Ικαρία: Βρέθηκε βιβλίο από το 1678 που εξηγεί τα μυστικά της μακροζωίας

Θέλετε να ζήσετε περισσότερα και καλύτερα χρόνια; Δεν έχετε παρά να ακολουθήσετε τις συμβουλές από τις παρατηρήσεις ενός αρχιεπισκόπου που έζησε πριν από 400 χρόνια. Τα μυστικά απλά. Υγιεινή και λιτή διατροφή, καθημερινή άσκηση, λιγότερο άγχος, περισσότερες κοινωνικές συναναστροφές, εξωστρέφεια και αναπτυγμένο αίσθημα αλληλεγγύης είναι μερικές από τις συμπεριφορές που πρέπει να υιοθετήσουμε εάν θέλουμε να ζήσουμε περισσότερα και καλύτερα χρόνια. Αν μάλιστα μπορείτε να τις συνδυάσετε με ένα φυσικό περιβάλλον, όπως αυτό της Ικαρίας, τότε η μακροζωία είναι ένας εφικτός στόχος.

Ο Ιωσήφ Γεωργιρήνης, αρχιεπίσκοπος Σάμου, στο βιβλίο του, που εκδόθηκε το 1678 στο Λονδίνο, περιέγραψε την κατάσταση στα νησιά Σάμος, Νικαριά, Πάτμος και Όρος Άθω. Ειδικότερα για την Νικαριά έγραφε:

«Τα πλέον αξιοσημείωτα πράγματα της νήσου αυτής είναι ο αήρ και το ύδωρ, τα οποία είναι τόσο υγιεινά, ώστε να καθιστούν τους κατοίκους πολύ μακροβίους. Είναι, επομένως, πολύ συνηθισμένο το φαινόμενον να συναντήσει κανείς εις αυτήν ανθρώπους εκατοντούτεις, πράγμα που είναι πολύ εκπληκτικό, όταν λάβει κανείς υπ' όψιν την σκληραγωγημένην ζωήν που διάγουν... Προ της ορισμένης ώρας του φαγητού, είναι αδύνατον να βρεθεί άρτος, σε όλην την νήσον. Ολίγον μόνον προ αυτής, λαμβάνουν την αναγκαία ποσότητα σίτου, την αλέθουν εις τον χειρόμυλον, ψήνουν την ζύμην εις μίαν πλακωτήν πέτραν, και αφού ψηθεί, ο αρχηγός της οικογένειας μοιράζει την ψημένην αυτήν ζύμην κατά ίσα μέρη εις τα μέλη της οικογενείας. Αν, δε, παρευρίσκεται κανείς ξένος, του προσφέρεται μερίδιον, που αφαιρείται από τους άλλους κατ' αναλογίαν... Νερώνουν τον οίνον κατά το εν τρίτον.... Η δίαιτά τους είναι πτωχή, όμως τα σώματά τους είναι εύρωστα και σκληραγωγημένα και οι άνθρωποι γενικώς είναι μακρόβιοι. Και ζουν ως να πιστεύουν ότι δεν πρόκειται να επιζήσουν μέχρι της επομένης ημέρας. Ευχαριστημένοι που κατορθώνουν να αντιμετωπίσουν τις στοιχειώδεις ανάγκες της ημέρας... ». «Αυτή είναι η εικόνα της μικράς νήσου, της πτωχότερης και όμως της ευτυχέστερης από όλες τις άλλες του Αιγαίου Πελάγους» καταλήγει.

Είναι γνωστό πως η Ικαρία (ή Νικαριά), το μικρό νησί των 8.423 κατοίκων στο βορειοανατολικό Αιγαίο, αποτελεί μία από τις πέντε περιοχές του πλανήτη με τους μακροβιότερους κατοίκους, όπως επισημαίνει ο καθηγητής Καρδιολογίας Χριστόδουλος Στεφανάδης και προσθέτει:

«Με μεγάλη έκπληξη, αλλά συνάμα και ενθουσιασμό, υποδεχθήκαμε τη σημαντική αυτή είδηση για τον τόπο μας, πριν από περίπου οκτώ χρόνια. Ενθουσιασμός, που οδήγησε στη γέννηση της ιδέας για τη διεξαγωγή επιδημιολογικής μελέτης στο νησί, με κύριο σκοπό τη διερεύνηση των ιδιαίτερων δημογραφικών, κοινωνικών, περιβαλλοντικών και γονιδιακών χαρακτηριστικών, που δίνουν στους κατοίκους της Ικαρίας το πολυπόθητο προνόμιο της μακροζωίας. Πράγματι, η μελέτη «ΙΚΑΡΙΑ», που οργανώθηκε και διεξάγεται τα τελευταία χρόνια στο νησί, έχει, ως τώρα, δώσει σημαντικές πληροφορίες για τον τρόπο ζωής, τις συνήθειες, τις ιδιαίτερες περιβαλλοντικές συνθήκες που επικρατούν στο νησί, καθώς και για τα ποσοστά εμφάνισης καρδιαγγειακών και άλλων νοσημάτων, συναφών με τη γήρανση. Τα αποτελέσματα της μελέτης έτυχαν αναγνώρισης από τον διεθνή Τύπο και από μεγάλα έγκριτα επιστημονικά περιοδικά μέσα από πλήθος δημοσιεύσεων. Η μεσογειακή διατροφή, πλούσια σε όσπρια, λαχανικά, φρούτα και ψάρια, η προτίμηση στην κατανάλωση ελληνικού καφέ, η μέτρια κατανάλωση κρασιού, η καθημερινή άσκηση, τα μειωμένα επίπεδα άγχους, τα χαμηλά ποσοστά κατάθλιψης, η συντροφικότητα, η συμμετοχή σε κοινωνικές εκδηλώσεις, είναι μερικές από τις συμπεριφορές που είναι κοινές για νέους και ηλικιωμένους κατοίκους του νησιού και που σε συνδυασμό με τα ιδιαίτερα γεωφυσικά χαρακτηριστικά του τόπου συμβάλουν στην επίτευξη της μακροζωίας».

Η δρ. Παναγιώτα Πιέτρη, καρδιολόγος, διευθύντρια της Μονάδας Υπέρτασης στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών, τονίζει πως «το πιο εντυπωσιακό εύρημα για το νησί της μακροζωίας είναι ότι όλα όσα παρατηρήσαμε για τους κατοίκους μέσα από τη μελέτη "ΙΚΑΡΙΑ", τα είχε ήδη επισημάνει, σχεδόν 400 χρόνια πριν, ένας… αρχιεπίσκοπος!».

Σημειώνεται, ότι αυτό το σημαντικό εύρημα για τη μακροζωία στο νησί της Ικαρίας πριν από περίπου 400 χρόνια δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο πλέον έγκυρο επιστημονικό περιοδικό Nature.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

«Τι σου έφταιξαν οι απεργοί και τους χτύπησες;»

 

Αυτές τις μέρες που σημαδεύονται από τις κινητοποιήσεις των εργαζόμενων της ΛΑΡΚΟ, στους παλαιότερους ξυπνούν μνήμες από τον απεργιακό αγώνα του 1977.

 Η μεγάλη απεργία που κράτησε 110 μέρες φωτίζει το δύσκολο και σκληρό αγώνα που δίνουν σήμερα οι εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ.



Και κάνει σήμερα περισσότερο επίκαιρη την έκδοση «ΛΑΡΚΟ ’77: Το χρονικό των 110 συγκλονιστικών ημερών της μεγάλης απεργίας στη ΛΑΡΚΟ. Γενάρης – Μάης 1977»
που επανακυκλοφόρησε από την Επιτροπή Περιοχής Ανατολικής Στερεάς – Εύβοιας του ΚΚΕ, με αφορμή τη συμπλήρωση των 100 χρόνων του Κόμματος.

Στην έκδοση αυτή βρίσκονται συγκεντρωμένα σε μορφή αποκομμάτων τα δημοσιεύματα του Ριζοσπάστη και του Οδηγητή τις μέρες της μεγάλης απεργίας

Η ιστορική απεργία των εργαζόμενων στη ΛΑΡΚΟ  ξεκίνησε στις 27 του Γενάρη 1977, με βασικά αιτήματα την αύξηση των μισθών και τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας. Απέναντι στους απεργούς και δίπλα στο αφεντικό Μποδοσάκη παρατάχτηκε ολόκληρη η κρατική μηχανή, με τις δυνάμεις καταστολής που έπαιρναν εντολές από κυβέρνηση – και τότε –  της Νέας Δημοκρατίας, σε πρωταγωνιστικό ρόλο…

Από την πολύ ενδιαφέρουσα αυτή έκδοση αλιεύσαμε το γράμμα ενός μαθητή νυχτερινού γυμνασίου, γιου απεργού της ΛΑΡΚΟ, που απευθύνεται προς τους ένστολους φρουρούς του νόμου και της τάξης που κατεβάζουν τα κλομπς τους στα κεφάλια απεργών. Το γράμμα δημοσιεύτηκε στον Ριζοσπάστη, στις 24 του Απρίλη 1977. Αντιγράφουμε ολόκληρο το δημοσίευμα, από το οποίο προέρχεται και η φωτογραφία:

Τι σου έφταιξαν οι απεργοί και τους χτύπησες;

Με αυτά τα λόγια αρχίζει το γράμμα του μαθητής νυχτερινού γυμνασίου, απευθυνόμενος σε χωροφύλακα που χτυπάει τους απεργούς της ΛΑΡΚΟ

Γράφει: «Πήρες διαταγή, σήκωσες το κλομπ, δίστασες για λίγο, ύστερα σκέφτηκες το ψωμί σου και… μετά τα αίματα πότισαν το χώμα…»
Σου μιλάει ένας μαθητής γυμνασίου, γιος εργατικής οικογένειας. Ένας εργαζόμενος μαθητής, που όλη μέρα με τον ιδρώτα του ποτίζει το αχόρταγο στομάχι ενός επιχειρηματία και το βράδι με την κούραση της μέρας στον ώμο, τραβάει κατά το σχολειό για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα…

Απευθύνομαι σε σένα χωροφύλακα…
Σε σένα, που πριν σκεφτείς τι πας να κάνεις, κατέβασες το κλομπ στο κεφάλι των εργατών – απεργών της ΛΑΡΚΟ. Αλήθεια, τι σου έφταιξαν οι εργάτες; Τι σου έφταιξαν αυτοί οι άνθρωποι που δουλεύουν σε βάθος 50 και 1000 μέτρων κάτω από τη γη μια ολόκληρη ζωή; Για το ψωμί τους φωνάζουν.

Ξέρεις ποιον χτύπησες; Χτύπησες τον πατέρα μου, τον πατέρα σου… μπορεί να χτυπήσεις και το παιδί σου αύριο. Αλήθεια! Τότε θα σκεφτείς τι πας να κάνεις;

Είναι σίγουρο πως θα διστάσεις. Όμως αυτοί που κατευθύνουν τα κλομπς δεν θα διστάσουν. Γιατί εκείνοι εξυπηρετούν συμφέροντα. Όμως εσύ γιατί χτυπάς; Για θυμήσου!… Όταν ήσουν παιδί, είχες κι εσύ όνειρα. Όνειρα για να γίνεις ένας αξιοπρεπής άνθρωπος. Θυμάσαι, που ξεκινούσες με την πάνινη τσάντα στον ώμο και τραβούσες κατά το σχολειό για να μάθεις γράμματα;… Θυμάσαι που πείνασες γιατί ο πατέρας σου δεν είχε δουλειά;…

Τότε λοιπόν γιατί χτύπησες τους εργάτες; Και ο πατέρας σου εργάτης δεν είναι; Γιατί μου στερείς τη μόρφωση και το ψωμί  χτυπώντας τον πατέρα μου;…
Αυτοί που κλέβουν το δικό μου ψωμί, κλέβουν και το δικό σου. Αυτοί που σκοτώνουν τα δικά μου όνειρα, σκότωσαν και τα δικά σου. Αυτοί, αύριο, μπορεί να σκοτώσουν και τα όνειρα του παιδιού σου…
Εσύ τι λες; Σου έφταιξα σε τίποτα και με χτύπησες προχτές στην απεργία; Εγώ, μόνο το φταίχτη σου έδειξα.

Ο γερο-εργάτης με τα γκρίζα μαλλιά που χτύπησες, αγωνίζεται για να πάρει λίγο ακόμα από τον ιδρώτα που του ανήκει.
Μην ξεχνάς, πως αύριο μπορεί περιμένοντας το παιδί σου από το σχολείο του, να μάθεις ότι το χτύπησαν σε μι απεργία φοιτητών. Μπορεί ο δράστης να είσαι συ ο ίδιος. Το σκέφτηκες αυτό;

Κ.Π.

Μαθητής νυχτερινού γυμνασίου

Το βιβλίο με τίτλο «ΛΑΡΚΟ ’77: Το χρονικό των 110 συγκλονιστικών ημερών της μεγάλης απεργίας στη ΛΑΡΚΟ. Γενάρης – Μάης 1977» είναι επανέκδοση του 1977, εμπλουτισμένη με δύο άρθρα εργατών της ΛΑΡΚΟ, του Χρήστου Οικονόμου, προέδρου του Σωματείου Εργαζομένων στη ΛΑΡΚΟ το 1977, και του Γιώργου Ρούσση, Γραμματέα της ΚΟΒ Λάρυμνας – Μαρτίνου του ΚΚΕ και εργάτη στη ΛΑΡΚΟ από το 1967 έως το 2004. Επίσης η νέα έκδοση  προλογίζεται από τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα.

 Κατιούσα

 

Αναρτήθηκε από Γκαγκάριν

Θεσσαλονίκη: Μετανάστες βρέθηκαν κλειδωμένοι μέσα σε κοντέινερ

Από iraklis3

Κλειδωμένοι μέσα σε κοντέινερ εντοπίστηκαν τέσσερις μετανάστες στη δυτική είσοδο της Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για αφγανικής καταγωγής άνδρες τους οποίους εντόπισε νωρίς το απόγευμα η αστυνομία, ύστερα από κλήση που δέχθηκε να μεταβεί στην οδό Κωλέττη, στην περιοχή του Παλιού Σιδηροδρομικού Σταθμού. Υπάλληλος του ΟΣΕ φαίνεται πως άκουσε θόρυβο προερχόμενο από το εσωτερικό του κοντέινερ. Οι αστυνομικοί απεγκλώβισαν τους μετανάστες και αμέσως διακομίστηκαν με ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ σε νοσοκομείο της πόλης για την παροχή των πρώτων βοηθειών.
Μέχρι στιγμής παραμένουν άγνωστες οι ακριβείς συνθήκες υπό τις οποίες βρέθηκαν στο κοντέινερ και έφτασαν στη Θεσσαλονίκη.

Χυδαίος αντικομμουνισμός σε προβοκατόρικα δημοσιεύματα και στημένα «ρεπορτάζ» εναντίον του ΠΑΜΕ

Κατιούσα

Προβοκατόρικα δημοσιεύματα και στημένα «ρεπορτάζ» σε μια σειρά ΜΜΕ, με ενορχηστρωτή την ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ, πληθαίνουν τις τελευταίες μέρες, στοχεύοντας να συκοφαντήσουν και να χτυπήσουν τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, να διαστρεβλώσουν τη μάχη που δίνουν ενάντια στη νοθεία, στον εκφυλισμό και την απροκάλυπτη παρέμβαση της εργοδοσίας στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.
Σε αυτό το πλαίσιο, «πρόθυμα» ΜΜΕ και ορισμένοι «πρόθυμοι» δημοσιογράφοι αναπαράγουν αυτούσια τα ψέματα και τον χυδαίο αντικομμουνισμό που χρησιμοποιεί η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ προκειμένου να συγκαλύψει τα αίσχη της και να μεθοδεύσει ένα συνέδριο-παρωδία, με νόθους, εργοδότες και τα ΜΑΤ, για να γαντζωθεί στις καρέκλες της ως μηχανισμού στήριξης της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων.
Ενδεικτικό δείγμα τέτοιας… «δημοσιογραφικής πένας» που «σέβεται» το ψέμα και βιάζει την αλήθεια, είναι το εξής απόσπασμα ενός τέτοιου… «ρεπορτάζ» σε ιστοσελίδα: «Οι αλήστου μνήμης “καταδρομικές παρεμβάσεις” μαυροντυμένων, κοντοκουρεμένων, στυλιαροφόρων “αγωνιστών” στα Συνέδρια που προσπάθησε να πραγματοποιήσει η ΓΣΕΕ στην Καλαμάτα και τη Ρόδο είχαν έναν και μόνον έναν σκοπό: Να μην πραγματοποιηθεί Συνέδριο της ΓΣΕΕ ώστε να μην πιστοποιηθεί με την ψήφο των εκπροσώπων των εργαζομένων η μηδαμινή συνδικαλιστική απήχηση των συγκεκριμένων “αριστερών παρατάξεων” στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας (…). Η λογική λέει ότι όσοι διαφωνούν με την πολιτική της ηγεσίας της ΓΣΕΕ μπορούν να αποχωρήσουν και να συστήσουν μια δική τους αυτόνομη τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση. Δεν το κάνουν όμως γιατί θα χάσουν την πρόσβαση στην κρατική χρηματοδότηση (από τις εισφορές εργοδοτών και εργαζομένων, συνδικαλισμένων και μη), χάριν της οποίας έχουν μισθό και “απασχόληση” οι κομματικοί συνδικαλιστές που δήθεν εκπροσωπούν τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα…».
Ακριβώς τα ίδια ψεύδη και την ίδια «επιχειρηματολογία» – που παρουσιάζει τους εργοδότες, τους νόθους και τους μπράβους ως «εκπροσώπους των εργαζομένων» και τους εκλεγμένους συνδικαλιστές ως «στυλιαροφόρους καταδρομείς» – είχε διατυπώσει λίγες μέρες πριν άλλος δημοσιογράφος, σε κυριακάτικη εφημερίδα, που σημαίνει ότι «τα μανίκια σηκώθηκαν»…

Χυδαίος αντικομμουνισμός και «διαφήμιση» σχεδίου καταστολής

Το ποιοι είναι οι εμπνευστές αυτού του βρώμικου μπαράζ δεν είναι κρυφό…
Ο επικεφαλής της διορισμένης ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλος, με δηλώσεις του, στερούμενος επιχειρημάτων, εξαπέλυσε αντίστοιχη χυδαία επίθεση: «Πρώτη φορά είδα αρχηγό κόμματος, τον κ. Κουτσούμπα, να παραδίνει φάκελο στον πρωθυπουργό, στη συνάντηση που είχαν στο Μέγαρο Μαξίμου, υπερασπίζοντας τα πεπραγμένα του ΠΑΜΕ, του επιχειρησιακού βραχίονα του ΚΚΕ, καλώντας τον να κάνει …ντα τους συνδικαλιστές». Και πρόσθεσε: «Η ηγεσία του ΠΑΜΕ εργάζεται πουθενά ή είναι έμμισθη στο κόμμα;». Μαζί του ο έτερος συνδαιτυμόνας στα τραπέζια των κεφαλαιοκρατών, Γ. Κιουτσούκης, που μίλησε και αυτός για «έμμισθα στελέχη του ΚΚΕ».
Καθόλου τυχαία, καθώς η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ συνδυάζει το ψέμα με την προσπάθεια εκφοβισμού των συνδικάτων που δίνουν τη μάχη για πραγματικά εργατικό συνέδριο, σχεδόν όλα τα στημένα δημοσιεύματα αναπαράγουν ότι η κυβέρνηση και ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη έχουν δεσμευτεί για περιφρούρησή του από τυχόν «έκτροπα»! Αφού δεν τα κατάφεραν με σεκιουριτάδες, μπράβους, ανθρώπους της νύχτας κ.ο.κ., οι εργατοπατέρες ετοιμάζονται τώρα να φέρουν και τα ΜΑΤ, δίπλα στους εργοδότες και τις «μαϊμούδες» που με τόσο πάθος υπερασπίζονται…

Με καθόλου αθώα «λάθη» ξαναγράφουν την ιστορία

Από iraklis3

Δυο φορές «σύμπτωση» παύει να είναι σύμπτωση. Πρώτα ήταν το γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel», που ανάρτησε επετειακά την είδηση ότι το Αουσβιτς απελευθερώθηκε από τους Αμερικανούς. Η κατακραυγή οδήγησε στην επανόρθωση αυτού του «εξαιρετικά ντροπιαστικού λάθους», όπως έγραψε, αλλά είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ένα Μέσο αυτού του μεγέθους και με αυτήν την επιρροή θα μπορούσε να κάνει ένα τόσο παιδαριώδες λάθος.
Δεν πέρασαν λίγες μέρες και το «λάθος» επαναλήφθηκε. Αυτή τη φορά από την πρεσβεία των ΗΠΑ στη Δανία, η οποία «τουίταρε» κι αυτή ότι «πριν από 75 χρόνια, οι Αμερικανοί στρατιώτες απελευθέρωσαν το στρατόπεδο του Αουσβιτς». Οι αντιδράσεις ήταν πολλές και ακαριαίες, με αποτέλεσμα η πρεσβεία να αναγκαστεί τελικά να επανορθώσει, χωρίς όμως να διαγράψει το αρχικό tweet. Ισχυρίστηκε ότι «ακούσια» έγραψε πως το στρατόπεδο απελευθερώθηκε από αμερικανικά στρατεύματα και συμπλήρωσε: «Βεβαίως και απελευθερώθηκε από τα σοβιετικά στρατεύματα. Αναγνωρίζουμε τις σημαντικές συνεισφορές όλων των συμμαχικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και θυμόμαστε τα έξι εκατομμύρια των Εβραίων που έχασαν τη ζωή τους στο Ολοκαύτωμα».
Οσο «αθώα» κι αν ακούγονται τέτοια «λάθη», είναι αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι γίνονται ακούσια ή από άγνοια τόσο σοβαρών πτυχών της Ιστορίας, ειδικά όταν μιλάμε για μια αμερικάνικη πρεσβεία και ένα διεθνούς κύρους περιοδικό. Μάλλον το «πες πες κάτι θα μείνει» είναι ο «χρυσός κανόνας» που εφαρμόζουν στην προσπάθεια να ξαναγραφτεί η Ιστορία, η οποία περνάει άλλωστε από χιλιάδες επίσημα και ανεπίσημα «κανάλια» της αστικής τάξης και των επιτελείων της.
Πηγή: Ριζοσπάστης

«Κανονικότητα» ή Βαρβαρότητα;

    Έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κανείς την εξέλιξη της «λίστας των δισεκατομμυριούχων» του πλανήτη από την έναρξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και μετά.

    Θα διαπιστώσει ότι:

• Το 2008, προ κρίσης δηλαδή, οι δισεκατομμυριούχοι του πλανήτη, κατά τη «λίστα Forbes», αριθμούσαν τους 793 και η συνολική περιουσία τους ανερχόταν στα 2,4τρισεκατομμύρια δολάρια.
• Το 2011 οι δισεκατομμυριούχοι ανήλθαν στους 1.216 και η περιουσία τους ανήλθε στα 4,5 τρισεκατομμύρια δολάρια.
• Το 2013 ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων ανέβηκε στους 1.645 και η περιουσία τους ανήλθε στα 6,4 τρισεκατομμύρια δολάρια.
• Το 2015 ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων ανέβηκε στους 1.826 και η περιουσία τους στα 7,05 τρισεκατομμύρια δολάρια.
• Το 2017 ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων ανέβηκε στους 2.043 και η περιουσία τους ανήλθε στα 7,7 τρισεκατομμύρια δολάρια.
• Το 2019 ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων ανέβηκε στους 2.153 και η περιουσία τους ανήλθε στα 8,7 τρισεκατομμύρια δολάρια.

    Αυτό που προκύπτει από τα προηγούμενα είναι ότι στον κόσμο τους, στον κόσμο των κεφαλαιοκρατών, των πολυεθνικών, των μονοπωλίων, των τραπεζιτών, από τη στιγμή που ξέσπασε η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, συμβαίνουν τα εξής:

    α) Την ίδια περίοδο κατά την οποία το βιοτικό επίπεδο δισεκατομμυρίων ανθρώπων συμπιέστηκε, ο αριθμός μιας χούφτας δισεκατομμυριούχων Κροίσων τριπλασιάστηκε και από 793 ανήλθαν στους 2.153….

    β) Την ίδια περίοδο που το μέγεθος και η «ποιότητα» της φτώχειας που ταλανίζει δισεκατομμύρια ανθρώπους του πλανήτη πήραν απροσδιόριστες διαστάσεις, το μέγεθος της περιουσίας των δισεκατομμυριούχων του πλανήτη σχεδόν… τετραπλασιάστηκε και από 2,4 τρισ. δολάρια ανήλθε στα 8,7 τρισ. δολάρια…

    γ) Στις ΗΠΑ, όπου ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν με συσσίτια ανήλθε στα 50 εκατομμύρια και που οι φάκελοι κατασχέσεων και οι πλειστηριασμοί κατοικιών μόνο μέχρι το 2010 ξεπέρασαν τα 10 εκατομμύρια, οι δισεκατομμυριούχοι από 359 που ήταν το 2008 ανήλθαν στους 607…

    δ) Στην Ευρώπη των μνημονίων και της λιτότητας, εδώ που οι άνεργοι ξεπερνούν τα 30 εκατομμύρια και από το 2008 έχουν αυξηθεί κατά 10 εκατομμύρια, οι δισεκατομμυριούχοι – την ίδια περίοδο – από 196 ανήλθαν στους 580. Δηλαδή για κάθε έναν νέο δισεκατομμυριούχο αντιστοιχούν 25.000 νέοι άνεργοι. ..

    ε) Στον κόσμο της κοινωνικής θηριωδίας, μέσα στα χρόνια της κρίσης, στα χέρια αυτών των 2.153 «Κροίσων» του διεθνούς επιχειρηματικού «τζετ σετ» και της «φιλανθρωπίας» συγκεντρώθηκαν τόσα πλούτη που

• ξεπερνούν ολόκληρο το ΑΕΠ της Ιαπωνίας και της Ινδίας μαζί,
• ισούνται με τα ΑΕΠ της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας μαζί,
• ξεπερνούν τα ΑΕΠ της Βραζιλίας, της Ρωσίας, της Βρετανίας και της Ισπανίας μαζί,
• ξεπερνούν έξι φορές το ΑΕΠ της Αυστραλίας, πέντε φορές του Καναδά, πάνω από το μισό του ΑΕΠ της Κίνας των 1,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων,
• ξεπερνούν κατά πέντε σχεδόν φορές το άθροισμα των ΑΕΠ των 65 χωρών που συγκροτούν μια ολόκληρη Ηπειρο, την Αφρική, των 1,3 δισεκατομμυρίων κατοίκων.

    Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι το 2019 που καταμετρήθηκαν οι 2.153 «Κροίσοι» με περιουσία 8,7 τρις (εκ των οποίων οι 500… πλουσιότεροι μοιράζονται τα 5,9 τρις εξ αυτών – Bloomberg)

• ήταν ακόμα μια χρονιά που 15.000 παιδιά κάτω των 5 ετών συνέχιζαν να πεθαίνουν κάθε μέρα(κάθε μέρα…) λόγω της φτώχειας και έλλειψης στοιχειώδους ιατρικής φροντίδας,
• ήταν ακόμα μια χρονιά που δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι συνέχιζαν να  εκτοπίζονται κάθε μέρα από τον τόπο τους εξαιτίας του πολέμου, των διώξεων και της ανέχειας, με τους μετανάστες να ξεπερνούν πλέον παγκοσμίως τα 270 εκατομμύρια, 
• ήταν ακόμα μια χρονιά που στις ουρές της ανεργίας πετάχτηκαν  εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι. Πάνω από 200 εκατομμύρια υπολογίζονταν στην αρχή του έτους οι ολοκληρωτικά άνεργοι στον κόσμο,
• ήταν μια ακόμα χρονιά που η ακραία φτώχεια (την υπολογίζουν στο 1,9 δολάρια την ημέρα….) «κατάπιε» 1 δισεκατομμύριο ανθρώπους.

   Για τα παραπάνω, τα οποία συμβαίνουν σε έναν κόσμο όπου το οικονομικό και πολιτικό καθεστώς που τον διέπει λέγεται ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, υπάρχουν δυο ερμηνείες.

ΠΡΩΤΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ 

    Όλα αυτά μπορεί να είναι δυσάρεστα, αλλά είναι «λογικά». Η συνύπαρξη της απόλυτης ένδειας με την ξετσιπωσιά της χλιδής είναι φαινόμενο διαχρονικό και ως εκ τούτου «αναπόφευκτο» και «αμετάλλακτο». Οφείλεται στο γεγονός ότι οι άνθρωποι χωρίζονται, από τη μια μεριά, στους «άξιους», στους «ικανούς» και στους «καπάτσους» που τα κατάφεραν στη ζωή (και που τυχαίνει αυτοί να είναι λίγοι). Από την άλλη μεριά, έχουμε τους πολλούς, τα δισεκατομμύρια δηλαδή των ανθρώπων, που λόγω «ανικανότητας», «αναξιότητας» ή εν πάση περιπτώσει λόγω «ατυχίας», δεν «προκόψανε». Οι πρώτοι, οι λίγοι, κερδίζουν. Κερδιζουν και όταν υπάρχει ανάπτυξη, αλλά και όταν υπάρχει κρίση. Οι δεύτεροι, οι πολλοί, χάνουν. Χάνουν και όταν υπάρχει ανάπτυξη και, φυσικά, όταν υπάρχει κρίση.

    Συνεπώς, κατά τους θιασώτες της πρώτης ερμηνείας, μπορεί να μην είναι ευχάριστο, αλλά – τί να κάνουμε; – είναι «λογικό», είναι «ρεαλιστικό» μόλις 5 άνθρωποι στην κορυφή της λίστας Forbes να διαθέτουν πλούτη που ξεπερνούν κατά σχεδόν 2 φορές ολόκληρο το ΑΕΠ της Ελλάδας των 10 εκατομμυρίων ψυχών…

    Δεν είναι ευχάριστο, αλλά – τί να κάνουμε; – είναι «λογικό» είναι «ρεαλιστικό» μόλις μια οικογένεια, η οικογένεια των πολυκαταστημάτων Walmatt στις ΗΠΑ, να κατέχει τόσο πλούτο όσο διαθέτουν αθροιστικά τα 100 εκατομμύρια των φτωχότερων Αμερικανών!

    Δεν είναι ευχάριστο, αλλά – τί να κάνουμε; – είναι «λογικό», είναι «ρεαλιστικό» το 2018 να έχει καταμετρηθεί ότι 42 υπερδισεκατομμυριούχοι κατείχαν όσα το 50% του πληθυσμού της Γης και όπως τονιζόταν στην επικαιροποιημένη έκθεση της Oxfam «τo 82% του παγκόσμιου πλούτου πήγε το 2017 στο 1% της οικονομικής ελίτ» την ίδια ώρα που το φτωχότερο μισό του κόσμου δεν είδε καμία αύξηση στο μερίδιό του

    Εν κατακλείδι: Δεν είναι ευχάριστο, αλλά – τί να κάνουμε; – είναι «μοιραίο», οι φτωχοί να γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι…

ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ

    Τίποτα από αυτά δεν είναι «λογικό» και «ρεαλιστικό». Καθόλου «λογικό» δεν είναι το 95% των κερδών που παράχθηκαν από το 2009 μέχρι το 2012 στις ΗΠΑ να έχουν καταλήξει (κατά τον Στίγκλιτς) στο πλουσιότερο 1% του πληθυσμού, ούτε ότι από αυτό το 95% των κερδών που πήγε στο 1% των πολύ πλούσιων στην πραγματικότητα (κατά τον Κρούγκμαν) «περισσότερο από το 60% (να) έχει πάει στο κορυφαίο 0,1%»!

    Καθόλου «λογικό» δεν είναι οι 2.153 δισεκατομμυριούχοι της υφηλίου να διαθέτουν περισσότερα χρήματα από ό,τι το 60% του παγκόσμιου πληθυσμού, ούτε η περιουσία του 1%, των πλουσιότερων πολιτών του κόσμου να «αντιστοιχεί σε ποσό υπερδιπλάσιο του αθροιστικού πλούτου» των 6,9 δισεκατομμυρίων λιγότερο πλούσιων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο (έκθεση Oxfam, Ιανουάριος 2020).

    Αυτός ο κοινωνικός δαρβινισμός, δεν είναι προιόν της «λογικής» αλλά αποτέλεσμα της εκμετάλλευσης και των ταξικών ανισοτήτων. Η απανθρωπιά της φτώχειας, ο πόνος της ανέχειας, η δυστυχία της ανημπόριας, από τη μια, και ο αμύθητος πλούτος από την άλλη, δεν προκύπτουν σαν «φυσικός» ή «θεικός» νόμος αλλά έχουν ως μήτρα εκδήλωσής τους την αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία, δηλαδή την κατίσχυση του κεφαλαιοκράτη – καπιταλιστή πάνω στον προλετάριο – εργαζόμενο, την οικοδόμηση μιας κοινωνίας με βάση τον κανόνα της μετατροπής του ανθρώπου σε εμπόρευμα. Ένα εμπόρευμα που, όποτε το επιθυμούν και με τους όρους που το επιθυμούν, τα αφεντικά το πωλούν και το αγοράζουν φορώντας του τη σιδερένια μπάλα της μισθωτής σκλαβιάς ή το στοιβάζουν στον εφεδρικό στρατό της ανεργίας αποδίδοντάς του την «ελευθερία» της ανέχειας.

    Εν ολίγοις: Δεν είναι ούτε «λογικό», ούτε «ρεαλιστικό» η κοινωνία να χωρίζεται σε μια χούφτα «ιδιοκτήτες», από τη μια, και σε έναν ωκεανό πληβείων, από την άλλη, που η μόνη τους ιδιοκτησία είναι το σαρκίο τους και το σαρκίο των παιδιών τους και που το μόνο τους «δικαίωμα» είναι να προσφέρουν το σαρκίο τους στον «αφέντη» – εκμεταλλευτή τους.

«Πόσοι φτωχοί παράγουν έναν πλούσιο;»

    Έχουμε μπροστά μας μια πραγματικότητα, σύμφωνα με την οποία οι Κροίσοι του πλανήτη, σε συνθήκες κρίσης, πολλαπλασιάζουν τα μυθώδη πλούτη τους την ώρα που δισεκατομμύρια άνθρωποι καταστρέφονται.

    Την πραγματικότητα αυτή, ο Πορτογάλος ποιητής Αλμέιντα Γκαρέτ, ήδη από τον 18ο αιώνα, την περιέγραψε έτσι: «Κι εγώ ρωτώ τους οικονομολόγους, τους πολιτικούς, τους ηθικολόγους: υπολόγισαν ποτέ τον αριθμό των ατόμων που υποχρεωτικά καταδικάζονται σε αθλιότητα, σε άνιση εργασία, σε εξαχρείωση, σε αφροσύνη, σε διεφθαρμένη άγνοια, σε ανίκητη δυστυχία, σε απόλυτη ένδεια, για να παραχθεί ένας πλούσιος;».

    Ε, λοιπόν, τίποτα από όλα αυτά που συνιστούν τη γύρω μας πραγματικότητα της βαρβαρότητας δεν είναι «λογικά». Οχι! Παρά την μεγαλοφυία του, εδώ ο Χέγκελ έκανε λάθος: Το πραγματικό δεν είναι και λογικό, όπως ισχυριζόταν. Που πάει να πει: Τίποτα από αυτά που συνθέτουν την πραγματικότητα της απανθρωπιάς δεν είναι «καλώς καμωμένο».

    Τίποτα «θεϊκό» ή «φυσικό» δεν επιβάλλει την «αναπόφευκτη» διαιώνιση αυτής της βαρβαρότητας. Δεν είναι «λογικό», ούτε «μοιραίο», ούτε «αναπόφευκτο» οι άνθρωποι να συνεχίσουν να χωρίζονται σε εκείνους που αγοράζουν ανθρώπους και στους άλλους που πωλούνται σε άλλους ανθρώπους.

    Τίποτα σε αυτή την πραγματικότητα που λέει ότι ένας Κροίσος θα έχει εισόδημα πάνω από 10 εκατομμύρια δολάρια την ημέρα (!) και ταυτόχρονα 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι θα «ζουν» με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα, δεν είναι προιόν και αποτέλεσμα της «λογικής». Αυτό είναι ο ορισμός της ταξικής παραφροσύνης.

***

    Θα μας επιτραπεί, λοιπόν, να μην είμαστε τόσο απαισιόδοξοι ώστε να υποταχτούμε στους κήρυκες της πρώτης ερμηνείας. Να υποταχτούμε, δηλαδή, σε μια «λογική» που αν ίσχυε τότε θα έπρεπε οι δούλοι να ήταν ακόμα δούλοι, οι δουλοπάροικοι να ήταν ακόμα δουλοπάροικοι, οι κολίγοι να ήταν ακόμα κολίγοι.

    Θα μας επιτραπεί σε ό,τι το σύστημα της εκμετάλλευσης βαφτίζει «λογικό» εμείς να βλέπουμε το παράλογο, εκείνο που και πρέπει και μπορεί να ανατραπεί. Η’ μήπως το «λογικό» είναι να διατηρηθεί ένα καθεστώς που κάθε μέρα, όταν μια χούφτα Κροίσοι αυξάνουν τα δισεκατομμυριά τους, πάνω από 15.000 παιδιά πεθαίνουν από την πείνα;

    Θα μας επιτραπεί στο «ρεαλισμό» ενός συστήματος που όσο μεγαλώνει η δυστυχία δισεκατομμυρίων ανθρώπων τόσο αυξάνεται η περιουσία μιας χούφτας δισεκατομμυριούχων, εμείς να βλέπουμε ως μόνη ρεαλιστική προοπτική ανθρώπινης επιβίωσης και αξιοπρέπειας την ανατροπή αυτού του συστήματος – φυλακή.

    Το μόνο Λογικό που υπάρχει απέναντι σε αυτή την «κανονικότητα» της ταξικής παραφροσύνης και του κοινωνικού κανιβαλισμού, στην οποία «το κεφάλαιο γεννιέται βουτηγμένο από την κορυφή ως τα νύχια στο αίμα και στη βρωμιά στάζοντας αίμα απ’ όλους τους πόρους» (Καρλ Μαρξ «Κεφάλαιο», τόμος Α’, σελίδα 785), είναι η συντριβή της.

    Είναι η οικοδόμηση μιας άλλης πραγματικότητας. Μιας άλλης κοινωνίας. Χωρίς δεσμά και χωρίς αλυσίδες. Που ο πλούτος των λίγων δεν θα γίνεται πακτωλός που θα προκύπτει από την φτώχεια των πολλών, αλλά που ο πλούτος από τη δουλειά, τη δημιουργικότητα, τα ταλέντα, τις ικανότητες των πολλών θα ακυρώνει και θα καταργεί τη φτώχεια όλων!

    Μπορεί να συμβεί ή μήπως «δεν υπάρχει εναλλακτική»; Είναι ρεαλιστικό να υπάρξει τέτοια κοινωνία όπου ο πλούτος θα είναι μέτρο όχι της ιδιοτέλειας αλλά της συλλογικής εξύψωσης; Που δεν θα έχει ως προυπόθεση την μαζική φτώχεια, αλλά θα συνιστά προσδιοριστικό της κοινωνικής ευημερίας;

    Ο Μπαλζάκ δεν ήταν… κομμουνιστής, γεννήθηκε πολύ πριν από τον Μάρξ και τον Λένιν, ήταν αριστοκράτης και συντηρητικός, δεν άκουσε ποτέ τον Καζαντζίδη να τραγουδάει «Με τον ιδρώτα του φτωχού πώς βγαίνουνε τα πλούτη», αλλά το είχε αντιληφθεί περίφημα: «Οταν η μάζα των φτωχών γίνει πιο ισχυρή από τη μάζα των πλουσίων, η κοινωνία – έλεγε – θα χτιστεί σε άλλη βάση».

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

ΤΟ ΚΚΕ ΞΕΣΚΕΠΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΒΑΣΤΑΖΟΥΣ ΤΩΝ ΓΕΡΑΚΙΩΝ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ (Video)

 

«Λέτε ότι προετοιμαζόμαστε για πόλεμο για να επιβάλλουμε την ειρήνη. 

Όχι προετοιμάζεστε για να υπηρετήσετε την υπόθεση του ιμπεριαλιστικού πολέμου και σήμερα και αύριο» σημείωσε, 

Τόνισε ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις διαχρονικά ανταποκρίθηκαν, όπως και η τωρινή ανταποκρίνεται στα αιτήματα των ΗΠΑ, ενώ σημείωσε ότι η συμφωνία που φέρνει τώρα στη Βουλή η ΝΔ διευρύνει τη δυνατότητα στις ΗΠΑ να χρησιμοποιούν όλες τις βάσεις της Ελλάδας.

Σημείωσε ότι πλέον γίνεται ξεκάθαρο πως την ώρα που η Τουρκία αμφισβητεί κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και με μια κλιμάκωση, η Ελλάδα δεν είναι φιλειρηνικό κράτος, γιατί μπορεί να μη διεκδικεί εδάφη, αλλά δεν υπάρχει πολεμική επέμβαση που να μην έχει πάρει μέρος.

Χαρακτήρισε πρόκληση να προτάσσονται ως ανταλλάγματα της αποκαλούμενης αμυντικής συμφωνίας η βοήθεια απέναντι στην Τουρκία, ενώ σημείωσε ότι είναι στοιχείο εκβιασμού του ελληνικού λαού ο ισχυρισμός ότι η Σούδα, η Αλεξανδρούπολη, το Στεφανοβίκειο και ο Άραξος θα χρησιμοποιηθούν κατά της Τουρκίας σε περίπτωση που επιχειρήσει κάτι, ιδιαίτερα όταν πληθαίνουν οι φωνές που ξεκαθαρίζουν ότι σε περίπτωση πολέμου με την Τουρκία «είμαστε μόνοι μας».

«Λέτε ότι προετοιμαζόμαστε για πόλεμο για να επιβάλλουμε την ειρήνη. Όχι προετοιμάζεστε για να υπηρετήσετε την υπόθεση του ιμπεριαλιστικού πολέμου και σήμερα και αύριο» σημείωσε, προσθέτοντας: 

«Παλεύετε και για να εμποδίσετε την ουσιαστική αφύπνιση των λαών να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση των κυριαρχικών δικαιωμάτων, των συνόρων και πάνω απ' όλα αυτοί να κάνουν κουμάντο στον πλούτο που υπάρχει στην περιοχή».

Ξεκαθαρίζοντας ότι το ΚΚΕ από θέση αρχής καταψηφίζει τη συμφωνία, 

τόνισε ότι τα «Όχι» των άλλων κομμάτων κινούνται στη λογική των ανταλλαγμάτων, ενώ το «Παρών» του ΣΥΡΙΖΑ είναι σαν το «σκίσιμο των μνημονίων».

Καταψηφίζουμε τη συμφωνία για τις βάσεις γιατί δεν θέλουμε νέο Ιράκ, νέο Αφγανιστάν, νέα Συρία, νέα Γιουγκοσλαβία, νέα σφαγεία, νέα πραξικοπήματα, νέες καραβιές προσφύγων, υπογράμμισε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, τονίζοντας πως ρίχνουν τον λαό στη φωτιά του πολέμου για να κερδίσει μερίδια μια χούφτα επιχειρηματικών ομίλων της Ελλάδας.

Μιλώντας στην Ολομέλεια της Βουλής για την απαράδεκτη συμφωνία Ελλάδας - ΗΠΑ για την επέκταση των βάσεων, σημείωσε ότι η καρδιά και η ψυχή των βουλευτών του ΚΚΕ είναι έξω από τη Βουλή, στο Σύνταγμα, όπου χιλιάδες τραγουδούν για την ειρήνη των λαών και όχι για τα πολεμικά σχέδια των ιμπεριαλιστών. 

Σημείωσε ότι το ΚΚΕ καταψηφίζει τη συμφωνία που την ονόμασαν αμυντική, χαρακτηρίζοντας ψεύτικο αυτόν τον τίτλο και πρόσθεσε ότι είναι συνέχεια του «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ» του Κ. Σημίτη και της αναβάθμισης των ελληνοαμερικανικών σχέσεων επί ΣΥΡΙΖΑ που συνεχίζει να ξεφτιλίζει αγωνιστικές αξίες και ιδανικά. 

Ανέφερε ότι τα αστικά κόμματα είναι δεδομένα και προβλέψιμα για τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ και πως έχουν κοινή πυξίδα το χρεοκοπημένο δόγμα ότι όσα περισσότερα δίνουμε στις ΗΠΑ τόσο καλύτερα προστατεύεται η χώρα.

Οι βάσεις δεν προστατεύουν, αντίθετα στοχοποιούν τη χώρα και τον λαό, τόνισε ο Δ. Κουτσούμπας. 

Σημείωσε ότι η τουρκική προκλητικότητα έχει μεγάλες ΝΑΤΟικές πλάτες, διότι οι ΗΠΑ θέλουν την Άγκυρα πάση θυσία μαζί τους και υπογράμμισε ότι το δίλημμα συνεκμετάλλευση ή σύγκρουση είναι πλαστό και κάθε πλευρά του έχει επικίνδυνες συνέπειες για τον λαό. 

Για την προσφυγή στη Χάγη σημείωσε ότι είναι η νεότερη πράξη της καλλιέργειας εφησυχασμού στον λαό τονίζοντας ότι ενέχει πάρα πολλές παγίδες. Ο λαός πρέπει να σας καταδικάσει και να σας απορρίψει, υπογράμμισε και τόνισε ότι η χώρα πρέπει να απεγκλωβιστεί από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τις επιδιώξεις της αστικής τάξης, προσθέτοντας ότι αυτός είναι ο μόνος ελπιδοφόρος δρόμος για το λαό.

Αναλυτικά η ομιλία:

Με τη συναίνεση της ΝΔ και των άλλων αστικών κομμάτων ο πρόεδρος της Βουλής Κ. Τασούλας έληξε άρον άρον τη συζήτηση στην Ολομέλεια αφήνοντας αμανάτι κοντά 20 βουλευτές οι οποίοι είχαν εγγραφεί για να μιλήσουν.

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης, παίρνοντας το λόγο, ζήτησε εξηγήσεις για αυτού του είδους τη διαδικασία, λέγοντας «γιατί δεν αφήνετε τους βουλευτές να μιλήσουν;»

Όλη η συζήτηση στη Βουλή Εδώ 

Αλίευση - Παρουσίαση Κειμένου Viva La Revolucion