Αυτός ο μικροαστός…

Σε είχα γνωρίσει εδώ και χρόνια, όταν στα χρόνια της πλασματικής ευμάρειας, με χλεύαζες, όταν διαδήλωνα και κατέβαινα σε πορείες.

Σε θυμάμαι που αγόραζες τα καλά “χαρτιά” του χρηματιστηρίου και μου έλεγες, παίξε και εσύ και άσε τις αγωνίες σου για τον κόσμο, αυτά ανήκουν σε άλλη εποχή και ότι είμαι ξεπερασμένος.

Φώναζες όταν οι αγρότες έστηναν μπλόκα στους δρόμους και έλεγες όλοι ζουν τεμπέλικα με τις επιδοτήσει ς, έχουν 2 με 3 αυτοκίνητα, τζιπ και ζούνε παρασιτικά με κονδύλια της Ε.Ε.  Άσχετα αν οι περισσότεροι ήταν φίλοι σου.

Ενίοτε τους θαύμαζες κιόλας για τον γρήγορο και “έξυπνο” πλουτισμό κάποιων, πίνατε και κάνα 2 φιάλες ουίσκι σε κάποιο μπουζουξίδικο  και έπαιρνες την γραμμή ποιον γαλαζοπράσινο βουλευτή να ψηφίσεις.

Και ας είναι η πλειοψηφία των αγροτών – κτηνοτροφών παραγωγών, καλλιεργητών, με 20 και 30, 40, 50 στρέμματα, 100, 200, 300 ζώα, στοχοποιημένοι από την Ε.Ε για το ξεκλήρισμα και τον αφανισμό τους. Εσύ έλεγες όλοι το ίδιο είναι.

Είσαι αυτός που στην οικονομική κρίση λες ότι φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι.  Γιατί είναι τεμπέληδες μπήκαν με ρουσφέτι στο δημόσιο και ότι άδικα τους πληρώνεις εσύ.

Βέβαια άχνα δεν βγάζεις ότι το νομιμοποίησες εσύ με την ψήφο σου. Στηρίζοντας τα δικομματικά παιχνίδια εξουσίας και ότι εσύ ψήφιζες κάποιον βουλευτή και κόμμα για ικανοποιηθεί κάποιο δικό σου ρουσφέτι.

Βολικό για εσένα τώρα να χρεώνεις συλλήβδην όλους τους δημοσίους υπάλληλους για τα κακά του τόπου, αθωώνοντας τα πραγματικά τρωκτικά, που ροκάνιζαν και ροκανίζουν το δημόσιο πλούτο, το δημόσιο χρήμα.

Εδώ τυγχάνει κάποιοι να είναι φίλοι σου, να τους γνωρίζεις και να δείχνεις και τον δέοντα σεβασμό.  Λέγοντας ότι είναι και “μάγκες” που τα βρήκανε  και τα κάνανε. Αλλά “είπαμε”, φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι.

Έλεγες ότι οι απεργίες των εργαζομένων κλείνουν τις επιχειρήσεις και όχι ο ανταγωνισμός και το κυνήγι του μεγαλύτερου κέρδους, που είναι η πραγματική αιτία που κλείνουν  οι επιχειρήσεις και τις ξαναστήνουν εκεί που υπάρχει πιο φθηνό εργατικό δυναμικό.

Έτσι απενεχοποιούσες τις πολιτικές διαχείρισης του συστήματος για να αναπαραχθεί το ίδιο και αιτιολογούσες τις πολιτικές φτωχοποίησης του λαού όντας και ο ίδιος θύμα αυτής.

Μεγαλοεργολάβοι  δημοσίων έργων, τραπεζίτες που μοίραζαν αφειδώς δάνεια – χρήμα χωρίς εγγυήσεις σε βιομηχάνους, οικονομικά ισχυρούς φίλους και ημέτερους ύστερα  από πολιτικές υποδείξεις.

