Του ξεσκλαβωμού οι ήχοι... - Ο Ευρυτάνας Ρήγας Γκόλφης για τη Ρώσικη Επανάσταση!

 

Λίγοι, ακόμη και Ευρυτάνες, γνωρίζουν ότι ο σπουδαίος διανοούμενος Ρήγας Γκόλφης (φιλολογικό ψευδώνυμο του Δημήτρη Δημητριάδη, 1886-1958) κατάγονταν, εκ μέρους του πατέρα του, από το Καρπενήσι! 

Ο ίδιος αν και είχε γεννηθεί στο Μεσολόγγι, λάτρευε παθολογικά την πατρώα Ευρυτανική γη την οποία και ύμνησε στο υπέροχο ποίημά του με τίτλο "Βελούχι", γράφοντας: ".... Αχ! έλα να μου πλάσεις και το κορμί λεβέντικο, και την ψυχή λεβέντρα..."! (σ.σ. μελλοντικά θα σας παρουσιάσουμε αυτό το σπάνιο, δυσεύρετο ποίημα για τον τόπο μας). 

Ο Ρ. Γκόλφης σπούδασε νομικά και εργάστηκε ως συμβολαιογράφος. Υπήρξε ένας από τους μαχητικότερους δημοτικιστές της εποχής του. Συνεργάτης του περίφημου περιοδικού "Ο Νουμάς" και συγγραφέας, σε ηλικία μόλις 22 ετών, του εξαιρετικού μονόπρακτου δράματος "Ο Γήταυρος" (1908) που θεωρείται το πρώτο λογοτεχνικό έργο της σοσιαλιστικής σκέψης στην Ελλάδα!

Ήταν ένα φωτεινό επαναστατικό πνεύμα, ένας από τους πρωτοπόρους της προοδευτικής διανόησης (βλ και εδώ!). Μάλιστα το 1910 μετέφρασε στα ελληνικά και δημοσίευσε τον Ύμνο της Διεθνούς που είχε γράψει ο Γάλλος επαναστάτης εργάτης Ευγένιος Ποτιέ.

Ο Ευρυτάνας Ρήγας Γκόλφης, συνεπαρμένος και από τη μπολσεβίκικη επανάσταση, μετέφρασε στα 1919, από το γαλλικό περιοδικό "Les Annales", ένα ρώσικο επαναστατικό τραγούδι που το τιτλοφόρησε ως "O ΝΕΟΣ ΡΩΣΣΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ" και το δημοσίευσε στο περιοδικό "Ο Νουμάς". Το τραγούδι αυτό το χρησιμοποιούσαν οι χορωδίες των εργατικών σωματείων εκείνων των καιρών, βάζοντας στη θέση της λέξης Δημοκρατία τα Σοβιέτ και στη θέση του Τολστόι το Λένιν! 

Ιδού:

1.

Της νέας Ρωσσίας παιδιά, σηκωθείτε!
Σκλαβιά δεν έχει πια καμιά.
Παιδεμένα σεις κορμιά
τη ζωή σας ξαναβρήτε.
Χάθηκαν τα χρόνια τα βαριά,
χαίρεται ήλιο η λευτεριά.

2.

Χωριάτη που σκύβεις αιώνια, κουνήσου.
Δική σου πια είναι τώρα η γη.
Νέος κόσμος. Αλλαγή
στην ταπεινή τη ζωή σου.
Συ, που χτήνος δεν είχες μιλιά,
νιώσε λεύτερη δουλειά.

3.

Και συ μορφωμένε, με γνώμη, σε τοίχους
κλεισμένος, σ’ άγρια φυλακή,
άκου της χαράς εκεί,
του ξεσκλαβωμού τους ήχους.
Πάει το κνούτο ! Με φωνή χρυσή
ψάλλε τον Τολστόη, εσύ.

4.

Οι προδότες εδώ, κ' οι τεύτονες λύκοι
σου αφάνισαν σκληρά τη γη,
μα τρικύμισε η κραυγή :
στη Δημοκρατία νίκη!
Τα παιδιά σου, στο μέλλο μπροστά.
ζουν ή χάνουνται πιστά.

Περιοδικό "Ο Νουμάς", 23-2-1919 (η σελίδα από το "Ατέχνως")

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"