Αντιθέσεις και αντιλαϊκά σενάρια

Αντιθέσεις και αντιλαϊκά σενάρια

Η πρόσφατη Σύνοδος του G7 στη Σικελία επιβεβαίωσε τις κλιμακούμενες αντιθέσεις ανάμεσα στις ισχυρότερες καπιταλιστικές οικονομίες του πλανήτη, με τις ΗΠΑ να ξεχωρίζουν για τα μέτωπα που ανοίγουν απέναντι στους ανταγωνιστές τους, ιδιαίτερα απέναντι στη Γερμανία.
Θέλοντας να κατοχυρώσει τα συμφέροντα των αμερικανικών μονοπωλίων στον παγκόσμιο ανταγωνισμό που οξύνεται, η κυβέρνηση Τραμπ επιδιώκει την επαναδιαπραγμάτευση προηγούμενων διακρατικών και πολυμερών συμφωνιών, γεγονός που προκαλεί «αναταράξεις» στις σχέσεις των ΗΠΑ με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και κράτη, που αντανακλώνται και στις σχέσεις με τους συμμάχους στο ΝΑΤΟ.
Ετσι, παρά τις διαβεβαιώσεις που μοίρασε απλόχερα ο Ντ. Τραμπ στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, για την ισχυρή δέσμευση των ΗΠΑ στην εν λόγω λυκοσυμμαχία, η αντιπαράθεση που ακολούθησε στη Σύνοδο του G7 οδήγησε την Γερμανίδα καγκελάριο, Αγκελα Μέρκελ, να δηλώσει ότι οι Ευρωπαίοι πρέπει να προχωρήσουν με τις δικές τους δυνάμεις, χωρίς να περιμένουν τη στήριξη άλλων, εστιάζοντας στα ζητήματα της ασφάλειας.
Βέβαια, η συζήτηση αυτή δεν είναι καινούρια για την ΕΕ και εντάθηκε μετά το Brexit, ενώ καταγράφηκε και στα διαφορετικά σενάρια για το μέλλον της ΕΕ, που δημοσιοποιήθηκαν με αφορμή τα 60χρονα της Ευρωένωσης. Ο προβληματισμός τους είναι πώς θα ανταποκριθεί η ΕΕ στα ζητήματα της ασφάλειας, απέναντι στις προκλήσεις που προκύπτουν για λογαριασμό των μονοπωλίων της από την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών παγκόσμια.
Γι' αυτό, παρά τις μεταξύ τους αντιθέσεις, την άποψη της Μέρκελ συμμερίζονται οι ηγέτες και άλλων κρατών - μελών της ΕΕ, συνδέοντας την Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας και την ανάπτυξη μάχιμων μονάδων του Ευρωστρατού με τη διασφάλιση και διεύρυνση των ιδιαίτερων οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων τους απέναντι στους βασικούς ανταγωνιστές, όπως είναι η Κίνα, η Ρωσία και άλλοι.
Για παράδειγμα, ο Ιταλός πρωθυπουργός Π. Τζεντιλόνι δήλωσε κι αυτός ότι «η ΕΕ πρέπει να πάρει στα χέρια της το δικό της μέλλον», παρά το γεγονός ότι στο εσωτερικό της Ευρωζώνης εκφράζεται έντονα η αντιπαράθεση ανάμεσα στην Ιταλία και στη Γερμανία για πλευρές της δημοσιονομικής πολιτικής, που βάζουν εμπόδια στην κρατική στήριξη των ιταλικών μονοπωλίων και συντελούν στο να μεγαλώνει η απόσταση της ιταλικής οικονομίας από την ανταγωνίστρια Γερμανία.
Βεβαίως, κανείς έως τώρα δεν βάζει ζήτημα αυτοτελούς δράσης της ΕΕ στα ζητήματα της ασφάλειας, ξεχωριστά από το ΝΑΤΟ. Ωστόσο, η όλη συζήτηση αντανακλά ανησυχίες και προβληματισμούς στο εσωτερικό της ΕΕ για το κατά πόσο το ΝΑΤΟ μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλειά της, με δεδομένη τη στάση των ΗΠΑ, την αποχώρηση της Μ. Βρετανίας από την ΕΕ και την ένταση στις σχέσεις με την Τουρκία, που διαθέτει έναν από τους ισχυρότερους στρατούς στην ιμπεριαλιστική συμμαχία.
Κι ενώ αυτές οι αντιθέσεις «βγάζουν μάτι», προμηνύοντας νέες εντάσεις και αντιπαραθέσεις με θύματα τους λαούς, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επιχαίρει από τις σελίδες της χτεσινής «Αυγής» ότι οι δηλώσεις Μέρκελ αντανακλούν τον «ρεαλισμό» και την «ενηλικίωση της ΕΕ» και ότι η Γερμανία εντάσσεται «στο κλαμπ των χωρών που θέλουν ευρωπαϊκές λύσεις στα ευρωπαϊκά προβλήματα».
Οσο κι αν προσπαθεί η κυβέρνηση να καλλιεργήσει την εντύπωση ότι οι διεργασίες στην ΕΕ θα οδηγήσουν σε αλλαγές προς όφελος των λαών, τίποτα τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί. Ολα τα σενάρια για το μέλλον της ΕΕ είναι αντιλαϊκά, ενώ το σκηνικό που διαμορφώνεται για το λαό από τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις παγκόσμια είναι επικίνδυνο, ανεξάρτητα από τους εύθραυστους συμβιβασμούς.
Μπροστά στις εξελίξεις χρειάζεται να ανέβει η εγρήγορση και η επαγρύπνηση του λαού. Η υπεράσπιση των δικών του συμφερόντων περνάει μέσα από την όξυνση της ταξικής πάλης, ενάντια στο βάθεμα της εκμετάλλευσης και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, σε τροχιά σύγκρουσης με το κεφάλαιο, για την ανατροπή της εξουσίας του.