Μίζες να αποτελούν επίσημη πολιτική για την “εύρυθμη” λειτουργία  του συστήματος, αφού η  “αγιοποίηση” του ανταγωνισμού είναι το απαύγασμα αυτής της οικονομίας.

Για αυτούς όλους δεν σε βλέπω να λες κάτι.

Τώρα φωνάζεις για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, για τους φτωχοδιαβόλους του κόσμου που έφυγαν κυνηγημένοι από τους πολέμους και τις δυστυχίες  και άλλοι από την εξαθλίωση  και την φτώχεια από τις πατρογονικές εστίες τους.

Ντύνεσαι στα γαλανόλευκα και νοιώθεις απειλεί από αυτούς, όταν άλλοι αδειάζουν καθημερινά το “τσουκάλι” σου, σου αφαιρούν το δικαίωμα στα όνειρα, φτιάχνοντας ένα μαύρο και αβέβαιο αύριο.

Δε σε είδα πάλι όταν τη χώρα σου την είχαν – έχουν μετατρέψει σε ένα απέραντο στρατόπεδο, Αμερικανοί, Άγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί, κ.ά., να ξεσηκωθείς, να πεις κάτι, να φωνάξεις.

Δε σε είδα όταν προετοιμάζονται και κάνουν πρόβες πολέμου στην πατρίδα σου, στις θάλασσές σου, στον αέρα σου, να διαμαρτύρεσαι, να αντιστέκεσαι, σε αυτούς που τσαλαπατούν την ανεξαρτησία και την κυριαρχία σου σαν λαός. Πού είναι εδώ πατριωτισμός σου;

Γιατί πατριωτισμός δεν είναι οι άναρθρες κραυγές ή η μετατροπή της σημαίας σε μπέρτα και να φωνάζεις σε συναθροίσεις πόσο μεγάλος Σκοπιανοφάγος, Τουρκοφάγος, Αλβανοφάγος είσαι.

Να αντιπαλεύεις τον ιμπεριαλισμό και τα όργανά του, τις αστικές κυβερνήσεις που σπέρνουν την διχόνοια και το μίσος μεταξύ των λαών, τους εθνοκάπηλους βρικόλακες που υπάρχουν σε κάθε χώρα και αξιοποιούνται για τον αποπροσανατολισμό και την παραπλάνηση. Αυτός ο αγώνας είναι πατριωτικός σήμερα.

Τώρα περιμένεις την “ανάκαμψη” και πάλι είσαι σε αναμονή. Ακούς για  επενδυτές που πρέπει να υμνήσουμε, βάζοντας υποθήκη τα ήδη ξεθεμελιωμένα δικαιώματα σου για να δημιουργηθεί  λένε “φιλικό” επενδυτικό περιβάλλον. Δηλαδή να βγάλουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί  όμιλοι γρήγορο και εύκολο κέρδος από τη φθηνή εργασία.

Πάλι δεν αντιδράς γιατί άφησες να σε διαπαιδαγωγήσουν με τη λογική του “μικρότερου κακού”, των χαμηλών απαιτήσεων, που υποτιμούν συνεχώς τη ζωή και τις ανάγκες σου, για να διαιωνίζονται τα κέρδη των λίγων.

Σταμάτα να είσαι ο μικροαστός που θέλουν σε κάθε εποχή. Σταμάτα να είσαι η βουβή συναίνεση να παίζεις το ρόλο του αυτόχειρα που σιγά-σιγά τραβά τη θηλιά του.

Σταμάτα να φοβάσαι και να μην αντιδράς, σταμάτα τουλάχιστον να χλευάζεις αυτούς που αντιδρούν.

Ο κόσμος των αναγκών μας για την ζωή, την πραγματική ευημερία και ευτυχία, δε θα έρθει με την ησυχία και τη “φρονιμάδα” σου.

Με αγώνα ταξικό, κοινωνική συμμαχία, λαϊκό ξεσηκωμό, μπορείς να ελπίζεις στον κόσμο αυτό.