Στο Γενικό Νοσοκομείο «Χατζηκώστα» Ιωαννίνων και στο κοινό Υπηρεσιακό Συμβούλιο Χατζηκώστα – Πανεπιστημιακού Ιωαννίνων, σε ό,τι αφορά στην αναγνώριση μεταπτυχιακού τίτλου με θέμα «Διοίκηση Μονάδων Υγείας»
του ΕΑΠ, παίζει ρόλο το ποιος κάνει την αίτηση, ώστε δύο φορές να σου
πουν «όχι», όπως έγινε και με την περίπτωση του αγωνιστή και σκληρού
επικριτή των κυβερνητικών επιλογών στην Υγεία, ειδικευόμενου γιατρού, Πάνου Χριστοδούλου.
Τον συγκεκριμένο μεταπτυχιακό τίτλο τον κατέθεσε ο
ίδιος στο νοσοκομείο που υπηρετεί, το «Χατζηκώστα», και από εκεί και
μετά ακολούθησε ένας κυκεώνας γραφειοκρατίας, με αποκορύφωμα την αρνητική πρώτη απόφαση του Υπηρεσιακού για αναγνώριση του μεταπτυχιακού, θέτοντας θέμα συνάφειας αντικειμένου με την ιατρική! Το ίδιο όργανο εξέτασε και χθες την αίτηση – ένσταση του συναδέλφου και αποφάνθηκε ξανά «αναβολή» για να εξετάσει το θέμα της συνάφειας!
Ο μόνος που ήταν υπέρ ήταν μέλος του Υπηρεσιακού και καθηγητής στο ΕΑΠ, που διδάσκει στο συγκεκριμένο μεταπτυχιακό: υποστήριξε ότι δεν τίθεται θέμα συνάφειας και ο μεταπτυχιακός τίτλος πρέπει να αναγνωριστεί.
Ακολουθεί η καταγγελία του Πάνου Χριστοδούλου, Ειδικευόμενου
Ιατρικής Βιοπαθολογίας/Εργαστηριακής Ιατρικής, MSc Διοίκησης Μονάδων
Υγείας, Υποψήφιου Διδάκτορα Ιατρικής Πανεπιστημίου Πατρών, PGCert
Διαχείρισης κρίσεων στη δημόσια υγεία και ανθρωπιστικής απάντησης:“Πριν 2 χρόνια ολοκλήρωσα το μεταπτυχιακό μου στη Διοίκηση Μονάδων Υγείας με πολύ κόπο καθώς η διπλωματική μου είχε και πολιτικές και κοινωνικές διαστάσεις ενάντια στα μνημόνια και τις πολιτικές τους που πλήττουν την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας και αυτό δεν άρεσε σε κάποιους από τους καθηγητές και δέχτηκα πόλεμο. Το Κοινό Υπηρεσιακό Συμβούλιο των ΓΝΙ Γ. Χατζηκώστα και ΠΝ Ιωαννίνων, το γραφείο προσωπικού και η νομικός σύμβουλος έκριναν ότι δεν είναι συναφές με τη δουλειά μου σε μονάδα υγείας και αρνούνται το επίδομα. Είναι το ίδιο μεταπτυχιακό βέβαια με το οποίο τα άτομα από τη νοσηλευτική υπηρεσία έχουν βρεθεί στη διοικητική αλλα εκεί μάλλον η συνάφεια αλλάζει. Πριν λίγο χρονικό διάστημα μαθαίνω ότι στο Πανεπιστημιακό ειδικευομένοι λαμβάνουν κανονικά το επίδομα για το ίδιο ακριβώς μεταπτυχιακό. Και σκέφτομαι πως η αριστεία είναι σχετικό πράγμα. Μάλλον καθορίζεται από το ψηφοδέλτιο με το οποίο κατεβαίνεις. Εκεί και με πλαστά πτυχία γίνεσαι διοικητής. Αν έχεις κανονικά πρέπει να παλεύεις με τον κάθε γραφειοκράτη.
Καταθέτω λοιπόν ένσταση μη αναγνώριση του μεταπτυχιακού μου ως συναφές με την ιατρική. Το ίδιο μεταπτυχιακό επαναλαμβάνω το οποίο το ίδιο κοινό υπηρεσιακό συμβούλιο (και πιθανότατα στην ίδια συνεδρίαση) αναγνώρισε σε άλλο συνάδελφο ως συναφές. Εδώ και 4 χρόνια που δούλευα στο ΓΝ Ιωαννίνων Χατζηκώστα πιστεύω ότι ήμουν όσο το δυνατόν συνεπής με τους νόμους λειτουργίας και τη δουλειά μου. Εκεί που κατέληξα είναι πως αυτό δεν έχει καμία μα καμία σημασία. Μπορεί ενδεχομένως να είναι και χειρότερο. Σημασία έχει να είσαι «δικός τους»και να συμβιβάζεσαι με την κάθε λαμογιά, να αποδέχεσαι την κάθε ασχήμια. Εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα προσπαθώ μέσω κάθε θεσμικής οδού να βγάλω άκρη. Από τον Άννα στον Καϊάφα, μόνο τον πρόεδρο της Δημοκρατίας δεν έχω βρει. Και κάθε φορά ακούω διαφορετικές δικαιολογίες και καθησυχασμούς. Τελικά με τα χίλια ζόρια το θέμα μπήκε στο υπηρεσιακό συμβούλιο. Και μαθαίνω ότι όλο αυτό εξαρτάται από το αν θα προσκομισθεί η άλλη απόφαση γιατί παρότι όλη τη γνωρίζουν, το γραφείο προσωπικού αρνείται να αλλάξει την αρχική εισήγηση του καθότι η νομική σύμβουλος του νοσοκομείου θεωρεί (με βάση ποια αρμοδιότητα ακριβώς ένας θεός ξέρει) ότι καλώς δεν έχει αναγνωρισθεί και ας το αναγνωρίζουν σε όλους τους υπόλοιπους και στα υπόλοιπα νοσοκομεία στην Ελλάδα. Και αναρωτιέμαι τι άλλο πρέπει να κάνω. Να καταριέμαι την ώρα και στη στιγμή που δεν έφυγα από την Ελλάδα;
Το κοινό υπηρεσιακό συμβούλιο έθεσε τελικά σε αναβολή την ένσταση μου ζητώντας περαιτέρω νομική γνωμοδότηση από την υπηρεσία του νοσοκομείου, παρότι είχε μπροστά την απόφαση αναγνώρισης σε άλλο συνάδελφο. Είναι το τελευταίο επεισόδιο μιας σειράς κοροϊδίας και εμπαιγμού καθώς οι ίδιοι άνθρωποι επαναλαμβάνω και πάλι έχουν ψηφίσει την αναγνώριση στο ακριβώς ίδιο μεταπτυχιακό συναδέλφου. Είναι μια σειρά από εμπαιγμούς από το γραφείο προσωπικού το οποίο υποτίθεται το έπαιζε καλό και ζητούσε μετά από 2 χρόνια τη διπλωματική μου για να βοηθήσει υποτίθεται και τελικά το έβαλε σαν επιχείρημα απόρριψης (ενώ τότε δεν την είχε), το οποίο με καθησύχαζε ότι όλα θα πάνε καλά και την πλειοψηφία του κοινού υπηρεσιακού συμβουλίου του οποίου όταν του είπα ότι δε γίνεται να έχουν ψηφίσει για το ίδιο θέμα δυο φορές μου απάντησε με αοριστίες και σοφιστίες.
Μετά από όλα αυτά και άλλα τόσα που γίνονται στους εργασιακούς χώρους όπου μερικοί δουλεύουν και πάνω στη δουλειά τους αναρριχάται ο κάθε φελλός και το κάθε βύσμα και αν τα έγραφα θα κατέληγε σε νουβέλα, δεν είναι να αναρωτιέται κάποιος ή κάποια γιατί έχουν φύγει όλοι σχεδόν οι νέοι συνάδελφοι στο εξωτερικό. Και δυστυχώς αν δεν αλλάξει κάτι στο τέλος και να γίνουν τελικά προκηρύξεις για προσλήψεις δε θα έχει μείνει γιατρός για να πάει. Καληνύχτα και καλή τύχη”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου