Στις 15 του Γενάρη 1902 γεννήθηκε ο Τούρκος ποιητής Ναζίμ Χικμέτ.
Κομμουνιστής επαναστάτης «απ’ την κορφή ως τα νύχια», ο Χικμέτ
τραγούδησε με το στίχο του τα βάσανα του εργάτη και των καταπιεσμένων
όλου του κόσμου.
Ο Ναζίμ Χικμέτ αγωνίστηκε σε όλη του τη ζωή ενάντια στο φασισμό και υπέρ της ειρήνης, για μια κοινωνία χωρίς ταξική σκλαβιά κι εκμετάλλευση, μια κοινωνία σοσιαλιστική-κομμουνιστική.
Το έργο του φάρος φωτεινός στους αγώνες του λαού του και των αγωνιστών σε όλον τον κόσμο που μοιράζονται τα ίδια ιδανικά, του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, της ειρήνης και της φιλίας των λαών όλου του κόσμου.
Ο Ναζίμ Χικμέτ αγωνίστηκε σε όλη του τη ζωή ενάντια στο φασισμό και υπέρ της ειρήνης, για μια κοινωνία χωρίς ταξική σκλαβιά κι εκμετάλλευση, μια κοινωνία σοσιαλιστική-κομμουνιστική.
Ο Ναζίμ Χικμέτ έζησε δεκαοχτώ ολόκληρα χρόνια στις φυλακές, κυνηγήθηκε ανελέητα κι εξορίστηκε απ’ την αστική τάξη της χώρας του, που του αφαίρεσε την υπηκοότητα.«(…)Το 1970, στην πιο σκληρή περίοδο της χούντας αρχίζω να μελοποιώ ποιήματά του. Τελείωσα σχεδόν αμέσως την “Πιο όμορφη θάλασσα”, το “Αυτό είναι” και τη “Μαδρίτη” στη μετάφραση του Γιώργου Παπαλεονάρδου και συνέχισα με τις μεταφράσεις του Ρίτσου. Τα τραγούδια μου στην ποίηση του Χικμέτ ήταν αδύνατο να κυκλοφορήσουν στην περίοδο της δικτατορίας. (…) Ηρθε η μεταπολίτευση το καλοκαίρι του 1974. Ενα πρωί άρχισα να μελοποιώ το τελευταίο ποίημα του Ναζίμ που μέχρι τότε μου αντιστεκόταν. Ηταν το “Αν η μισή μου καρδιά”. Και έφτιαξα την πιο ωραία μελωδία απ’ όσα τραγούδια είχα συνθέσει μέχρι τότε. Απλή, κυκλική, άμεση. Ημουνα πολύ χαρούμενος, ευτυχισμένος θα έλεγα.(…)Και κάτι τελευταίο προσωπικό. Κάλεσαν την Μαρία Δημητριάδη κι εμένα στην Κωνσταντινούπολη το 1978 σε μια βραδιά αφιερωμένη στον Ναζίμ Χικμέτ για τα 15 χρόνια από το θάνατό του. Στο θέατρο “Ταξίμ” 8 χιλιάδες θεατές άρχισαν να τραγουδάνε στα ελληνικά το “Αν η μισή μου καρδιά”. Ηταν η πιο συγκινητική στιγμή της ζωής μου που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Και αυτή η στιγμή, που για μένα κρατάει 37 χρόνια, αποδεικνύει ότι δεν γίνεται να μην έρθει κάποτε εκείνη η κοινωνία στην οποία ο Ποιητής θα ψαρεύει και ο Ψαράς θα γράφει ποιήματα. Στο χέρι μας είναι».
Θάνος Μικρούτσικος (Ριζοσπάστης, 10/2/2015)
Το έργο του φάρος φωτεινός στους αγώνες του λαού του και των αγωνιστών σε όλον τον κόσμο που μοιράζονται τα ίδια ιδανικά, του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, της ειρήνης και της φιλίας των λαών όλου του κόσμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου