Ζε σουί Μπογκντανός

Σπασμένο Παράθυρο

Απ’ ό,τι ξέρουν οι τακτικοί αναγνώστες μας και ίσως δεν ξέρει το κοινό της Κατιούσα, στο Σπασμένο Παράθυρο έχουμε σαν χόμπι εδώ και μερικά χρόνια το να χαζεύουμε την εκπομπή (ή τις εκπομπές) του Μπογδάνου στην τηλεόραση. Αρχικά, νομίζαμε ότι το κάναμε γιατί θέλαμε να δούμε ποια είναι η τελευταία άποψη που αναμασούν τα παπαγαλάκια του νεοφιλελευθερισμού στη χώρα μας. Στην πορεία καταλάβαμε ότι απλά είναι το βίτσιο μας. Μέσα στα χρόνια δεχτήκαμε απανωτά χτυπήματα από τον σταθμό του Σκάι, καθώς οι εκπομπές του φαλακρού φωστήρα κόβονταν, μετακινούνταν, ή έχαναν κομμάτια από τον τηλεοπτικό τους χρόνο διαρκώς.

Σήμερα (την προηγούμενη από τη μέρα που διαβάζετε αυτό το άρθρο), έμελλε να ξημερώσει η αποφράδα μέρα που ο λιγότερο άριστος από τους πανθομολογουμένως άριστους που βόσκουν στον τηλεοπτικό σταθμό κλήθηκε να μαζέψει τα μπογαλάκια του και να αποχωρήσει. Τέτοια στενοχώρια έχω να νιώσω από την αποχώρηση του Σπαλιάρα από το Σωρβάιβορ. Αλλά ας αφήσουμε τους συναισθηματισμούς και ας θυμηθούμε τους λόγους που ο έγκριτος δημοσιολόγος κέρδισε μια παντοτινή θέση στις καρδιές μας.

Ο Μπογδάνος λοιπόν, είναι ο άνθρωπος που ομολογούσε κλαψουρίζοντας μπροστά στην κάμερα ελβετικού τηλεοπτικού σταθμού ότι “ντρέπεται” όταν περπατάει στους ελληνικούς δρόμους γιατί “Δούλεψε στο Λονδίνο και γύρισε πίσω στην χώρα του, για να την βοηθήσει να ανοικοδομηθεί και να ζήσει εδώ”. Νωρίτερα στο ίδιο βίντεο αναφέρεται ότι είναι ταγμένος υπέρ της πολιτικής της λιτότητας, μάλλον είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους βοηθά στην “ανοικοδόμηση”.

Οφείλουμε επίσης να θυμηθούμε πως σε ανύποπτο χρόνο, ο λαοφιλής δημοσιολόγος είχε γρονθοκοπηθεί από θαυμαστές του που τον είχαν πετύχει στον δρόμο. Όπως εξηγεί ο ίδιος, δεν τον χτύπησαν για την ιδιότητα του να είναι “Κωνσταντίνος” αλλά για την ιδιότητα του “Μπογδάνου”.

“Τη νύχτα εκείνη στο πεζοδρόμιο κλωτσιές δεν έτρωγε ο Κωνσταντίνος, που γράφει μουσικές, φτιάχνει μακαρονάδες και μεταφράζει Λάρκιν, αλλά ο (Μπογδάνος) του ΣΚΑΪ.”

Εντάξει εμείς οι πληβείοι μπορεί και να μην καταλαβαίνουμε αυτές τις λεπτές διακρίσεις, αλλά μην ξεχνάτε ότι ο εν λόγω άνθρωπος είναι και καλλιτέχνης, ποιητής για την ακρίβεια. Για του λόγου το αληθές:

ΔΙΑΘΗΚΗ
Σιγανό της αγάπης μας γλύκισμα, 
Τρυφερό ποιητών το απάνθισμα, 
Μιας πατρίδας βελούδινης χώρα, 
Των θεμάτων των λέξεων κύματα, 
Ορεινές κορυφές νοήματος γράφουν

Νέο θάρρος στ’ ωραίο κοσμοσύντριμμα, 
Οιμωγές πιο σωστές κι από γέννα, 
Πιο ορθές κι από δόξα – από πίστη 
Στερεότεροι φθόγγοι, του τέλους 
Στολισμοί ενός κόσμου απροσμάχητου

Το τραγούδι μιας πάταξης τύραννου 
Πονηρού, νοσουργού αεικίνητου, 
Λαβωμένου εξ αρχής φόβου φύλακα 
Του αδύναμου φαύλου απεκρίζωμα 
Ως υπόσχεση, όρκο θεάρεστο άδουν.

Αλλά έτσι είναι οι ευαίσθητες καλλιτεχνικές ψυχές, δυσνόητες για εμάς τους κοινούς θνητούς με τα πεζά μυαλά. Όπως ας πούμε, δυσνόητη θα μπορούσε να χαρακτηρίσει την επιλογή του Μπογδάνου να είναι ο πρώτος που έσπευσε να δώσει βήμα στον αρχηγό της φασιστικής εγκληματικής οργάνωσης ‘Χροισύ Αβγεί’ στην πρεμιέρα της βραδινής εκπομπής του στο Σκάι με τίτλο ‘Ευθέως’. Μία πράγματι τολμηρή κίνηση αν αναλογιστεί κανείς ότι τότε που το έκανε, σε γενικές γραμμές τα μεγάλα κανάλια απέφευγαν να δίνουν βήμα στο φασιστικό μόρφωμα. Κάπως έτσι η Χροισύ Αβγεί “μπήκε στα σπίτια μας” και ο Μπογδάνος στην καρδιά μας.

Τέλος πάντων ακόμα και οι πιο επιτυχημένοι και άξιοι μπορεί σε κάποια φάση της σταδιοδρομίας τους να κάνουν και κανένα λαθάκι, είναι ανθρώπινο. Μετά το παραστράτημα με τον Μιχαλολιάκο, ο Μπογδάνος έσπευσε να μας επιβεβαιώσει μέσω των συνεντεύξεών του και της τηλεοπτικής του παρουσίας ότι δεν είναι φασίστας, αλλά είναι ένας τίμιος φασίζων φιλελές. Μέσα στα χρόνια της τηλεοπτικής του σταδιοδρομίας έσπειρε μπόλικη “ενημέρωση” μέσα από τις τηλεοπτικές συχνότητες του Σκάι και μας έδειξε έμπρακτα τον πολιτικό του προοδευτισμό.

Ας πούμε ο Μπογδάνος μας “ενημέρωσε” από την εκπομπή του ότι “στο Αφγανιστάν επειδή οι γυναίκες πρέπει να είναι στο σπίτι, οι πολύ άντρες πηγαίνουν με αγοράκια” με αφορμή ένα περιστατικό ξυλοδαρμού Αφγανού στο στρατόπεδο της Ειδομένης, λόγω του ότι είχε θεωρηθεί ότι προσπάθησε να βιάσει ένα κοριτσάκι. Η είδηση μπορεί να αποδείχθηκε στην πορεία ότι είναι ψευδής και ο λαοφιλής δημοσιολόγος να μην επανόρθωσε ποτέ, ωστόσο πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για την λαογραφική σοφία που μας προσέφερε απλόχερα.

Άλλο πράγμα που έχουμε μάθει από τον Μπογδάνο, είναι για το πώς ο Τσολάκογλου (ναι ο γνωστός) έσωσε 300.000 Έλληνες ήρωες στρατιώτες από τους Γερμανούς (Ναζί) και εμείς οι κομπλεξικοί και ανιστόρητοι αριστεροί τον λοιδορούμε συστηματικά.

Αν σας ξέμεινε κανένα εγκεφαλικό κύτταρο από το προηγούμενο μάθημα ιστορίας, συνεχίζουμε με μερικά σχόλια του Μπογδάνου σε σχέση με τον τραμπουκισμό που υπέστη ο Ρουπακιάς (ναι, ο δολοφόνος του Παύλου Φύσσα) από την μάνα του θύματός του και πώς αυτός ο τραμπουκισμός τον έχει καταστήσει εν δυνάμει “ράκος”, “σε ανθρώπινο επίπεδο”.

Λίγο πριν το τέλος οφείλουμε να αναφέρουμε πως ο Μπογδάνος, σε τελείως ανθρώπινο επίπεδο, υπερασπίστηκε το δικαίωμα της Χροισύς Αβγείς να μοιράζει το προπαγανδιστικό της υλικό σε μαθητές και μάλιστα τόνισε πως οι Χροισαβγείτες “ταλαιπωρούνται και σέρνονται σε μία δίκη κρατούμενοι όμηροι”.

Νομίζω πως με όλα τα παραπάνω στιγμιότυπα της δημοσιογραφικ της σταδιοδρομίας του Μπογδάνου τέλος πάντων, έχουμε σχηματίσει μια σφαιρική άποψη για το ήθος και την αξιοπιστία του. Αυτό το διαμάντι του δημοσίου λόγου φιμώθηκε από το αφεντικό του, γιατί είπε αυτούς που έστειλαν το δυναμιτάκι στο Παπαδήμο πρώην συντρόφους του Αλέξη Τσίπρα. Ο Μπογδάνος (και ο Κωνσταντίνος) ένιωσε στο πετσί του το τσουχτερό τσίμπημα της λογοκρισίας που είναι τόσο ξένη προς την φιλελεύθερη φύση του. Ας δούμε κλείνοντας, τις απόψεις του (τολμώ να πω) ήρωά μας περί λογοκρισίας.