Πίσω από τη συζήτηση για δασμούς στα ελληνικά αγροτικά προϊόντα

Η εξελισσόμενη εμπορική διαμάχη μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΕ αναζωπυρώνεται με ένα νέο γύρο δασμών που εγκρίθηκαν πρόσφατα από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ), δίνοντας το «ελεύθερο» στις ΗΠΑ να επιβάλουν επιπλέον δασμούς σε προϊόντα προέλευσης ΕΕ, ως απάντηση στις «αθέμιτες» ευρωπαϊκές επιδοτήσεις στην αεροπορική βιομηχανία. Την ίδια ώρα, τα επιτελεία της ΕΕ ετοιμάζουν την επιβολή αντίστοιχων μέτρων που θα πλήττουν τις ΗΠΑ.
Στόχος των δασμών και των άλλων μέτρων προστατευτισμού είναι η θωράκιση των επιχειρηματικών ομίλων της κάθε δύναμης έναντι των ανταγωνιστών της. Στην προκειμένη περίπτωση θα επηρεαστούν μια σειρά από αγροτικά και βιομηχανικά ευρωπαϊκά προϊόντα, των οποίων οι τιμές αναμένεται να αυξηθούν στην αγορά των ΗΠΑ. Ανάμεσα σε αυτά είναι και αρκετά που παράγονται στην Ελλάδα, όπως η φέτα, ορισμένα παρασκευάσματα φρούτων (π.χ. κομπόστες ροδάκινου) κ.ά.

* * *

Η κυβέρνηση της ΝΔ επιχαίρει, ισχυριζόμενη ότι με τις ενέργειές της έγινε κατορθωτή η εξαίρεση από το καθεστώς των δασμών του ελληνικού ελαιόλαδου και των βρώσιμων ελιών που αποτελούν το 55% των ελληνικών εξαγωγών αγροτοδιατροφικών προϊόντων στις ΗΠΑ. Παρουσιάζει μάλιστα ως «ευκαιρία» το γεγονός ότι τα αντίστοιχα ισπανικά προϊόντα, που ανταγωνίζονται τα ελληνικά, δεν θα εξαιρεθούν από τη δασμολόγηση και έτσι θα πληγεί η ανταγωνιστικότητά τους στην αμερικανική αγορά. Ταυτόχρονα, αφήνει να εννοηθεί ότι η «επιτυχία» της είναι αποτέλεσμα της πολιτικής βαθύτερης πρόσδεσης της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ που ακολουθεί, στο στρωμένο από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έδαφος.
Είναι σίγουρο ότι οι ελληνικοί επιχειρηματικοί όμιλοι που θα επηρεαστούν από τις εξελίξεις, έχουν από καιρό προετοιμαστεί για να αντιμετωπίσουν τυχόν επιπτώσεις και να ενισχύσουν την κερδοφορία τους. Οι «χαμένοι» από το μέτρα (π.χ. γαλακτοβιομήχανοι, κονσερβοποιοί κ.λπ.) θα μετακυλήσουν τις όποιες απώλειες στο εργατικό δυναμικό των επιχειρήσεών τους, αλλά και στους μικρομεσαίους αγρότες, οι οποίοι, ούτως ή άλλως, παραδίδουν τα προϊόντα τους (αιγοπρόβειο γάλα, συμπύρηνο ροδάκινο κ.λπ.) σε εξευτελιστικές τιμές. Οι κερδισμένοι (π.χ. μεγαλοεξαγωγείς και βιομήχανοι ελαιολάδου) δεν πρόκειται να «μοιραστούν» τα κέρδη τους, αλλά θα τα αξιοποιήσουν για να βελτιώσουν τη θέση τους στον παγκόσμιο ανταγωνισμό.

* * *

Η εμπειρία που έχει συσσωρευτεί όλα τα προηγούμενα χρόνια είναι πλούσια. Για παράδειγμα: Τι κέρδισαν οι εργαζόμενοι στη γαλακτοβιομηχανία από την εκτόξευση των εξαγωγών φέτας και τη συνεπακόλουθη κερδοφορία των γαλακτοβιομήχανων κατά την τελευταία δεκαετία; Οι μισθοί και τα δικαιώματά τους δέχτηκαν ανελέητη επίθεση, η απλήρωτη εργασία διογκώθηκε, ενώ ως «αντιστάθμισμα» έλαβαν έκτακτα επιδόματα και «φιλοδωρήματα» με κουπόνια σούπερ μάρκετ. Οσο για τους μικρομεσαίους κτηνοτρόφους το τίμημα που κατέβαλαν ήταν τεράστιο, αφού εξαναγκάστηκαν, με τους εκβιασμούς και τις υπόλοιπες μεθόδους που χρησιμοποιούν τα μεταποιητικά μονοπώλια, να παραδίδουν το γάλα τους στη χαμηλότερη τιμή των τελευταίων δεκαετιών, πολύ κάτω του κόστους παραγωγής.
Η «αγωνία» της κυβέρνησης και των αστικών κομμάτων για την εξέλιξη της δασμολογικής πολιτικής των ιμπεριαλιστικών κέντρων δεν πρέπει να παραπλανά τους εργατοϋπαλλήλους και τη μικρομεσαία αγροτιά της χώρας μας. Η όλη συζήτηση αφορά στη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων, που φέρνει νέα δεινά σε αυτούς που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο, ενώ αξιοποιείται και για την ενσωμάτωσή τους στα προτάγματα του κεφαλαίου και την αποδοχή της συμμετοχής της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, που η ίδια η ζωή έχει αποδείξει τον εγκληματικό χαρακτήρα τους για τους λαούς όλου του κόσμου.

* * *

Ο δρόμος για να μπουν εμπόδια στη νέα επίθεση που ετοιμάζουν κυβέρνηση και επιχειρηματικοί όμιλοι περνάει μέσα από την ενίσχυση του κοινού αγώνα εργατοϋπαλλήλων και μικρομεσαίων αγροτών, με στόχους πάλης που συγκρούονται με την καπιταλιστική κερδοφορία. Μέσα από αυτήν τη διαδικασία μπορεί να ανοίξει η προοπτική της πραγματικής διεξόδου για την πλειοψηφία του λαού μας, που βρίσκεται στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και στην οργάνωση της παραγωγής και της κοινωνίας από την εργατική εξουσία, με κριτήριο την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών.
(Το άρθρο αναδημοσιεύεται από την εφημερίδα «Νέα Σελίδα»)

Θανάσης ΚΟΛΙΖΕΡΑΣ
Μέλος του Τμήματος Αγροτικής Πολιτικής της ΚΕ του ΚΚΕ