Η Ενέργεια στο επίκεντρο
Σε
κάθε φάση της διαπραγμάτευσης ανάμεσα στην κυβέρνηση και το κουαρτέτο,
ένα από τα θέματα που επαναλαμβάνεται και επικαιροποιείται είναι τα
Ενεργειακά.
Πλέον, μετά από τόσους γύρους συζητήσεων, στο φόντο των γενικότερων εξελίξεων και των ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή για τα ζητήματα της Ενέργειας, δύσκολα μπορεί να πιστέψει κανείς ότι το παζάρι αφορά δύο μόνο «παίχτες», την κυβέρνηση και τους «θεσμούς» και ένα μόνο θέμα, αυτό της καλύτερης και ταχύτερης προσαρμογής της ΔΕΗ στην απελευθερωμένη αγορά της Ενέργειας.
Είναι φανερό ότι στο κεφάλαιο «Ενέργεια» εντάσσονται πολύ περισσότερα ζητήματα από αυτά που διαρρέουν στη δημόσια συζήτηση και αφορούν ανταγωνιστικές επιδιώξεις και σχέδια μονοπωλιακών συμφερόντων και καπιταλιστικών κέντρων, για την εκμετάλλευση κοιτασμάτων και διαφορετικών πηγών Ενέργειας, για το εμπόριο και τους δρόμους μεταφοράς των ενεργειακών αποθεμάτων.
Στους ανταγωνισμούς αυτούς εμπλέκεται ενεργά και η αστική τάξη στην Ελλάδα, που επιδιώκει να αναβαθμίσει τη θέση της στην περιοχή, καθιστώντας τη χώρα ενεργειακό κόμβο. Στόχο που μοιράζεται η κυβέρνηση με όλα τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης.
Δεν είναι τυχαίο ότι προχτές, πρώτη μέρα της επανέναρξης των διαπραγματεύσεων για τη δεύτερη «αξιολόγηση», στην Ελλάδα βρέθηκαν ταυτόχρονα η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, αρμόδια για την ενεργειακή διπλωματία, Ρόμπιν Ντάνιγκαν, και ο πρόεδρος της Κινεζικής Αναπτυξιακής Τράπεζας (China Development Bank), με βασικό αντικείμενο τα Ενεργειακά.
Σύμφωνα με δηλώσεις της, η Αμερικανίδα αξιωματούχος μετέφερε στην κυβέρνηση το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για την επιτάχυνση των σχεδίων «ενεργειακής απεξάρτησης της Ευρώπης» από τη Ρωσία, που συνδέονται με τον νότιο διάδρομο ανεφοδιασμού των ευρωπαϊκών κρατών με αζέρικο φυσικό αέριο.
Κομβικό ρόλο σ' αυτόν το σχεδιασμό κατέχουν ο αγωγός ΤΑΡ και ο ελληνοβουλγάρικος αγωγός φυσικού αερίου, η ανάπτυξη νέων υποδομών για την αποθήκευση και τη διακίνηση υγροποιημένου φυσικού αερίου, αλλά και τα ενεργειακά κοιτάσματα στην Ανατολική Μεσόγειο και συγκεκριμένα σε Ισραήλ, Κύπρο και Αίγυπτο, για τη μεταφορά των οποίων στην Ευρώπη συγκρούονται διαφορετικά επιχειρηματικά συμφέροντα, στα οποία συμμετέχουν ανταγωνιστικά Ελλάδα και Τουρκία.
Καθόλου απαρατήρητο δεν πέρασε και το γεγονός ότι η Αμερικανίδα υφυπουργός σημείωσε με έμφαση πως οι αμερικανικές εξαγωγές υγροποιημένου φυσικού αερίου (από σχιστόλιθο) θα ξεπεράσουν τα 100 δισ. κυβικά μέτρα τα επόμενα 5 - 7 χρόνια, μέγεθος που αντιστοιχεί στο 20% της παγκόσμιας αγοράς, με την αμερικανική «Cheniere» να έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον για την κατασκευή τερματικού σταθμού στην Αλεξανδρούπολη.
Αντίστοιχα, ο Κινέζος πρόεδρος του επενδυτικού κολοσσού είχε επαφές με την ελληνική κυβέρνηση για την εμβάθυνση της συνεργασίας στην εγχώρια αγορά Ενέργειας, μέσω της οποίας κινεζικά κεφάλαια αναζητούν διέξοδο στις χώρες των Βαλκανίων και της υπόλοιπης Ευρώπης, στους κλάδους της Ενέργειας.
Την ίδια στιγμή, πληροφορίες και δημοσιεύματα αναφέρονται στο γερμανικό ενδιαφέρον για το δίκτυο και τις υποδομές ηλεκτροπαραγωγής στην Ελλάδα, ενδιαφέρον ενταγμένο βεβαίως στους ενεργειακούς σχεδιασμούς της ΕΕ.
Για κερασάκι στην τούρτα, χτεσινά δημοσιεύματα και αναλύσεις στον Τύπο συνέδεαν τη σκλήρυνση της στάσης της Τουρκίας απέναντι σε Κύπρο και Ελλάδα με την ολοκλήρωση των νέων αδειοδοτήσεων που αφορούν σε κοιτάσματα φυσικού αερίου στην κυπριακή ΑΟΖ. Η Τουρκία, από την πλευρά της, μέσω του κατεχόμενου τμήματος της Κύπρου, φαίνεται να διεκδικεί ερείσματα στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων και ιδιαίτερα εκείνων που γειτνιάζουν με τη θαλάσσια περιοχή του Καστελόριζου.
Αυτονόητα, οι ανταγωνισμοί για τα Ενεργειακά αποτυπώνονται τόσο στην ένταση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, όσο και στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό.
Σε κάθε περίπτωση, επιβεβαιώνεται ότι τα ανοιχτά μέτωπα στην Ελλάδα και στην ευρύτερη περιοχή, αλληλοτροφοδοτούνται από ένα πλέγμα ανταγωνιστικών συμφερόντων και εύθραυστων συμβιβασμών ανάμεσα σε μονοπωλιακούς ομίλους ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών, τοποθετώντας σε άλλη βάση και τα παζάρια ανάμεσα σε κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ για τη διαχείριση της οικονομίας και του κρατικού χρέους στην Ελλάδα.
Πλέον, μετά από τόσους γύρους συζητήσεων, στο φόντο των γενικότερων εξελίξεων και των ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή για τα ζητήματα της Ενέργειας, δύσκολα μπορεί να πιστέψει κανείς ότι το παζάρι αφορά δύο μόνο «παίχτες», την κυβέρνηση και τους «θεσμούς» και ένα μόνο θέμα, αυτό της καλύτερης και ταχύτερης προσαρμογής της ΔΕΗ στην απελευθερωμένη αγορά της Ενέργειας.
Είναι φανερό ότι στο κεφάλαιο «Ενέργεια» εντάσσονται πολύ περισσότερα ζητήματα από αυτά που διαρρέουν στη δημόσια συζήτηση και αφορούν ανταγωνιστικές επιδιώξεις και σχέδια μονοπωλιακών συμφερόντων και καπιταλιστικών κέντρων, για την εκμετάλλευση κοιτασμάτων και διαφορετικών πηγών Ενέργειας, για το εμπόριο και τους δρόμους μεταφοράς των ενεργειακών αποθεμάτων.
Στους ανταγωνισμούς αυτούς εμπλέκεται ενεργά και η αστική τάξη στην Ελλάδα, που επιδιώκει να αναβαθμίσει τη θέση της στην περιοχή, καθιστώντας τη χώρα ενεργειακό κόμβο. Στόχο που μοιράζεται η κυβέρνηση με όλα τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης.
Δεν είναι τυχαίο ότι προχτές, πρώτη μέρα της επανέναρξης των διαπραγματεύσεων για τη δεύτερη «αξιολόγηση», στην Ελλάδα βρέθηκαν ταυτόχρονα η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, αρμόδια για την ενεργειακή διπλωματία, Ρόμπιν Ντάνιγκαν, και ο πρόεδρος της Κινεζικής Αναπτυξιακής Τράπεζας (China Development Bank), με βασικό αντικείμενο τα Ενεργειακά.
Σύμφωνα με δηλώσεις της, η Αμερικανίδα αξιωματούχος μετέφερε στην κυβέρνηση το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για την επιτάχυνση των σχεδίων «ενεργειακής απεξάρτησης της Ευρώπης» από τη Ρωσία, που συνδέονται με τον νότιο διάδρομο ανεφοδιασμού των ευρωπαϊκών κρατών με αζέρικο φυσικό αέριο.
Κομβικό ρόλο σ' αυτόν το σχεδιασμό κατέχουν ο αγωγός ΤΑΡ και ο ελληνοβουλγάρικος αγωγός φυσικού αερίου, η ανάπτυξη νέων υποδομών για την αποθήκευση και τη διακίνηση υγροποιημένου φυσικού αερίου, αλλά και τα ενεργειακά κοιτάσματα στην Ανατολική Μεσόγειο και συγκεκριμένα σε Ισραήλ, Κύπρο και Αίγυπτο, για τη μεταφορά των οποίων στην Ευρώπη συγκρούονται διαφορετικά επιχειρηματικά συμφέροντα, στα οποία συμμετέχουν ανταγωνιστικά Ελλάδα και Τουρκία.
Καθόλου απαρατήρητο δεν πέρασε και το γεγονός ότι η Αμερικανίδα υφυπουργός σημείωσε με έμφαση πως οι αμερικανικές εξαγωγές υγροποιημένου φυσικού αερίου (από σχιστόλιθο) θα ξεπεράσουν τα 100 δισ. κυβικά μέτρα τα επόμενα 5 - 7 χρόνια, μέγεθος που αντιστοιχεί στο 20% της παγκόσμιας αγοράς, με την αμερικανική «Cheniere» να έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον για την κατασκευή τερματικού σταθμού στην Αλεξανδρούπολη.
Αντίστοιχα, ο Κινέζος πρόεδρος του επενδυτικού κολοσσού είχε επαφές με την ελληνική κυβέρνηση για την εμβάθυνση της συνεργασίας στην εγχώρια αγορά Ενέργειας, μέσω της οποίας κινεζικά κεφάλαια αναζητούν διέξοδο στις χώρες των Βαλκανίων και της υπόλοιπης Ευρώπης, στους κλάδους της Ενέργειας.
Την ίδια στιγμή, πληροφορίες και δημοσιεύματα αναφέρονται στο γερμανικό ενδιαφέρον για το δίκτυο και τις υποδομές ηλεκτροπαραγωγής στην Ελλάδα, ενδιαφέρον ενταγμένο βεβαίως στους ενεργειακούς σχεδιασμούς της ΕΕ.
Για κερασάκι στην τούρτα, χτεσινά δημοσιεύματα και αναλύσεις στον Τύπο συνέδεαν τη σκλήρυνση της στάσης της Τουρκίας απέναντι σε Κύπρο και Ελλάδα με την ολοκλήρωση των νέων αδειοδοτήσεων που αφορούν σε κοιτάσματα φυσικού αερίου στην κυπριακή ΑΟΖ. Η Τουρκία, από την πλευρά της, μέσω του κατεχόμενου τμήματος της Κύπρου, φαίνεται να διεκδικεί ερείσματα στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων και ιδιαίτερα εκείνων που γειτνιάζουν με τη θαλάσσια περιοχή του Καστελόριζου.
Αυτονόητα, οι ανταγωνισμοί για τα Ενεργειακά αποτυπώνονται τόσο στην ένταση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, όσο και στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό.
Σε κάθε περίπτωση, επιβεβαιώνεται ότι τα ανοιχτά μέτωπα στην Ελλάδα και στην ευρύτερη περιοχή, αλληλοτροφοδοτούνται από ένα πλέγμα ανταγωνιστικών συμφερόντων και εύθραυστων συμβιβασμών ανάμεσα σε μονοπωλιακούς ομίλους ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών, τοποθετώντας σε άλλη βάση και τα παζάρια ανάμεσα σε κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ για τη διαχείριση της οικονομίας και του κρατικού χρέους στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου