ΣΟΥΗΔΙΑ

Το νοίκι στην Σουηδία, δεύτερο χέρι, είναι στα 1000 ευρώ κατά μέσο όρο, ένα λίτρο γάλα κάνει 1 ευρώ στο σούπερ μάρκετ όσο και ένα κιλό πατάτες, 4 ευρώ τα μήλα, 10 ευρώ ο κιμάς, το μοσχαρίσιο κρέας ανάλογα με το κομμάτι από 15 έως 30 το κιλό, το χοιρινό κάτι φθηνότερο και το κοτόπουλο, το κασέρι 10-15 το κιλό, η φέτα 12-14, τα ψάρια από 13 -20 το κιλό, συνήθως τα καταψυγμένα και πάει λέγοντας για να μην αναφερθούμε σε λαχανικά, σαλάτες και άλλα φρούτα που είναι εισαγόμενα και άρα έχουν άλλες τιμές.

Να πάρουμε βέβαια υπόψιν ότι η Σουηδία δεν έχει παραγωγή κηπευτικών, λόγω κλίματος. Δεν λείπει όμως τίποτα στα σούπερ μάρκετ από μελιτζάνες, κολοκύθια Ολλανδίας κάπως υπερμεγέθη, σταφύλια Χιλής, αβοκάντο Γουινέας, γκουαγιάβα Βολιβίας και καρπούζι Ελληνικό που πουλιέται με την φέτα(!) Οι τιμές είναι υψηλές για τα ελληνικά δεδομένα, υπάρχουν φυσικά και προσφορές και εκπτώσεις κατά καιρούς αλλά αυτό είναι το πλαίσιο.

Μα έχουν μεγάλους μισθούς θα μπορούσε κανείς να αντιτείνει.

Είναι πολύ δύσκολο να κάνει κανείς συγκρίσεις μεταξύ των χωρών με βάσει μόνο τον μισθό και χωρίς να πάρει υπόψιν και τις τιμές των προϊόντων, του ενοικίου, του ηλεκτρικού και άλλα καθημερινά έξοδα. Η Σουηδία μονίμως προβάλλεται σαν την χώρα με τους μεγάλους μισθούς. Για να δούμε τι ισχύει.

Η Σουηδία τέταρτη πιό ακριβή στην ΕΕ με την Ελλάδα πάνω από τον μέσο όρο

Ο βασικός προ φόρου μισθός πλησιάζει τις 2000 ευρώ τον μήνα όταν η επιχείρηση που δουλεύει κανείς έχει υπογράψει την συλλογική σύμβαση. Υπάρχουν πολλές επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα που δεν το κάνουν, συνήθως οι μικρομεσαίες. Εκεί κανείς δεν γνωρίζει το ακριβές ποσό. Στο δημόσιο και στις μεγάλες επιχειρήσεις ισχύει ο βασικός των 2000 ευρώ τον μήνα. Πολλά λεφτά θα πεί κάποιος όμως…

Ο μέσος όρος των μισθών της εργατικής τάξης δεν είναι πολύ μεγαλύτερος,  είναι περίπου 2500 ευρώ.

Η φορολογία στην Σουηδία κυμαίνεται ανάλογα με τον Δήμο που μένει κανείς μεταξύ 20-23% δημοτικός φόρος και 9-13% Νομαρχιακός φόρος. Σύνολο 30-32%. Με κάποιες φοροαπαλλαγές για τα εισοδήματα των 2000 ευρώ ισχύει φόρος περί τα 25%. Άρα ο εργαζόμενος θα πάρει καθαρά περί τα 1500 ευρώ.

Το μεγαλύτερο και πιό δυσβάσταχτο έξοδο είναι το ενοίκιο. Θα προσανατολιστούμε στις μεγάλες πόλεις που συγκεντρώνουν την πλειοψηφία των 10 περίπου εκατομμυρίων κατοίκων της Σουηδίας.

Ο χρόνος αναμονής διαμερίσματος ξεπερνά τα 20 χρόνια. Καλά διαβάσατε. 20 χρόνια θα περιμένει κανείς για να νοικιάσει σπίτι στο δικό του όνομα και σε μιά λογική τιμή της τάξης των 600-700 ευρώ ανάλογα με τα τετραγωνικά. Επειδή είναι αδύνατο κανείς να περιμένει 20 χρόνια, όταν έχει βρεί μια δουλειά ή μετακινείται για σπουδές, αναγκάζεται να νοικιάσει, όπου βρεί, δεύτερο χέρι με τιμές που αρχίζουν από τα 1000 ευρώ κατά μέσο όρο για μια γκαρσονιέρα(!). Για μεγαλύτερη οικογένεια και για διαμέρισμα με δύο κρεββατοκάμαρες δεν φτάνουν τα 1500 ευρώ.

ΟΧΙ στην αύξηση των ενοικίων

Από τα 1500 καθαρά λοιπόν τα 1000 περίπου θα καταλήξουν στο νοίκι εκτός και αν κάποιος νοικιάσει ένα δωμάτιο μέσα σε οικογένεια πράγμα που το κάνουν φοιτητές και δίνει μέσο όρο 500 ευρώ περιμένοντας καλύτερες μέρες, όπως να βρεί κάποιο ταίρι ή φίλο για να νοικιάσουν μαζί.

Ο εργαζόμενός μας στο υπαρκτό και συνηθισμένο παράδειγμα με τον μέσο μισθό των 2000 ευρώ μικτά θα δώσει 1000 από τα 1500 που του έμειναν. Μέσα σε αυτά περιλαμβάνεται η θέρμανση, το ζεστό νερό, ύδρευση αποχέτευση, που δεν περιλαμβάνεται όταν έχεις δικό σου σπίτι και πληρώνεις ξεχωριστά περί τα 100 ευρώ τον μήνα.

Δεν περιλαμβάνεται συνήθως η κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος που πρέπει να υπολογιστεί στα 100 ευρώ τον μήνα. Οι μετακινήσεις που είναι εύκολες με το μετρό και προτιμούνται κοστίζουν περί τα 100 ευρώ τον μήνα (90 για την ακρίβεια). Ο εργαζόμενος έχει μείνει με 300 ευρώ για να αντιμετωπίσει τα έξοδα του μήνα για διατροφή, υπόδηση, ένδυση.

Εδώ μπαίνει και μία άλλη παράμετρος ιδιαίτερη για την Σουηδία. Όλη η Σουηδία νεκρώνει μεταξύ 12-13 κάθε εργάσιμη ημέρα για το διάλλειμα του μεσημεριανού. Οι Σουηδοί δεν αρκούνται σε μια τυρόπιτα. Το μεσημεριανό είναι το κυρίως φαγητό και το βραδινό μπορεί να είναι κάτι πιο πρόχειρο.Το μεσημεριανό κοστίζει γύρω στα 10 ευρώ στο εστιατόριο.

Όσο και να στριμώξει κανείς το κόστος του μεσημεριανού δεν θα πέσει κάτω από τα 7 ευρώ ακόμη και αν καταλήξει σε φαστ-φουντ ή στην κουζίνα της επιχείρησης ή του εργοστασίου ή του Σχολείου που δουλεύει και άρα θα δώσει περίπου 180- 200 ευρώ για τις 25 εργάσιμες ημέρες.

Δύσκολα να βρει κανείς νέο άνθρωπο ή μόνο να μαγειρεύει από βραδίς για να ξαναζεστάνει το φαγητό του στον χώρο δουλειάς αλλά ακόμη και να συμβαίνει αυτό, υπάρχουν δύο διαλλείματα για καφέ, πρωί και απόγευμα με καφέ που θα κοστίσει μηνιαία γύρω στα 50 ευρώ. Ο καθαρός μισθός των 1500 ευρώ έχει επομένως  ήδη εξανεμιστεί.

Αυτός ο χώρος έχει νοίκι περίπου 1000 ευρώ δεύτερο χέρι

Ο εργαζόμενος μας είναι συμπερασματικά, ένας άνθρωπος που ζει για να δουλεύει και να πηγαίνει κατευθείαν στο σπίτι του μετά την δουλειά το απόγευμα αφού δεν υπάρχει καμία δυνατότητα να σταματήσει ούτε για καφέ έξω όπου θα δώσει 3 με 4 ευρώ το ελάχιστο.

Θα μπορούσε, θα πει κανείς, να ψωνίζει μόνο από το σούπερ μάρκετ και να μην τρώει έξω. Η στατιστική και εδώ είναι αμείλικτη. Γύρω στα 400 ευρώ τον μήνα, λόγω του επιπέδου τιμών,  χρειάζονται για την διατροφή και όλα τα συναφή ενός νοικοκυριού, χαρτιά, σκόνες, καθαριστικά κλπ.

Αυτή είναι η ζωή και οι «παχυλοί» μισθοί της Σουηδίας όπως φαίνονται απέξω. Στην σημερινή ανάρτηση δεν μπαίνουμε για ανάλυση στις κατηγορίες των ανέργων που ζουν με επίδομα ή στους χαμηλοσυνταξιούχους με σύνταξη ακόμη και 600 ευρώ που είναι το ελάχιστο για την συγκεκριμένη χώρα ή στις μονογονεικές οικογένειες, συνήθως με μόνες γυναίκες, που περνάνε δύσκολα και «ζητιανεύουν» για επιδόματα.

Ούτε για τον μύθο των κοινωνικών παροχών χωρίς δωρεάν βιβλία, με δίδακτρα στους παιδικούς σταθμούς, την ιδιωτική παιδεία και υγεία που κατά καιρούς έχουμε γράψει στο Ατέχνως. Ούτε θα αναφερθούμε στους 150 «ολιγάρχες» που έχουν μαζέψει όλο τον πλούτο και την εξουσία στην χώρα.

Το μόνο που θα αναφερθεί είναι πως αυτή την στιγμή (2018) η Εurostat, η Στατιστική Υπηρεσία της ΕΕ, υπολογίζει πως στην Σουηδία 1,5 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Ο εργαζόμενος του παραδείγματος μας με τον παχυλό για μας μισθό των 2000 ευρώ, αλοίμονό του αν είναι καπνιστής με μέση τιμή 5 ευρώ το πακέτο. Για αυτοκίνητο δεν γίνεται συζήτηση. Παίρνεις μόνο όταν αποκτήσεις παιδιά.

Αλοίμονό του αν αποφάσισε ή έτσι τα ‘φερε η αναποδιά να μείνει μόνος σ’ αυτή την ζωή και δεν υπάρχει και δεύτερος μισθός να μπαίνει στο σπίτι.

Για εμάς που ξέρουμε από τουρισμό ίσως όλα τα παραπάνω να είναι και μια εξήγηση γιατί οι Σουηδοί τουρίστες, όπως ακριβώς και πάρα πολλοί από τους υπόλοιπους, δεν ξεμυτούν από το ξενοδοχείο τους και ζουν από αυτά που τους προσφέρει το ταξίδι που έκλεισαν.

Αυτά έχει ο καπιταλισμός και στην χώρα «μοντέλο» όπου το μόνο που της έμεινε πια είναι να ευημερεί στους αριθμούς. Άλλωστε ο μέσος μισθός στην εργατική τάξη, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, είναι μόνο 500 ευρώ μικτά παραπάνω από τον βασικό, δεν υπολογίζουμε εδώ τους ανθρώπους υψηλής μόρφωσης και τα στελέχη και άρα όλο και περισσότεροι ζουν μέσα στην οικονομία και στο σφίξιμο, στον υπολογισμό της κάθε δεκάρας τσίμα τσίμα, στην στέρηση, στην ανέχεια, στην μοναξιά και τέλος τέλος στην δυστυχία.

_________________________________