Η
στρατιωτική άσκηση «Γαλάζια Πατρίδα», που ξεκίνησε χτες, στόχο έχει να
υπογραμμίσει τις τουρκικές διεκδικήσεις κυρίως στην περιοχή της Ανατ.
Μεσογείου, όπου πυκνώνουν οι εξελίξεις στα Ενεργειακά.
Στην πραγματικότητα, η Τουρκία «υπενθυμίζει» σε όλους ότι η «σταθερότητα», και επομένως η ασφάλεια των επενδύσεων που σχεδιάζονται, περνάει αναπόφευκτα μέσα και από τη δική της συμμετοχή στη μοιρασιά της ενεργειακής λείας, είτε μιλάμε για την εξόρυξη των υδρογονανθράκων είτε για τη μεταφορά τους προς τις μεγάλες αγορές της Ευρώπης και της Ασίας.
Η κλιμάκωση της στρατιωτικής παρουσίας της Τουρκίας στην Ανατ. Μεσόγειο και οι προειδοποιήσεις ότι δεν πρόκειται να απεμπολήσει «ζωτικά της συμφέροντα» στην περιοχή έρχονται τη στιγμή που η αμερικανική «ExxonMobil» ετοιμάζεται να ανακοινώσει τα αποτελέσματα των ερευνών στο «οικόπεδο 10» της κυπριακής ΑΟΖ.
Σύμφωνα με διαρροές, τα κοιτάσματα είναι «καλά και εκμεταλλεύσιμα», γεγονός που αναβαθμίζει κι άλλο το ενδιαφέρον ιμπεριαλιστικών κέντρων και μονοπωλίων τα οποία δραστηριοποιούνται ήδη σε κυπριακή, αιγυπτιακή και ισραηλινή ΑΟΖ.
Κι όχι μόνο αυτό. Η εύρεση εκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων στο «οικόπεδο 10» ερμηνεύεται από ειδικούς ως επέκταση του ίδιου «γεωλογικού μοντέλου» προς τα δυτικά. Αυτό σημαίνει ότι ενισχύονται οι πιθανότητες να βρεθούν εξίσου μεγάλα και κερδοφόρα κοιτάσματα στη θαλάσσια περιοχή που εκτείνεται μέχρι και νότια της Κρήτης.
Απ' αυτήν την άποψη, δεν είναι τυχαίο ότι η Τουρκία επικεντρώνει τις αμφισβητήσεις και τις διεκδικήσεις της στον θαλάσσιο χώρο ανάμεσα στον 28ο μεσημβρινό, ανατολικά της Κρήτης, μέχρι ανοιχτά της Πάφου, απαιτώντας να της αναγνωριστούν δικαιώματα συνεκμετάλλευσης στην περιοχή.
Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει η Τουρκία να αποκτήσει λόγο στα κοιτάσματα της κυπριακής ΑΟΖ και ταυτόχρονα να μειώσει ή να εξαλείψει τελείως την επιρροή του Καστελόριζου στον καθορισμό των ελληνικών θαλάσσιων ζωνών.
Γι' αυτό η Τουρκία δεν αρκείται μόνο στις απειλές, αλλά αναλαμβάνει και με άλλα μέσα να στείλει μήνυμα ότι θα διεκδικήσει με κάθε τρόπο τη συμμετοχή της στο παιχνίδι της Ενέργειας που φουντώνει στην περιοχή. Εκεί εντάσσονται οι έρευνες με το «Μπαρμπαρός» και βέβαια οι μεγάλης έκτασης στρατιωτικές ασκήσεις.
Είναι φανερό ότι η επιδίωξη αυτή της Τουρκίας επιδρά άμεσα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και στο Κυπριακό, που αποτέλεσαν κεντρικό ζήτημα στην τελευταία συνάντηση Τσίπρα - Ερντογάν στην Αγκυρα.
