«Μαγνήτης» ανταγωνισμών

Ανάμεσα στα στοιχεία που ξεχωρίζουν στη συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ για το ονοματολογικό της ΠΓΔΜ, επιβεβαιώνοντας και από μια ακόμα πλευρά το βασικό της περιεχόμενο, που δεν είναι άλλο από τα σχέδια για την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» της περιοχής, έτσι όπως αυτό καταγράφεται με τον πιο επίσημο τρόπο στο άρθρο 2, είναι αναμφίβολα και τα όσα αναφέρονται στην «περαιτέρω οικονομική συνεργασία σε όλους τους τομείς».
Στα σχετικά άρθρα της συμφωνίας, εύκολα διακρίνει κανείς ατόφιους τους σχεδιασμούς ΗΠΑ και ΕΕ για το πέρασμα από την περιοχή και τον έλεγχο των δρόμων μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων, στην αντιπαράθεση με τα σχέδια άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων, βασικά της Ρωσίας και της Κίνας.
Πρόκειται για σχέδια στα οποία η αστική τάξη στη χώρα μας βλέπει «ευκαιρίες» για τα δικά της συμφέροντα, έχοντας αναγάγει σε «στρατηγικό στόχο» τη μετατροπή της χώρας σε «κόμβο» Ενέργειας και εμπορευμάτων από και προς την ΕΕ, με στόχο την ανάκαμψη των κερδών της.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, στη συμφωνία περιλαμβάνονται ξεχωριστές όσο και αναλυτικές αναφορές και δεσμεύσεις για την ενεργειακή και μεταφορική «διασύνδεση» μεταξύ των δύο χωρών, όπως αυτή «κουμπώνει» με τον ευρύτερο σχεδιασμό ΗΠΑ και ΕΕ για την περιοχή.
Χαρακτηριστικά, στο κείμενο λέγεται ότι «τα δύο μέρη θα αναπτύξουν και θα ενισχύσουν τη συνεργασία τους όσον αφορά στην Ενέργεια, ιδίως διά της κατασκευής, συντήρησης και χρήσης διασυνδεομένων αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου (υφιστάμενων, υπό κατασκευή και σχεδιαζόμενων) και όσον αφορά στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, περιλαμβανομένων των φωτοβολταϊκών, της αιολικής και της υδροηλεκτρικής ενέργειας. Πιθανά εκκρεμή ζητήματα θα αντιμετωπιστούν χωρίς καθυστέρηση (...) λαμβάνοντας σοβαρά υπόψιν την Ευρωπαϊκή Ενεργειακή Πολιτική (...) ».
Επίσης, η συμφωνία προβλέπει ότι «τα μέρη θα προωθούν, θα επεκτείνουν και θα βελτιώνουν συνέργειες στους τομείς των υποδομών και των μεταφορών, καθώς και (...) στους τομείς των οδικών, σιδηροδρομικών, θαλάσσιων, αεροπορικών και επικοινωνιακών διασυνδέσεων (...) Θα διευκολύνουν, επίσης, τη μεταξύ τους διαμετακόμιση αγαθών, φορτίων και προϊόντων...».
Ταυτόχρονα, οι δυο πλευρές δεσμεύονται «να προσδώσουν ιδιαίτερη έμφαση στη συνεργασία μεταξύ εκατέρωθεν εταιρειών, επιχειρήσεων και βιομηχανιών», παίρνοντας μέτρα και για την άρση των υφιστάμενων «εμποδίων» για τις επενδύσεις κεφαλαίων των επιχειρηματικών ομίλων.
Τα σχέδια αυτά κάνουν τους επιχειρηματικούς ομίλους στη χώρα μας να τρίβουν τα χέρια και να οραματίζονται τη μεγαλύτερη διείσδυση στην «οικονομική ενδοχώρα», όπως αντιλαμβάνονται τα Βαλκάνια και ιδιαίτερα την ΠΓΔΜ, όπου ήδη δραστηριοποιούνται μεγάλες εταιρείες ελληνικών συμφερόντων, όπως τα ΕΛΠΕ, βιομηχανίες Μετάλλου και άλλες. Η διασύνδεση δικτύων και αγωγών υπηρετεί το όραμα της ελληνικής αστικής τάξης για αναβάθμιση του ρόλου της στην περιοχή, ανταγωνιστικά προς την Τουρκία και άλλα κράτη.
Παρά την κυβερνητική προπαγάνδα, που παρουσιάζει αυτούς τους σχεδιασμούς ως επιπλέον «ασφαλιστική δικλίδα» και παράγοντα «ευημερίας και σταθερότητας», στην πραγματικότητα αντιστρατεύονται τις λαϊκές ανάγκες, ακριβώς επειδή στην καρδιά τους έχουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου και αποτελούν ταυτόχρονα «μαγνήτη» επικίνδυνων εξελίξεων για τους λαούς της περιοχής.
Μια ματιά στην ευρύτερη περιοχή επιβεβαιώνει ότι είναι ακριβώς αυτοί οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστικών κέντρων για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών, αγορών, δρόμων μεταφοράς και Ενέργειας που βάζουν τους λαούς στο «μάτι του κυκλώνα», που πηγαίνουν χέρι - χέρι με τις αμφισβητήσεις συνόρων, τις παραβιάσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων, το φούντωμα εθνικισμών και αλυτρωτισμών, τη φωτιά των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων.
Είναι ένας βασικός λόγος για να μην περάσει ο εφησυχασμός που επιχειρεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση, για να δυναμώσει η πάλη του λαού μας με τους λαούς της περιοχής ενάντια στα ευρωατλαντικά σχέδια και την εμπλοκή της χώρας σε αυτά.