας συνεχώς επαναλαμβάνει τα περί μιας νέας εποχής ολοκλήρωσης και συνεργασίας στα όρια της Τελωνειακής (ΤΕ) και της Ευρασιατικής Οικονομικής Ενωσης (ΕΑΟΕ). Ολα αυτά σερβίρονται σαν μια προοδευτική ένωση εμπορευματοπαραγωγών, που θα οδηγήσει στην εμφάνιση νέων θέσεων εργασίας, στην άνοδο της ανταγωνιστικότητας των οικονομιών, στην αύξηση των εμπορικών ανταλλαγών, σε ενιαίους δασμούς, σε ομογενοποίηση της φορολογικής, εργασιακής και κοινωνικής νομοθεσίας.
Ορισμένοι καθιερωμένοι ιδεολόγοι φιλοκυβερνητικών οργανισμών, ακόμα και ορισμένων αριστερών κομμάτων, προσπαθούν να πείσουν τις μάζες για την "αναγέννηση" της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ενωσης σε καπιταλιστική βάση, θεωρώντας την ΕΑΟΕ και την ΤΕ ενώσεις για την αποκατάσταση των παλιών δεσμών μεταξύ των Δημοκρατιών και την άνοδο της εγχώριας βιομηχανίας. Οτι είναι δήθεν μια μεταβατική, μόνο, μορφή, ένα αναγκαίο στάδιο προς μια σοβαρότερη πολιτική και οικονομική ένωση αυτών των χωρών σε ένα ενιαίο συνομοσπονδιακό ή ακόμα και ομοσπονδιακό κρατικό μόρφωμα υπό την αιγίδα της σημερινής αστικής Ρωσίας.
Οσοι παράγοντες των κομμουνιστικών και σοσιαλιστικών κομμάτων των χωρών της Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών (ΚΑΚ) παίρνουν στα σοβαρά αυτόν τον προπαγανδιστικό χυλό και τον αναπαράγουν οι ίδιοι στα προγράμματα και την πρακτική πολιτική τους, απορρίπτουν με προθυμία την ταξική προσέγγιση και τη μαρξιστική ανάλυση των διαδικασιών και γίνονται απλώς ο πέμπτος τροχός στο κρατικό κάρο των καθεστώτων. Η υποστήριξη, έμμεση ή άμεση, αυτών των ενώσεων, όπως και της πολιτικής των κυβερνήσεων και των Προέδρων, οδηγεί σε πλήρη απώλεια της πολιτικής αυτοτέλειας, στη συμπαράταξη, στην πράξη, με μια σειρά συντηρητικών ή ακόμα και δεξιών δυνάμεων των κυρίαρχων αστικών κύκλων, και στην τελεσίδικη απόσπαση από την κοινωνική τους βάση, στην ιδεολογική υπόσκαψη του κομμουνιστικού κινήματος.

Ποιος ήταν ο στόχος δημιουργίας των ΕΑΟΕ και ΤΕ;

Οι κομμουνιστές δεν πρέπει να έχουν, πόσο μάλλον να καλλιεργούν, αυταπάτες σχετικά με αυτές τις ενώσεις. Η Τελωνειακή Ενωση και η Ευρασιατική Οικονομική Ενωση αποτελούν τυπικές μορφές εμπορο-βιομηχανικού μπλοκ των καπιταλιστών, που κατευθύνεται στην ενοποίηση της εμπορικής, κοινωνικής και εργασιακής νομοθεσίας, που συνολικά είναι προσανατολισμένες εναντίον των συμφερόντων των εργαζομένων. Η είσοδος, για παράδειγμα, του Καζαχστάν στην ΤΕ οδήγησε σε μείωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών, σε άνοδο των δασμών, σε ακρίβεια, σε μείωση της παραγωγής, σε ακόμα μεγαλύτερη εξάρτηση της εγχώριας οικονομίας.
Οι κυβερνήσεις της Ρωσίας και του Καζαχστάν ακολουθούν την ίδια πολιτική σκληρών νεοφιλελεύθερων αγοραίων μεταρρυθμίσεων, που συνοδεύεται από ιδιωτικοποιήσεις, καταστροφή του κοινωνικού συστήματος Πρόνοιας, συνεχή μείωση όλων των δαπανών του προϋπολογισμού, εμπορευματοποίηση της Παιδείας και της Υγείας. Από αυτή την ένωση κερδίζουν μόνο οι μεγάλοι παίκτες των εξορυκτικών κλάδων, οι κρατικομονοπωλιακοί γίγαντες τύπου "Γκαζπρόμ" ή "ΚαζΜουναϊΓκαζ", που, με την ευκαιρία, απέκτησε μερίδιο στην πρώτη εταιρεία. Η Ρωσία μπήκε στον ΠΟΕ, όπως και το Καζαχστάν, οι κυβερνήσεις τους λειτουργούν επίσης σύμφωνα με τις συστάσεις του ΔΝΤ και της ΔΤ.
Γι' αυτό είναι ανόητο να εξετάζεται αυτή η διαδικασία ως "αναγέννηση" της ΕΣΣΔ.
Το ίδιο το Καζαχστάν εντάχθηκε ήδη στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας, ως πάροχος πρώτων υλών και στη δεδομένη περίπτωση μπαίνει στην τροχιά των πολιτικών συμφερόντων της Ρωσίας, της Κίνας, των ΗΠΑ και των χωρών της ΕΕ. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι παρά τη συμμετοχή του στην ΕΑΟΕ και την ΤΕ, το Καζαχστάν υπέγραψε συμφωνία οικονομικής συνεργασίας με την Ευρωπαϊκή Ενωση το Δεκέμβρη του 2015, που δίνει συμπληρωματικά προνόμια στο δυτικό κεφάλαιο στην εκμετάλλευση των φυσικών πηγών και της εργατικής τάξης.

Η ενίσχυση των αντιθέσεων στη νέα Ενωση

Παρά τις διακηρύξεις για θρίαμβο των διαδικασιών ολοκλήρωσης, περί "αδελφοσύνης" και "αιώνιας φιλίας", αυτά τα μορφώματα δεν αποτελούν οικονομικές μορφές, στο εσωτερικό τους ξεσπούν περιοδικά εμπορικοί πόλεμοι, ενώ το απαντητικό εμπάργκο της Μόσχας στην εισαγωγή τροφίμων από τις χώρες της ΕΕ σπάει συνεχώς από την Αστάνα και το Μινσκ. Αυτό το διαπιστώνουν και οι ίδιοι οι Πρόεδροι των χωρών της ΕΑΟΕ.
Στο πλαίσιο των δύο συναντήσεων στην Αστάνα τον προηγούμενο χρόνο, η θυελλώδης συζήτηση αφορούσε τα κρισιακά φαινόμενα στις οικονομίες των χωρών.
Οι τάσεις, γενικά, δεν είναι ευοίωνες για τις οικονομίες πρώτων υλών, όπως της Ρωσίας και του Καζαχστάν. Φαίνεται, γι' αυτό, αλλά και λόγω των προβλημάτων με την Κιργιζία, που προς το παρόν δεν ένιωσε κανένα προνόμιο από την είσοδό της στην ένωση, ότι αποφάσισαν να κάνουν τη συζήτηση των ηγετών κλειστή για τα ΜΜΕ. Ο Λουκασένκο ανακοίνωσε μόνο ότι η Ρωσία και το Καζαχστάν αποφάσισαν να λύσουν μέχρι την Πρωτοχρονιά τα ζητήματα, που παρουσιάζονται στα σύνορα, ώστε "ο λαός της Κιργιζίας να νιώσει πού μπήκε" και να μην δυσανασχετεί για την απόφαση που πάρθηκε.
Στο φόντο της διαδικασίας δημιουργίας του διεθνούς ιμπεριαλιστικού μπλοκ των BRICS, κάτω από την επιφάνεια της προπαγάνδας κρύβονται πολλοί ύφαλοι, που αφορούν τις αντιθέσεις των αστικών ομαδοποιήσεων μέσα στα ήδη υπάρχοντα μορφώματα, όπως η ΕΑΟΕ και η ΤΕ, πράγμα που δείχνει την αστάθεια του όλου οικοδομήματος.
Ετσι, το Δεκέμβρη του 2013, στη συνάντηση κορυφής της ΤΕ στη Μόσχα, αναφερόμενος στα γεγονότα στην Ουκρανία, ο Ναζαρμπάγιεφ τορπίλισε το αρχικό σχέδιο συμφωνίας του Κρεμλίνου για τη δημιουργία της Ευρασιατικής Οικονομικής Ενωσης, που προέβλεπε τη δημιουργία υπερεθνικού κοινοβουλίου, ενιαίου νομίσματος, υπερεθνικών ρυθμιστικών οργάνων κατά τα πρότυπα κυβέρνησης, ενοποίηση της νομοθεσίας. Στην πράξη έσπασε το μοντέλο της συνομοσπονδίας, περιορίζοντας την ισχύ της συμφωνίας μόνο στα καθαρά οικονομικά ζητήματα ή τις προθέσεις διακηρύξεων.
Η προφανής αδυναμία των διαδικασιών ολοκλήρωσης στο πλαίσιο των ήδη δημιουργημένων ενώσεων μπορεί να εκτιμηθεί και από τις στρατιωτικές συμφωνίες στο πλαίσιο της Συμφωνίας Συλλογικής Ασφάλειας (ΣΣΑ), που υπογράφτηκε με πρωτοβουλία του Ναζαρμπάγιεφ το 2011 και προβλέπει τη δημιουργία συνολικά 300 ταγμάτων ταχείας επέμβασης. Είναι απόλυτα σαφές ότι στόχος τους είναι η κατάπνιξη εξεγέρσεων και επαναστάσεων στις επικράτειες των χωρών της ΚΑΚ. Γι' αυτό το συγκεκριμένο μπλοκ μπορεί να εξετάζεται με σιγουριά όχι ως αντίβαρο στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, αλλά ως "χωροφυλακίστικη διεθνής", που σχηματίζεται με αντιδραστικούς σκοπούς καθυπόταξης των λαών και των εργαζομένων των χωρών μας.

Οι ελιγμοί της Μόσχας

Μια τέτοια "χωροφυλακίστικη διεθνής" εξυπηρετούσε πλήρως την Αστάνα και το Μινσκ, και αυτά τα τεχνάσματα κατά καιρούς πετύχαιναν. Οταν όμως έγινε λόγος για περιορισμό της απεριόριστης εξουσίας, για έλεγχο στις χρηματοδοτικές ροές, για δημιουργία πραγματικών δομών του νέου ιμπεριαλιστικού μπλοκ, αποδείχτηκε ξαφνικά ότι οι αστικές τάξεις του Καζαχστάν και της Λευκορωσίας δεν θέλουν και δεν προτίθενται να υλοποιήσουν αυτό το σχέδιο.
Είναι κατανοητό ότι η ρωσική αστική τάξη τώρα προσπαθεί να πιέσει τους αφερέγγυους συμμάχους της, που έχουν τα δικά τους και διαφορετικά από της Μόσχας συμφέροντα, από την πώληση των δικών τους πρώτων υλών, να κόψουν τους δεσμούς τους με την ΕΕ και τις ΗΠΑ. Λευκορωσία και Καζαχστάν στην πράξη δεν υποστήριξαν τον Πούτιν την περίοδο της σύγκρουσης στην Ουκρανία. Επιπλέον, ο Ναζαρμπάγιεφ και ο Λουκασένκο προσπαθούν να σταματήσουν με κάθε τρόπο τη διαδικασία πολιτικής ολοκλήρωσης των χωρών της ΕΑΟΕ. Η αστική τάξη του Καζαχστάν προσπαθεί με κάθε τρόπο να ξεγλιστρήσει από την αυξανόμενη επιρροή του βόρειου γείτονα με την πώληση γης και μετοχών των εξορυκτικών επιχειρήσεων σε κινεζικούς, σαουδαραβικούς και γιαπωνέζικους ομίλους.
Πολλοί δεν το έχουν καταλάβει ακόμα, αλλά τα γεγονότα στην Ουκρανία και το φαινόμενο της Κριμαίας άλλαξαν πλήρως τον συσχετισμό δυνάμεων και το παλιό στάτους κβο, που είχε διαμορφωθεί μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, μεταξύ των νέων κρατών. Δεδομένης της σύγκρουσης των συμφερόντων της Ρωσίας και του ΝΑΤΟ, απογυμνώθηκαν και ενισχύθηκαν παλιές και νέες αντιθέσεις μεταξύ των αρχουσών τάξεων των χωρών της Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών (σ.σ. προήλθε μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ). Σε αυτήν την κατάσταση τα παλιά σύνορα μπορούν γρήγορα να χάσουν τη σημασία τους.
Τα άλλοτε σταθερά δικτατορικά καθεστώτα, ιδιαίτερα στην Κεντρική Ασία, μπορούν να μπουν σε μια περίοδο αστάθειας, κοινωνικών εκρήξεων, αυλικών πραξικοπημάτων και ευθείας παρέμβασης στα εσωτερικά τους από την πλευρά τρίτων χωρών. Η στρατιωτική σύγκρουση το 2014 και το 2016 μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας έδειξε ακόμα μια φορά τη δυνατότητα ταχείας αύξησης των πολεμικών συγκρούσεων. Με την ευκαιρία, η Αστάνα, παρά τη φιλειρηνική ρητορική της, παραμένοντας πιστή στις συμφωνίες με την Αγκυρα, σε αυτήν τη σύγκρουση υποστήριξε στην πράξη ακριβώς την πλευρά του Αζερμπαϊτζάν.
Ο Ναζαρμπάγιεφ επίσης τοποθετήθηκε με οξύτητα, το Δεκέμβρη του προηγούμενου έτους, εναντίον της εισδοχής στην Τελωνειακή Ενωση της Αρμενίας, η οποία, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, συνεχίζει να έχει εδαφικές διαφορές με γειτονικές της χώρες.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, σε μια κατάσταση όξυνσης της πάλης μεταξύ των διαφόρων αστικών ομάδων των ξεχωριστών χωρών, αδυνατίσματος και αποσταθεροποίησης των αστικών καθεστώτων, η εργατική τάξη πρέπει να διατηρεί την πολιτική της αυτοτέλεια και να βγει την κατάλληλη στιγμή στην πολιτική σκηνή ως πραγματική εναλλακτική δύναμη. Αυτό προϋποθέτει την αναγκαιότητα περαιτέρω οικοδόμησης και ενίσχυσης δομών του εργατικού κινήματος, ικανών να εφαρμόζουν ταξική πολιτική αρχών, ανεξάρτητα από την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα, την εθνικιστική παραφορά. Εδώ είναι ο ρόλος των κομμουνιστών».

Ανθρώπινα όργανα από ζώα;

Ανθρώπινα όργανα από ζώα;

Δεκάδες χιλιάδες μεταμοσχεύσεις οργάνων γίνονται κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο. Αν και η τεχνογνωσία της μεταμόσχευσης οργάνων έχει βελτιωθεί πολύ, ο αριθμός των διαθέσιμων οργάνων δεν έχει ακολουθήσει την ίδια πορεία. Κατά μέσο όρο 16 άνθρωποι στην Ευρώπη και 22 στις ΗΠΑ (δε γίνεται συζήτηση για άλλες περιοχές του πλανήτη λιγότερο αναπτυγμένες) πεθαίνουν κάθε μέρα περιμένοντας για μόσχευμα καρδιάς, συκωτιού ή άλλου οργάνου. Το χάσμα ανάμεσα στους ανθρώπους που χρειάζονται ένα όργανο και τον αριθμό των διαθέσιμων οργάνων μεγαλώνει διαρκώς.
Μια λύση που ανίχνευσαν οι επιστήμονες ήταν η καλλιέργεια οργάνων στο εργαστήριο. Χρησιμοποιώντας βλαστοκύτταρα, που μπορούν να μετεξελιχθούν σε οποιοδήποτε είδος ιστού και μια τεχνητή «σκαλωσιά» για να αναπτυχθούν παίρνοντας το κατάλληλο σχήμα, οι ερευνητές θεώρησαν ότι θα μπορούσαν να αναπτύξουν εύκολα ολόκληρα όργανα. Υπάρχει σχετική πρόοδος στον τομέα αυτόν, αλλά είναι πολύ αργή.

Εναλλακτική

Ενας, προς το παρόν μικρός, αλλά διευρυνόμενος αριθμός ερευνητών σκέφτονται ότι μπορεί να υπάρχει άλλος τρόπος: Να αφήσουν τη φύση να κάνει την πιο δύσκολη δουλειά. Η βιολογική εξέλιξη έχει ήδη δημιουργήσει μια εξαιρετική διαδικασία για τη μετατροπή μιας χούφτας πανομοιότυπων κυττάρων σε όλα τα εξειδικευμένα όργανα και ιστούς που χρειάζονται για να σχηματιστεί ένα ποντίκι ή ένας άνθρωπος. Αυτή η διαδικασία εξελίσσεται τις πρώτες βδομάδες και μήνες μετά τη γονιμοποίηση του ωαρίου και το σχηματισμό του εμβρύου, χωρίς να χρειάζεται τεχνητή «σκαλωσιά», δίνοντας τελικά καλοσχηματισμένη καρδιά, πνεύμονες, νεφρούς και άλλα όργανα. Οι ερευνητές αυτοί θεωρούν ότι μπορούν να καλλιεργήσουν ανθρώπινα όργανα μέσα σε χοίρους.

Η πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς το 1967

Η καρδιά του ίδιου του χοίρου θα ήταν μικρής χρησιμότητας για μεταμόσχευση σε άνθρωπο. Το ανοσοποιητικό μας σύστημα απορρίπτει γρήγορα τις μεταμοσχεύσεις μεταξύ διαφορετικών ειδών. Ακόμη και οι βαλβίδες από καρδιά χοίρου είναι χρήσιμα υποκατάστατα των αντίστοιχων ανθρώπινων ιστών μόνο αφού υποστούν χημική επεξεργασία, ώστε να αποτραπεί η φυσιολογική αντίδραση του ανοσοποιητικού. Η επεξεργασία αυτή αν εφαρμοστεί σε ένα πολύπλοκο ολόκληρο όργανο, θα το κάνει μη λειτουργικό.

Χίμαιρες

Για την ακρίβεια, η ιδέα των ερευνητών είναι να κατασκευάσουν μέσα στο σώμα ζώων, όπως οι χοίροι και οι αγελάδες, όργανα, που θα είναι εξολοκλήρου ή σχεδόν εξολοκλήρου φτιαγμένα από ανθρώπινα κύτταρα. Το ζώο μέσα στο οποίο θα αναπτύσσονται τα όργανα αυτά θα είναι μια χίμαιρα, δηλαδή ένα ον που συνδυάζει τμήματα από δύο διαφορετικά είδη. Η ιδέα φαίνεται παρατραβηγμένη, αλλά ερευνητές στις ΗΠΑ και την Ιαπωνία έχουν ήδη αποδείξει ότι καταρχήν είναι εφικτό να πραγματοποιηθεί. Ως πειραματόζωα χρησιμοποίησαν ποντίκια, σε έμβρυα των οποίων εισήγαγαν βλαστοκύτταρα αρουραίων. Τα βλαστοκύτταρα είχαν τροποποιηθεί, ώστε να ενεργοποιηθεί το κατάλληλο γονίδιο, που οδηγεί στη μετεξέλιξή τους σε κύτταρα ενός συγκεκριμένου ιστού ή οργάνου, π.χ. του παγκρέατος. Τα χιμαιρικά έμβρυα αναπτύχθηκαν μέσα σε παρένθετες μητέρες ποντικίνες, που γέννησαν ζώα τα οποία έμοιαζαν και συμπεριφέρονταν σαν κανονικά ποντίκια, με τη διαφορά ότι είχαν πάγκρεας αρουραίου. Το ίδιο πείραμα έγινε με ανθρώπινα βλαστοκύτταρα σε χοιρινά έμβρυα και πρόκειται να διαπιστωθεί αν το αποτέλεσμα θα είναι το αναμενόμενο, δηλαδή αν τα γουρουνάκια που θα γεννηθούν θα είναι βιώσιμα και θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί το ανθρώπινο πάγκρεας που θα διαθέτουν.
Δεν είναι γνωστό αν θα δοθεί άδεια στους ερευνητές από τις κυβερνήσεις των χωρών τους για να προχωρήσουν με αυτά τα πειράματα. Ακόμη και οι ίδιοι, όπως ο Χουάν Κάρλος Ιζπισούα Μπελμόντε, του Εργαστηρίου Γονιδιακής Εκφρασης του Ινστιτούτου Βιολογικών Μελετών του Σολτ Λέικ των ΗΠΑ, αναγνωρίζουν κάποια ενδεχόμενα προβλήματα. Τα μη τροποποιημένα βλαστοκύτταρα μπορούν να δώσουν ιστούς οποιουδήποτε τύπου, οπότε χρειάζεται να δοθεί ειδική προσοχή σε τρεις τύπους, τα νευρικά, τα σπερματοζωάρια και τα ωάρια, καθώς η ανάπτυξη τέτοιων τύπων βλαστοκυττάρων μέσα σε ζώα θα μπορούσε να οδηγήσει σε όντα που κανείς δεν θα ήθελε να δημιουργήσει...

Φριχτά ενδεχόμενα

Για παράδειγμα, αν αρκετά ανθρώπινα νευρικά κύτταρα αποικίσουν τον εγκέφαλο ενός γουρουνιού, ίσως εμφανίσει ενδείξεις νοημοσύνης ανώτερης από τη συνηθισμένη για τους χοίρους. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι μπορούν να αποφύγουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο χρησιμοποιώντας επαγόμενα πλειοδύναμα βλαστικά κύτταρα (iPSCs), δηλαδή βλαστοκύτταρα που προέρχονται από τροποποίηση ώριμων εξειδικευμένων κυττάρων, από τα οποία επιπλέον θα έχουν αφαιρέσει το τμήμα του γενετικού κώδικα που τους επιτρέπει να εξελιχθούν σε νευρικά κύτταρα. Εκτιμούν ότι έτσι, ακόμη κι αν τα κύτταρα αυτά καταφέρουν να μεταναστεύσουν στην περιοχή του εμβρύου, που σχετίζεται με την ανάπτυξη του νευρικού συστήματος, δεν θα μπορέσουν να αναπτυχθούν παραπέρα.
Ενα άλλο σενάριο που οι ερευνητές θα ήθελαν να αποφύγουν είναι η διασταύρωση χιμαιρικών ζώων. Υπάρχει μια μικρή πιθανότητα μερικά από τα ανθρώπινα κύτταρα, που θα έχουν εισαγάγει, να μεταναστεύσουν στο αναπαραγωγικό σύστημα, αντί να μείνουν στο όργανο για το οποίο προορίζονταν. Το αποτέλεσμα θα ήταν ζώα που θα παρήγαγαν σπέρμα ή ωάρια ουσιαστικά πανομοιότυπα με αυτά που παράγουν οι άνθρωποι από τους οποίους θα προέρχονταν τα βλαστοκύτταρα. Αν επιτρεπόταν η αναπαραγωγή μεταξύ αυτών των ζώων, θα μπορούσε να υπάρξει το φριχτό ενδεχόμενο ένα ανθρώπινο μωρό να κυοφορείται μέσα σε ένα γουρούνι ή μια αγελάδα. Ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί με σιγουριά αυτό το ενδεχόμενο είναι κάθε χιμαιρικό ζώο να προέρχεται από ωάριο και σπερματοζωάριο του είδους του και σε αυτό το καθαρό (μη χιμαιρικό έμβρυο) να γίνεται η προσθήκη των ανθρώπινων βλαστοκυττάρων.

Καθυστέρηση

Ακόμη κι αν αποτύχει η χρήση των βλαστοκυττάρων για την ανάπτυξη ανθρώπινων οργάνων μέσα σε ζώα, οι ερευνητές θεωρούν ότι η γνώση που θα μας δώσει θα έχει θετική επίδραση στην έρευνα σε άλλους τομείς έρευνας, όπως ο αντικαρκινικός, καθώς η κατανόηση των κανονικών διαδικασιών που επιτρέπουν στα έμβρυα να αναπτύσσονται ραγδαία και μετά να επιβραδύνουν, θα είναι χρήσιμη για την κατανόηση της ανώμαλης ανάπτυξης των κυττάρων στους καρκινικούς όγκους και των τρόπων που μπορεί να περιοριστεί.
Πειράματα και ερευνητικές κατευθύνσεις, όπως αυτή της ανάπτυξης ανθρώπινων οργάνων μέσα σε χιμαιρικά ζώα, φέρνουν για άλλη μια φορά στο προσκήνιο το ζήτημα της καθυστέρησης των παραγωγικών σχέσεων (καπιταλιστικές) σε σχέση με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων (όπως η επιστήμη). Μόνο όταν οι παραγωγοί του πλούτου τον πάρουν στα χέρια τους, καταργώντας την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και τις επικίνδυνες αντιθέσεις που προκαλεί, θα μπορέσουν με σχετική ασφάλεια να διερευνήσουν πεδία, που μπορεί να οδηγήσουν σε απαλλαγή από τον πόνο, την κακουχία και τον πρόωρο θάνατο. Αντίθετα, μπορεί να οδηγήσουν σε αποτρόπαια αποτελέσματα, αν διερευνηθούν υπό την πίεση του κυνηγιού του κέρδους, που είναι το κίνητρο της καπιταλιστικής παραγωγής.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Scientific American»

Τα νέα σχέδια για κέρδη και οι επικίνδυνες συνέπειες

Τα νέα σχέδια για κέρδη και οι επικίνδυνες συνέπειες

Αύξηση ομάδων - περισσότεροι αγώνες - τεράστια έσοδα είναι το τρίπτυχο όπου στοχεύουν τα νέα σχέδια της FIFA για τα Μουντιάλ

Μετά από σχεδόν μια διετία εμπλοκής παραγόντων της σε σκάνδαλα διαφθοράς και παράνομου χρηματισμού στις υποθέσεις ανάληψης της διοργάνωσης από Ρωσία και Κατάρ, έντονης κριτικής για αδιαφορία στο πρόβλημα με τους εργάτες στο Κατάρ και προβληματισμού για την απαξίωση του πιο δημοφιλούς «προϊόντος» της, η FIFA (Διεθνής Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία) έψαχνε την αλλαγή σελίδας. Υποχρεωμένη από τους νόμους της αγοράς στους οποίους υπάγεται και το σημερινό εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο και κυρίως από τα μεγάλα συμβόλαια συνεργασίας των πολυεθνικών, προχώρησε μέσω ψηφοφορίας σε αλλαγές στην ηγεσία της, με τον Τζιάνι Ινφαντίνο, πρώην γενικό γραμματέα της ΟΥΕΦΑ, να αντικαθιστά τον Γιόζεφ Μπλάτερ. Αφού καθάρισε αρχικά με τις όποιες παρουσίες του παλιού «στάτους κβο» και βγήκε αλώβητος από τη φημολογία - και μάλιστα στις μόλις 100 μέρες της προεδρίας του - για εμπλοκή στο σκάνδαλο «Panama papers», ο Ινφαντίνο αποφάσισε να βάλει μπροστά τα σχέδια για αναβάθμιση του «προϊόντος» που ενόψει Ρωσίας και Κατάρ είχε «αμαυρωθεί» αρκετά. Ως πρώτη νίκη του λογίζεται η επίσημη επικράτηση της FIFA έναντι της UEFA και των ευρωπαϊκών συλλόγων για το χρόνο διεξαγωγής του Μουντιάλ 2022, που ορίστηκε για τις 21 Νοέμβρη - 18 Δεκέμβρη. Πριν από δύο μήνες ο ίδιος έδειξε να προχωράει τα πράγματα ακόμη παραπέρα... Για πρώτη φορά η Εκτελεστική Επιτροπή της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας ανακοίνωσε ότι ενόψει της επιλογής διοργανώτριας χώρας για το Μουντιάλ 2026 δεν θα δεχθεί υποψηφιότητες από Ευρώπη και Ασία, οδηγώντας ουσιαστικά τη συγκεκριμένη διοργάνωση προς τη Β. Αμερική. Μάλιστα, τον τελευταίο καιρό εντάθηκαν οι φήμες για συνεργασία ΗΠΑ - Μεξικού με στόχο να την αναλάβουν.

Λίφτινγκ υπό την πίεση των πολυεθνικών

Eurokinissi

Το άνοιγμα νέων δρόμων κερδοφορίας για την ίδια τη FIFA είναι ο στόχος του προέδρου της

Εκεί που όμως τα ...νερά ταράχτηκαν για τα καλά ήταν η αποκάλυψη των σχεδίων για αύξηση στον αριθμό των συμμετεχουσών ομάδων στα τελικά του Μουντιάλ από 32 σε 40 ή ακόμα και 48. Μάλιστα, σύμφωνα με αυτά που έχουν ακουστεί μέχρι τώρα, θα αλλάξει και η μορφή διεξαγωγής της διοργάνωσης είτε με 10 ομίλους των 4 ομάδων (στην περίπτωση των 40 συμμετοχών) είτε με 16 ομίλους των 3 ομάδων (στην περίπτωση των 48 συμμετοχών). Φυσικά, είτε στο ένα είτε στο άλλο σενάριο αποδεικνύεται ο προφανής στόχος του εγχειρήματος για περισσότερα παιχνίδια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα πανάκριβα τηλεοπτικά δικαιώματα, τις διαφημίσεις, κ.τ.λ. Σύμφωνα με διεθνή δημοσιεύματα, σε έρευνα που πραγματοποίησε η ίδια η FIFA αναφερόταν πως ένα Μουντιάλ αυτής της μορφής θα έφερνε έσοδα της τάξεως των 6,5 δισ. δολαρίων, ποσό κατά 20% μεγαλύτερο από τα 5,5 δισ. που αναμένεται να παράξει το τουρνουά που θα γίνει στη Ρωσία το 2018. Παράλληλα, η FIFA ανακοίνωσε και την πρόθεσή της για αλλαγές στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων που διεξάγεται κάθε δύο χρόνια τον Δεκέμβρη με τη συμμετοχή των 7 ομάδων που κατέκτησαν το πρωτάθλημα στην ήπειρό τους (π.χ. νικητής Τσάμπιονς Λιγκ Ευρώπης, Ασίας, Λιμπερταδόρες κ.τ.λ.). Σύμφωνα με τα νέα σχέδια, προβλέπεται συμμετοχή πλέον των 32 κορυφαίων ομάδων του κόσμου και διεξαγωγή του το πρώτο 15ήμερο του Ιούνη. Ουσιαστικά, τα σχέδια της FIFA αφορούν τη δημιουργία και ενός Μουντιάλ μεταξύ των συλλόγων μετά από αυτό των Εθνικών ομάδων, που φυσικά θα φέρει στην ίδια και τις πολυεθνικές - χορηγούς της σαφώς περισσότερα έσοδα από τη σημερινή μορφή της διοργάνωσης του Παγκόσμιου Κυπέλλου Συλλόγων.

Ανταγωνισμοί για την πρωτοκαθεδρία στην αγορά

Είναι σαφές πως εάν ευδοκιμήσουν τα σχέδια της FIFA ουσιαστικά πλέον θα φθάσει να έχει υπό τη δικαιοδοσία της δύο παγκόσμιες διοργανώσεις, μία που θα αφορά τις Εθνικές ομάδες και μια για τους συλλόγους. Κάτι που δίνει το δικαίωμα στην ίδια τη FIFA όχι μόνο να ανακτήσει το χαμένο έδαφος ηθικά και φυσικά εμπορικά μετά τα όσα συνόδευσαν τις περιπτώσεις των Μουντιάλ Ρωσίας και Κατάρ αλλά και να ισχυροποιηθεί περισσότερο απέναντι στον χρόνιο κρυφό ή φανερό πόλεμο κυρίως με την ΟΥΕΦΑ για την πρωτοκαθεδρία στην ποδοσφαιρική αγορά. Την ίδια στιγμή, τα όσα ονειρεύονται οι άνθρωποι της FIFA φαίνεται να ανοίγουν ένα νέο μέτωπο και αυτό έχει να κάνει με την πλευρά των συλλόγων. Οι πρώτες αντιδράσεις στα νέα σχέδια ήρθαν από την Ενωση Ευρωπαϊκών Συλλόγων, όπου κυρίως κουμάντο κάνουν οι ισχυρότεροι σύλλογοι και έχει έρθει αρκετές φορές σε ρήξη με την ίδια την ΟΥΕΦΑ προκειμένου να αποκομίσει κέρδη για τους συλλόγους. Τα τελευταία χρόνια και υπό την απειλή ακόμα και της εξόδου από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, οι σύλλογοι δείχνουν ότι έχουν κερδίσει τη μάχη με την ΟΥΕΦΑ (π.χ. αναβάθμιση υπέρ των ισχυρών στο Τσάμπιονς Λιγκ). Ωστόσο, στην περίπτωση της FIFA τα πράγματα δείχνουν να μην ελέγχονται από αυτούς, χώρια τις επιπτώσεις που θα υποστούν, όπως π.χ. απώλεια περισσότερων παικτών για μεγάλο διάστημα (σε ένα διευρυμένο Μουντιάλ), μικρότερο ρόλο στα κέρδη (στις νέες διοργανώσεις), κινδύνους τραυματισμών πρωτοκλασάτων παικτών του κ.τ.λ. Η Ενωση Ευρωπαϊκών Συλλόγων έστειλε επιστολή στη FIFA και τον Τζιάνι Ινφαντίνο, με την οποία πληροφορούσε την ανώτατη αρχή του ποδοσφαίρου σε παγκόσμιο επίπεδο ότι δε συμφωνεί με το σκεπτικό της αύξησης των χωρών σε 48, αρχής γενομένης από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2026. Στον αντίποδα, πρότεινε αλλαγές να γίνουν στο Μουντιάλ Συλλόγων, όπως να διεξάγεται ανά δύο χρόνια τον Ιούνη και όχι το Δεκέμβρη. Επιπλέον, επιθυμία της Ενωσης είναι, οι ομάδες που θα συμμετέχουν από όλες τις ηπείρους να είναι 16 συνολικά. Απ' ό,τι φαίνεται και ενόψει της επικύρωσης των αλλαγών το προσεχές διάστημα, οι αντιπαλότητες αναμένεται να οξυνθούν.

Κυνήγι κερδών χωρίς όρια

Ωστόσο, πέραν της όποιας κορύφωσης των ανταγωνισμών στο σημερινό κόσμο του εμπορευματοποιημένο ποδοσφαίρου, δομημένου και ενταγμένου στις αδυσώπητες τακτικές για τα κέρδη που ορίζει το καπιταλιστικό σύστημα, οι όποιοι πειραματισμοί έχουν και πολλές επικίνδυνες πλευρές. Ο ίδιος ο πρόεδρος της FIFA, Τζιάνι Ινφαντίνο, μιλώντας για τα νέα σχέδια αλλά και τις αντιδράσεις που θα προκαλέσουν, είχε σχολιάσει πως «δεν υπάρχουν όρια όταν πρόκειται για το καλό του ποδοσφαίρου». Το σίγουρο είναι πως στο σημερινό ποδόσφαιρο όρια δεν υπάρχουν, όχι όμως για το καλό του αθλήματος αλλά για τα κέρδη των πολυεθνικών.
Για παράδειγμα, σε πρόσφατο δημοσίευμα παρουσιάστηκε το ζήτημα που έχει προκύψει στη φετινή ανανεωμένη και υπερφορτωμένη σε αγώνες Ευρωλίγκα του μπάσκετ, με τους πολλούς και συχνούς (σοβαρούς σε κάποιες περιπτώσεις) τραυματισμούς παικτών. Την ίδια ώρα, όσον αφορά το ποδόσφαιρο είναι πλέον αποδεκτό από όλους το βεβαρημένο αγωνιστικό πρόγραμμα αφού οι αγώνες (είτε σε επίπεδο συλλόγων είτε εθνικών ομάδων) ουσιαστικά δεν σταματούν ποτέ καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς (επίσημες υποχρεώσεις, φιλικά, διεθνή τουρνουά προετοιμασίας κ.τ.λ.). Με ό,τι αυτό συνεπάγεται όχι μόνο στον τομέα των κερδών αλλά και στη χειραγώγηση της μάζας των φιλάθλων σε διάφορους τομείς.
Από την άλλη, είναι ξεκάθαρο πως η δημιουργία νέων κερδοφόρων διοργανώσεων για τις πολυεθνικές στο πλαίσιο του ενδοεπιχειρηματικού πολέμου για κυριαρχία στην αγορά δεν θα είναι χωρίς συνέπειες, π.χ. για τους ίδιους τους παίκτες. Η κόπωση από τις συνεχείς υποχρεώσεις, η ψυχολογική πίεση για την επιτυχία, η προσπάθεια για να παραμένουν όρθιοι, έχει αποδειχθεί ότι οδηγούν σε επικίνδυνα μονοπάτια με αρκετές φορές μοιραίες συνέπειες. Κατάρρευση παικτών την ώρα του αγώνα, χρήση αναβολικών, ακόμα και περιστατικά κατάθλιψης είναι μόνο μερικά από τα κομμάτια του παζλ που συνθέτουν τη σημερινή πραγματικότητα στο ποδόσφαιρο - προϊόν. Και αναδεικνύουν τη σαπίλα που κρύβεται πίσω από τη βιτρίνα του ίδιου του «προϊόντος» και τα παιχνίδια ανταγωνισμών.

Οι ανισότητες, τα «κουρέλια» και οι «μπαλωματούδες»...

Οι ανισότητες, τα «κουρέλια» και οι «μπαλωματούδες»...

Πιστές στις παραδόσεις, όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, οι αστικές εφημερίδες αναδημοσιεύουν τα στοιχεία για το πόσο μεγάλωσε η περιουσία των πλουσιότερων του πλανήτη, παρέα με μια σειρά από σοσιαλδημοκρατικού τύπου ηθικοπλαστικά διδάγματα και δακρύβρεχτα σχόλια για την «ψαλίδα που μεγαλώνει» ανάμεσα σε φτωχούς και πλούσιους, για την ανάγκη «δικαιότερης αναδιανομής» και άλλα τέτοια. Καμία, φυσικά, αίσθηση σε όλα αυτά.

Αλλωστε, είναι γνωστό ότι οι ανατριχιαστικές περιγραφές και τα αναλυτικά στοιχεία, όπως και οι κάθε λογής προτάσεις για «μηχανισμούς» διαχείρισης της φτώχειας, όχι μόνο δεν ριζοσπαστικοποιούν, αλλά στην πραγματικότητα εξοικειώνουν το λαό με τη μόνιμη φτώχεια στην οποία τον καταδικάζει το καπιταλιστικό σύστημα, καλλιεργώντας ταυτόχρονα ψεύτικες προσδοκίες ότι η λύση βρίσκεται στα κάθε λογής «μπαλώματα» του σάπιου συστήματος, τύπου «κοινωνικής οικονομίας» και «δομών αλληλεγγύης», επιδομάτων φτώχειας κ.ο.κ., με κυρίαρχη βεβαίως την ανάγκη ενδυνάμωσης της «κοινωνικής συνοχής», της διαχείρισης δηλαδή της λαϊκής δυσαρέσκειας και της ταξικής συνεργασίας, που όπως λένε τα κυβερνητικά στελέχη, αυτές τις μέρες είναι «απαραίτητος όρος» για την επιχείρηση καπιταλιστικής ανάκαμψης.
Κυρίως, βέβαια, εκείνο που προσπαθούν να κρύψουν είναι η καρδιά του προβλήματος, η καπιταλιστική εκμετάλλευση και οι μηχανισμοί της, αλλά και η πραγματική διέξοδος για τους εργαζόμενους, που δεν είναι άλλη από το να πάρουν την οικονομία και την εξουσία στα δικά τους χέρια και μαζί όλο τον αμύθητο αυτό πλούτο που οι ίδιοι παράγουν και που στο πλαίσιο μιας σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας, με τις νέες σχέσεις παραγωγής, μπορεί να ικανοποιήσει όλες τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Αλλά ενδιαφέρον φέτος παρουσιάζει και ένα ακόμα στοιχείο. Να πώς το περιγράφει η «Εφημερίδα των Συντακτών»: «Ειδικά το "φαινόμενο Τραμπ" - που απορρίφθηκε διά ροπάλου προεκλογικά από την αμερικανική ελίτ προς χάριν της Κλίντον - αποδείχθηκε χρυσοφόρο. Από το ράλι που ακολούθησε μετά τις εκλογές της 8ης Νοεμβρίου, οι δισεκατομμυριούχοι των ΗΠΑ πρόσθεσαν στις περιουσίες τους 77 δισ. δολάρια εν μέσω προσδοκιών για περαιτέρω απορρύθμιση της οικονομίας από τον Τραμπ, αύξηση εργασιών και κερδοφορίας του ιδιωτικού τομέα. (...) Εκείνος πάντως που, σύμφωνα με τα στοιχεία του Bloomberg, αύξησε περισσότερο τα πλούτη - τόσο μετά τη νίκη Τραμπ όσο και στο σύνολο του 2016 - ήταν ο παλαίμαχος επενδυτής Γουόρεν Μπάφετ. Ο 86χρονος "μάντης της Ομάχα" είδε τον πλούτο να αυξάνεται κατά 19% μετά τις αμερικανικές εκλογές στα 74,1 δισ. δολάρια».

Αλλη μια απόδειξη δηλαδή του πώς η αστική τάξη που έχει την πραγματική εξουσία - αυτονόητα - πάντα «βρίσκει το δρόμο της», ανεξάρτητα από την εναλλαγή των διαχειριστών στο τιμόνι των αστικών κυβερνήσεων. Εξάλλου, το βασικότερο είναι ότι ο κάθε διαχειριστής, όσο κι αν εκφράζει τα συμφέροντα μερίδων του κεφαλαίου σε κάθε φάση, αλλά και η κάθε αστική κυβέρνηση, πόσο μάλλον αυτή της πρώτης δύναμης στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, εκφράζει πρώτα και πάνω απ' όλα τα συλλογικά συμφέροντα - ως τάξης - των καπιταλιστών.
Αυτά τα αυτονόητα, που κάθε χρόνο τέτοια εποχή παρουσιάζονται και με νούμερα, επιχειρώντας βέβαια να ερμηνευτούν καταπώς αρέσει στους κάθε λογής επίδοξους διαχειριστές του συστήματος της εκμετάλλευσης, ξεσκεπάζουν ταυτόχρονα και όλους εκείνους που επιχειρούν να στρατεύσουν το λαό πίσω από τη μια ή την άλλη εκδοχή της αστικής διαχείρισης: Και εκείνους που, όπως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, μιλάνε για τα «θεαματικά αποτελέσματα» της πολιτικής Ομπάμα, που εφάρμοσε περισσότερα επεκτατικά μέτρα στο μείγμα της διαχείρισης, και εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που πριν δυο μήνες «χαιρέτιζαν» τη νίκη Τραμπ, πουλώντας «αντισυστημικότητα» με ανακοινώσεις τύπου «Σαρώνονται και δεν ξέρουν πού να κρυφτούν κατεστημένα κέντρα» (ΛΑΕ) και «σε βαριά κατάθλιψη και περισυλλογή έχουν πέσει από τα ξημερώματα οι διεθνείς τοκογλύφοι και τα εγχώρια τσιράκια τους» (ΧΑ), επιχειρώντας σταθερά να εκτρέψουν - σε διαφορετικές βέβαια κατευθύνσεις - τη λαϊκή δυσαρέσκεια...

Διαρκής και όχι εφάπαξ η επίθεση

Διαρκής και όχι εφάπαξ η επίθεση

Σε ένα άθλιο εμπόριο προσδοκιών και ελπίδας, «στημένο» πάνω στο χαμήλωμα των απαιτήσεων που η ίδια προηγουμένως καλλιέργησε, επιδίδεται η κυβέρνηση, με αφορμή την καταβολή του εφάπαξ βοηθήματος σε χαμηλοσυνταξιούχους, των οποίων το εισόδημα έχει ήδη λεηλατήσει και συνεχίζει να το πράττει, σε συνέχεια των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Ετσι, μια σειρά κυβερνητικά στελέχη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όλο το τελευταίο διάστημα, αφενός διαβεβαιώνουν το κεφάλαιο και το κουαρτέτο ότι η παροχή ήταν εφάπαξ, στο όνομα διατήρησης της πολυπόθητης για το κεφάλαιο «κοινωνικής συνοχής», αφετέρου όμως κλείνουν πονηρά το μάτι στους χαμηλοσυνταξιούχους, υποστηρίζοντας πως αν τα δημοσιονομικά δεδομένα το επιτρέψουν, το βοήθημα θα δοθεί ξανά του χρόνου...
Στόχος τους είναι να εξασθενίσουν τα αντανακλαστικά του λαού και να αποσπάσουν τη συναίνεσή του στα όσα αντιλαϊκά προϋποθέτει η επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων. Εμμέσως, δηλαδή, ισχυρίζονται δίχως τσίπα ότι ο δρόμος για την ανακούφιση του λαού είναι ο ίδιος που τον γονατίζει, για να ορθοποδήσουν τα κέρδη του κεφαλαίου, στο οποίο προσφέρονται αφειδώς προνόμια, κίνητρα, χρήμα.
Απέναντι σ' αυτήν την προσπάθεια της κυβέρνησης, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι εργαζόμενοι με μισθούς, φιλοδωρήματα και τσακισμένα δικαιώματα, έχει αξία να κρίνουν με βάση την πείρα τους και τα πραγματικά δεδομένα. Κι αυτά είναι αποστομωτικά για την κυβερνητική προπαγάνδα που υπόσχεται εφάπαξ βοηθήματα για να κρύψει τη μονιμοποίηση της λεηλασίας στο λαϊκό εισόδημα.
Μια ματιά στον κρατικό προϋπολογισμό που κλιμακώνει τη φοροληστεία και πετσοκόβει παραπέρα τις ήδη ισχνές δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα, επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές. Μια ακόμα στο περιεχόμενο των όσων διαπραγματεύεται η κυβέρνηση για να κλείσει τη δεύτερη «αξιολόγηση» και να ανοίξει προσβάσεις για το εγχώριο κεφάλαιο σε φτηνότερο και περισσότερο χρήμα, πείθει και τον πλέον καχύποπτο ότι η αντιλαϊκή επίθεση είναι διαρκείας και όχι εφάπαξ.
Επιπλέον, μπροστά είναι οι σαρωτικές ανατροπές στα όσα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα έχουν απομείνει, που έχουν ήδη νομοθετηθεί και αρχίζουν να εφαρμόζονται μέσα στο 2017 και αφορούν σε νέες μειώσεις συντάξεων, σε αυξήσεις ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, σε συνολική επιδείνωση των όρων συνταξιοδότησης.
Η πραγματικότητα για το λαό διαμορφώνεται απ' όλα αυτά, απ' τις διαβεβαιώσεις για την απαρέγκλιτη εφαρμογή του αντιλαϊκού προγράμματος που δίνει η κυβέρνηση στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης με τους εκπροσώπους των «θεσμών», απ' την ενεργοποίηση του «δημοσιονομικού κόφτη» σε περίπτωση απόκλισης από τους δημοσιονομικούς στόχους και μάλιστα στοχευμένα και κατά προτεραιότητα στις πηγές από τις οποίες προήλθαν οι «αποκλίσεις», δηλαδή τους χαμηλοσυνταξιούχους!
Διαμορφώνεται απ' την αβεβαιότητα και τους οξυμένους ανταγωνισμούς καπιταλιστικών κρατών για το ποιος θα πληρώσει τα σπασμένα της κρίσης και θα ενισχυθεί έναντι του άλλου, που είναι τόσοι και τέτοιοι, ώστε ο λαός να μην ξέρει πού θα ξεσπάσουν και τι θα του ξημερώσει αύριο.
Ολα αυτά η κυβέρνηση προσπαθεί να τα κρύψει πίσω απ' τις κραυγές και τους κομπασμούς για το εφάπαξ βοήθημα, που όσο πάει γίνεται και πιο φανερό ότι δεν αποσκοπούσε παρά στο να εξαγοράσει την ανοχή του λαού στη συνεχιζόμενη αντιλαϊκή πολιτική, να θολώσει το κριτήριό του.
Να μην πέσει ο λαός στην παγίδα που του στήνουν, να μη συμβιβαστεί με τη λογική των μειωμένων απαιτήσεων και του μικρότερου κακού, που τον οδηγεί από απώλεια σε απώλεια. Να μετατρέψει τους αγώνες της χρονιάς που έρχεται σε εφαλτήριο ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, πάλης για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Το μαύρο ... άσπρο και «μπαρουταποθήκη»

Το μαύρο ... άσπρο και «μπαρουταποθήκη»

Την αλήθεια με τα πόδια πάνω και το κεφάλι κάτω έχουν βαλθεί να αναποδογυρίσουν τα αστικά επιτελεία και στη χώρα μας, καθώς εντείνονται οι συνομιλίες για το Κυπριακό και πλησιάζει η νέα κρίσιμη φάση του παζαριού, στη Γενεύη.
Σε αυτό το πλαίσιο, επισημαίνεται ξανά και ξανά πως «τόσο η Ελλάδα όσο και η Κυπριακή Δημοκρατία αναγνωρίζονται ως παράγοντες σταθερότητας και ασφάλειας στην ταραγμένη Ανατολική Μεσόγειο», όπως έγραφε και χτες η «Αυγή», συμπληρώνοντας ότι «τυχόν θετική έκβαση των συνομιλιών για το Κυπριακό θα μετατρέψουν το νησί σε γέφυρα ειρήνης της Ευρώπης με τη Μ. Ανατολή και Β. Αφρική...». Στο ίδιο πλαίσιο, επιστρατεύονται και ψευτοδιλήμματα όπως το ότι αν η λυκοσυμμαχία του ΝΑΤΟ δεν εμπλακεί άμεσα στο νέο σύστημα «διεθνών εγγυήσεων», θα πρέπει ο κυπριακός λαός να κοιμάται ήσυχος, λες και δεν είναι η χώρα του που ετοιμάζεται να διχοτομηθεί για να εξυπηρετήσει έτσι τα σχέδια αντίπαλων ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Αλλωστε, ακούγονται και άλλα σενάρια για δύναμη του ΟΗΕ ή της ΕΕ, που δεν αλλάζουν την ουσία.
Τα κρίσιμα ερωτήματα είναι άλλα: Γιατί αποτελεί «σταθερότητα» για ένα λαό όταν στην πατρίδα του «φυτεύονται» στρατιωτικές βάσεις όπως αυτή στη Σούδα της Κρήτης που ΗΠΑ, ΝΑΤΟ κ.τ.λ. παινεύουν για τα προτερήματα (εξοπλισμό, γεωγραφική θέση, ανθρώπινο δυναμικό) που έχει και άρα είναι από τις πρώτες που μπορεί να «αξιοποιηθούν» στα νέα μακελέματα που ετοιμάζονται; Μάλιστα, είναι τέτοια η θέρμη της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να πρωτοστατήσει για την προστασία της «σταθερότητας» που κόβεται - ράβεται στα μέτρα των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, που επανειλημμένα έχει προσφερθεί να «φιλοξενήσει» η χώρα μας κι άλλες βάσεις, όπως και να αναλάβει ενεργότερο ρόλο στις «αντιτρομοκρατικές» επιχειρήσεις που προχωρούν, στο φόντο και της σφοδρής κόντρας Δύσης - Ρωσίας.
Γιατί αποτελεί «ασφάλεια» για ένα λαό όταν στα ανοικτά της χώρας του στέλνουν στρατό να εξ-«ασκηθεί» όλοι όσοι πρωτοστατούν στη δολοφονία και το ξεσπίτωμα εκατοντάδων χιλιάδων λαού από Συρία, Ιράκ, Παλαιστίνη κι άλλες χώρες της «φλεγόμενης» Μέσης Ανατολής; Μόλις στις 15 Δεκέμβρη, επί σειρά ημερών, στο FIR Λευκωσίας και την ΑΟΖ της Κύπρου είχαν μαζευτεί αεροπορικές και ναυτικές δυνάμεις από Ρωσία, ΗΠΑ, Γαλλία, Βρετανία, Ισραήλ, Τουρκία. Ηταν τέτοια η «συμφόρηση» που - για πρώτη φορά στα χρονικά - εξέδωσε ΝΟΤΑΜ και το Τμήμα Πολιτικής Αεροπορίας της Κύπρου, ώστε να υπάρχει συνεχής επαφή των πολιτικών αεροπλάνων με τους Κύπριους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, δεδομένου των πολύ στενών αεροδιαδρόμων που έμεναν ελεύθεροι.
Γιατί αποτελεί «σταθερότητα» ή «ασφάλεια» για ένα λαό όταν η χώρα του βαφτίζεται «εταίρος» σε «τρίγωνα συνεργασίας», όπως τα Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ ή Ελλάδας - Κύπρου - Αιγύπτου, τα οποία ξεκινούν και φτάνουν μέχρι εκεί που υπαγορεύουν οι εκάστοτε ανάγκες των μονοπωλιακών συμφερόντων που κάθε πλευρά εκπροσωπεί; «Τρίγωνα» που στήνονται με στόχο την αρπαγή του φυσικού πλούτου των λαών και, με δεδομένο την οξύτητα και τη ρευστότητα των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, εύκολα «αναμορφώνονται», προσθέτοντας νέα ορμή στις αντιλαϊκές επιθέσεις.
Αυτό που για την αστική τάξη και τους ιμπεριαλιστές συνιστά ασφάλεια ή σταθερότητα, για τους λαούς είναι το ακριβώς αντίθετο. Κι η αλήθεια για την περιοχή μας είναι ότι σιγά - σιγά μετατρέπεται σε μια μεγάλη «μπαρουταποθήκη», με διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα να παρατάσσουν στην Ανατολική Μεσόγειο ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις, αλλά και να ιεραρχούν τη γειτονιά στη γεωπολιτική και επιχειρηματική τους αναμέτρηση με αντιπάλους τους. Το Κυπριακό, όπως επιβεβαιώνουν και οι «τρέχουσες» διεργασίες που φουντώνουν ενόψει Γενεύης, ήταν πάντα στενά δεμένο με την εξέλιξη σφοδρών αντιλαϊκών ανταγωνισμών, που αφορούν τον έλεγχο του μεγάλου φυσικού πλούτου και της Μέσης Ανατολής, αλλά και την κρίσιμη γεωγραφική θέση του νησιού, στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων. Από αυτή την πλευρά, λοιπόν, και με δεδομένο το πόσο «φουντώνει» το ενδιαφέρον διαφόρων για την ευρύτερη περιοχή, παράλληλα με σύνθετα παζάρια σε πολλά άλλα ανοικτά μέτωπα, μόνο ανησυχία μπορεί να δημιουργεί για τους λαούς.

