«Αντίμετρα», η άλλη όψη των μέτρων για το κεφάλαιο
Τα λεγόμενα αντίμετρα επιστρατεύει ξανά
η κυβέρνηση, μετά το κλείσιμο της νέας αντιλαϊκής συμφωνίας, ως μια από
τις αιχμές στην προπαγάνδα της, για να αποσπάσει την ανοχή του λαού στα
σχέδια στήριξης του κεφαλαίου, αποπροσανατολίζοντας ταυτόχρονα από το
ταξικό - αντιλαϊκό περιεχόμενο των όσων συμφώνησε με Ευρωζώνη και ΔΝΤ.
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι τα λεγόμενα αντίμετρα αποτελούν «αντίβαρο» στα νέα μέτρα που φορτώνει σε εργαζόμενους, ανέργους, συνταξιούχους και ότι αποδεικνύουν τάχα πως τα αποτελέσματα της καπιταλιστικής ανάκαμψης μπορούν να «κατανεμηθούν» με «κοινωνικά δίκαιους» όρους, σε «ολόκληρη την κοινωνία» και ειδικά στους πιο αδύναμους.
Δεν είναι τυχαίο ότι βασικά στοιχεία των «αντίμετρων» αποτελούν πάγια αιτήματα του Συνδέσμου Βιομηχάνων και των υπόλοιπων Ενώσεων των καπιταλιστών, των ίδιων δηλαδή που χειροκρότησαν τη συμφωνία, με χαρακτηριστικότερο ίσως το ζήτημα της μείωσης της φορολογίας των επιχειρηματικών ομίλων, την ώρα που στο έτερο σκέλος, εκείνο των μέτρων, περιλαμβάνεται το νέο πετσόκομμα στο αφορολόγητο για τα λαϊκά νοικοκυριά. Η περιβόητη «αναδιανομή», αλλά και τα «αναπτυξιακά» μέτρα που διακηρύσσει η κυβέρνηση, είναι καθαρά υπέρ του κεφαλαίου.
Οπως και άλλες παρεμβάσεις που περιέχονται στα «αντίμετρα», ανάμεσα στις οποίες το «Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων» 250 εκατ. ευρώ, που θα πάει στους επιχειρηματικούς ομίλους ανοίγοντας νέα πεδία κερδοφορίας σε κλάδους και τομείς που ιεραρχεί ψηλά η αστική τάξη, η επιδότηση των 250 εκατ. ευρώ για «στήριξη προγραμμάτων εργασίας», όπως ονομάζεται το τζάμπα και ευέλικτο εργατικό δυναμικό, που αποτελεί άλλωστε βασική προϋπόθεση για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Ακόμα και όσα υπόσχεται η κυβέρνηση για τη λαϊκή στέγη, το φάρμακο, τα σχολικά γεύματα, είναι παραπάνω από βέβαιο πως θα ενισχύσουν άμεσα και έμμεσα μεγάλες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στους κλάδους αυτούς, όπως εξάλλου έχει αποδειχτεί και σε παρόμοιες κρατικές παρεμβάσεις στο παρελθόν.
Ο ταξικός χαρακτήρας των μέτρων αυτών κάθε άλλο παρά ανατρέπεται ή «ισοσκελίζεται» από τις ανακοινώσεις - γενικόλογες υποσχέσεις της κυβέρνησης, για προγράμματα σχολικών γευμάτων, επιδότησης ενοικίου και φαρμάκων, πρόσβασης σε βρεφονηπιακούς σταθμούς κ.ο.κ. Τα μέτρα αυτά, αν και όσα τελικά παρθούν, θα είναι κάτι λιγότερο από «σταγόνα στον ωκεανό» για τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες, που όχι μόνο θα εξακολουθούν να βρίσκονται αντιμέτωπες με όλο το αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο που έχουν διαμορφώσει οι αστικές κυβερνήσεις τα προηγούμενα χρόνια και διατηρείται άθικτο, αλλά πλέον θα «βουλιάζουν» ακόμα βαθύτερα στη φτώχεια, μετά και τη νέα αντιλαϊκή συμφωνία.
Αυτά τα μέτρα, όπως και άλλα παρόμοια που θέσπισε στο παρελθόν η κυβέρνηση, δεν μπορούν να ανακουφίσουν ουσιαστικά τους εργαζόμενους. Ουσιαστικά, αξιοποιούνται ως μηχανισμός μοιράσματος της φτώχειας ανάμεσα στους λιγότερο και περισσότερο φτωχούς. Ετσι προσπαθούν να ξεγελάσουν τους εργαζόμενους, να κάτσουν στα αυγά τους, να εγκαταλείψουν κάθε σκέψη για ανάκτηση απωλειών, να ζουν με μειωμένες απαιτήσεις, πολύ πίσω από τις πραγματικές ανάγκες και τις δυνατότητες ικανοποίησής τους. Με αυτόν τον τρόπο επιδιώκουν να διαχειριστούν τη δυσαρέσκεια που αντικειμενικά θα μεγαλώνει όσο γίνονται μακροχρόνια ορατές οι επιπτώσεις των παλιών και νέων κυμάτων της αντιλαϊκής επίθεσης.
Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα όχι μόνο δεν πρέπει να περιμένουν τα δεδομένα αντιλαϊκά αποτελέσματα για να κρίνουν τη νέα συμφωνία, όπως έγραφε χτες η «Αυγή», όχι μόνο δεν πρέπει να ξεγελαστούν για μια ακόμα φορά από τις παγίδες που στήνονται, αλλά χωρίς καμία αναμονή χρειάζεται να οργανώσουν τον αγώνα τους με κριτήριο τα δικά τους συμφέροντα: Διεκδικώντας την ανάκτηση των τεράστιων απωλειών, που θα μεγαλώνουν ολοένα και, πολύ περισσότερο, παλεύοντας για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και την εξουσία του.
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι τα λεγόμενα αντίμετρα αποτελούν «αντίβαρο» στα νέα μέτρα που φορτώνει σε εργαζόμενους, ανέργους, συνταξιούχους και ότι αποδεικνύουν τάχα πως τα αποτελέσματα της καπιταλιστικής ανάκαμψης μπορούν να «κατανεμηθούν» με «κοινωνικά δίκαιους» όρους, σε «ολόκληρη την κοινωνία» και ειδικά στους πιο αδύναμους.
***
Η πραγματικότητα βέβαια είναι τελείως διαφορετική
για το λαό. Τα μέτρα αυτά, στο βασικό τους κορμό, αποτελούν την άλλη
όψη των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων και παρεμβάσεων που συμφώνησαν
κυβέρνηση και κουαρτέτο, με στόχο τη στήριξη της κερδοφορίας των
εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων.Δεν είναι τυχαίο ότι βασικά στοιχεία των «αντίμετρων» αποτελούν πάγια αιτήματα του Συνδέσμου Βιομηχάνων και των υπόλοιπων Ενώσεων των καπιταλιστών, των ίδιων δηλαδή που χειροκρότησαν τη συμφωνία, με χαρακτηριστικότερο ίσως το ζήτημα της μείωσης της φορολογίας των επιχειρηματικών ομίλων, την ώρα που στο έτερο σκέλος, εκείνο των μέτρων, περιλαμβάνεται το νέο πετσόκομμα στο αφορολόγητο για τα λαϊκά νοικοκυριά. Η περιβόητη «αναδιανομή», αλλά και τα «αναπτυξιακά» μέτρα που διακηρύσσει η κυβέρνηση, είναι καθαρά υπέρ του κεφαλαίου.
Οπως και άλλες παρεμβάσεις που περιέχονται στα «αντίμετρα», ανάμεσα στις οποίες το «Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων» 250 εκατ. ευρώ, που θα πάει στους επιχειρηματικούς ομίλους ανοίγοντας νέα πεδία κερδοφορίας σε κλάδους και τομείς που ιεραρχεί ψηλά η αστική τάξη, η επιδότηση των 250 εκατ. ευρώ για «στήριξη προγραμμάτων εργασίας», όπως ονομάζεται το τζάμπα και ευέλικτο εργατικό δυναμικό, που αποτελεί άλλωστε βασική προϋπόθεση για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Ακόμα και όσα υπόσχεται η κυβέρνηση για τη λαϊκή στέγη, το φάρμακο, τα σχολικά γεύματα, είναι παραπάνω από βέβαιο πως θα ενισχύσουν άμεσα και έμμεσα μεγάλες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στους κλάδους αυτούς, όπως εξάλλου έχει αποδειχτεί και σε παρόμοιες κρατικές παρεμβάσεις στο παρελθόν.
***
Δηλαδή, κάθε άλλο παρά ισχύει
η κυβερνητική προπαγάνδα ότι «τα μέτρα είναι για τους δανειστές» και
«τα αντίμετρα για το λαό». Μέτρα και «αντίμετρα» είναι για το κεφάλαιο,
για την ανάκαμψή του, τη στήριξη και θωράκιση της κερδοφορίας του, που
για τους εργαζόμενους σηματοδοτεί ένταση της εκμετάλλευσης, μονιμοποίηση
της αντιλαϊκής επίθεσης.Ο ταξικός χαρακτήρας των μέτρων αυτών κάθε άλλο παρά ανατρέπεται ή «ισοσκελίζεται» από τις ανακοινώσεις - γενικόλογες υποσχέσεις της κυβέρνησης, για προγράμματα σχολικών γευμάτων, επιδότησης ενοικίου και φαρμάκων, πρόσβασης σε βρεφονηπιακούς σταθμούς κ.ο.κ. Τα μέτρα αυτά, αν και όσα τελικά παρθούν, θα είναι κάτι λιγότερο από «σταγόνα στον ωκεανό» για τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες, που όχι μόνο θα εξακολουθούν να βρίσκονται αντιμέτωπες με όλο το αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο που έχουν διαμορφώσει οι αστικές κυβερνήσεις τα προηγούμενα χρόνια και διατηρείται άθικτο, αλλά πλέον θα «βουλιάζουν» ακόμα βαθύτερα στη φτώχεια, μετά και τη νέα αντιλαϊκή συμφωνία.
Αυτά τα μέτρα, όπως και άλλα παρόμοια που θέσπισε στο παρελθόν η κυβέρνηση, δεν μπορούν να ανακουφίσουν ουσιαστικά τους εργαζόμενους. Ουσιαστικά, αξιοποιούνται ως μηχανισμός μοιράσματος της φτώχειας ανάμεσα στους λιγότερο και περισσότερο φτωχούς. Ετσι προσπαθούν να ξεγελάσουν τους εργαζόμενους, να κάτσουν στα αυγά τους, να εγκαταλείψουν κάθε σκέψη για ανάκτηση απωλειών, να ζουν με μειωμένες απαιτήσεις, πολύ πίσω από τις πραγματικές ανάγκες και τις δυνατότητες ικανοποίησής τους. Με αυτόν τον τρόπο επιδιώκουν να διαχειριστούν τη δυσαρέσκεια που αντικειμενικά θα μεγαλώνει όσο γίνονται μακροχρόνια ορατές οι επιπτώσεις των παλιών και νέων κυμάτων της αντιλαϊκής επίθεσης.
***
Η κυβερνητική προσπάθεια καλλιέργειας κάλπικων
προσδοκιών ποντάρει πολλά στην απογοήτευση, στη λογική του «μονόδρομου»
και του «μικρότερου κακού», που καλλιεργείται συστηματικά και μεθοδικά
στο έδαφος της υποχώρησης του κινήματος, της αντιλαϊκής επίθεσης χωρίς
τέλος και της προσπάθειας κατοχύρωσης των συμφερόντων της αστικής τάξης
ως κοινών, «εθνικών» συμφερόντων με την εργατική τάξη και το λαό.Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα όχι μόνο δεν πρέπει να περιμένουν τα δεδομένα αντιλαϊκά αποτελέσματα για να κρίνουν τη νέα συμφωνία, όπως έγραφε χτες η «Αυγή», όχι μόνο δεν πρέπει να ξεγελαστούν για μια ακόμα φορά από τις παγίδες που στήνονται, αλλά χωρίς καμία αναμονή χρειάζεται να οργανώσουν τον αγώνα τους με κριτήριο τα δικά τους συμφέροντα: Διεκδικώντας την ανάκτηση των τεράστιων απωλειών, που θα μεγαλώνουν ολοένα και, πολύ περισσότερο, παλεύοντας για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και την εξουσία του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου