Για να ξεριζωθεί η αιτία...

Την Παρασκευή 15/5/2020 ανακοινώθηκε η απόφαση του δικαστηρίου για την άγρια δολοφονία της φοιτήτριας Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο, μετά από το βιασμό και τη βάναυση κακοποίησή της. Το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο ομόφωνα καταδίκασε τους δύο κατηγορουμένους, επιβάλλοντας ισόβια κάθειρξη για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας και κάθειρξη 15 ετών για το αδίκημα του ομαδικού βιασμού.
Η συγκεκριμένη δίκη έχει συγκλονίσει το πανελλήνιο και βρέθηκε στην επικαιρότητα για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά η συζήτηση επικεντρωνόταν είτε σε λεπτομέρειες, ερμηνείες και προεκτάσεις που αφορούσαν την προσωπική ζωή της Ελένης, είτε σε διαρροές των καταθέσεων και της δικογραφίας, στο όνομα πάντα του ...«ρεπορτάζ». Η υπόθεση αξιοποιήθηκε και για την τηλεθέαση, θολώνοντας τις κοινωνικές αιτίες που αναπαράγουν τη βία σε βάρος των γυναικών, των παιδιών, άλλων κοινωνικά ευάλωτων ανθρώπων, αλλά και αποκρύπτοντας την κρατική ευθύνη για την προστασία τους.

* * *

Η αγόρευση της εισαγγελέα στη δίκη και η απαράδεκτη, προκλητική παρέμβαση του υφυπουργού Ακη Σκέρτσου, που την καταδίκασε, αποτέλεσαν την αφορμή για να κατακλυστούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο έντυπος και ηλεκτρονικός Τύπος με σχόλια και άρθρα για το θέμα. Δόθηκε έτσι η «πάσα» για να τροφοδοτηθεί εκ νέου μια ψευδεπίγραφη αντιπαράθεση ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Παρά την κυβερνητική προσπάθεια αναδίπλωσης για τη στάση του υφυπουργού, μετά τη γενικευμένη κατακραυγή, αναδείχθηκε για ακόμα μια φορά η υποκρισία της κυβέρνησης της ΝΔ, όπως και του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αστικών κομμάτων, περί «σεβασμού στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης». Ταυτόχρονα, η απόφαση του δικαστηρίου προβλήθηκε από σοσιαλδημοκρατικές φεμινιστικές δυνάμεις ως η αφετηρία μιας «νέας εποχής» στη Δικαιοσύνη, που αποκτά πλέον «θηλυκές αξίες».

* * *

Πέρα από τις νομικές προεκτάσεις του ζητήματος, η όλη συζήτηση «θάβει» το γεγονός ότι η Δικαιοσύνη απονέμεται στο πλαίσιο των νόμων και των αξιών που κυριαρχούν στη σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία, μέσα στην οποία οι νέες γυναίκες παραμένουν ανισότιμες και απροστάτευτες από την πολύμορφη βία. Αυτό το γεγονός αποτυπώνεται και στις πρόσφατες αλλαγές του Ποινικού Κώδικα, που ψηφίστηκαν επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και διατηρήθηκαν από την κυβέρνηση της ΝΔ.
Με τις αλλαγές αυτές απαλείφθηκε ακόμα και η κατώτατη ποινή για τη σεξουαλική παρενόχληση εργαζόμενων γυναικών από εργοδότη (άρθρο 337), ενώ οι μαστροποί διώκονται μόνο βάσει του άρθρου 323Α για την «εμπορία ανθρώπων», εφόσον δηλαδή αποδειχθεί ότι υπάρχει κακοποίηση. Οπότε, αν θεωρηθεί ότι υπάρχει «συναίνεση» της γυναίκας, δεν υπάρχει καν δίωξη (!) ρίχνοντας στα «μαλακά» τους ενόχους.
Η αλήθεια επομένως είναι ότι όσα κροκοδείλια δάκρυα κι αν χύνουν για τη δολοφονία της Ελένης, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δεν αποδυνάμωσαν μόνο την προστασία των γυναικών, αλλά με την πολιτική τους τρέφουν την ταξική βία σε βάρος τους, τη βία της καπιταλιστικής εργοδοσίας και του αστικού κράτους.

* * *

Η ατομική ευθύνη των ενόχων για το έγκλημα που διέπραξαν, σωστά αποδόθηκε από το δικαστήριο, που συγχρονίστηκε και με το λαϊκό αίσθημα. Οι καταδικαστέες, όμως, και απαράδεκτες συμπεριφορές απέναντι στις γυναίκες, που φτάνουν μέχρι την ενδοοικογενειακή βία, τη σεξουαλική παρενόχληση, το βιασμό, ακόμα και τις δολοφονίες γυναικών, αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου. Είναι το αποτέλεσμα - και όχι η αιτία - της ανισότιμης θέσης της γυναίκας στην ταξική εκμεταλλευτική κοινωνία.
Κατά συνέπεια, η ατομική εγκληματικότητα δεν αναπτύσσεται σε κοινωνικό κενό, αλλά στο έδαφος των αντιδραστικών, αναχρονιστικών απόψεων για την κοινωνική θέση της γυναίκας, στο έδαφος του ατομισμού, του εγωιστικού τρόπου ζωής, που κυριαρχούν στη σύγχρονη εκμεταλλευτική κοινωνία και διαπερνούν και τις διαπροσωπικές - οικογενειακές σχέσεις.

* * *

Πρέπει λοιπόν να δυναμώσει η πάλη για να ξεριζωθεί η αιτία που γεννά την πολύμορφη βία κατά των γυναικών, η ταξική εκμεταλλευτική κοινωνία. Η πάλη ενάντια στα «παλιά» και «σύγχρονα» αντιδραστικά κοινωνικά στερεότυπα, ενάντια στις κοινωνικές αντιλήψεις για τις σχέσεις μεταξύ των φύλων, που καλλιεργούνται και αναπαράγονται στη σύγχρονη καπιταλιστική βαρβαρότητα, διεκδικώντας μέτρα πρόληψης και στήριξης των θυμάτων. Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, το ΚΚΕ, σε όλη την ιστορική πορεία και σήμερα αγωνίζονται σε αυτήν την κατεύθυνση.
Η βία σε βάρος των γυναικών δεν αντιμετωπίζεται ριζικά μόνο με την αναγκαία ενημέρωση και αποφασιστική καταδίκη των περιστατικών που παραβιάζουν θεμελιώδη δικαιώματα των γυναικών. Χρειάζεται γενναία κρατική χρηματοδότηση για την ανάπτυξη και λειτουργία κρατικών - κοινωνικών υπηρεσιών και υποδομών για την πρόληψη της βίας κατά των γυναικών και για τη στήριξη των κακοποιημένων γυναικών (ξενώνες, τηλεφωνικές γραμμές, νομική στήριξη κ.ά.), με άμεσες προσλήψεις και πλήρη στελέχωσή τους από εξειδικευμένο προσωπικό με μόνιμη και σταθερή εργασία, χωρίς εμπλοκή ΜΚΟ και ΚΟΙΝΣΕΠ.

Ι. Γ.