Λευκορωσσίας το ανάγνωσμα

Με την επέμβαση στην Λευκορωσσία να συνεχίζεται, νομίζω πως καλό είναι να ασχοληθούμε λίγο περισσότερο με το σοβαρό αυτό ζήτημα.
Διάβαζα π.χ. Τις προάλλες στο φιλικό μπλογκ “Λαϊκή εξουσία” μια ανάλυση που ούτε λίγο-ούτε πολύ κατέληγε στο συμπέρασμα πως η συνεχιζόμενη ευρωατλαντική επιθετικότητα δεν θα έπρεπε να μας απασχολεί καν:

“...προφανώς ούτε το αίσθημα αντιαμερικανισμού και αντιΝΑΤΟϊσμού που αρκετοί εντός της αριστεράς φέρουν, πρέπει να το αφήνουν να τους παρασέρνει...” αφού όπως γράφει και αλλού “ο Λουκασένκο δεν είναι κομμουνιστής”.

Εγώ προσωπικά δεν ξέρω αν ο Λουκασένκο “είναι κομμουνιστής”, αν και τείνω να καταλήξω πως προφανώς και δεν είναι, αφού δεν δηλώνει καν κάτι τέτοιο, αλλά ξέρω πως ήταν μέλος του ΚΚΣΕ (όσο λίγα και αν λέει κάτι τέτοιο-και ο Γιέλτσιν ήταν π.χ.) και πως ο ίδιος υπερηφανεύεται πως σαν βουλευτής ήταν ο μόνος που καταψήφισε την αποχώρηση της Λευκορωσσίας από την ΕΣΣΔ, πράγμα που δεν έχει διαψεύσει μέχρι στιγμής κάποιος.

Ξέρω επίσης, πως οι καθ'ύλην αρμόδιοι κομμουνιστές (το ΚΚ Λευκορωσίας) στηρίζουν (για κάποιον λόγο) την κυβέρνηση του.

-Τι άλλο ξέρουμε που να μην περνάει από το προπαγανδιστικό φίλτρο της ευρωατλαντικής προπαγάνδας; 

Πως διαδηλώσεις αυτές τις μέρες γίνονται και υπέρ του Λουκασένκο. Και μάλιστα οι υποστηρικτές του χρησιμοποιούν σοβιετικά σύμβολα, σημαίες με σφυροδράπανα, ενώ φαίνονται καθαρά και βετεράνοι του σοβιετικού στρατού με τις στολές και τις σημαίες των (σοβιετικών) μονάδων τους.

Φυσικά υπάρχουν πάντα και οι σημαίες του ΚΚ Λευκορωσσίας.

Κάποιοι μιλάνε (ξανά) για καπηλεία συμβόλων με το κείμενο που σχολιάζουμε να περιλαμβάνεται σε αυτούς, αλλά σε αυτό θα επανέλθουμε, αφού πρώτα παραθέσουμε την ανακοίνωση του ΚΚΕ για τα γεγονότα στην Λευκορωσσία, η οποία κανένα περιθώριο παρερμηνείας ή “ίσων αποστάεων” δεν αφήνει, και βάζει τα πράγματα στην θέση τους, αναφέροντας μεταξύ άλλων:

“Το ΚΚΕ, καταδικάζοντας τις ξένες παρεμβάσεις στις εσωτερικές υποθέσεις της Λευκορωσίας, εκφράζει την αλληλεγγύη του στους κομμουνιστές (σ.σ. Που στηρίζουν τον Λουκασένκο παρεπιπτόντως) και στον εργαζόμενο λαό της Λευκορωσίας και την πεποίθησή του πως αυτός μπορεί και πρέπει να οργανώσει τη δική του αυτοτελή πάλη με κριτήριο τα συμφέροντά του, να αποκρούσει τις ξένες επεμβάσεις, να διεκδικήσει την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών του, να χαράξει τον δρόμο για το σοσιαλισμό...”

Αφήνω αρκετά ζητήματα απέξω, όπως ο μηδενική εν ελλάδι κατανόηση του υπάρχοντος “σοβιετικού πατριωτισμού” σε μεγάλο μέρος της πρώην ΕΣΣΔ, ο οποίος ναι μεν δεν συνεπάγεται μια συντεταγμένη μαρξιστική λενινιστική ιδεολογία, αλλά σίγουρα έχει πολιτικό πρόσημο και μάλιστα βαρύνουσας σημασίας στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, όπως και το τι επιλογές θα μπορούσε να έχει μια Λευκορωσσική κυβέρνηση στο σήμερα, ακόμη και αν είχε σαν ειλικρινή στόχο τον σοσιαλισμό. Τα αφήνω αυτά τα ζητήματα για συζητηθούν, εάν χρειαστεί, στον σχολιασμό, αφού είναι μάλλον παράταιρα με το βασικό θέμα του άρθρου.

Κλείνοντας θα πω δύο μόνο λόγια και πολύ συνοπτικά, για το ιδεολόγημα της “καπηλείας συμβόλων” ή για το αντίστοιχο του “τα σύμβολα δεν σημαίνουν τίποτε”.

Το πρώτο είναι πως δεν ξέρω αν υπάρχει συναίσθηση του πόσο ιλαρό θα φανεί σε έναν τρίτο το να κατηγορεί ένας έλληνας για “καπηλία”, έναν σοβιετικό που χρησιμοποιεί τα σύμβολα ...της χώρας του !

Το δεύτερο είναι πως εάν πράγματι ο μόνος λόγος χρησιμοποίησης σοβιετικών συμβόλων σε αρκετές περιοχές της πρώην ΕΣΣΔ έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με την προσπάθεια κάποιων να “παίξουν με το αίσθημα νοσταλγίας του εκεί πληθυσμού” , εγείρεται αυτόματα το ερώτημα γιατί σε άλλες περιοχές της ίδιας χώρας, ή άλλες πολιτικές δυνάμεις, αντί να τα “καπηλευτούν” (αφού είναι τόσο πολιτικά προσοδοφόρο κάτι τέτοιο) τα απαγορεύουν και τα καταστρέφουν, πόσο μάλλον που δεν διστάζουν, όπως στην περίπτωση της Ουκρανίας ή των βαλτικών χωρών, να χρησιμοποιούν ανοιχτά ναζιστικά σύμβολα και να στήνουν αγάλματα στα waffen SS;

Το τελευταίο απαντάει και στο ερώτημα της πραγματικής αξίας των συμβολισμών. Αν ήταν άνευ σημασίας δεν θα είχαν λυσσάξει να τα βγάλουν εκτός νόμου αυτοί, ούτε θα είχαμε ανέβει (και δικαίως) στα κεραμύδια για να τα υπερασπιστούμε εμείς, κάθε φορά που τίθεται το ζήτημα της απαγόρευσης τους.
__________

Υ.Γ.

Η στήριξη σε μια χώρα που δέχεται ιμπεριαλιστική επέμβαση, μόνο "άνευ όρων" μπορεί να γίνει αν θέλουμε να έχει κάποιο πραγματικό νόημα.
Τις διαφορές τους οι ανά τον κόσμο επαναστάτες με την κυβέρνηση της υπό επέμβαση χώρας, θα έχουν όλο τον καιρό να τις κουβεντιάσουν όταν η επέμβαση αυτή αποκρουστεί επιτυχώς, ή όταν οι επαναστάτες της περί ου ο λόγος χώρας κινηθούν ενάντια στην κυβέρνηση τους.
Τα παραπάνω ονομάζονται "διεθνισμός".