«Ένωση Σαχλαμάρας Σπουδαιοφανών Δοκησίσοφων»: Η άλλη… «ΕΣΣΔ»

• 
  

Η 25^η Δεκέμβρη που πέρασε ήταν «επέτειος». Στις 25 Δεκέμβρη 1991 η κόκκινη σημαία έπαψε να κυματίζει στο Κρεμλίνο μετά από 74 χρόνια. Με εκείνον τον συμβολικό όσο και δραματικό τρόπο σηματοδοτήθηκε το τέλος τηςΣοβιετικής Ένωσης, του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους στον κόσμο.     
    Εκατομμύρια άνθρωποι σε κάθε σημείο της Γης, ανεξάρτητα από πολιτική και ιδεολογική τοποθέτηση, άρχισαν από πρώτη εκείνη στιγμή να αναμετρώνται με τη σκέψη των απωλειών που θα μπορούσε να επέλθει από αυτή την εξέλιξη. Η πραγματικότητα που ακολούθησε ξεπέρασε ακόμα και την πιο δυσοίωνη φαντασία. 
    Υπήρχαν όμως και οι άλλοι. Εκείνοι που στη θέση της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών έστησαν την δική τους λέσχη της… «ΕΣΣΔ»: Τη λέσχη της «Ένωσης Σαχλαμάρας Σπουδαιοφανών Δοκησίσοφων», που κάθε χρόνο τέτοια μέρα πρωτοστατεί σ’ ένα τρελό πανηγύρι «δημοκρατίας», «ελευθερίας» και «ευημερίας» πάνω στα «ερείπια του σιδηρού παραπετάσματος»…
    Τέτοιας ποιότητας ήταν και είναι οι «αναλύσεις» τους που – δικαίως – έχουν κερδίσει μια περίλαμπρη θέση στο κλαμπ του «επιστημονικού κομπογιαννιτισμού» καθώς συνιστούν χαρακτηριστικό δείγμα του υβριδίου της γελοιότητας που μπορεί να προκύψει από την σύζευξη του πρωτόγονου αντικομμουνισμού με την ιδεολογική τύφλωση.
    Οι τελάληδες του ψεύδους και της απάτης συνεχίζουν το ίδιο τροπάρι ακόμα και όταν πια η ίδια η ζωή διέψευσε με τον πιο παταγώδη τρόπο τις θεωρίες τους.
    Ακόμα και δυο δεκαετίες μετά την πτώση της ΕΣΣΔ διαβάζουμε και ακούμε απίθανα επινίκια. Έχω υπόψη μου ένα άρθρο που γράφτηκε σχετικά πρόσφατα. Φέρει την υπογραφή του καθηγητή και γνωστού θεράποντα της ορθής σκέψης, τουκ.Μαραντζίδη. Δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» (26/8/2012) και για να πάρετε μια γεύση μεταφέρω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:
«Αν κάτι εντυπωσιάζει πραγματικά τα τελευταία χρόνια είναι πως ο μετακομμουνιστικός κόσμος, οι χώρες δηλαδή που εξήλθαν ή εξέρχονται από τον κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό, σημαδεύουν όλο και περισσότερο με την παρουσία τους τις διεθνείς εξελίξεις. Περίπου το ένα τρίτο του πλανήτη, που μέχρι πρότινος βρισκόταν στο περιθώριο, τώρα καταλαμβάνει νέα θέση. Η κατάρρευση του κομμουνισμού σε συνδυασμό με την παγκοσμιοποίηση έφερε τους πληθυσμούς των χωρών αυτών στο προσκήνιο της παγκόσμιας σκηνής (…) Τελικά, από μια παράξενη ειρωνεία της ιστορίας, είναι ο καπιταλισμός που απελευθέρωσε εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους από τις αλυσίδες τους (…) Οι μετακομμουνιστικές δημοκρατίες της ανατολικής Ευρώπης κατάφεραν μέσα σε είκοσι χρόνια κάτι εντυπωσιακό και ίσως πρωτοφανές στη σύγχρονη Ιστορία: τη διπλή μετάβαση, δηλαδή, την οικοδόμηση μιας οικονομίας της αγοράς, πλαισιωμένης ταυτόχρονα από δημοκρατικούς πολιτικούς θεσμούς»…
    Αφού, λοιπόν, παρακάμψουμε το γεγονός της φτώχειας και της λεηλασίας που υπέστησαν αυτές οι χώρες με το πέρασμά τους στον παράδεισο της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, αφού κλείσουμε τα μάτια στον περικυκλωμένο από τις φλόγες του πολέμου μεταψυχροπολεμικό κόσμο της «ειρήνης», αφού προσπεράσουμε το ντελίριο δημοκρατίας που θριαμβεύει με σημαιοφόρους τους ναζί, τους φασίστες και τους ακροδεξιούς από Ουκρανία μέχρι Τσεχία κι από Ουγγαρία και Πολωνία μέχρι Βαλτικές χώρες, ας έρθουμε να δούμε τώρα, στα 25 σχεδόν χρόνια μετά, το είδος της «εντυπωσιακής μετάβασης» για την οποία πανηγυρίζουν οι «σοφοί»πέριξ των καθεστωτικών σαλονιών.
    Μια πρόχειρη κωδικοποίηση των στοιχείων είναι αρκετή για να διαπιστώσουμε πώς μετριέται η «ελευθερία» και η «δημοκρατία» της ανατροπής που συντελέστηκε το 1991, πρώτα και κύρια στην ίδια την πρώην Σοβιετική Ένωση, στη σημερινή Ρωσία.
***
    Στη Ρωσία, λοιπόν, εκεί όπου οι Πούτιν και Μεντβέντεφ έχουν διακηρύξει την «οριστική ρήξη» με το σοβιετικό παρελθόν και όπου – στο πλαίσιο του καπιταλιστικού παρόντος – το άθροισμα των περιουσιών των 400 πλουσιότερων «ολιγαρχών» Ρώσων φτάνει το μισό και πλέον του ΑΕΠ της χώρας, συμβαίνουν τα εξής:
*
    1) Μετά την πτώση της ΕΣΣΔ , ο πληθυσμός της Ρωσίας, λόγω της εκτίναξης της θνησιμότητας, έχει μειώθηκε έως και 10 εκατομμύρια. Υπολογίζεται, δε, ότι η μείωση του πληθυσμού μέχρι το 2025 θα φτάσει τα 18 εκατομμύρια και μέχρι το 2050 θα έχει ξεπεράσει τα 40 εκατομμύρια.
    Ήταν ο ίδιος ο Πούτιν που τον Μάρτη του 2012, σε άρθρο του στην «Komsomolskaya Pravda», ενόψει των προεδρικών εκλογών ομολογούσε ότι«σήμερα ζουν στη Ρωσία 143 εκατομμύρια άνθρωποι σύμφωνα με εκτιμήσεις εμπειρογνωμόνων. Αν οι παρούσες συνθήκες παραμείνουν ίδιες, το 2050 ο πληθυσμός θα είναι 107 εκατομμύρια».
    Ήδη μια δεκαετία νωρίτερα η 10η Σύνοδος της Γενικής Συνέλευσης της Ακαδημίας Ιατρικών Επιστημών της Ρωσίας, δημοσίευσε τα συμπεράσματά της σε άρθρο υπό τον τίτλο… «Αργός θάνατος». Όπως σημειωνόταν «οι διαστάσεις και η άνευ προηγουμένου αύξηση της θνησιμότητας και η χειροτέρευση της υγείας του πληθυσμού της Ρωσικής Ομοσπονδίας είναι τόσο σημαντικές που εμφανίστηκε η απειλή της εθνικής ασφάλειας της χώρας».
    Το ποσοστό θνησιμότητας στη Ρωσία είναι τόσο υψηλό ώστε να συγκρίνεται με εκείνο χωρών της Αφρικής. Τα αίτια της αυξανόμενης θνησιμότητας αποδίδονται στην κατάρρευση του συστήματος Υγείας, της Πρόνοιας, στην κακή διατροφή και στην υπαγωγή των Ρώσων σε καθεστώς στρεσογόνων καταστάσεων, όπως η ανεργία.
    Φυσικά στους παράγοντες μείωσης του πληθυσμού κεντρικό ρόλο παίζει η μετανάστευση. Πάνω από 300.000 Ρώσοι μεταναστεύουν κάθε χρόνο προς αναζήτηση εργασίας…

*

    2) Σύμφωνα με τις μελέτες που ολοκληρώθηκαν στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, η γεννητικότητα στη Ρωσία από το 1987 μειώθηκε κατά 2 φορές, η θνησιμότητα αυξήθηκε κατά 1,5 φορές, ο αριθμός των θανάτων ξεπερνούσε σταθερά τον αριθμό των γεννήσεων κατά 2,5 φορές.  
    Στη Ρωσία η μεγάλη θνησιμότητα του ικανού για εργασία πληθυσμού από αφύσικες αιτίες είναι κατά 2,5 φορές υψηλότερη απ’ ό,τι στις προηγμένες χώρες και κατά 1,5 φορές υψηλότερη απ’ ό,τι στις αναπτυσσόμενες χώρες.
    Σε μια σειρά περιοχές της Ρωσικής Ομοσπονδίας η διάρκεια ζωής των ανδρών δεν ξεπερνάει τα 55 – 56 χρόνια . Ο μέσος όρος ζωής για τον αντρικό πληθυσμό της χώρας είναι σήμερα τα 64 χρόνια. Δηλαδή το προσδόκιμο ζωής των ανδρών στη Ρωσία έχει επιστρέψει στα επίπεδα του 1961, μισό και πλέον αιώνα πίσω!
    Η έντονη διαφορά στο προσδόκιμο ζωής ανάμεσα στα δύο φύλα, με το προσδόκιμο ζωής των ανδρών να είναι χαμηλότερο από των γυναικών (76,5 χρόνια) οφείλεται, σύμφωνα με κοινωνικές έρευνες στην αύξηση του φαινομένου του αλκοολισμού μετά την πτώση της ΕΣΣΔ.

*

    3) Σύμφωνα με τους επιστήμονες γιατρούς της Ακαδημίας Ιατρικών Επιστημών της Ρωσίας «οι συνέπειες των γκορμπατσοφικο-γελτσινικο-πουτινικών μεταρρυθμίσεων οδήγησαν στο γεγονός ότι μέσα σε 10 χρόνια (1989 – 1999) όλες οι κατηγορίες ασθενειών στη Ρωσία αυξήθηκαν κατά 15,4%».

*

    4) Ακόμα ένας αριθμός «ελευθερίας» και «ευημερίας»: Μόνο από τη μαζική έξαρση του αλκοολισμού που σημειώθηκε μετά την ανατροπή, σε διάστημα μιας 20ετίας στη Ρωσία έχασαν τη ζωή τους πάνω από 3 εκατομμύρια άνθρωποι! Ας κάνουμε μια σύγκριση:
    Στα 10χρόνια πολέμου στο Αφγανιστάν σκοτώθηκαν 12.000 στρατιωτικοί. Με άλλα λόγια, από το αλκοόλ πέθαναν στη μετασοβιετική Ρωσία κατά 250 φορές περισσότερα άτομα από τις στρατιωτικές απώλειες που είχε σε 10 χρόνια η Σοβιετική Ένωση στο Αφγανιστάν.
    Επίσης:
    Μόνο τη δεκαετία 1999 – 2009, όπως καταγράφεται από την υπηρεσία του ΟΗΕ, ο αριθμός των ναρκομανών αυξήθηκε κατά 60%, στη σημερινή Ρωσία υπάρχουν πάνω από 1,5 εκατομμύριο χρήστες ηρωίνης και τα κέρδη των εμπόρων ναρκωτικών ξεπερνούν ετησίως τα 75 δισ. δολάρια, αφού η Ρωσία έχει μετατραπεί στη μεγαλύτερη αγορά ηρωίνης με το 20% του παγκόσμιου εμπορίου του συγκεκριμένου «προϊόντος» να διενεργείται στο έδαφός της…

*

    5) Τρομακτικά είναι τα στοιχεία για τη θνησιμότητα των παιδιών και μητέρων. Η θνησιμότητα των παιδιών στον πρώτο χρόνο της ζωής τους είναι έως και 2 φορές υψηλότερη απ’ ό,τι στις οικονομικά αναπτυγμένες χώρες.
    Ο παιδικός πληθυσμός, σύμφωνα με τα στοιχεία του 2009, έχει μειωθεί τουλάχιστον κατά 12%. Η μητρική θνησιμότητα στη Ρωσία είναι κατά τουλάχιστον 5 φορές υψηλότερη απ’ ό,τι στις οικονομικά αναπτυγμένες χώρες.

*

    6) Η «σπουδαία», κατά ορισμένους, μεταβατική διαδικασία από το σοσιαλισμό στην άγρια «οικονομία της αγοράς» και στους «δημοκρατικούς πολιτικούς θεσμούς», συνοδεύτηκε, κατά την πρώτη μόνο δεκαετία, από πρωτοφανή στην ιστορία αύξηση των κοινωνικών νοσημάτων, όπως είναι η φυματίωση, η σύφιλη, η ναρκομανία, οι μολυσματικές ηπατίτιδες.
    Η θνησιμότητα από φυματίωση σε σύγκριση με το 1990 αυξήθηκε κατά 2,5 φορές. Από το 1990 έως το 1997 η νοσηρότητα από σύφιλη αυξήθηκε κατά 64 φορές.
    Μια ματιά στα πλαίσια των στοιχείων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας πείθει ότι στο πλαίσιο του σοβιετικού κράτους, στα πρώτα μόλις χρόνια της νεαρής Σοβιετικής Ένωσης, εξαλείφθηκαν οι μολυσματικές ασθένειες. Αυτές που αναβίωσαν στη Ρωσία ακριβώς την επόμενη μέρα από την… «απελευθέρωσή της».

*

    7) «Έξαρση της φτώχειας στη Ρωσία» ήταν ο τίτλος με τον οποίο περιγραφόταν πριν από δυο χρόνια από τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη χώρα.
    Σύμφωνα με τη ρωσική στατιστική υπηρεσία «Ροστάτ», μόνο στο πρώτο τρίμηνο του 2011 ο αριθμός των Ρώσων, τα εισοδήματα των οποίων δεν ξεπερνούσαν το ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης, αυξήθηκε κατά 2,3 εκατομμύρια.
    Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα στην τελευταία της έκθεση, η Ρωσία κινδυνεύει με «σημαντική αύξηση» της φτώχειας. Το ποσοστό των φτωχών που αφορά όσους ζουν με λιγότερα από 5 δολάρια την ημέρα, αναμένεται να μετρηθεί φέτος αυξημένο κατά 14,2% φέτος όπως και του χρόνου. Η νέα αύξηση της φτώχειας έρχεται να προστεθεί στην αύξηση κατά 11,2% που σημειώθηκε το 2014 έναντι της προηγούμενης χρονιάς.
    Σήμερα ο αριθμός των ανθρώπων που ζούνε – επισήμως – κάτω από τα όρια της φτώχειας ανέρχεται σε τουλάχιστον 20 εκατομμύρια, που αποτελούν το 1/7 του πληθυσμού της Ρωσίας , σύμφωνα με την αρμόδια αντιπρόεδρο της ρωσικής κυβέρνησης Όλγα Γκολοντέτς.
    Πέραν της Παγκόσμιας Τράπεζας, η φτώχεια στη Ρωσία είναι πολύ πιθανό να ενταθεί τα επόμενα χρόνια, όπως υποστηρίζουν ειδικοί, σύμφωνα και με το ρωσικό πρακτορείο TASS. Σύμφωνα δε με τις δηλώσεις του διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομίας της ρωσικής Ακαδημίας Ρουσλάν Γκρίνμπεργκ «μόνο το 20% του ρωσικού πληθυσμού ζει άνετα. Για το ήμισυ σχεδόν του πληθυσμού η ζωή είναι απλώς μια μάχη επιβίωσης»…
*
   8) Πάμε τώρα στην άλλη όχθη: Σύμφωνα με την αξιολόγηση και κατάταξη των πλουσιότερων ανθρώπων της Ρωσίας, που δημοσίευσε το περιοδικό«Forbes, ο αριθμός των Ρώσων δισεκατομμυριούχων σε σχέση με το 2004 τριπλασιάστηκε και από τους 36 πήγε στους 110.
    Το 2013 η αξία των περιουσιακών στοιχείων των 200 πλουσιότερων Ρώσων επιχειρηματιών ανέρχετο σε 488,3 δισ. δολάρια, δηλαδή κατά 42 δισ. δολάρια περισσότερα σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Οι, δε, 100 πλουσιότεροι εκ των πλουσίων, το 2013 διέθεταν το 25% του συνολικού ΑΕΠ της χώρας…
*
    9) Από τα μεγαλύτερα θύματα της ανατροπής στη Σοβιετική Ενωση, και όχι μόνο, ήταν τα παιδιά. Η ίδια η διευθύντρια της ΓΙΟΥΝΙΣΕΦ, η Κάρολ Μπέλαμι, είχε αναγκαστεί να παραδεχτεί, παρουσιάζοντας την έκθεση του 2004, ότι «η οικονομική ανάπτυξη (σ.σ. μετά το 1990) στην Ανατολική Ευρώπη και την πρώην ΕΣΣΔ απέκλεισε τα παιδιά».
    Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία (και πάλι της ΓΙΟΥΝΙΣΕΦ), ένα στα τρία παιδιά έφτασαν στην «μετακομμουνιστική» Ρωσία να ζει κάτω των ορίων της φτώχειας. Στις ρωσικές πόλεις να κυκλοφορούν πάνω από 2 εκατομμύρια «παιδιά του δρόμου», ενώ πάνω από 700.000 παιδιά να βρίσκονται σε ιδρύματα, «παρατημένα» από τις οικογένειές τους. Και κάτι ακόμα:
    Κάθε χρόνο στη μετασοβιετική Ρωσία εξαφανίζονται πάνω από 30.000 παιδιά, τα οποία είτε καταλήγουν στη «βιομηχανία» λευκής σαρκός, την παιδική πορνεία, είτε θυσιάζονται στο εμπόριο οργάνων…
*
    Πράγματι όλα αυτά είναι εντυπωσιακά. Εντούτοις, ποτέ δε θα γίνουν τόσο «εντυπωσιακά» όσο «εντυπωσιακή» είναι η «επιστημοσύνη» και η «αντικειμενικότητα» εκείνων που τα βαφτίζουν μετάβαση στην… «ελευθερία». Και στην… «δημοκρατία».
Πηγή: enikos.gr

ΜΕΡΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

 ΜΕΡΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Μέρες Χριστουγέννων και όπως χρόνια ολόκληρα γίνεται, με τη συνδρομή και τη δική μας,  η πραγματικότητα σκηνοθετείται σε μια προσπάθεια να διεγείρει  θετικά  συναισθήματα, ακόμα κι αν η προσπάθεια τελευταία χρόνο με το χρόνο μοιάζει απέλπιδα. Ψεύτικα ακούγονται τα ρητορικά προσχήματα θρησκευτικότητας που θέλουν να δώσουν νόημα στα στερεότυπα μιας κατεστημένης εμπορικής γιορτής που αρχίζει και τελειώνει στο διάκοσμο και το φαγητό, ενδείξεις του δείκτη καταναλωτικής ευχέρειας. Γιατί κάθε φορά το νόημα και η σημασία των γιορτών για την ψυχαγωγία, την επικοινωνία, την ξεκούραση κλπ. εξαρτάται από τα οικονομικοκοινωνικά συμφραζόμενα που προσδίδουν μαγεία και στις τελετουργίες τους. Κι έρχεται στο νου η επισήμανση για τα Χριστούγεννα του E. J.  Hobsbawm «Η οικογενειακή εστία ήταν για τον αστό η πεμπτουσία του κόσμου του, γιατί εκεί, και μόνον εκεί, τα προβλήματα και οι αντιθέσεις της κοινωνίας του μπορούσαν να ξεχαστούν ή να καταργηθούν τεχνητά. Εκεί, και μόνον εκεί, η αστική  και ακόμα περισσότερο η μικροαστική οικογένεια μπορούσαν να διατηρήσουν την ψευδαίσθηση μιας αρμονικής, ιεραρχικά οργανωμένης, ευτυχισμένης ζωής, περιτριγυρισμένης από τα αντικείμενα που την εγγυώνταν και την εξεικόνιζαν. Μιας ονειρεμένης ζωής, με υπέρτατη έκφραση της το οικογενειακό τελετουργικό που καλλιεργήθηκε συστηματικά  γι’ αυτόν ακριβώς το σκοπό: τον εορτασμό των Χριστουγέννων. Το χριστουγεννιάτικο δείπνο (που εξυμνήθηκε  από τον Ντίκενς), το χριστουγεννιάτικο δέντρο (που επινοήθηκε στη Γερμανία, αλλά εγκλιματίστηκε γρήγορα στην Αγγλία χάρη στη βασιλική  προστασία), τα χριστουγεννιάτικα άσματα –με γνωστότερο  το γερμανικό «Αγια Νύχτα»- συμβόλιζαν ταυτόχρονα την ψυχρότητα του έξω κόσμου, τη θαλπωρή του οικογενειακού  κύκλου και την αντίθεση  ανάμεσα σ’ αυτά τα δυο» ( σελ. 347 από το  Η εποχή του κεφαλαίου, 1848-1875, Μ.Ι.Ε.Τ, 2003)

               Μέρες Χριστουγέννων στην Ενωμένη Ευρώπη των τρομοκρατικών επιθέσεων, της έκτακτης κατάστασης και στρατοκρατίας,  ένα τέταρτο του αιώνα μετά την παλινόρθωση των καπιταλιστικών σχέσεων στις χώρες των πρώην λαϊκών δημοκρατιών  και όσο περνάνε τα χρόνια όλο και πιο πολύ δυσκολευόμαστε να προβάλλουμε σ’ εκείνο το παλιό φόντο, που μας δασκάλεψαν για το κατάμαυρο χρώμα του,  τη σημερινή πραγματικότητα φοβισμένοι ότι κανένα φως δεν τη φωτίζει και θερμαίνει για να τη ξεχωρίσει από το φόντο. Η ιστορία χρησιμοποιείται  ως επιλεκτική μνήμη ενός κατασκευασμένου παρελθόντος, και όχι ως συστηματική και εκ των υστέρων κατανόηση και ερμηνεία του, για να αναγορεύσει σε οικουμενικές αξίες το κέρδος, την επιχειρηματικότητα, την παραγωγικότητα και ανταγωνισμό και να αποδείξει τη χρεοκοπία των ιδεών ανατροπής του καπιταλισμού για το  σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.   

 Μέρες Χριστουγέννων πριν 27 χρόνια και στις τηλεοράσεις μας έφταναν οι εικόνες από τη  Ρουμανία, με τα άψυχα κορμιά του ζεύγους Τσαουσέσκου, εκτελεσμένους με συνοπτικότατες διαδικασίες μετά από μια δίκη παρωδία. Όλη την προηγούμενη εβδομάδα οι ανταποκρίσεις από την Τιμισοάρα, (εξωπραγματικοί αριθμοί σκοτωμένων, τρομακτικές εικόνες πτωμάτων –ξεθαμμένα από νεκροταφείο) που στόχευαν στην μεθοδευμένη παραπλάνηση,  απέδειξαν στην πράξη  τον ρόλο των ειδησεογραφικών πρακτορείων, δημοσιογράφων, ΜΜΕ ως κύριων  μηχανισμών επιβολής  της εξουσίας αυτών που τα ελέγχουν. Κι αυτοί δεν ήταν διαφορετικοί από εκείνους οι οποίοι είχαν δανείσει τον Τσαουσέσκου, με τα καπιταλιστικά του ανοίγματα,  που για να τους ξεχρεώσει στις προαποφασισμένες ημερομηνίες γονάτισε έναν λαό, που αγανακτισμένος από την οικονομική πολιτική που εφαρμοζόταν ήταν εύκολο να χειραγωγηθεί από τους αθέατους αιτίους της εξαθλίωσής του.

            Μέρα Χριστουγέννων του 1991 ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ ανακοίνωνε από την τηλεόραση την παραίτησή του από τη θέση του προέδρου της Σοβιετικής Ένωσης «λόγω  της κατάστασης που δημιουργήθηκε από τη σύσταση της Κοινοπολιτείας Ανεξαρτήτων Κρατών». Λίγο πριν  είχε μεταβιβάσει τον έλεγχο των σοβιετικών πυρηνικών όπλων στον Μπορίς Γιέλτσιν και λίγο μετά  η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο υπεστάλη από το Κρεμλίνο, μ’ έναν λαό απόντα, εκτός από ελάχιστες χιλιάδες που ως κομπάρσοι πλαισίωναν αυτές τις θεατρικές παραστάσεις με τις οποίες η αντεπανάσταση νομιμοποιούνταν.  Σ’ όλη την περίοδο ηγεσίας του Γκορμπατσωφ βομβαρδιζόμαστε από πληροφορίες για τα ανοίγματα  της πολιτικής του που επιδοκίμαζε η αστική δημοκρατία, γιατί παρείχαν δυνατότητες για την διακίνηση ιδεών, για περισσότερη διαφάνεια και πολιτική ελευθερία και μάλιστα οι σοσιαλδημοκράτες, πάντα ισχυριζόμενοι από τη σκοπιά του σοσιαλισμού, έβαζαν βασικό ζητούμενο της σοβιετικής κοινωνίας τον εκδημοκρατισμό της, που οδήγησε στον Γιέλτσιν για να καταλήξει με την διάλυσή της  στον Πούτιν. Χαιρέτιζαν τη φιλελευθεροποίηση στην οικονομία με ιδιωτικοποιήσεις κρατικών επιχειρήσεων και τη διαφαινόμενη μετάβαση σε οικονομία της αγοράς δηλ. για τη μετατροπή της ΕΣΣΔ σε καπιταλιστική χώρα.

               Κι ακολούθησε η παλινόρθωση του καπιταλισμού  που στα χρόνια μας τροφοδοτεί την αστική  αντεπίθεση και επιζητά ακύρωση όλων των ιδεολογικών, πολιτικών και κοινωνικών καταχτήσεων της εργατικής τάξης και την εξάλειψη της ιστορικής της μνήμης, σε τέτοιο σημείο σαν να  επιχειρείται μια λοβοτομή στην ψυχή και την καρδιά του εργατικού κινήματος. Θα πρέπει να γίνει αποδεκτό ότι  η εργατική δύναμη ήταν, είναι και θα είναι ένα εμπόρευμα και  κάθε παρέκκλιση από αυτόν  τον κανόνα μας καταστρέφει, οδηγώντας σε τυραννικά καθεστώτα. Αντίθετα  αυτό που προσφέρει ο αστικός κόσμος είναι η ελευθερία  να πουλάμε το εμπόρευμα εργατική δύναμη, στην τιμή που ορίζουν οι αγοραστές μας καπιταλιστές. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.

Και γι’  αυτό  ήταν και είναι γεμάτο δυσκολίες το έργο του ΚΚΕ. Είναι το ΚΚΕ που θα πρέπει να προετοιμάσει το λαϊκό κίνημα ιδεολογικά και οργανωτικά. Ο επαναστατικός λόγος, η ανατρεπτική φωνή θα πρέπει να  εκφράζει τους πόθους και τους αγώνες όλων των κατατρεγμένων στην ελληνική επικράτεια, να μην μεταλλαχτεί σε συναίνεση όπως ένθεν κακείθεν άμεσα και έμμεσα προτρέπουν.

Οι «λομπίστες» και το πραγματικό πρόβλημα

Οι «λομπίστες» και το πραγματικό πρόβλημα

Την περασμένη βδομάδα, οι ευρωβουλευτές κλήθηκαν να τοποθετηθούν για την «τροπολογία 315», στο πλαίσιο της αναθεώρησης του Κανονισμού του Κοινοβουλίου, σύμφωνα με την οποία «οι βουλευτές θα πρέπει να δημοσιοποιούν ηλεκτρονικά όλες τις προγραμματισμένες συναντήσεις με εκπροσώπους συμφερόντων που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του Μητρώου Διαφάνειας. Tο προεδρείο παρέχει την απαιτούμενη υποδομή στην ιστοσελίδα του Κοινοβουλίου». Η τροπολογία αυτή παρουσιάστηκε, δε, με τα γνωστά περί «διαφάνειας» και «κάθαρσης».

Η τροπολογία συγκέντρωσε 319 ψήφους υπέρ, έναντι 274, αλλά όχι την απαιτούμενη απόλυτη πλειοψηφία και συνεπώς απορρίφθηκε. Πώς ψήφισαν οι Ελληνες ευρωβουλευτές; Το ΚΚΕ υπερψήφισε, αναδεικνύοντας παράλληλα με την τοποθέτηση των ευρωβουλευτών του όλο το αντιδραστικό περιεχόμενο της αναθεώρησης του κανονισμού του Ευρωκοινοβουλίου. Αποχή έκανε ο Νίκος Ανδρουλάκης (ΠΑΣΟΚ). Καταψήφισαν οι ευρωβουλευτές της ΝΔ και της αυτοπαρουσιαζόμενης «αντισυστημικής» Χρυσής Αυγής...

Για να γίνει αντιληπτό περί τίνος πρόκειται, να σημειώσουμε ότι εντός της ΕΕ και των οργάνων της δραστηριοποιούνται και τα λεγόμενα «λόμπι». Πρόκειται για δίκτυα επιθετικής παρέμβασης του κεφαλαίου στους ευρωενωσιακούς, αλλά και σε κρατικούς μηχανισμούς, για την άσκηση «πίεσης», ώστε τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων να αποτυπώνονται άμεσα και στη νομοθεσία της ΕΕ (κανονισμοί, οδηγίες, αποφάσεις κ.λπ.). Τα «λόμπι» διαθέτουν υποδομές, πολυάριθμο και παχυλά αμειβόμενο προσωπικό, που κρατάει επαφές με στελέχη των γραφείων των επιτρόπων, των υπουργικών γραφείων, τους ίδιους τους επιτρόπους και υπουργούς, με στελέχη πολιτικών ομάδων και κομμάτων, ευρωβουλευτές, τους πάντες δηλαδή που συμμετέχουν με οποιονδήποτε τρόπο και ιδιότητα στη διαμόρφωση νομοθεσίας, παρεμβαίνοντας ώστε να υπηρετούν τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, συνδιαμορφώνοντας την ευρωενωσιακή νομοθεσία.

Μάλιστα, αποτελεί συνηθισμένη πρακτική, νομοθετικά κείμενα - οδηγίες και συγκεκριμένες διατυπώσεις γραμμένες ολόκληρες από τα διάφορα «λόμπι» να υπογράφονται και να κατατίθενται αυτολεξεί σαν τροπολογίες στο Ευρωκοινοβούλιο από δεκάδες ευρωβουλευτές. Σε αυτό το έδαφος, σαν φυσικό επακόλουθο, καλλιεργούνται και οι κάθε είδους συναλλαγές και η διαπλοκή, που υποτίθεται θα περιόριζε κάπως η συγκεκριμένη τροπολογία.
Αλλωστε, όπως έχει δείξει η αντίδραση της ΕΕ και σε άλλες υποθέσεις που ξέβρασε στη δημοσιότητα ο διεθνής καπιταλιστικός ανταγωνισμός το προηγούμενο διάστημα, οι κινήσεις αυτές στην πραγματικότητα έχουν πέρα από τον προπαγανδιστικό χαρακτήρα και βαθύτερες στοχεύσεις. Για παράδειγμα, το πολυδιαφημισμένο «Μητρώο της Διαφάνειας», η πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την υποχρεωτική εγγραφή των «λόμπι» σε ένα «υποχρεωτικό Μητρώο Διαφάνειας», δήθεν για την «καταπολέμηση της διαφθοράς», όχι μόνο δεν εμπόδισε τη διαφθορά και τη διαπλοκή, αλλά αντίθετα οι «λομπίστες» των ομίλων απέκτησαν το «θεσμοθετημένο» δικαίωμα να αλωνίζουν ανενόχλητοι και «με τη βούλα του Μητρώου» στους διαδρόμους του Ευρωκοινοβουλίου και των άλλων οργάνων της ΕΕ.

Το πρόβλημα των εργαζομένων δεν είναι να ξέρουν αν, πότε, με ποιους και πόσες φορές συναντιούνται οι εκπρόσωποι των μονοπωλίων με το πολιτικό τους προσωπικό, αλλά ότι το αστικό πολιτικό σύστημα, στο σύνολό του, στην ΕΕ και στα κράτη - μέλη της, είναι ταγμένο να υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου και γι' αυτό ακριβώς τσακίζει τη ζωή και τα δικαιώματα του εργαζόμενου λαού. Το πρόβλημα είναι αυτό που αποσκοπούν να αποκρύψουν τέτοιες προτάσεις, δηλαδή τα ταξικά συμφέροντα που υπηρετούν η ΕΕ και οι κυβερνήσεις της αστικής διαχείρισης στα κράτη - μέλη της.

Δυναμώνει η φοροληστεία του λαού

Δυναμώνει η φοροληστεία του λαού

Με τις δόσεις για τα χαράτσια του ΕΝΦΙΑ στη λαϊκή στέγη και τη μικρή ακίνητη περιουσία, καθώς και με τα τέλη κυκλοφορίας οχημάτων, «κλείνει» ο κρατικός προϋπολογισμός του 2016, στη διάρκεια του οποίου η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προχώρησε σε σειρά νομοθετικών παρεμβάσεων με κατεύθυνση την περαιτέρω ενίσχυση της φοροληστείας απέναντι στο λαϊκό εισόδημα.
«Τα έργα και οι ημέρες» της σημερινής κυβέρνησης περιλαμβάνουν τη μείωση του αφορολόγητου ορίου για μισθωτούς - συνταξιούχους, την αύξηση του συντελεστή ΦΠΑ (24% από 23%) και μάλιστα σε συνδυασμό με τις μετατάξεις εμπορευμάτων μαζικής κατανάλωσης στον υψηλό συντελεστή, την εκτίναξη του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης της λαϊκής οικογένειας και μια σειρά από άλλες αντιλαϊκές παρεμβάσεις στο μέτωπο της φοροληστείας. Σε αυτό το πλαίσιο, τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού για το 2016 αναμένεται να «φουσκώσουν» τις επόμενες μέρες κατά περίπου 1,1 δισ. ευρώ από τα τέλη κυκλοφορίας οχημάτων, κατά 700 εκατ. ευρώ από την προτελευταία δόση του ΕΝΦΙΑ κ.ά.
Η απόδοση των συγκεκριμένων μέτρων για το κρατικό ταμείο φτάνει στα 3,6 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση και είναι ισόποσα μοιρασμένη (από 1,8 δισ.) σε άμεσους και έμμεσους φόρους και άλλα χαράτσια. Αποτελεί τμήμα της αντιλαϊκής επίθεσης, σε συνέχεια των μέτρων που προηγήθηκαν στο πλαίσιο και των τριών μνημονίων, αλλά και ενόψει της φουρνιάς που θα ακολουθήσει, είτε σε περίπτωση «επιτυχίας» των αντιλαϊκών στόχων είτε και σε περίπτωση «αποκλίσεων» ή άλλων «αστοχιών». Είναι καθαρό πως πρόκειται για παρεμβάσεις μόνιμου χαρακτήρα, τόσο στο έδαφος του 3ου μνημονίου, όσο και πέραν αυτού, με στόχο τη μόνιμη «παραγωγή» των αιματοβαμμένων πρωτογενών πλεονασμάτων, στο 3,5% του ΑΕΠ και μάλιστα σε μακροπρόθεσμη περίοδο.

***

Η αντιλαϊκή επίθεση έχει και συνέχεια, αρχής γενομένης από την 1η Γενάρη 2017. Μεταξύ άλλων, διογκώνονται οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης ή επιβάλλονται νέοι σε εμπορεύματα μαζικής κατανάλωσης, όπως στις βενζίνες και τα καύσιμα κίνησης, στη σταθερή τηλεφωνία, στον καφέ, στα τσιγάρα κ.α.
Την ίδια ώρα, σφίγγει ακόμη περισσότερο η «θηλιά» γύρω από τις ληξιπρόθεσμες «οφειλές» λαϊκών νοικοκυριών προς τον κρατικό φοροεισπρακτικό μηχανισμό. Σε αυτό το πλαίσιο, από την 1η Γενάρη 2017 η ρύθμιση των 100 μηνιαίων δόσεων για την αποπληρωμή θα χάνεται σε περίπτωση οποιασδήποτε καθυστέρησης εξόφλησης νέων οφειλών, εάν δεν έχει παρέλθει εξάμηνο από την προηγούμενη καθυστέρηση εξόφλησης. Ουσιαστικά, από την Πρωτοχρονιά, η διορία των 15 ημερών που ισχύει σήμερα, μηδενίζεται και πλέον τα λαϊκά νοικοκυριά - «οφειλέτες» σε περίπτωση «καθυστέρησης», ακόμη και για μία μέρα, θα χάνουν τη ρύθμιση των «100 δόσεων», ενώ το σύνολο της υπολειπόμενης οφειλής θα γίνεται ληξιπρόθεσμο και απαιτητό...
Σε αυτό το φόντο, οι κατασχέσεις μισθών και συντάξεων, οι πλειστηριασμοί και άλλα μέτρα «αναγκαστικής εκτέλεσης» θα πάρουν το επόμενο διάστημα ακόμη μαζικότερες διαστάσεις. Και βέβαια, για να βελτιώσει την «εισπραξιμότητα» το κράτος, στοχεύει στη συγκέντρωση νέων και ληξιπρόθεσμων «οφειλών» από τα λαϊκά νοικοκυριά και όχι βέβαια στην πάταξη της επίσημης φοροδιαφυγής, στην οποία επιδίδεται αδιάλειπτα το εγχώριο κεφάλαιο. Μάλιστα, με νομοθετική ρύθμιση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει προβλεφθεί η καρατόμηση του ακατάσχετου ορίου μισθών, συντάξεων και ασφαλιστικών βοηθημάτων, από τα 1.500 στα 1.000 ευρώ.

***

Το μέτωπο της φοροληστείας του λαού συνδυάζεται με τη διαρκή συμπίεση των κρατικών κονδυλίων που αφορούν στην κάλυψη ακόμη και στοιχειωδών αναγκών της λαϊκής οικογένειας, με γνώμονα την εμφάνιση των λεγόμενων «πρωτογενών πλεονασμάτων».
Ολα τα παραπάνω αποτυπώνουν την εκτεταμένη αναδιανομή εισοδημάτων σε βάρος της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, με κατεύθυνση τις προτεραιότητες και τις ανάγκες του κεφαλαίου. Την ίδια ώρα, όπως ρητά και κατηγορηματικά διαβεβαιώνεται με την επιστολή Τσακαλώτου προς τους «θεσμούς» της Ευρωζώνης, το σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων και των τριών μνημονίων θα έχουν μόνιμο χαρακτήρα και επαναλαμβανόμενη απόδοση.
Επιπλέον, πρόβλεψη του κρατικού προϋπολογισμού για ρυθμό ανάκαμψης 2,7% το 2017 συνοδεύεται από το διπλασιασμό του ύψους των αντιλαϊκών μέτρων, με την περαιτέρω απογείωση των φόρων και των άλλων χαρατσιών σε βάρος των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, ταυτόχρονα βέβαια με το νέο μπαράζ δραστικών περικοπών στα κονδύλια για την κάλυψη ζωτικών λαϊκών αναγκών, όπως για συντάξεις, Πρόνοια κ.ά.
Η φοροληστεία του λαϊκού εισοδήματος είναι έκφραση της γενικότερης αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης για λογαριασμό του κεφαλαίου. Συνοδεύει τα μέτρα μείωσης των μισθών και των συντάξεων, αλλά και τις ρυθμίσεις που συνεχίζουν να περνάνε σωρηδόν απ' τη Βουλή για διευκόλυνση της επιχειρηματικής δράσης, παράλληλα με τα χρηματοδοτικά εργαλεία που προσφέρει το κράτος στους ομίλους για τα επενδυτικά τους σχέδια. Σε τελική ανάλυση, η φοροαφαίμαξη του λαού είναι «εκ των ων ουκ άνευ» για το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, επαληθεύοντας ότι αυτή δεν ωφελεί τα λαϊκά στρώματα, αλλά αντίθετα προϋποθέτει την παραπέρα φτωχοποίησή τους.

Δεσμευμένοι στο κεφάλαιο

Δεσμευμένοι στο κεφάλαιο

Με αφορμή τις ψευτοπαροχές της κυβέρνησης σε μερίδα των συνταξιούχων και το προσωρινό πάγωμα της αύξησης του ΦΠΑ σε νησιά που πλήττονται περισσότερο από την πολιτική εγκλωβισμού μεταναστών και προσφύγων, εντείνεται αυτές τις μέρες η αντιπαράθεση ανάμεσα στην κυβέρνηση και τη ΝΔ για το ποιος είναι περισσότερο «ενδοτικός» και «υποτελής» απέναντι στους δανειστές και εταίρους.
Ο καβγάς τους είναι πέρα για πέρα αποπροσανατολιστικός και καμιά σχέση δεν έχει με την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων. Αλλωστε, οι εξαγγελίες της κυβέρνησης και η φασαρία που προκάλεσαν έχουν ήδη εκτελέσει τη βασική τους αποστολή, να έρθει δηλαδή στο προσκήνιο η συζήτηση που διεξαγόταν ήδη στο παρασκήνιο, για το επόμενο αντιλαϊκό πακέτο μέτρων. Οπως και να κατοχυρωθεί ο λεγόμενος «κόφτης» ως το βασικό εργαλείο για κάθε μελλοντική κρατική παρέμβαση στο σκέλος των εσόδων και των περικοπών, στο όνομα του να πιαστούν οι συμφωνημένοι δημοσιονομικοί στόχοι. Αυτό μεταφράζεται σε «δαμόκλειο σπάθη» μόνιμα πάνω από μισθούς, συντάξεις και λαϊκά δικαιώματα.
Η κυβέρνηση, για να αποσπάσει συναίνεση ή έστω ανοχή στο στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, από την οποία ο λαός δεν έχει τίποτα να περιμένει, λεονταρίζει απέναντι στους «θεσμούς» και ταυτόχρονα, με την επιστολή Τσακαλώτου, διαβεβαιώνει κατηγορηματικά ότι κανένα ξεστράτισμα δεν επιχειρεί από την πιστή εφαρμογή του μνημονίου.
Από την πλευρά της, η ΝΔ κατηγορεί την κυβέρνηση ότι με τις ψευτοπαροχές της δυναμιτίζει τη διαπραγμάτευση και υπόσχεται ταχύτερη εφαρμογή των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων αν γίνει κυβέρνηση.
Δεσμεύεται, επίσης, ότι θα κατευθύνει την όποια μελλοντική υπεραπόδοση από τα ματωμένα πλεονάσματα στα πεδία εκείνα που συμφωνήθηκαν με τους «θεσμούς», όπως η χρηματοδότηση του Κοινωνικού Επιδόματος Αλληλεγγύης, η πληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών από το κράτος, η φοροελάφρυνση των επιχειρήσεων, η αποπληρωμή των δανείων. Σ' αυτά, όμως, συμφώνησε με την επιστολή Τσακαλώτου και η σημερινή κυβέρνηση.
Επομένως, έστω και με «αντίρροπους» ρόλους, κυβέρνηση και ΝΔ σπρώχνουν τα πράγματα προς την ίδια κατεύθυνση: Στην ταχύτερη και πληρέστερη εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων, στην επέκτασή τους με νέα, στην ενίσχυση του κεφαλαίου, που προϋποθέτει θυσίες δίχως τέλος από το λαό, στο όνομα της ανάκαμψης της οικονομίας.
Μέσα στα όρια αυτής της κοινής στρατηγικής, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ανταλλάσσουν κατηγορίες περί «υποτέλειας» απέναντι στους δανειστές, για να θολώσουν τα νερά και να κρύψουν τα πραγματικά κίνητρα της πολιτικής τους, καθώς είναι και οι δυο δεσμευμένοι στο κεφάλαιο και στην υπηρέτηση των γενικών του συμφερόντων.
Ο λαός έχει πείρα από τα μνημόνια και τα μέτρα των συγκυβερνήσεων με κορμό τη ΝΔ, όπως γνώρισε τα δυο τελευταία χρόνια από πρώτο χέρι το τρίτο μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ, με αντιλαϊκά μέτρα - συνέχεια των προηγούμενων. Εχει, όμως, πείρα και από τους ψευτοκαβγάδες τους, άλλοτε για πλευρές της δημοσιονομικής διαχείρισης, άλλοτε για τα σκάνδαλα, άλλοτε για το ποιος είναι ικανότερος να χειραγωγεί το λαό με «καρότο και μαστίγιο».
Ωστόσο, δύσκολα θα βρει έστω και μια σοβαρή διαφωνία τους πάνω σε ζητήματα όπως η βαθύτερη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, ο προσανατολισμός στη γεωπολιτική αναβάθμιση της χώρας μέσα από τη συμμετοχή στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, από την οποία η αστική τάξη προσδοκά άμεσα και μακροπρόθεσμα οφέλη, όχι όμως και ο λαός.
Μέσα από αυτό το πρίσμα χρειάζεται να ιδωθεί και το τελευταίο επεισόδιο στη μεταξύ τους αντιπαράθεση, που πέρα απ' όλα τα άλλα, υπηρετεί τον εγκλωβισμό του λαού στη λογική της κυβερνητικής εναλλαγής, επιλέγοντας πότε τον έναν και πότε τον άλλο διαχειριστή, με κριτήρια όπως η «υποτέλεια» και η «ενδοτικότητα» στους δανειστές, που κρύβουν τον ταξικό - αντιλαϊκό χαρακτήρα της πολιτικής τους.

ΚΕΡΚΥΡΑ-Ο προϋπολογισμός του 2017

Δελτίο τύπου της Λαϊκής Συσπείρωσης Ι.Ν.

Ο προϋπολογισμός του 2017 και το ετήσιο πρόγραμμα δράσης που εισηγήθηκαν

στη συνεδρίαση του Π.Σ. Ι.Ν. τις 27/12/2016, ο Περιφερειάρχης Θ.Γαλιατσάτος και

ο αντιπεριφερειάρχης οικονομικών Δ. Στραβοράβδης δεν ανταποκρίνεται ούτε στο

ελάχιστο στην κάλυψη κάποιων λαϊκών αναγκών στη Περιφέρεια Ιονίων Νήσων.

Αποτελεί εξειδίκευση του αντιλαϊκού κρατικού προϋπολογισμού που ψήφισε η

συγκυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ. Υλοποιεί τις δεσμεύσεις των 3 μνημονίων όπως

ακριβώς κάνει και η κυβέρνηση. Έτσι ο προϋπολογισμός του 2017:

Ø Αποδέχεται την επιχορήγηση – ψίχουλο του 1,3 εκ. ευρώ από τους

κεντρικούς αυτοτελείς πόρους (Κ.Α.Π.). Κανονικά με βάση τους υπάρχοντες

νόμους η Π.Ι.Ν. θα πρέπει να επιχορηγηθεί με 10 εκ. ευρώ/χρόνο. Συνολικά

στα 5 χρόνια έχουν παρακρατηθεί 50 εκ.ευρώ.

Ø Δεν προβλέπει κανένα έργο ή δράση Αντισεισμικής και αντιπυρικής

προστασίας στην πιο σεισμογενή περιοχή της χώρας.

Ø Δεν προβλέπει κανένα ουσιαστικό έργο κοινωνικής μέριμνας όπως π.χ.

αναπαλαίωση και λειτουργία του κτιριακού συγκροτήματος του

Πρεβεντορίου στο Γαστούρι, που θα μπορούσε να φιλοξενήσει και να

εκπαιδεύσει όλα τα ΑΜΕΑ της Κέρκυρας.

Ø Περιλαμβάνει κονδύλια για έργα όπως: τείχος ΝΑΟΚ 1,320εκ.ευρώ,

προσήνεμος μύλος λιμανιού Κέρκυρας 1,759εκ. ευρώ- λιμάνι Ερείκουσας

7,327 εκ.ευρώ κ.α. που δεν πρόκειται να απορροφηθούν εντός του 2017.

Κατά συνέπεια ο προϋπολογισμός είναι και πλασματικός.

Ø Είναι ενδεικτικό ότι στο προϋπολογισμό δεν εντάσσεται κανένα κονδύλι για

την Αγροτική οδοποιία στα Ιόνια Νησιά, η οποία είναι εγκαταλελειμμένη

εδώ και πολλά χρόνια. Ενώ θα έπρεπε η Π.Ι.Ν. σε συνεργασία με τους

δήμους να προωθήσει πρόγραμμα επιδιόρθωσης και κατασκευής αγροτικών

δρόμων.

Ø Δεν προβλέπεται κανένα κονδύλι για την ανακατασκευή των σχολείων του

Ληξουρίου Κεφαλονιάς στα οποία τα παιδιά κάνουν μάθημα σε κοντέινερ

επί 3 χρόνια.

Όπως αναδείξαμε στη συνεδρίαση του Π.Σ. λεφτά υπάρχουν είτε από το κρατικό

προϋπολογισμό είτε από τα προγράμματα του ΕΣΠΑ που όμως παρακρατούνται

από την κυβέρνηση, δεν διεκδικούνται από τους δήμους και τις περιφέρειες, για να

διοχετευθούν σε επιχειρηματικούς ομίλους.

Αξίζει να υπογραμμιστεί το γεγονός ότι οι 2 Αντιπεριφερειάρχες και οι

περιφερειακοί σύμβουλοι που ανήκουν στην Λαϊκή Ενότητα συνδιαμόρφωσαν και

ψήφισαν και αυτόν τον προϋπολογισμό που υλοποιεί την αντιλαϊκή κυβερνητική

πολιτική, την οποία κατά τα άλλα καταγγέλουν….

Οι μεγάλες-ηχηρές κουβέντες για την ανάπτυξη στην οποία δήθεν θα συνεισέφεραν

οι Δήμοι και οι Περιφέρειες αν χρηματοδοτούνταν, συγκάλυπταν το γεγονός ότι

πρόκειται για ενίσχυση της καπιταλιστική ανάπτυξης στην οποία συμμετέχουν και

οι δήμοι και οι περιφέρειες σαν τμήματα του κρατικού μηχανισμού.

Μια φιλολαϊκή ανάπτυξη απαιτεί ρήξη-σύγκρουση με το καθεστώς των μονοπωλίων

και την Ε.Ε., απαιτεί τα μέσα παραγωγής να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία.

Καλούμε το λαό και την νεολαία να διεκδικήσουν την ικανοποίηση λαϊκών αναγκών

και υποδομών που θα βελτιώσουν τη ζωή των κατοίκων και των παιδιών τους μέσα

από τις γραμμές του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

28/12/2016

Γραφείο τύπου Λαϊκής Συσπείρωσης