Σαν σήμερα πριν 20 χρόνια ιδρύεται η Google από τους Σέρτζει Μπριν
και Λάρυ Πέιτζ, που εξακολουθεί παρά τις πολυσχιδείς πλέον
δραστηριότητές της να είναι γνωστή κυρίως για τη μηχανή αναζήτησής της.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι υπηρεσίες της διευκόλυναν τη ζωή
εκατομμυρίων χρηστών στο ίντερνετ, από την άλλη τα σκάνδαλα παραβίασης
προσωπικών δεδομένων ή παρακολούθησης στα οποία εμπλέκεται η εταιρεία,
όπως και σε προγράμματα του αμερικανικού στρατού, από τα οποία
δεσμεύτηκε να αποσυρθεί σταδιακά μόνο μετά από έντονες αντιδράσεις των
εργαζομένων, αποτελούν την άλλη όψη του αστραφτερού νομίσματος.
Αν αυτά είναι λίγο – πολύ γνωστά στους περισσότερους, λιγότερο προβεβλημένο είναι το γεγονός πως η ίδια η δημιουργία της Google είναι -έμμεσα τουλάχιστον – καρπός της συνεργασίας λαμπρών μυαλών της πληροφορικής με τις υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ, οι οποίες συνεργάζονται εδώ και δεκαετίες με τη Σίλικον Βάλεϋ, τη Μέκκα της πληροφορικής στις ΗΠΑ, προκειμένου να βρουν πιο αποτελεσματικούς τρόπους εντοπισμού ατόμων και ομάδων στο διαδίκτυο.
Οι υπηρεσίες πληροφοριών ευελπιστούσαν πως οι κορυφαίοι της πληροφορικής στη χώρα θα έπαιρναν αδιαβάθμητες πληροφορίες και στοιεία χρηστών, θα τα συνδύαζαν με αυτό που έγινε γνωστό ως διαδίκτυο και θα άρχιζαν να δημιουργούν εμπορικές επιχειρήσεις προσαρμοσμένες στις επιθυμίες του κοινού και τις ανάγκες των μυστικών υπηρεσιών. Η συνεργασία αυτή είχε βασικό καρπό το καθεστώς παγκόσμιας μαζικής παρακολούθησης που βιώνουμε σήμερα..
Βρισκόμαστε στα μέσα περίπου της δεκαετίας του ’90 και τόσο η NSA όσο και η CIA άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι οι αναδυόμενες εταιρείες πληροφορικής ήταν το μέλλον στον τομέα της παρακολούθησης, σε μια εποχή μάλιστα περικοπής δαπανών προς τις δυο υπηρεσίες. Για το λόγο αυτό αμφότερες άρχισαν να αναζητούν επιστήμονες στα αμερικανικά πανεπιστήμια που θα έκαναν αυτό που δε θα μπορούσαν να κάνουν ποτέ ομάδες πρακτόρων και ειδικών στους σταθμούς της NSA και της CIA, δηλαδή τη συλλογή τεράστιων ποσοτήτων δεδομένων με τρόπο που να βγάζει νόημα.
Για το λόγο αυτό χρηματοδότησαν ένα μεγάλο πρόγραμμα με τίτλο MDDS (Massive Digital Data Systems), του οποίου τη διαχείριση είχαν αναλάβει άλλες εταιρείες πληροφορικής και πληροφοριών. Το πρόγραμμα παρουσιάστηκε σε μια σειρά επιστημόνων πληροφορικής στα κορυφαία πανεπιστήμια των ΗΠΑ μαζί με έγγραφο που εξηγούσε τι ήταν αυτό που επιδίωκαν η CIA, η NSA και άλλες υπηρεσίες.
Δύο από το πρώτα κονδύλια του MDDS πήγαν σε ερευνητική ομάδα του Στάνφορντ που περιλάμβανε τους μελλοντικούς συνιδρυτές της Google Μπριν και Πέιτζ, μεταπτυχιακοί φοιτητές τότε που ασχολούνταν με την κατάταξη ιστοσελίδων και τη νοηματοδότηση των αναζητήσεων των χρηστών. Χάρη σε αυτή τη χρηματοδότηση γεννήθηκε η βάση της Google, ενώ στη διάρκεια του προγράμματος οι δυο ερευνητές συναντώνταν συχνά με εκπροσώπους του για να ενημερώνουν για την πρόοδο της έρευνας. Η ίδια η Google αποσιωπά το ρόλο της CIA και της ΝSA στην ίδρυση της εταιρείας, αναφέροντας μόνο την ομοσπονδιακή χρηματοδότηση για τη “δημιουργία ψηφιακών βιβλιοθηκών”.
Μέσα στα χρόνια μάλιστα η εταιρεία επανειλλημμένα έχει διαψεύσει φήμες ότι χρηματοδοτήθηκε από μυστικές υπηρεσίες στα πλαίσια της καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Τα στοιχεία όμως είναι σαφή. Η Google δεν αποτελεί άμεσα προϊόν των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, ωστόσο η αφειδώλευτη χρηματοδότηση εκ μέρους τους επέτρεψε τη δημιουργία μιας υπηρεσίας που ίσως ακόμα και στα πιο τρελά όνειρα των ιθυνόντων της NSA και της CIA δε θα αποδεικνυόταν τόσο αποτελεσματική για τις επιδιώξεις παρακολούθησης εκατομμυρίων πολιτών ανά τον κόσμο.
Με πληροφορίες από qz.com
Αν αυτά είναι λίγο – πολύ γνωστά στους περισσότερους, λιγότερο προβεβλημένο είναι το γεγονός πως η ίδια η δημιουργία της Google είναι -έμμεσα τουλάχιστον – καρπός της συνεργασίας λαμπρών μυαλών της πληροφορικής με τις υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ, οι οποίες συνεργάζονται εδώ και δεκαετίες με τη Σίλικον Βάλεϋ, τη Μέκκα της πληροφορικής στις ΗΠΑ, προκειμένου να βρουν πιο αποτελεσματικούς τρόπους εντοπισμού ατόμων και ομάδων στο διαδίκτυο.
Οι υπηρεσίες πληροφοριών ευελπιστούσαν πως οι κορυφαίοι της πληροφορικής στη χώρα θα έπαιρναν αδιαβάθμητες πληροφορίες και στοιεία χρηστών, θα τα συνδύαζαν με αυτό που έγινε γνωστό ως διαδίκτυο και θα άρχιζαν να δημιουργούν εμπορικές επιχειρήσεις προσαρμοσμένες στις επιθυμίες του κοινού και τις ανάγκες των μυστικών υπηρεσιών. Η συνεργασία αυτή είχε βασικό καρπό το καθεστώς παγκόσμιας μαζικής παρακολούθησης που βιώνουμε σήμερα..
Βρισκόμαστε στα μέσα περίπου της δεκαετίας του ’90 και τόσο η NSA όσο και η CIA άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι οι αναδυόμενες εταιρείες πληροφορικής ήταν το μέλλον στον τομέα της παρακολούθησης, σε μια εποχή μάλιστα περικοπής δαπανών προς τις δυο υπηρεσίες. Για το λόγο αυτό αμφότερες άρχισαν να αναζητούν επιστήμονες στα αμερικανικά πανεπιστήμια που θα έκαναν αυτό που δε θα μπορούσαν να κάνουν ποτέ ομάδες πρακτόρων και ειδικών στους σταθμούς της NSA και της CIA, δηλαδή τη συλλογή τεράστιων ποσοτήτων δεδομένων με τρόπο που να βγάζει νόημα.
Για το λόγο αυτό χρηματοδότησαν ένα μεγάλο πρόγραμμα με τίτλο MDDS (Massive Digital Data Systems), του οποίου τη διαχείριση είχαν αναλάβει άλλες εταιρείες πληροφορικής και πληροφοριών. Το πρόγραμμα παρουσιάστηκε σε μια σειρά επιστημόνων πληροφορικής στα κορυφαία πανεπιστήμια των ΗΠΑ μαζί με έγγραφο που εξηγούσε τι ήταν αυτό που επιδίωκαν η CIA, η NSA και άλλες υπηρεσίες.
Δύο από το πρώτα κονδύλια του MDDS πήγαν σε ερευνητική ομάδα του Στάνφορντ που περιλάμβανε τους μελλοντικούς συνιδρυτές της Google Μπριν και Πέιτζ, μεταπτυχιακοί φοιτητές τότε που ασχολούνταν με την κατάταξη ιστοσελίδων και τη νοηματοδότηση των αναζητήσεων των χρηστών. Χάρη σε αυτή τη χρηματοδότηση γεννήθηκε η βάση της Google, ενώ στη διάρκεια του προγράμματος οι δυο ερευνητές συναντώνταν συχνά με εκπροσώπους του για να ενημερώνουν για την πρόοδο της έρευνας. Η ίδια η Google αποσιωπά το ρόλο της CIA και της ΝSA στην ίδρυση της εταιρείας, αναφέροντας μόνο την ομοσπονδιακή χρηματοδότηση για τη “δημιουργία ψηφιακών βιβλιοθηκών”.
Μέσα στα χρόνια μάλιστα η εταιρεία επανειλλημμένα έχει διαψεύσει φήμες ότι χρηματοδοτήθηκε από μυστικές υπηρεσίες στα πλαίσια της καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Τα στοιχεία όμως είναι σαφή. Η Google δεν αποτελεί άμεσα προϊόν των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, ωστόσο η αφειδώλευτη χρηματοδότηση εκ μέρους τους επέτρεψε τη δημιουργία μιας υπηρεσίας που ίσως ακόμα και στα πιο τρελά όνειρα των ιθυνόντων της NSA και της CIA δε θα αποδεικνυόταν τόσο αποτελεσματική για τις επιδιώξεις παρακολούθησης εκατομμυρίων πολιτών ανά τον κόσμο.
Με πληροφορίες από qz.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου