Αγρια ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ πέφτει πια και στην Ανταρσυ-Ναρίτικη "pandiera" (εκτός από το "Βαθύ-Μαύρο-που-το-παίζει-ροζ"), όπως επιβεβαίωσα και από τρίτους, πέρα από τις δικές μου εμπειρίες, που πληθαίνουν ορμητικά τον τελευταίο καιρό. Χωρίς πια τα συνήθη προσχήματα για "προσβλητικές εκφράσεις" η τον "κανονισμό του μπλογκ".
Υπάρχει ένας πανικός, απόρροια των καταιγιστικών πολιτικών εξελίξεων και της όξυνσης της επίθεσης της άρχουσας τάξης, στο "αριστεροχώρι" η " ευρύτερο πασόκ". Που εκδηλώνεται με οξύτατες εσωτερικές διαφωνίες, σπασμωδικές κινήσεις εντυπωσιασμού η απελπισμένων αντιπερισπασμών. Η γνώμη μου είναι πως αποτελεί αντανάκλαση της όποιας πολιτικής αποδιοργάνωσης στο εγχώριο παραδοσιακό αστικό πολιτικό σύστημα έχουν επιφέρει οι γενικότερες ανακατατάξεις. Είτε αυτές, οι ανεξέλεγκτες, που απορρέουν από τις ενδοϊμπεριαλιστικές κόντρες, είτε αυτές, που συλλογικά-μελετημένα επιχειρεί ο Ιμπεριαλισμός για να αντιμετωπίσει την κρίση και να αξιοποιήσει τον θετικό γι αυτόν συσχετισμό δύναμης απέναντι στο εργατικό κίνημα και τους λαούς. Εν όψει ακόμη βαθύτερης κρίσης.
Ανέκαθεν, από πολύ νωρίς, ο ελληνικός "αριστερισμός" δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μασκαρεμμένο με μπερέδες κλπ. δεξιό καιροσκοπισμό, πραγματοποιούμενο με υπεργολαβικούς σχηματισμούς στρατολογημένους από διάφορα αστικά και μικροαστικά στρώματα, κατευθείαν με την καθοδήγηση των μηχανισμών της α.τ.
Είναι ευκαιρία, τώρα, που τάχουν χαμένα και βρίσκονται σε ανακατατάξεις, να τους λιανίσουμε. Μαζί με τα παραδοσιακά ταξικά χαμηλά στρώματα της "εθνικοφροσύνης", που επίσης περνάει την ίδια κρίση και "απώλεια προσανατολισμού". Είναι δυό όψεις του ίδιου ακριβώς φαινομένου.
απο τον Σεχτάρ τον Τρομερό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου