DysfunctionaI Attitude: Αντιφασιστικό ελληνικό hiphop

Drugitiz

Το ότι το hiphop είναι από τη φύση του αντιφασιστικό είναι ξεκάθαρο και άνευ αμφισβήτησης. Μια μουσική γεννημένη από αφροαμερικάνους εργάτες της Νέας Υόρκης, μια προσπάθεια “εργατικής αυτοαξιοποίησης” με σκοπό την παραγωγή δικού τους πολιτισμού δεν μπορεί παρά να είναι εχθρική στο φασισμό από κάθε πλευρά.

Έξτρα σε αυτό, το γεγονός ότι το hiphop στην Ελλάδα εξέφρασε κατά κανόνα (χωρίς να λείπουν βέβαια κάποιες γραφικές και θλιβερές εξαιρέσεις) ανθρώπους που κινούνται στο “αριστερό” φάσμα της πολιτικής, από γενικότερα προοδευτικούς/αριστερούς μέχρι αναρχικούς και κομμουνιστές. Συν ότι υπάρχει το συμβάν που καθόρισε όχι μόνο την hiphop σκηνή, αλλά και ολόκληρη την πολιτική ζωή της χώρας, η δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Από φύση λοιπόν, hiphop και αντιφασισμός πάνε μαζί. Από θέση όμως…

Θα περίμενε κανείς ότι η σύσταση μιας αντιφασιστικής λίστας τραγουδιών λοιπόν θα ήταν εύκολη υπόθεση, αλλά δεν ήταν και τόσο. Ενώ σαφέστατα σκόρπιες αναφορές στο θέμα γίνονται σε δεκάδες τραγούδια, όπως συνειδητοποίησα φτιάχνοντας τη λίστα, δεν είναι και τόσο δημοφιλές θέμα για να αφιερώσει κάποιος ολόκληρα τραγούδια σε αυτό. Πιθανότατα να υπάρξουν κάποιοι που θα θέλουν να μου θυμίσουν κάποιο κομμάτι που παίζει να μου ξεφεύγει, και είναι ευπρόσδεκτοι να το κάνουν, αλλά και μόνο που μου διαφεύγει όντας πάνω από 20 χρόνια hiphop junkie, είναι ενδεικτικό.

FFC- Νεοναζί καλός μόνο νεκρός

Οι FFC ανήκουν στη πρώτη γενιά των ελληνικών συγκροτημάτων hiphop. Δημιουργήθηκαν πρώτοι, δισκογράφησαν οριακά δεύτεροι (μετά τους Active Member). Το κομμάτι αυτό ανήκει στην πρώτη περίοδό τους, στα τέλη της δεκαετίας του 80′-αρχές 90′ και είναι demo που κυκλοφόρησε μετά από χρόνια. Εξίσου πρωτόλειο και σε θέμα περιεχομένου, αλλά αξίζει σίγουρα αναφοράς μιας και ήταν το πρώτο που ασχολήθηκε με το θέμα.

Active Member – Με το ζερβό

Ο BD Foxmoor σε αυτό το κομμάτι περιγράφει την βιωματική του σχέση με το καθεστώς της Χούντας. Εικόνες που ξεκινάνε από τη σχέση του με τον αριστερό παππού του, από τον οποίο ζητούσε να μάθει να γράφει με το αριστερό για να την σπάει στους παράφρονες χουντικούς δασκάλους που το θεωρούσαν ηθικό αμάρτημα, αναφορές στην Αυγή (η οποία βέβαια δεν κυκλοφορούσε τη περίοδο της επταετίας), φασιστοπαπάδες και συναισθήματα και εικόνες από εμπειρίες οικογενειών που δεν “κοίταγαν τη δουλειά τους” επί επταετίας.

Κοινοί Θνητοί – Του έθνους πατριώτη

Το καλύτερο κομμάτι για να στείλεις στον φασιστάκο της τάξης/γειτονιάς/δουλειάς που θες να τον τσαντίσεις. Ατάκα μετά την ατάκα, έξι λεπτά φουλ απόλαυση. Ξεχωρίζω την ατάκα “εμείς έχουμε λόγο τιμής και όχι αίμα” η οποία είναι γεμάτη νόημα και θα σήκωνε πολλή ανάλυση για την αντίφαση λ/Λόγου και μεταφυσικής (“αίμα”) στο πλαίσιο της αντίθεσης επανάστασης-αντίδρασης.

ΤοΣφάλμα Χ Φρανκ – Σαβούρα

Οι περισσότεροι τραγουδοποιοί, όταν θέλουν να καταφερθούν ενάντια στο φασισμό, συνηθίζουν να μένουν σε έναν ουμανιστικό αντιρατσισμό. Όχι εδώ. Σχέση φασισμού-Κεφαλαίου, εργατικός διεθνισμός, ο ναζισμός σαν εργαλείο υποτίμησης της εργατικής αξίας, η οργανική σχέση τους με το Κράτος και δη με την αστυνομία, το ψευτοδίπολο του αστισμού μεταξύ ακροδεξιάς και κεντροαριστεράς είναι μερικά από τα θέματα που πραγματεύονται εδώ. Γιατί όταν γράφουμε τραγούδια, κάνουμε ακτινογραφία της κοινωνίας, δε μένουμε στις ευκολίες.

Quadir Lateef- Fuck Golden Dawn

Αυτή η λίστα δεν είναι ακριβώς “5”, αλλά περισσότερο “4+1”. Το τελευταίο κομμάτι, είναι ενός αμερικάνου rapper, από το Τέξας, ο οποίος με αφορμή τη δολοφονία του Killah P έγραψε ένα αντιφασιστικό κομμάτι. Αρκετά φορτισμένο συναισθηματικά και αξιόλογη κίνηση που δείχνει και αντανακλαστικά και ικανότητα για ενσυναίσθηση εκ μέρους του καλλιτέχνη, δυστυχώς δεν είναι και το καλύτερο κομμάτι μουσικής που θα ακούσεις ποτέ. Δεν έχει σημασία όμως, γιατί τα θετικά του ξεπερνάνε την αδυναμία του σαν κίνηση.