Τα δημοσιεύματα που ακολούθησαν, περί «συνεκμετάλλευσης» των ενεργειακών κοιτασμάτων σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο, αλλά και η αναθέρμανση της διαπραγμάτευσης για το Κυπριακό, με πρώτο βήμα την οικοδόμηση «Μέτρων Εμπιστοσύνης» ανάμεσα σε Τουρκία και Κύπρο, επιβεβαιώνουν την κινητικότητα που υπάρχει στην κατεύθυνση ενός συμβιβασμού ο οποίος θα ανοίξει το δρόμο για την ανεμπόδιστη «εφόρμηση» των μονοπωλίων στον ενεργειακό πλούτο της περιοχής, από την οποία τόσο η ελληνική όσο και η τουρκική αστική τάξη προσδοκούν οφέλη, ενώ ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποια θα παίξει ρόλο κόμβου από και προς την Ευρώπη.
Καταλύτης στις εξελίξεις, που θα πυκνώσουν το επόμενο διάστημα, είναι βέβαια ο αμερικανοΝΑΤΟικός σχεδιασμός στην περιοχή, που επιδιώκει από τη μια να ελέγξει τον ενεργειακό πλούτο, ανταγωνιστικά προς άλλες δυνάμεις, όπως η Ρωσία, και από την άλλη να διατηρήσει την Τουρκία στο «δυτικό» στρατόπεδο.
Για να το πετύχουν αυτό, ΗΠΑ - ΝΑΤΟ παίζουν ρόλο «ομπρέλας» στις διαπραγματεύσεις και στους συμβιβασμούς που «ψήνονται» σε Ελληνοτουρκικά και Κυπριακό, με δραστήριο ρόλο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που μετά τις Πρέσπες δεσμεύεται για «ιστορικά βήματα» και στα Ελληνοτουρκικά, προκειμένου να δώσει ώθηση στη γεωπολιτική αναβάθμιση της ελληνικής αστικής τάξης στην περιοχή.
Το «τυράκι» που πετάνε όλα τα αστικά κόμματα στο λαό, ότι έχει τάχα να κερδίσει από την επέλαση των ενεργειακών κολοσσών και την ανάδειξη της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο, κρύβει τη «φάκα» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των κινδύνων που παραμονεύουν από τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό. Κι αυτό πρέπει να αποτελέσει κριτήριο δράσης για το λαό, τόσο στο κίνημα όσο και στην κάλπη των επερχόμενων εκλογών.
Στην πραγματικότητα, η Τουρκία «υπενθυμίζει» σε όλους ότι η «σταθερότητα», και επομένως η ασφάλεια των επενδύσεων που σχεδιάζονται, περνάει αναπόφευκτα μέσα και από τη δική της συμμετοχή στη μοιρασιά της ενεργειακής λείας, είτε μιλάμε για την εξόρυξη των υδρογονανθράκων είτε για τη μεταφορά τους προς τις μεγάλες αγορές της Ευρώπης και της Ασίας.
Η κλιμάκωση της στρατιωτικής παρουσίας της Τουρκίας στην Ανατ. Μεσόγειο και οι προειδοποιήσεις ότι δεν πρόκειται να απεμπολήσει «ζωτικά της συμφέροντα» στην περιοχή έρχονται τη στιγμή που η αμερικανική «ExxonMobil» ετοιμάζεται να ανακοινώσει τα αποτελέσματα των ερευνών στο «οικόπεδο 10» της κυπριακής ΑΟΖ.
Σύμφωνα με διαρροές, τα κοιτάσματα είναι «καλά και εκμεταλλεύσιμα», γεγονός που αναβαθμίζει κι άλλο το ενδιαφέρον ιμπεριαλιστικών κέντρων και μονοπωλίων τα οποία δραστηριοποιούνται ήδη σε κυπριακή, αιγυπτιακή και ισραηλινή ΑΟΖ.
Κι όχι μόνο αυτό. Η εύρεση εκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων στο «οικόπεδο 10» ερμηνεύεται από ειδικούς ως επέκταση του ίδιου «γεωλογικού μοντέλου» προς τα δυτικά. Αυτό σημαίνει ότι ενισχύονται οι πιθανότητες να βρεθούν εξίσου μεγάλα και κερδοφόρα κοιτάσματα στη θαλάσσια περιοχή που εκτείνεται μέχρι και νότια της Κρήτης.
Απ' αυτήν την άποψη, δεν είναι τυχαίο ότι η Τουρκία επικεντρώνει τις αμφισβητήσεις και τις διεκδικήσεις της στον θαλάσσιο χώρο ανάμεσα στον 28ο μεσημβρινό, ανατολικά της Κρήτης, μέχρι ανοιχτά της Πάφου, απαιτώντας να της αναγνωριστούν δικαιώματα συνεκμετάλλευσης στην περιοχή.
Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει η Τουρκία να αποκτήσει λόγο στα κοιτάσματα της κυπριακής ΑΟΖ και ταυτόχρονα να μειώσει ή να εξαλείψει τελείως την επιρροή του Καστελόριζου στον καθορισμό των ελληνικών θαλάσσιων ζωνών.
Γι' αυτό η Τουρκία δεν αρκείται μόνο στις απειλές, αλλά αναλαμβάνει και με άλλα μέσα να στείλει μήνυμα ότι θα διεκδικήσει με κάθε τρόπο τη συμμετοχή της στο παιχνίδι της Ενέργειας που φουντώνει στην περιοχή. Εκεί εντάσσονται οι έρευνες με το «Μπαρμπαρός» και βέβαια οι μεγάλης έκτασης στρατιωτικές ασκήσεις.
Είναι φανερό ότι η επιδίωξη αυτή της Τουρκίας επιδρά άμεσα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και στο Κυπριακό, που αποτέλεσαν κεντρικό ζήτημα στην τελευταία συνάντηση Τσίπρα - Ερντογάν στην Αγκυρα.
Τα δημοσιεύματα που ακολούθησαν, περί «συνεκμετάλλευσης» των ενεργειακών κοιτασμάτων σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο, αλλά και η αναθέρμανση της διαπραγμάτευσης για το Κυπριακό, με πρώτο βήμα την οικοδόμηση «Μέτρων Εμπιστοσύνης» ανάμεσα σε Τουρκία και Κύπρο, επιβεβαιώνουν την κινητικότητα που υπάρχει στην κατεύθυνση ενός συμβιβασμού ο οποίος θα ανοίξει το δρόμο για την ανεμπόδιστη «εφόρμηση» των μονοπωλίων στον ενεργειακό πλούτο της περιοχής, από την οποία τόσο η ελληνική όσο και η τουρκική αστική τάξη προσδοκούν οφέλη, ενώ ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποια θα παίξει ρόλο κόμβου από και προς την Ευρώπη.
Καταλύτης στις εξελίξεις, που θα πυκνώσουν το επόμενο διάστημα, είναι βέβαια ο αμερικανοΝΑΤΟικός σχεδιασμός στην περιοχή, που επιδιώκει από τη μια να ελέγξει τον ενεργειακό πλούτο, ανταγωνιστικά προς άλλες δυνάμεις, όπως η Ρωσία, και από την άλλη να διατηρήσει την Τουρκία στο «δυτικό» στρατόπεδο.
Για να το πετύχουν αυτό, ΗΠΑ - ΝΑΤΟ παίζουν ρόλο «ομπρέλας» στις διαπραγματεύσεις και στους συμβιβασμούς που «ψήνονται» σε Ελληνοτουρκικά και Κυπριακό, με δραστήριο ρόλο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που μετά τις Πρέσπες δεσμεύεται για «ιστορικά βήματα» και στα Ελληνοτουρκικά, προκειμένου να δώσει ώθηση στη γεωπολιτική αναβάθμιση της ελληνικής αστικής τάξης στην περιοχή.
Το «τυράκι» που πετάνε όλα τα αστικά κόμματα στο λαό, ότι έχει τάχα να κερδίσει από την επέλαση των ενεργειακών κολοσσών και την ανάδειξη της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο, κρύβει τη «φάκα» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των κινδύνων που παραμονεύουν από τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό. Κι αυτό πρέπει να αποτελέσει κριτήριο δράσης για το λαό, τόσο στο κίνημα όσο και στην κάλπη των επερχόμενων εκλογών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου