Φιλοξενούμενος ο Δημήτρης Παπαθανασίου //
Η μελέτη της Ιστορίας, αποτελεί ατομική διαδικασία..
Προσωπική υπόθεση..
Κανένα σχολείο, κανένας δάσκαλος, κανένα σχολικό βιβλίο, δεν διδάσκει την απόλυτη αλήθεια…Την αδιαμφισβήτητη…Η εκμάθηση της ”Σχολικής Ιστορίας”, αποτελεί επιτηδευμένη, επιλεκτική, διάδοση πληροφοριών, βασισμένων σε πραγματικά γεγονότα, εμπλουτισμένων με μισές αλήθειες παραπληροφόρησης…Άλλωστε, το σημερινό κοινωνικοπολιτικό καθεστώς, επωφελείται από ημιμαθείς σφαιρικά, όχι μόνο ιστορικά, πολίτες..
Ήταν ξημέρωμα της 28ης Οκτωβρίου του 1940,
όταν ο Εξουσιαστής Έλλην Τύραννος της 4ης Αυγούστου 1936,
απάντησε με άρνηση στο ιδιόχειρο τελεσίγραφο του Ιταλού Πρόξενου, Εμανουέλλε Γκράτσι,
σύμφωνα με το οποίο η Ιταλική Φασιστική Ηγεσία
απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού Στρατού
από την Ελληνοαλβανική μεθόριο,
με στόχο την κατάληψη κάποιων στρατηγικών σημείων του Ελληνικού Βασιλείου, (λιμένες, αεροδρόμια κλπ.),
για τις ανάγκες ανεφοδιασμού και άλλων διευκολύνσεών του για τη μετέπειτα προώθησή του στην Αφρική….Alors, c’est la guerre…
Κανένας Δάσκαλος, κανένας παιδαγωγός,
δεν βρέθηκε στο δρόμο μας, για να μας εξιστορήσει το γεγονός,
άλλων προηγούμενων ρήσεων του Έλληνος δικτάτορα….
Τι κι αν λοιπόν προανέφερε :
” Ό,τι κάνομε γίνεται, κατά σύστασιν ή παράκλησιν της Αγγλίας. Η Ελλάς είναι ζωτικό της αγγλικής αυτοκρατορικής αμύνης..”
Ή
”Αν υπερισχύσουν οι Γερμανοί, εμείς θα γίνωμεν δούλοι των.
Αν υπερισχύσουν οι Άγγλοι, θα γίνωμεν δούλοι αυτωνών..”
Στη συνείδηση κάθε Έλληνος και Ελληνίδος, της μετέπειτα εποχής, ο περήφανος Ιωάννης Μεταξάς, καθιερώθηκε ως μέγας πατριώτης…
Τι κι αν 6 χρόνια νωρίτερα, εξαπέλυε βάναυσο κυνήγι σε βάρος κομμουνιστών και λοιπόν αντικαθεστωτικών, συνοδευόμενο από φυλακίσεις, βασανιστήρια, εξορίες, εκτελέσεις…
Τι κι αν φίμωνε με κάθε τρόπο, την ελεύθερη σκέψη…
Τι κι αν διέλυε χιλιάδες οικογένειες, με δήθεν χαλκευμένες αποδείξεις εχθροπραξίας σε βάρος του καθεστώτος…
Τι κι αν υπέφερε ο λαός και η δικτατορική ολιγαρχία διαιρούσε και βασίλευε στην άνεση…Ιωάννης Μεταξάς–ΟΧΙ–ΕΠΟΣ ΤΟΥ ’40,
απέκτησαν βαρυσήμαντη αλληλένδυτη πατριωτική υστεροφημία….
Κανένας Ειδήμων, δεν βρέθηκε να μας πληροφορήσει πως από εκείνο το ξημέρωμα και μετά, ένας ολόκληρος Λαός , χωρίς στρατιωτική εκπαίδευση, χωρίς εξοπλισμό, χωρίς ιδιαίτερους αριθμούς, μέσα σε συνθήκες απόκοσμης αντιξοότητας, επρόκειτο να σταθεί απέναντι σε έναν από τους πιο καλά οργανωμένους
και πάνοπλους Στρατούς του Άξονα…
Ενάντια σε έναν Στρατό μιας Συμμαχίας,
η οποία από το ’39 μέχρι και το ’40 έχοντας υποδουλώσει
τη ραχοκοκκαλιά της Ευρώπης, δεν γνώριζε ήττα και απώλεια…
Κανένας Ειδικός πότε δεν μας είπε, πως τα υψηλά κλιμάκια της Εθνικής Αμύνης δεν πίστευαν σε τίποτα άλλο, παρά ” σε πέντε τουφεκιές για την τιμή των όπλων”, καθώς ήδη είχαν ομολογήσει, πως δεν υπήρχε καμία προετοιμασία..
Κι όμως συμβαίνει το αδύνατο…
Άνθρωποι, που δεν είχαν καμία σχέση με την τέχνη του πολέμου,
και ”γυμνοί” σε σύγκριση με άλλους εκπαιδευμένους στρατιώτες, σε ζητήματα εξοπλισμού, μέσα στην παγωνιά των Ελληνοαλβανικών κορυφών και συνόρων, σφυροκοπούν τις μεραρχίες των Ιταλικών Στρατευμάτων, μέχρις ότου η ”Περήφανη Κυβερνητική , Μάχιμη Πλευρά” να συνθηκολογήσει την άνοιξη του ’41, παραδίδοντας τη χώρα στον Κατακτητή…
Κορυτσά, Χειμμάρα, Πόγραδετς, Καλπάκι, Αργυρόκαστρο και λοιπές ηρωικές μάχες ακολουθούν…
Ο αγρότης, ο κτηνοτρόφος, ο σταβλίτης, ο σιδεράς, ο ψαράς, ο λιμενεργάτης, ο λούστρος, ο καπνεργάτης, ο ταβερνιάρης, ο παπάς, ο αθλητής, ο δάσκαλος, ο μουσικός, ο ηθοποιός και άλλοι κοινοί θνητοί, χτύπανε με Ατσάλινο Σθένος και Πυγμή, τον αρματωμένο Ιταλό , σπρώχνοντας τον ολοένα και περισσότερο στον γκρεμό…
Ολόενα και περισσότερο στην απελπισία..
Όλοι αυτοί οι απλοί Γενναίοι Άνθρωποι,
υπερασπίζομενοι συντρόφους,
φίλους, γυναίκες, παιδιά,
θα αναγκάσουν τον Μουσολίνι να παραδεχτεί την ήττα του,
λέγοντας : ”Τίποτα, πια δεν μπορούμε να κάνουμε..
Είναι ηλίθιο, είναι γελοίο, αλλά πρέπει να ζητήσουμε ανακωχή με τη μεσολάβηση του Χίτλερ.”…..
Σε μια παγωμένη Αλβανία,
που γνώριζε έναν από τους πιο παγωμένους Χειμώνες
των τελευταίων ετών
27 Ιταλικές Μεραρχίες με συντριπτική υπεροχή σε εφόδια,
οπλισμό και αεροπλάνα καταδιώκονται από 15 Ελληνικές Μεραρχίες
όχι μόνο ανεπαρκέστατα οπλισμένες,
αλλά και ανεπαρκέστατα ντυμένες..
Όλοι αυτοί οι απλοί Γενναίοι Άνθρωποι,
υπερβαίνουν τα παραδεκτά με τον πιο φυσικό τρόπο…
Πέφτουν ΜΕΧΡΙΣ ΕΝΟΣ,
ακόμα και μπροστά στις σιδηρόφρακτες ορδές των Ναζί στο Ρούπελ, μαχόμενοι για την Ελευθερία, για κάθε τι που αγαπούν στη ζωή τους,
είτε πρόκειται για οικογένεια, είτε για σπίτι,
είτε για τον διπλανό συστρατιώτη τους,
τη στιγμή που η καρεκλοκένταυρη Κυβερνητική Ηγεσία,
θα υπογράψει στην Αθήνα,
”φορώντας” το δακρύβρεχτο ύφος πατριωτικής θλίψης,
τη συνθήκη παράδοσης ….
Όλοι αυτοί οι απλοί Γενναίοι Άνθρωποι,
θα ενώσουν ξανά τα κομμάτια τους
και θα συγκροτήσουν την Αντίσταση,
παλεύοντας στο Βουνό και στις Πόλεις,
με κάθε τρόπο, ενάντια στο Ναζιστικό Κτήνος…
Ολοι αυτοί οι απλοί Γενναίοι Άνθρωποι…
Γυναίκες κι Άνδρες..Μια Γροθιά….
Η σημερινή μέρα είναι αφιερωμένη,
σε όλους αυτούς τους απλούς, αφανείς ΗΡΩΕΣ με τις δώδεκα ζωές,
που ποτέ δεν κέρδισαν τίποτε, ποτέ δεν τους χαρίστηκε τίποτε…
Αλλά όμως θα έρχεται κάθε χρόνο, επί 79 συναπτά έτη,
κάθε πολιτικός ΔΥΝΑΣΤΗΣ να μολύνει τη μνήμη τους,
αφιερώνοντας κάποιο υποκριτικό δάφνινο στεφάνι
και εκφέροντας κάποιον πομπώδη λόγο προσωπικής προβολής…
Παράλληλα θα παραστεί ως επίσημος,
σε κάποια πασαρέλα μαθητικής μόδας
και νεοελληνικής ”στρατιωτικής” φιγούρας…
Η μέρα αυτή αφιερώνεται εξ’ολοκλήρου,
σε όλες αυτές και σ’ όλους αυτούς,
που έδωσαν τα πάντα,
εισπράττοντας πριν και μετά
την ίδια διαχρονική αδιαφορία και αναλγησία,
όταν οι ”σεβάσμιες Κεφαλές του Κράτους” ,
έσπευδαν να σώσουν τα τομάρια τους στο Κάιρο
κι αργότερα όλο χαρά θα εξεδίωκαν,
απ’τη θέση του επαναπατρισμένου εξουσιαστή,
τον κάθενα και την καθεμία από αυτούς,
επισυνάπτωντάς τους ανυπόστατες συκοφαντίες…
Αλλά όμως θα έρχεται κάθε χρόνο,
επί 79 συναπτά έτη,
ο εκάστοτε παιδαγωγός και ειδήμων,
να αποκρύπτει τεχνιέντως την αλήθεια…
Δεν είμαι εθνικιστής..
Δεν είμαι εθνικόφρονας..
Δεν είμαι πατριδολάγνος..
Ουδέποτε υπήρξα..Ούτε φιλοδοξώ να καταντήσω..
Σέβομαι όλους εκείνους τους αγνώστους στρατιώτες, που πάλεψαν μέχρι τέλους, για την Πατρίδα, όπως αποτυπωνόταν αυτή στα μάτια των δικών τους ανθρώπων…για τη δική τους Ελεύθερη Πατρίδα….
Σ’ εκείνη την Πατρίδα, όπου νοικοκύρηδες θα ορίζονταν εκείνοι
κι όχι οι κατ’εξακολούθηση ξενόφερτοι και ντόπιοι Δυνάστες.
Και δεν υπάρχει χειρότερη προσβολή στη μνήμη τους,
από το να αναλαμβάνει ”τίτλους πνευματικής ιδιοκτησίας”
του δικού τους Αγώνα,
της δικής τους Νίκης,
του δικού τους Θριάμβου,
της δικής τους Ηρωικής Αυτοθυσίας,
ένας Φασίστας και κάποιος ”Γέρος της Δημοκρατίας”…