Μια αποκαλυπτική έκθεση για «τα μελλοντικά καθήκοντα» της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας

Συντάχθηκε από ένα ισχυρό «think tank» και προτείνεται ως κείμενο για συζήτηση ενόψει της επικείμενης Συνόδου, τον Ιούλη στις Βρυξέλλες

«Φωτιά» έχουν πάρει τα πολιτικά και στρατιωτικά επιτελεία, καθ' οδόν προς τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, στις αρχές Ιούλη στις Βρυξέλλες, με κάθε λογής παράγοντες να καταστρώνουν σχέδια και να καταθέτουν προτάσεις - πολλές εκ των οποίων δρομολογούνται ήδη προς υλοποίηση - στην εντατικοποίηση της στρατιωτικής προπαρασκευής όλων των ιμπεριαλιστικών κέντρων.
Ολα στη γενικευμένη κόντρα για τον έλεγχο αγορών, πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων, με ό,τι κινδύνους συνεπάγονται αυτές οι εξελίξεις για τους λαούς, ανάμεσά τους και τον ελληνικό, εφόσον η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αναλαμβάνει ολοένα και πιο επικίνδυνους ρόλους στην πραγματοποίηση των ευρωατλαντικών σχεδιασμών.
Ενδεικτικά, όσων βάζουν στο χαρτί και προχωρούν στην πράξη, είναι όσα προτάσσει το περιλάλητο think tank «Globsec», με έδρα την Μπρατισλάβα (βλέπε ένθετο).
Το «Globsec» ξεκίνησε μια μελέτη μετά τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία το 2016 και τις αποφάσεις που πάρθηκαν εκεί, με άξονα την προσαρμογή της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας σε ένα «διαφορετικό στρατηγικό περιβάλλον», με αναδυόμενες νέες «προκλήσεις» και παλαιές γνώριμες (βλ. Ρωσία) να επιστρέφουν, όπως υποστηρίζει.
Τονίζει, μάλιστα, ότι το πολυσέλιδο αυτό κείμενο, με τον τίτλο «Πρωτοβουλία του Globsec για την προσαρμογή του ΝΑΤΟ» και υπότιτλο «Τα μελλοντικά καθήκοντα της προσαρμοζόμενης συμμαχίας», «είναι μέχρι σήμερα η μεγαλύτερη προσπάθεια αυτού του είδους που υποκίνησε ένα think-tank, το οποίο ανήκει σε ένα κράτος - μέλος του ΝΑΤΟ μετά τη Σύνοδο Κορυφής της Βαρσοβίας».

Να αναβαθμιστεί η πολεμική ικανότητα

Από την πρόσφατη Σύνοδο των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ

Η μελέτη στάλθηκε και στον ίδιο τον γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, με την παρότρυνση προς τους ηγέτες των κρατών μελών, στην επερχόμενη Σύνοδο Κορυφής, να πάρουν απόφαση για μια «στρατηγική επανεξέταση» («strategic review») που θα μπορούσε να ολοκληρωθεί στη Σύνοδο Κορυφής του 2019, στα 70χρονα της συμμαχίας, ώστε να ενσωματωθεί το κείμενο σε μια «νέα Στρατηγική Αντίληψη» («Strategic Concept»). Διαφορετικά, προειδοποιεί ότι «η επερχόμενη Σύνοδος κινδυνεύει να αναδειχτεί μια χαμένη ευκαιρία».
Στο κείμενο ευθύς εξαρχής τονίζεται ότι «καθώς πλησιάζει τα 70ά γενέθλιά του, το ΝΑΤΟ κινδυνεύει να μείνει πίσω στο ρυθμό των πολιτικών αλλαγών και των τεχνολογικών εξελίξεων που θα μπορούσαν να μεταβάλουν το χαρακτήρα του πολέμου, τη διάρθρωση των διεθνών σχέσεων και το ρόλο της ίδιας της Συμμαχίας. Το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να σταθεί ακίνητο ή να επαναπαυτεί στις δάφνες του. Για να διατηρήσει την αξιοπιστία του (...) πρέπει να ξεκινήσει μια πιο εκτεταμένη διαδικασία προσαρμογής. Πρέπει να διασφαλίσει ότι έχει την ικανότητα να κάνει έναν μελλοντικό πόλεμο, εάν θέλει να αποτρέψει έναν τέτοιο πόλεμο. Και πρέπει να διαθέτει τα πολιτικά εργαλεία και τις εταιρικές σχέσεις για να ενισχύσει τις στρατιωτικές του ικανότητες».
Θέτοντας το ζήτημα μιας «νέας Στρατηγικής», λέει ότι τα κράτη - μέλη πρέπει: «Να αποδεχτούν τις νέες γεωστρατηγικές και διατλαντικές πραγματικότητες: Η προσαρμογή θα επιτύχει μόνο εάν η Συμμαχία αντιμετωπίσει νέες γεωστρατηγικές πραγματικότητες, συμπεριλαμβανομένης της ανάγκης αποθάρρυνσης μιας ρεβιζιονιστικής, στρατιωτικά προχωρημένης Ρωσίας, ενώ ταυτόχρονα θα προβάλλει σταθερότητα στο Νότο του ΝΑΤΟ και θα αντιμετωπίζει απειλές από κράτη όπως η Βόρεια Κορέα».

Προτροπή για «δύσκολες αποφάσεις»

Για να επιτευχθεί «δίκαιη κατανομή των βαρών» μεταξύ των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, η έκθεση προτείνει «να τηρηθεί πλήρως η δέσμευση για επενδύσεις στον τομέα της άμυνας που συμφωνήθηκε στη Σύνοδο Κορυφής της Ουαλίας το 2014 και τα νέα ποσά να δαπανώνται αποδοτικά». Η συγκεκριμένη απόφαση επιβάλλει σε όλα τα κράτη - μέλη να πιάσουν σταδιακά τη νόρμα 2% του ΑΕΠ για στρατιωτικές δαπάνες ετησίως, με ένα 20% αυτού του ποσού να κατευθύνεται σε απόκτηση «στρατηγικών όπλων», αλλά και έρευνες και παραγωγές ακόμα πιο εξελιγμένων φονικών όπλων.
Σε άλλο σημείο της μελέτης τονίζεται εξάλλου ότι πρέπει «τα κράτη - μέλη να αγοράζουν ό,τι χρειάζονται και όχι ό,τι θέλουν», δείχνοντας βασικά ότι οι στρατιωτικές δαπάνες καθορίζονται με βάση τις προτεραιότητες της λυκοσυμμαχίας και όχι τις ανάγκες των κρατών στην άμυνα.
Τονίζει, ακόμα, ότι σήμερα οι ΗΠΑ δίνουν το 75% των δυνάμεων του ΝΑΤΟ και καλύπτουν το 68% του κόστους του. Χαρακτηρίζει «απαράδεκτη» την τέτοια αναλογία μεταξύ ΗΠΑ και των υπολοίπων 28 κρατών - μελών και επιμένει να πάει στο 50 - 50. Αναγνωρίζει, βέβαια, ότι για τους «Συμμάχους» αυτό συνεπάγεται «κάποιες δύσκολες πολιτικές αποφάσεις, όπως παραπέρα αυξήσεις στις δαπάνες για την Αμυνα και εκτεταμένες αναπτύξεις δυνάμεών σε σκληρές αποστολές».
Σε άλλο σημείο αναφέρει ότι - πέραν των ΗΠΑ - τα άλλα 28 κράτη - μέλη οφείλουν να αναλάβουν μεγαλύτερο ρόλο σε αποστολές πέρα από αυτές του άρθρου 5 (περί «συλλογικής αντίδρασης» σε επίθεση που δέχεται ένα κράτος - μέλος). Οτι θα πρέπει να έχουν πλέον δυνάμεις με αρκετό «όγκο», που θα μπορούν να δρουν τόσο «σταθεροποιητικά», όσο και ως «δυνάμεις ανοικοδόμησης» σε περιοχές εκτός Ευρώπης. Προς τούτο, ζητά να εξασφαλιστούν «ευέλικτες» ταξιαρχίες ή μεραρχίες, όπως η ελληνική 71η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία «Πόντος» που έχει ταχθεί από ελληνικής πλευράς ως διαθέσιμη για τέτοιες αποστολές ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Διαθεσιμότητες και «κινητικότητα»

Το «Globsec» ορίζει επίσης στη Μελέτη ένα χρονοδιάγραμμα μέχρι το 2021, ώστε οι συμβατικές στρατιωτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ να γίνουν πιο «ευέλικτες» και συνολικά η ιμπεριαλιστική συμμαχία να διασφαλίσει τη δυνατότητα ταχέων ενισχύσεων.
Να σημειωθεί ότι τέτοιες προτάσεις αντανακλούν γενικότερους «προβληματισμούς» και σχέδια του ΝΑΤΟ, καθώς ο Στόλτενμπεργκ στη Σύνοδο των υπουργών Αμυνας την προηγούμενη βδομάδα, ανακοίνωνε τη λεγόμενη «Πρωτοβουλία Ετοιμότητας», σχέδιο με την κωδική ονομασία «Τέσσερα Τριαντάρια», συγκεκριμένα έως το 2020 να έχουν 30 μηχανοκίνητα τάγματα, 30 αεροπορικές μοίρες και 30 πλοία μάχης έτοιμα να αναλάβουν δράση εντός 30 το πολύ ημερών.
Στο ίδιο μοτίβο κινείται και ο στόχος του ΝΑΤΟ περί βελτίωσης της λεγόμενης «στρατιωτικής κινητικότητας», με απάλειψη, σε συνεργασία με την ΕΕ, των γραφειοκρατικών ή όποιων άλλων εμποδίων, αλλά και την κατασκευή νέων, ανθεκτικών υποδομών (αυτοκινητοδρόμων, γεφυρών, σιδηροδρομικών δικτύων), προκειμένου να διεκπεραιώνονται ταχύτερα και με ασφάλεια στρατιωτικές δυνάμεις στα ανατολικά και νότια.
Η Μελέτη της «Globsec» βάζει κι αυτή θέμα βελτίωσης των υποδομών που χρησιμοποιούν τα στρατιωτικά μέσα για τη διεκπεραίωσή τους, όπως επίσης βάζει στόχο να γίνει μια «Στρατιωτική Ζώνη Σένγκεν», ακριβώς για να επαλειφθούν γραφειοκρατικά εμπόδια στη μετακίνησή τους.
Επιπλέον, η μελέτη του «Globsec» βάζει θέμα και αναπροσαρμογής της δομής διοίκησης του ΝΑΤΟ, ώστε να είναι έτοιμη ανά πάσα στιγμή, να «πολεμήσει απόψε κιόλας», όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο κείμενο. Πρόκειται για ένα ακόμη πεδίο, όπου το ΝΑΤΟ έχει ήδη δρομολογήσει αποφάσεις στην επερχόμενη Σύνοδο Κορυφής, για δυο νέες Διοικήσεις, μια στις ΗΠΑ και μια στη Γερμανία, για την ταχύτερη διεκπεραίωση προσωπικού, υλικού και μέσων.

Στρατηγικοί σύμμαχοι και αντίπαλοι

Εξάλλου, η μελέτη του «Globsec» ζητά στενότερη διασύνδεση με την ΕΕ και προβλέπει ότι «η ΕΕ θα γίνει ένας όλο και πιο σημαντικός παράγοντας διπλωματίας και ασφάλειας και εταίρος του ΝΑΤΟ» και η μεταξύ τους «στρατηγική εταιρική σχέση όλο και πιο σημαντική για τη διαχείριση των διατλαντικών σχέσεων». Καλεί έτσι τους δύο πόλους να «ενισχύσουν την πρακτική συνεργασία μεταξύ τους», βάζοντας ως στόχο και μια Σύνοδο Κορυφής ΝΑΤΟ - ΕΕ που θα γίνεται τουλάχιστον μια φορά το χρόνο.
Αυτό, ενώ ταυτόχρονα υποστηρίζει ότι «οι αντίπαλοι του ΝΑΤΟ ήδη θεωρούν ότι βρίσκονται σε πόλεμο μαζί του», κατονομάζοντας ως τέτοιους τη Ρωσία, την «Αλ Κάιντα» και τον ISIS.
Κάνει εκτεταμένη αναφορά στις κινήσεις της Ρωσίας να επεκτείνει, όπως υποστηρίζει, τη σφαίρα επιρροής της, ενώ ταυτόχρονα εκσυγχρονίζει και αναπτύσσει τις Ενοπλες Δυνάμεις της. Πέρα, μάλιστα, από τις κινήσεις της Μόσχας για τον έλεγχο «τεράστιων ενεργειακών πηγών», αλλά και τις ενέργειές της στην Ανατολική Ευρώπη, η μελέτη εστιάζει και στις ρωσικές ενέργειες στη Συρία και ευρύτερα, σημειώνοντας ότι «προκαλούν την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ και των Συμμάχων στην Ανατολική Μεσόγειο». Οτι «η ευθυγράμμισή της κύρια με σιιτικά καθεστώτα και ομάδες, την ώρα που οι ΗΠΑ εμβαθύνουν τη συνεργασία τους με τα σουνιτικά κράτη και το Ισραήλ, πιθανόν θα εντείνει τις πολιτικές τριβές στην περιοχή».
Σε αυτό το πλαίσιο, επιμένει ότι το ΝΑΤΟ πρέπει να παίξει ακόμα πιο ενεργό ρόλο στη μάχη κατά της «τρομοκρατίας» - ή ό,τι παρουσιάζουν ως τέτοια - στη Μέση Ανατολή. Σε άλλο σημείο, άλλωστε, της μελέτης προβάλλεται ως αναγκαιότητα η μεγαλύτερη εμπλοκή του ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, υπογραμμίζοντας ως προς αυτό ότι πολλές φορές «το ΝΑΤΟ λέει πολλά, αλλά κάνει λίγα στη νότια γειτονία του».
Τονίζει, ακόμα, ότι προκειμένου να αποτρέψει την επέκταση της αστάθειας της «τρομοκρατίας» και της «παράνομης μετανάστευσης» στη Μεσόγειο, πρέπει το ΝΑΤΟ να στήσει μια συμμαχία από συμμάχους και εταίρους για «παρέμβαση» στην περιοχή. Οτι προς τούτο πρέπει να ενισχύσει δεσμούς με την Αφρικανική Ενωση και τον Αραβικό Σύνδεσμο. Πίσω από τα προσχήματα της «ασφάλειας» από την τρομοκρατία και τη μετανάστευση, προβάλλει το άλλοθι των επόμενων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων.