Πρώτη φορά Χριστιανικά – “Φεύγει” η Εκκλησία που μένει στο κράτος

Κατιούσα

Ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση του “ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η θρησκεία” πιάνεται σαν τον πνιγμένο από τα μαλλιά του, ορυόμενη για σταυρούς και φάτνες εν κομμουνιστικώ κινδύνω, ο Σύριζα προχωρά σε μια πράγματι ιστορική – όπως επανέλαβε μόνο μερικές δεκάδες φορές το ρεπορτάζ της ΕΡΤ- συμφωνία με την Εκκλησία της Ελλάδος, επιβεβαιώνοντας το πνεύμα χριστιανικής συναντίληψης με την ηγεσία της τελευταίας στο οποίο μας έχει συνηθίσει σχεδόν από την πρώτη στιγμή της διακυβέρνησής του.
Έτσι λοιπόν σύμφωνα με το κοινό ανακοινωθέν 15 σημείων, το κράτος ούτε λίγο ούτε – ούτε πολύ αναγνωρίζει πως…χρωστάει στην εκκλησία κι ότι ως “αποζημίωση” (αντάλλαγμα λέει το κείμενο)  συνεχίζει να αναλαμβάνει τη μισθοδοσία του κλήρου. Για να έχουν όμως κάτι να διαφημίσουν και τα συριζοτρόλ, οι κληρικοί δε θα θεωρούνται πια δημόσιοι υπάλληλοι και τυχόν αύξηση του αριθμού τους δε θα σημάνει αύξηση της κρατικής επιδότησης, θυμίζοντας την αλήστου μνήμης πασοκική τακτική του “μένουν οι βάσεις που φεύγουν”. Σε άψογη πασοκική διάλεκτο είναι εξάλλου γραμμένα και τα επίμαχα αποσπάσματα της συμφωνίας, που αξίζει κανείς να διαβάσει  αυτούσια ως δείγματα παπατζήδικης καλλιέπειας:

– Το Ελληνικό Δημόσιο αναγνωρίζει ότι μέχρι το 1939 οπότε εκδόθηκε ο αναγκαστικός νόμος 1731/1939 απέκτησε εκκλησιαστική περιουσία έναντι ανταλλάγματος που υπολείπεται της αξίας της.
– Το Ελληνικό Δημόσιο αναγνωρίζει ότι ανέλαβε τη μισθοδοσία του κλήρου, ως με ευρεία έννοια, αντάλλαγμα για την εκκλησιαστική περιουσία που απέκτησε.
– Το Ελληνικό Δημόσιο και η Εκκλησία αναγνωρίζουν ότι οι κληρικοί δεν θα νοούνται στο εξής ως δημόσιοι υπάλληλοι και ως εκ τούτου διαγράφονται από την Ενιαία Αρχή Πληρωμών.
– Το Ελληνικό Δημόσιο δεσμεύεται ότι θα καταβάλλει ετησίως στην Εκκλησία με μορφή επιδότησης ποσό αντίστοιχο με το σημερινό κόστος μισθοδοσίας των εν ενεργεία ιερέων, το οποίο θα αναπροσαρμόζεται ανάλογα με τις μισθολογικές μεταβολές του Ελληνικού Δημοσίου.
– Η Εκκλησία αναγνωρίζει ότι μετά τη Συμφωνία αυτή παραιτείται έναντι κάθε άλλης αξίωσης για την εν λόγω εκκλησιαστική περιουσία.
– Η ετήσια επιδότηση θα καταβάλλεται σε ειδικό ταμείο της Εκκλησίας και προορίζεται αποκλειστικά για τη μισθοδοσία των κληρικών,  με αποκλειστική ευθύνη της Εκκλησίας της Ελλάδος και σχετική εποπτεία των αρμόδιων ελεγκτικών κρατικών αρχών.
– Με τη Συμφωνία διασφαλίζεται ο σημερινός αριθμός των οργανικών θέσεων κληρικών  της Εκκλησίας της Ελλάδος, καθώς και ο σημερινός αριθμός των λαϊκών υπαλλήλων της Εκκλησίας της Ελλάδος.
– Πιθανή επιλογή της Εκκλησίας της Ελλάδος για αύξηση του αριθμού των κληρικών δεν δημιουργεί απαίτηση αύξησης του ποσού της ετήσιας επιδότησης.

Εξίσου ενδιαφέρον είναι το γεγονός πως με τη συμφωνία το κράτος ρητά παραιτείται από την εν λόγω εκκλησιαστική περιουσία, με την παράλληλη δημιουργία ενός εκκλησιαστικού ΤΑΙΠΕΔ, με σχεδόν ίδιο όνομα (ΤΑΕΠ), για τη συνδιαχείριση διαμφισβητούμενων περιουσιακών στοιχείων από το 1952 ως σήμερα, αλλά και όσα τυχόν “εθελοντικά” (sic) παραχωρήσει η Εκκλησία στο ταμείο μελλοντικά. Το σαξές στόρι μετά την ¨εθελοντική εισφορά” των εφοπλιστών συνεχίζεται, με χριστιανικό φωτοστέφανο αυτή τη φορά.
Η ατμόσφαιρα ήταν σχεδόν κατανυκτική, με τον Ιερώνυμο να είναι ένα βήμα πριν την επίσημη αγιοποίηση Τσίπρα, ευχαριστώντας τον πολλές φορές δημόσια, ιδίως μάλιστα για το ότι στην προτεινόμενη συνταγματική αναθεώρηση το προίμιο του συντάγματος – αυτό που λέει τα προοδευτικά για επικρατούσα θρησκεία – θα παραμείνει άθικτο. Προχωρώντας μάλιστα ένα βήμα παραπέρα, ο αρχιεπίσκοπος άδειασε κανονικά το Βορίδη σημειώνοντας: «Ως προς τις μικρότητες οτι θα σβήσετε τα σύμβολα της Εκκλησίας και τα λοιπά, από τέτοιους πολέμους έχουμε γνωρίσει όλοι μας αλλά ξέρουμε να προχωρούμε». Άλαλα τα χείλη των ασεβών.
Υπερβαίνοντας τον εαυτό της η κυβέρνηση, αφού πρώτα ξεπέρασε τη χούντα σε φιλοαμερικανισμό και τον παλιό δικομματισμό σε υλοποίηση μνημονιακών πολιτικών, πλέον κατόρθωσε στο εκκλησιαστικό ζήτημα να κάνει να φαίνεται αριστερότερος μέχρι και ο Κώστας Σημίτης. Δέσποινα ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών.
Το μόνο που έλειπε από την όμορφη συνάντηση ήταν χορωδία βυζαντινών ψαλτών να άδει ιερή διασκευή τοτ “Εμείς” των Βίσση – Καρβέλα, που χώρισαν, αλλά παρέμειναν οι καλύτεροι φίλοι, προϊδεάζοντας σε ανύποπτο χρόνο για τον επικείμενο “διαχωρισμό” Εκκλησίας – Κράτους. Σε κάθε περίπτωση, για να κλείσουμε και πάλι μουσικά, και μαζί και μόνος, ίδιος είναι ο πόνος για την τσέπη του Έλληνα φορολογούμενου. Αμήν.