ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ ΚΑΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΑ

Ο υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Μ. Πομπέο κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα, υπέγραψε μαζί με τον έλληνα ομόλογό του  Ν. Δένδια,  τη νέα Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας ανάμεσα στην Ελλάδα και τις ΗΠΑ, δηλ. τη συμφωνία για τις βάσεις, που σύμφωνα με ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ η συμφωνία επιτρέπει την επέκταση των δραστηριοτήτων στη Λάρισα, το Στεφανοβίκιο και την Αλεξανδρούπολη και τη διατήρηση  της αυξημένης δραστηριότητας στη ναυτική βάση της Σούδας. Στη συνέντευξη τύπου ο Μ. Πομπέο συμφώνησε με τον έλληνα υπουργό εξωτερικών Ν. Δένδια πως οι σχέσεις των δυο χωρών βρίσκονται στο ιστορικό τους απόγειο εκφράζοντας την ελπίδα πως  «η Ελλάδα θα είναι σύμμαχος στην Ευρώπη και στην Ανατολική Μεσόγειο». Εξάλλου και σε ανακοίνωση του  Στέιτ Ντιπάρτμεντ επισημαίνεται η εκτίμηση των ΗΠΑ, που μεταβίβασε ο υπουργός τους, «για τις ζωτικές συνεισφορές  της Ελλάδας ως σύμμαχος στο ΝΑΤΟ και για την εκπλήρωση της δέσμευσης για δαπάνες 2% (αμυντικές δαπάνες σε σχέση με το ΑΕΠ)»

         Το ΝΑΤΟ κοντά 30 χρόνια από τη διάλυση του συμφώνου της Βαρσοβίας συνεχίζει να υπάρχει, αποδεικνύοντας πως σημαντική πτυχή του ιμπεριαλισμού είναι η αμοιβαία στρατιωτικοποίηση των καπιταλιστικών χωρών και η κοινή τους τάση ενοποίησης για υποστήριξη των συμφερόντων τους, στα οποία περιλαμβάνεται πάντα η αποτροπή μιας προλεταριακής απειλής.

         Μετά τον πόλεμο οι ΗΠΑ   είχαν αναλάβει ηγετικό ρόλο στην ανασυγκρότηση της Ευρώπης και στην αναδιοργάνωση των αντικομμουνιστικών δυνάμεων που είχε νικήσει ο Κόκκινος Στρατός νωρίτερα, εδραιώνοντας το κέντρο εξουσίας του ιμπεριαλισμού στον Ατλαντικό, καθώς η Μεγάλη Βρετανία μοιράστηκε οικειοθελώς τη δύναμή της με τις ΗΠΑ και η ηγεμονία των πρώην αποικιακών ευρωπαϊκών χωρών αντικαταστάθηκε από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό Το Σχέδιο Μάρσαλ και η ίδρυση του ΝΑΤΟ ήρθαν συμπληρωματικά.
          Στο Αιγαίο, η ιμπεριαλιστική  εξουσία πάνω από την Τουρκία και την Ελλάδα παραδόθηκε ρητά από τη Μεγάλη Βρετανία στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1947, επιτρέποντας στο ΝΑΤΟ να παίξει τον βασικό ρόλο κατά της σοβιετικής επιρροής.

Σε κάθε χώρα ενταγμένη στο ΝΑΤΟ ήταν αυτονόητη η εξάρτηση της εθνικής άμυνας από την αμερικανική στρατιωτική υποδομή και  οι διμερείς συμφωνίες εγγυόντανε αυτήν την μονομερή εξάρτηση, όπως αυτή που υπογράφηκε από την κυβέρνηση πριν μερικές μέρες. Το ΝΑΤΟ επέτρεψε στις ΗΠΑ να κυριαρχήσουν στην αντικομμουνιστική αγορά όχι μόνο με στρατιωτικούς όρους, αλλά και ιδεολογικά. Το ΝΑΤΟ και οι σύμμαχοί του αποκαλούνταν «ο ελεύθερος κόσμος», εγγύηση της «ελευθερίας από τον σοσιαλισμό»

            Μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, στη διαδικασία μετάβασης στον καπιταλισμό των χωρών του πρώην σοσιαλιστικού στρατοπέδου, το ΝΑΤΟ ήταν ένα από τα κύρια εργαλεία που οδήγησαν αυτές τις διαδικασίες. Η διεύρυνση του ΝΑΤΟ συμβόλιζε την ανάκαμψη της ιμπεριαλιστικής ηγεμονίας από την Αμερική σε ολόκληρη την Ευρώπη.

              Βέβαια, η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και του Συμφώνου της Βαρσοβίας απαιτούσε την αναθεώρηση των αποστολών του ΝΑΤΟ, αφού  το πρόσχημα  για  απειλή σοβιετικής εισβολής είχε τελειώσει. Η κύρια αποστολή τώρα ήταν  να αποκατασταθεί  ο ιμπεριαλισμός σε ένα σημαντικό μέρος της Ευρώπης και της Ασίας και οι πρώην σοσιαλιστικές χώρες να αναδιαρθρωθούν ενσωματωμένες στο καπιταλισμό. Ο αιματηρός πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία τη δεκαετία του 1990 έμοιαζε σαν ένα πείραμα εξεύρεσης και εφαρμογής των απαραίτητων μέσων  για την επιτυχία της αποστολής  στο νέο ρόλο του ΝΑΤΟ. Από τον βομβαρδισμό του Βελιγραδίου το 1999 μέχρι τις στρατιωτικές επεμβάσεις στη Λιβύη και την Ουκρανία, το ΝΑΤΟ εξειδικεύτηκε στην πρόκληση του χάους και της διεξαγωγής πολέμων μέσω πληρεξουσίων.

 Στο εξής λοιπόν ο ορισμός της απειλής επεκτείνεται σε κάθε είδους κατάσταση που μπορεί να προκαλέσει πολιτική και οικονομική κρίση, κόντρα στα  συμφέροντα του ιμπεριαλισμού. Για να ανταποκριθεί, το ΝΑΤΟ αναδιοργανώνει τις ένοπλες δυνάμεις του για γρήγορες και αποτελεσματικές στρατιωτικές παρεμβάσεις. Από τη μια  προωθεί αντιδραστικές ομάδες για να δημιουργήσει αστάθεια σε περιοχές που υπάρχει κίνδυνος να ξεφύγουν από τον έλεγχό του θέτοντας το πρόσχημα για στρατιωτική επέμβαση στον «τρίτο κόσμο», από την άλλη διοργανώνει ιδεολογικές εκστρατείες στον δυτικό κόσμο για να υποστηρίξει αυτές τις επεμβάσεις. Κι έτσι, οι στρατιωτικές επεμβάσεις των τελευταίων δεκαετιών παρουσιάζονται ως ευθύνη της Δύσης για την πρόληψη φρικαλεοτήτων και τη διατήρηση της ειρήνης σε αποσταθεροποιημένες περιοχές, με όχημα το ΝΑΤΟ.

Στα πλαίσια αυτής της αποστολής,  όπως φαίνεται από το τουίτερ του, ο Υπουργός  Αμυνας των ΗΠΑ Έσπερ προέτρεψε και την Ελλάδα να συμμετάσχει στη διεθνή πρωτοβουλία  για την προστασία κρίσιμων υποδομών στον Περσικό Κόλπο. Οι ΗΠΑ ζητούν ολοένα και μεγαλύτερες διευκολύνσεις από τους συμμάχους σε σχέση με ενδεχόμενες πολεμικές επεμβάσεις  και οι κυβερνώντες της χώρας μας επαίρονται πως η στρατηγική θέση της Ελλάδας της δίνει  ρόλο κομβικό  στο σχεδιασμό των αμερικανικών ένοπλων επεμβάσεων στην ευρύτερη περιοχή της Μ. Ανατολής. Αποσιωπούν βέβαια, στην προσπάθειά τους η ντόπια αστική μας τάξη ν’ αναβαθμιστεί,  πως η αναβαθμισμένη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στη χώρα συνεπάγεται και αναβάθμιση της εμπλοκής μας είτε άμεσα είτε έμμεσα μέσω αυτών των βάσεων  σε πιθανές πολεμικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

        Οι ΗΠΑ με το  ΝΑΤΟ λοιπόν  διαδραματίζουν πολύπλευρο ρόλο στην αποκατάσταση του καπιταλισμού και στην επιτυχία των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Μόνο που πια οι αγωνιστικές επιλογές στην καλύτερη περίπτωση, έχουν μετατοπιστεί, από ρεφορμιστικές και ρεβιζιονιστικές δυνάμεις,  από την αμφισβήτηση του ίδιου του ΝΑΤΟ και την απαίτηση για διάλυσή του σε …αγώνα για νομιμότητα των παρεμβάσεων του ΝΑΤΟ που ζητούν από τον ΟΗΕ ή τη συναίνεση των χωρών μιας δεδομένης περιοχής.  

      Δεν είναι επομένως  τυχαίο που ήταν το ΚΚΕ, το οποίο οργανώνει μια σταθερή αντιιμπεριαλιστική πολιτική γραμμή με στόχο τις αντιδραστικές και στρατιωτικές δυνάμεις όπως το ΝΑΤΟ,  στο δρόμο και διαδήλωνε εναντίον της επίσκεψης του υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ. Γιατί άλλη δύναμη από τους κομμουνιστές δεν υπάρχει να αντισταθεί στην καπιταλιστική και ιμπεριαλιστική επίθεση που οδηγείται από τον αμερικανικό ΝΑΤΟ και υποστηρίζεται από τις καπιταλιστικές χώρες της ΕΕ. Η επίσκεψη στη χώρα μας   του Μ. Πομπέο έδειξε πως η μόνη πολιτική θέση που στέκεται με απόλυτη ιδεολογική σαφήνεια απέναντί του είναι του Κομμουνιστικού Κόμματος.